Zmęła przekleństo i podniosła się czym prędzej z ziemi. Była gotowa przysiąc, że korzeń specjalnie zaczepił o nią. Była pewna, że nie było go gdy jechała ścieżką.
- Co to do cholery ma być?! - warknęła dziewczynka rozlgądając się w koło siebie. Napastnik przepadł i nie byli w stanie go dostrzec. Oni czyli ona i Jimmy. Blondynka była zaskoczona, że chłopak ruszył razem z nią na pomoc Tobyemu.
Elliot zaraz dopadła do swojego roweru i wskoczyła na niego, by wkrótce dołączyć do pozostałych, bo brnięcie w las było straszne i niemądre.

Odrobinę lepiej poczuła się, widząc swoją siostrę. Była ona przerażna, ale ważne że cała. El czym prędzej do niej podjechała, by przyjrzeć się jej z bliska.
- Porwał go, musimy to zgłosić na policję - mruknęła markotnie Elliot.

Szybko jednak okazało się, że porwanie nie było jedynym nieszczęściem jakie spotkać miało tego dnia dzieciaki. Strach ożył, zupełnie jak wyjęty z koszmaru Tobyego. Młoda Mouser nie miała zamiaru dociekać czy jest to jakiś diabeł wcielony czy "tylko" człowiek. Bo przecież mógł to być taki sam popapaniec jak ten, który porwał ich przyjaciela.

- Jim, czyś ty się z żelkami na rozum pozamieniał? - skomentowała jego pomysł z cięciem i paleniem stracha. - Uciekamy! Nie ma czasu tachać dyń. Natychmiast uciekamy! - rzuciła do wszystkich i popędziła ruchem ręki swoją siostrę, by ruszała pierwsza. Elliot zamierzała jechać przy Emily, by mieć pewność, że nie zostanie ona w tyle, a jeśli zajdzie taka potrzeba to pomoże jej w jeździe.