t0m3ek

- Co tu się kur... - Patrzę na opiekuna i nie przeklinam.
- To jest jakieś porąbane. Belkar, a może zobaczymy czy nie da się do tego pokoju wejść oknem?

 

Anonim

Zgadzam się z planem Tomka. Razem z nim, jego łomem i moim szpadlem idziemy szukać okna tamtego pomieszczenia i spróbujemy tam wejść.

 

adrixen

Homer klęczał i modlił się aby ten koszmar się skończył.

 

BoYos

Ogolnie moja postac odkad nie moze zbytnio chodzic to tylko stoi i stara si nie wymiotowac

 

Issander

Belkar, Tomek.

Obchodząc budynek znaleźliście jedynie okna tego samego typu, co w hallu. Jedynie po lewej stronie znajduje się szklarnia do której moglibyście łatwo się dostać, ale w środku widzicie latające gdzieniegdzie szerszenie.

Homer

Trudny rzut na psychikę: 8,4 - sukces.

Szkielety zdążyły cię okrążyć. Nie masz już żadnej możliwości ucieczki. Jednak jak zauważyłeś do tej pory one trzymały się z dala od światła. Gdy już myślałeś, że nadszedł twój koniec - pojawiła się ścieżka delikatnego światła wolna od szkieletów - droga ucieczki. Prowadzi w stronę budynku.

Łatwy rzut na psychikę: 8, 1.

Jesteś sobie w stanie poradzić z konsekwencjami korzystania z nadprzyrodzonych mocy.

Korneliusz

Nikt ci nic nie powiedział na temat skrzynki ani klucza. <Teamplay, huh?>

Pan Robert

Nikt ci nie podał apteczki. <Znowu...> Ale i tak nie byłbyś w stanie wiele zrobić. Nie znasz się zbytnio na ranach poza tym, co miałeś na szkoleniach z BHP na studiach, ale potrafisz poznać takie rany, przy których się umiera. Oczywiście gdyby podłączyć Krzyśka do systemu podtrzymywania życia, to pewnie udałoby się go "naprawić", ale jest jeden problem - nie widziałeś nigdzie w pobliżu żadnego szpitalu.

Piotrek

Artur przebiegł obok ciebie, wspomniał tylko coś o mackach i już go nie było.

Artur

Zbiegłeś na dół, powiedziałeś wszystkim o mackach i zająłeś się opatrywaniem rany. Nie jest groźna. W zasadzie to teraz to wygląda tak jakbyś się bardzo mocno poparzył pokrzywą. No, może trochę poważniej. Boli jak cholera, ale nie jest dla ciebie zagrożeniem.

 

__________________
"My heart is neither black nor do I fear for my life. The fact remains that I do not wish him to forget me."

Yzurmir

Pan Robert powstał, trzymając zakrwawione dłonie z dala od ciała. Zawahał się, po czym wytarł je w spodnie. Podbiegł do telefonu i sprawdził, czy teraz już działa i czy dałoby się zadzwonić po pogotowie. Jeśli nie, odwraca się i mówi:
― Słuchajcie wszyscy, zabrzmi to idiotycznie, ale Belkar, Tomek i ja widzieliśmy... dużą grupę... ― Przez chwilę miał powiedzieć "szkieletów", ale nikt chyba by mu nie uwierzył. ― ...jakichś istot zmierzających w tę stronę. Będą tu, no, myślę, że za kilka albo kilkanaście minut. Ale wtedy już nie będzie odwrotu. Więc zbierajmy się szybko i uciekajmy stąd. Proszę, żeby wszyscy zebrali się tutaj. Gdzie jest pan Piotr?

Jeśli ktoś wskaże mu miejsce pobytu drugiego opiekuna, to podejdzie do niego i ściągnie go z fotela.

 

Michaliev

-Jest tam, o, siedzi sobie Odpowiedział wskazując ręką w stronę pokoju nr.2. przystanął i pomyślał, najważniejsze to wyciszyć umysł, potem sobie wszystko przypomnisz... Kto podchodził po skrzynkę na początku?.. Szybko podbiegł do drzwi i opierając się o futrynę zawołał:
Tomek! Belkar! Gdzie macie tą pierdoloną skrzynie!...(chwila przerwy)
I klucz!
Pewnie nie usłyszę odpowiedzi, więc biegnę na piętro wołając: (aale jeśli coś się zmieni, to pożyczam te dwie rzeczy..)
A walcie się! Wszyscy! Wchodząc do pokoju z pentagramem siadam przed lustrem (znowu) w lotusie stawiając przed sobą statuetkę. Ale wpierw rzucam kostką w lustro, tak delikatnie..

 

__________________
Jeśli jest ciężko to znaczy, że idziesz w dobrą stronę.

Issander

Odpis dla Akwadrat:

Pan Piotr

Łatwy rzut na psychikę: 4,2 - sukces.

Powtarzając sobie, że to tylko iluzja na razie opierasz się dalszemu wyssaniu energii, ale im dłużej siedzisz na fotelu, tym trudniejsze się to wydanie. A wstanie bez niczyjej pomocy będzie jeszcze trudniejsze...

 

__________________
"My heart is neither black nor do I fear for my life. The fact remains that I do not wish him to forget me."

Anonim

Wybijam wszystkie szyby wspólnie i w porozumieniu z Tomkiem. Wszędzie zaglądam. Jak nic ciekawego nie zobaczę to z bezpiecznej odległości rzucamy kamieniami w szklarnię, a gdyby szerszenie leciały na nas to proponuję wrócić do reszty i śmiać się, gdy szerszenie zaatakują kogoś.

 

adrixen

Homer jest wdzięczny za wysłuchanie modlitwy. Ucieka drogą prosto do hotelu. Postanawia przeprosić opiekunów i pozostałych.