PonuryByk

Miałem sen, koszmar, czy może była to wizja. Na jej podstawie chcę przeprowadzić krótką, ale bardzo treściwą sesję storytellingu. Szukam kilka chętnych osób do pokierowania postaciami, z mojego snu. Można się wcielić w kogokolwiek spośród zwykłych ludzi. Podkreślam, że nie wiedzieć czemu w moim śnie wszyscy w koło mnie mówili czystą polszczyzną i prawdopodobnie byli Polakami. Oto opis historii:

San Francisco dziś wczesnym letnim słonecznym wieczorem.

Pojawiłem się tu nie wiadomo jak. Pamiętam dokładnie, że dziś koło południa zdrzemnąłem się w salonie w moim domu na kanapie. Było przyjemnie zimno w ten upalny letni dzień, a teraz jest mi tak strasznie gorąco. Stoję na środku ulicy na wzgórzu, z którego rozciąga się rozległy widok na San Francisco. Tam daleko w dole ulicy widać wielki sławny most. Za nim sterczą wieżowce centrum miasta. A tu po mojej lewej i prawej stronie szeregi dwu i trzy piętrowych domków jednorodzinnych.

Nie jestem tu sam. Jest wiele osób. Wszyscy idą powoli ulicą. Wydaje mi się, że znam co niektórych, to moja bliższa lub dalsza rodzina. Innych nie znam nawet z widzenia. Oni też nie wiedzą skąd się tutaj wzięli. Starzy, młodzi i dzieci, kobiety i mężczyźni, nie stanowi to żadnej różnicy. Ważne jest tylko to, ze każdy z nas panicznie szuka jakiejś odpowiedzi, ale odpowiedzi nie ma.

To musi być sen, bo przecież takie rzeczy nie zdarzają się, no chyba że w filmach. Jeszcze bardziej utwierdziłem się w tym przekonaniu, gdy usłyszałem potężny huk i po drugiej stronie mostu zobaczyłem dwóch olbrzymów. Nie zauważyłem skąd się wzięli. Gdy spojrzałem w tamtą stronę, pierwsze co ujrzałem to dwa wielkie wieżowce, które zostały rozsunięte na boki jak drzwi harmonijkowe. Rozsypały się jak domki z piasku. Wynurzyły się zza nich dwie wielkie postacie. Olbrzymy te miały jakieś 100 metrów wzrostu. Ubrani byli jak grupa rockowa - spodnie "dzwony" z szerokimi nogawkami, rozchełstane koszule, stylowe marynarki bez rękawów. Jeden z nich miał długie czarne włosy zakrywające oczy i kapelusz. Przypominał mi gitarzystę z zespołu Guns'n'roses.

Już wtedy zaczęła się panika. Mimo, że oni - te olbrzymy były daleko w centrum miasta, a my na wzgórzu na jego przedmieściach, ludzie wokół mnie zaczęli uciekać. Towarzyszyły temu krzyki i piski z przerażenia. Ktoś krzyczał, że to sąd ostateczny. Uwierzyłem mu bez trudu. Oddalaliśmy się więc truchtem byle jak najdalej od miasta, co pewien czas zerkając na to, co działo się za nami. Widziałem ten strach w oczach ludzi, po których nigdy nie spodziewałbym się, że są w ogóle zdolni się bać. Ktoś łokciem zbił szybę w pierwszym lepszym zaparkowanym samochodzie, by nie uciekać na piechotę. To na pewno nie był jego samochód, ale rozumiałem jego zachowanie.

Biegnąc odwróciłem się znów za siebie. Widziałem jak jeden z olbrzymów ze stoickim spokojem skosił ręką kilkanaście budynków dookoła siebie, jakby były zrobione z papieru. I chwilę później panika dookoła mnie wzmogła się jeszcze bardziej, bo dwa olbrzymy zaczęły biec w naszą stronę. Jednym krokiem przekroczyły rzekę, chyba nawet nie mocząc przy tym wielkich nogawek u spodni. Kilkanaście kroków, które wywołały trzęsienie ziemi, połamały asfalt na ulicy i olbrzymy już były obok nas.

Dopiero teraz przyjrzałem się ich wielkim mordom. To były ludzkie twarze wyglądające tak, jakby przez ostatnie 50 lat bez przerwy mieszali heroinę z alkoholem i kubańskimi cygarami. I ten stoicki spokój na ich twarzach, jakby w swoim życiu widzieli już wszystko i nic więcej nie potrzebowali już widzieć. Nie doznawali żadnych emocji, gdy rozdeptali kogoś przypadkiem. Ale zachowywali się teraz nieco odmiennie niż wcześniej. Podchodzili do każdego z osobna, kucali i wskazując olbrzymim palcem pytali się o imię i nazwisko. Ktoś niedaleko mnie biały ze strachu miał przez krótki czas przyjemność odpowiedzieć olbrzymowi, że nazywa się Aleksander Toczek. To były jego ostatnie słowa. Wielka stopa w rockowych kozakach z obcasem zrównała go z asfaltem ochlapując nas wszystkich krwią.

Do kiedy rekrutacja? Czas nieokreślony, im szybciej zbiorę kilka osób, tym lepiej.

Ile postów? Najlepiej codziennie po kilka, ale zobaczymy.

Serdecznie zapraszam.

 

Medivh

na jakiej zasadze ma byc ta kart apostaci...?? imie nazwisko i wyglad ?? czy coś jeszcze trzeba napisać ??

 

__________________
..::// "Release Your ANGER ! Come to THE DARK SIDE !" \\::...

PonuryByk

Imię, nazwisko, wygląd, wiek, płeć,
skąd jest postać(że z Polski to już wiadomo),
cechy charakteru i umiejętności (żadnych mocy nadprzyrodzonych postać mieć nie może )

Czy dookoła niej znajdzie się jakaś rodzina, o której najprawdopodobniej wspomni gracz? Czy może w grze bohater będzie raczej samotny i zagubiony?

dodatkowo jakiś króciutki opis historii postaci

 

Medivh

a w jakich czsach to sie mniej wiecej bedzie odbywało

 

__________________
..::// "Release Your ANGER ! Come to THE DARK SIDE !" \\::...

PonuryByk

To się będzie odgrywało w czasach dzisiejszych. Na prawdę sesja ma być oparta o wydarzenia z mojego snu, który mi się przyśnił jakiś miesiąc temu. Był letni gorący wczesny wieczór...zachód słońca...itp...

 

Amyst

Nie będzie ci przeszkadzać new guy

 

Medivh

ale skoro to był sen to mam nadzieje ze był długi na tyle zeby jako taką sesje zrobić...bo chodzi o to czy jest wogole warto jak to bedzie sesja na jakieś szesc postów od osoby to tak srednio by sie opłacało

 

__________________
..::// "Release Your ANGER ! Come to THE DARK SIDE !" \\::...

PonuryByk

To był długi sen. Mam wystarczająco treści. A nawet jeśli okaże się inaczej, to się coś dorobi dodatkowego.


To zależy od sposobu, w jaki będzie ów new guy grać. Napisz najpierw KP i wyślij w wiadomości prywatnej. Już po samej karcie można czasem określić, jaki ktoś ma styl wypowiedzi.

 

Amyst

Karta postaci wysłana.

 

Medivh

okej...dobrze wiedziec .

moją karte postaci powinienem wysłać w ciagu tego tygdonia

 

__________________
..::// "Release Your ANGER ! Come to THE DARK SIDE !" \\::...