Nuada

Na końcu Roxbury Street stał dom.
Piękna, wytworna budowla z dwoma strzelistymi wieżami na każdym z krańców. Istna pereł architektonicznego eklektyzmu. Wspomnienie cudownej epoki, która przeminęła tak samo jak świetność korony brytyjskiej.
Teraz po majestacie monarchii ostała się tylko nostalgia i skrywany na dnie szacunek dla tradycji. Dygresje odłóżmy jednak na bok, bo dzisiaj nie o tym.

Dom ten z niewyjaśnionych przyczyn budził lęk i grozę u wszystkich okolicznych mieszkańców. Matki straszyły nim dzieci, a listonosze i gazeciarze omijali go szerokim łukiem. Ponoć gmach ten zbudowano na indiańskim cmentarzu i po dziś dzień, duchy Czerwonoskórych nawiedzają to miejsce. Krążą plotki, że nocami z poddasza wydobywa się przedziwna muzyka, która hipnotyzuje i budzi sny o bezkresnym kosmosie, a we mgle wiecznie snujące się po ogrodzie kryją się ponoć mackowate stwory oraz słychać dziwny świst, jakby gigantyczne ostrze, co i rusz z wielką siłą rozcinało powietrze.

W domu tym mieszka dwóch dżentelmenów. Prawdziwych ekscentryków i dziwaków, co się zowią. Dość rzec, że obaj to niespełnieni pisarze. Geniusze na których współcześni się nie poznali i mieli w pogardzie.
Jeden zajmował parter budynku i nazywał się Edgar. Drugi zaś pomieszkiwał na piętrze i miał na imię Philip.

____
- Co się tak guzdrzesz, Edgarze? Spóźnimy się. - ponaglił przyjaciel Philip stojąc w progu z kluczem w dłoni, gotowy w każdej chwili zamknąć drzwi.
- Ależ mój drogi. Czasy kiedy według kolejowego rozkładu jazdy można było regulować zegarki już dawno minęły. Doskonale wiem, że ten pociąg notorycznie spóźnia się o niemal kwadrans, a to z powodu remontu pobliskiego mostu. Zatem nie tylko bez żadnego problemu zdążymy do niego wsiąść, ale jeszcze będziemy mieli dość czasu, by wstąpić po maślana rogaliki do pani Bumble - rzucił jego kompan w biegu domykając walizkę.
- Och… Edgarze! - westchnął ciężko Phil - To tylko dwie godziny drogi, a ty już myślisz o jedzeniu.

Dzień zapowiadał się na iście wiosenny, choć był to dopiero początek kwietnia. Nic zatem dziwnego, że zamiast zamówić taksówkę, przyjaciele wsiedli na zaparkowane pod płotem bicykle i dziarsko popedalowali w stronę stacji.

Serwus wszystkim
Tym krótkim wstępem zapraszam do wzięcia udziału w ultra krótkiej i ultra szybkiej sesji w groteskowo-humorystyczno-horrorowatym klimacie.

Założenie jest proste. BG wcielają w dwóch przyjaciół Edgara i Philipa.
Tak nie mylicie się chodzi o tego Edgara i tego Philipa. Choć nigdy się nie spotkali, to łatwo wyobrazić sobie, że mogli być przyjaciółmi.
W tej gotyckiej hecy umieściłem ich niczym Pawła i Gawła lub Sherlocka i Watsona w jednym domu.

Ma to być sesja lekka, szybka i bazująca na zabawie klimatem i konwencja z licznymi, jeśli się uda, nawiązaniami do twórczości obu panów.
Całość osadzona w bliżej niesprecyzowanym amerykańskim mieście w klimat Nowej Anglii, w nieokreślonym roku z początku XX wieku.

W tej przygodzie Edgar i Philip udają się w krótką podróż pociągiem w odwiedziny do ich wspólnego przyjaciela. To, co się im przydarzy w trakcie podróży będzie sednem fabuły.


BG wcielają się w Edgara i Philipa. Konieczna jest więc choćby podstawowa wiedza o życiu i twórczości tych dżentelmenów. Bez tego nie będzie zabawy.
To jak przedstawicie i będziecie odgrywać te postacie zależy już tylko od was. Nie stawiam tutaj żadnych ograniczeń, bo to nie broń boże opowieść historyczna, czy biograficzna.
Bazujemy tylko na pewnych kluczowych elementach i archetypach. Jak je ugryziecie, co zmienicie, co wyeksponujecie zależy tylk od was.

Mechanika
Być może się pojawi, ale będzie to coś co wspiera storytelling, czyli na podstawowych elementach PbtA. Tagi wymyślane na poczekaniu plus rzut 2k6. To tak w skrócie.
Resztę będę tłumaczył w czasie gry, gdy zajdzie konieczność.
Tutaj tylko zaznaczam, że w pewnych dramatycznych momentach rzuty mogą się pojawić. Tylko po to jednak, by dodać dreszczyka emocji i przypadku w sesji.

KP/Zgłoszenie
Nie będzie egzaminu z wiedzy o postaciach, ani ich dziełach. Nie będzie klasycznej historii postaci.
Proszę jednak o chętnych o przesłanie krótkiej scenki w klimacie. Góra 100-200 słów.
Tyle wystarczy, bym wyczuł, czy się dogadamy w tej konwencji, czy też nie.
Poza tym same posty w sesji raczej będą oscylować w tej długości.

Tempo sesji
W związku, że ma to być krótki i intensywny jednostrzał to i tempo powinno być odpowiednio dopasowane. Wstępnie powiedzmy 2 posty/tydzień.
Ogólnie chciałabym zakończyć tę sesję w góra 2 miesiące, a jak się uda to szybciej.

____
Od razu zaznaczę, że jak temat zażre i się dogadam z graczami, to możliwa jest kontynuacja przygód Edgara i Philipa.

Tyle ode mnie.
Teraz czekam na wasz ruch.

____
Aha… oczywiście w zgłoszeniu zaznaczacie, którym z pary dżentelmenów chcielibyście zagrać.