Ogólnie informacje o mieście
Każda z Waszych postaci miała pewne możliwości zapoznania się z podstawowymi danymi o mieście, szczególnie ekipa zaczynająca w Polsce – już hermetyczka was przymusiła. W mieście nie działa bezpośrednio Technokracja jednakże godzinę drogi dalej, w Hamar – jak najbardziej. Lillehammer prawdopodobnie na swym terenie mieści od dwóch do czterech węzłów nieznanej lokalizacji oraz mocy (acz raczej słabych). Co ciekawe, w mieście jako całości, panuje niebawole wysokie stężenie wolnej kwintesencji. Co prawda ogólny przepływ jest zbyt mały oraz dość nieregularny aby mówić o strukturze podobnej w jakikolwiek sposób do węzła, to hermetyckie raporty bardzo ładnie określają, iż tutejsze warunki mogłaby być sprzyjające w dziele sztucznej kreacji węzła.
Jeśli wasze postacie wiedzą coś o wampirach, zrozumieją, iż w mieście rządzi Camarilla i jest to najdalej wysunięte na zachód miasto tej sekty. Na wschodzie pasie się Sabat. Jeśli któraś postać ma znajomość dla wampirów 2 i więcej, ma świadomość, iż w Sabacie do władz doszli młodzi gniewni i przeprowadzają mała ekspansję. Nasz drużynowy wampir też o tym wie i może się tą wiedza z wami podzielić.

Spis dni
Dzień 1 – czy dokładniej noc w której zaczyna się właściwa akcja
Dzień 2 – Waleria ma umówione spotkanie ze swoją łączniczką z wampirami. Godzina późna, na koncercie miejscowej kapeli.
Dzień 3 – zebranie na parafii umówione z ojcem Iwanem jeszcze przed przybyciem magów, godzina 16, do dogadania.
Dzień 4 – prawdopodobny dzień przybycia brakującego wirtualnego adepta. Możliwy jeszcze dodatkowy, dniowy poślizg.

Spis postaci


Uczestnicy wyprawy

Ojciec Iwan Klimow (Niebiański Chór): temu szanowanemu, acz dość kontrowersyjnemu mistykowi przypadła rola dowódcy wyprawy. Znany ze swego konserwatyzmu, surowości oraz wybuchów słusznego, przerażającego gniewu stanowi dość ciekawy przypadek indywidualny. Urodzony na granicy Rosji i Finlandii do swego przebudzenia wiódł żywot prawosławnego mnicha. Co znaczące, po przebudzeniu stał się członkiem Kościoła Katolickiego dołączając do zakonu dominikanów. Mimo słynięcia ogólnej nietolerancji wobec pogańskich zwyczajów, spogląda bardzo łaskawym okiem na wierzenia i kultury o pniu bliskim judeochrześcijańskiemu.
Dobre źródła podają, iż Iwan nosi stopień mistrza w sferze Ducha oraz Pierwszej. Szczególnie z tego drugiego fakt jest dość znanym osobnikiem nie cieszącym się sympatią wielu duchów. Istoty związane z chrześcijaństwem czy po prostu o korzeniach semickich traktuje z szacunkiem, do wszystkich innych jest wyniosły i nie waha się całą siłą przymuszać je do posłuszeństwa. W całym życiu stworzył wiele bardzo wartościowych fetyszy z bardzo wkurzonymi lokatorami wewnątrz.
Do miasta przybył tydzień przed resztą magów. Zamieszkał w parafii pod wezwaniem Archanioła Gabriela. Można spodziewać się, iż będzie kontynuował swoją strategię w wojnie przebudzenia opartą na kazaniach, użyciu struktur kościelnych oraz… działalności charytatywnej. Posiada potężne wpływy w kościele katolickim, protestanckim oraz rosyjskiej cerkwi.
Prawdopodobnie przekroczył już standardowe ramy ludzkiego żywota.
Wygląd: gładko ogolony, pomarszczony mnich o posturze zdrowego, ćwiczącego sześćdziesięciolatka. Mało kto potrafi wytrwać dłużej spojrzenie jego ołowianych oczu, a ludzie na bardzo żywiołowych kazaniach kulą się ze strachu przed ogniem piekielnym. Jednocześnie podczas normalnej rozmowy przemawia głosem pewnym lecz cichym i spokojnym. Zezłoszczony, wydaje się idealnym usposobieniem śniętego gniewu, cokolwiek ma to znaczyć.

Mistrz Jonathan Marcus Schwarzvogel bani Quaestor, Strażnik Kolumny Łaski, Malachitowy Czaropętacz (Porządek Hermesa): pod tym oficjalnym, rytualnym imieniem jakże charakterystycznym dla hermetyków kryje się dość skromny przebudzony pełniący rolę zastępcy dowódcy. Jonathan nie zasłynął jakoś szczególnie w środowisko przebudzonych i poza Porządkiem Hermesa nie jest bardziej znany. Nazywany niekiedy Malachitowym Magiem, w macierzystej tradycji uczestniczył w wielu sprawunkach urzędowych, lecz zwykle jak ognia unikał kwestii winy i kary, woląc skupić się na administracji – przydziale dostępu do węzłów, astrologicznym dobrze uczniów do nauczycieli czy badaniu skarg wnoszonych przez fundacje i kabały. Swoim nazbyt nowoczesnymi poglądami oraz ciętym dowcipem nie zaskarbił sobie sympatii wielu starszych magów Porządku. Mimo tego, a może właśnie z tego powodu – uzyskał pełne wsparcie Porządku Hermesa, w tym zaplecze finansowe oraz kilku firm kontrolowanych przez hermetyków.
Jest mistrzem sfery Czasu i odegrał dużą rolę w formowaniu wyprawy. Czyżby dojrzał coś w przyszłości?
Porusza się na wózku. Krążą plotki, iż uleczenie Jonathan niemożliwe jest z racji ułomności paradoksu.
Wygląd: młody, energiczny blondyn. Posiada niesamowicie wręcz zielone oczy oraz ciepły, miły głos. Jak na hermetyka przystało, nosi się szykownie – eleganckie spodnie, koszule, marynarki – acz nie kiczowato i śmiesznie. Uwagę przykuwa złoty sygnet noszony na serdeczny palcu z osadzonym, dużym malachitem. Magowie czuli na anomalie czasu, wykryją kilka delikatnych, acz wyczuwalnych wyraźnie wokół tego przebudzonego. Jeździ na wózku.

Hannah Alice Riis bani Tytalus (Porządek Hermesa): młoda i niezbyt doświadczona przebudzona w szeregach Porządku Hermesa. Trudno o niej powiedzieć coś konkretnego poza tym, iż podobno jest kompletnie niezdolna w sferze Życia. Jeśli dodać do tego astmę, znaczną nadwagę oraz niesamowicie wręcz silnego avatara, tworzy się wizerunek dość interesującej osoby.
Wygląd: po prostu brzydka dziewczyna ze sporą nadwagą. Posiada bladą, niezbyt czystą cerę, proste blond włosy upięte w kok (masując łysienie z tyłu głowy), astmę oraz wydatny biust. Ceni hermetyczną elegancję i już na pierwszy rzut oka można stwierdzić, iż jest zbytnią formalistką.

Tomas Larsen (Eutanatos): mag w randze adepta który naciskał na sformułowanie fundacji w mieście ze względu na, jak to ujęto w oficjalnych raportach, sprzyjające koniunkcje astrologiczne mogące wymagać regulacji ze względu na swój fraktalny charakter (cokolwiek to miało znaczyć – pisał to pewnie jakiś hermetyk). Faktem jest, iż prywatnie twierdzi, iż miasto nie tylko powinno być chronione przed czymś, co nadejdzie, ale też aż dziwnym jest, iż nie zabezpieczono tego odcinku wojny wstąpienia, stosunkowo wolnego od bezpośrednich działań technokracji.
Tomas jest uzdrowicielem i to, z tego co się mówi, bardzo dobrym. Był uczniem Alice.
Wygląd: jak stereotypowy eutanatos – blady, poważny, o czarnych włosach i zimnym głosie. Ostre rysy twarzy przypominają drapieżnika, spojrzenie – sędziego lustrującego rzeczywistość. Jest jednak też drugie oblicze Tomasa. Człeka rozpromienionego, pełnego współczucia, dobrych żartów, o luźnym kroku i zdecydowanie bardziej wyluzowanego. Szkoda, że okazje je głównie wobec ludzi których leczy, czyli zwykle poważnie chorych.

Adam „wChar_111” Fireson (Wirtualny Adept): pierwsze co można powiedzieć o tym techomancie to to, iż… niewiele wiadomo. Nie wiadomo czy to jego prawdziwe imię, ile ma lat, skąd pochodzi (w paszporcie widnieje USA lecz jego angielski jest zbyt brytyjski) oraz co tak właściwie ostatnio robił. Jednakże jest jednym z bardziej elitarnych Wirtualnych Adeptów. Należy do grupy zwanej hakerami rzeczywistości – przebudzonych używających skomplikowanych, metafizycznych prawideł łączących wiele matematycznych teorii jak teoria informacji czy sterowania aby przeprogramować rzeczywistość u jej podstaw.
Jest dość nałówmy i stanowczo za mało „jajcarski” jak na posiadany status w swej tradycji. Podobno posiada trzy doktoraty: matematyka, fizyka, psychologia oraz przebudził się za dziecka.
Wygląd: Fireson wyglądał zupełnie przeciętnie. Przeciętne blond włosy, przeciętne zakola, przeciętne oczy, przeciętny, nijaki strój oraz przeciętne oczy. Tylko nos miał większy, jakby ptasi. Można było wiele o nim powiedzieć, z tym, że wszystkie te słowa brzmiałyby w stylu: może się podobać, lub nie; wygląda schludnie ale nie elegancko; typowy facet ale nietypowy; ot kolejny przechodzień ale coś w nim dziwnego.

Ojciec Adam (Niebiański Chór): trudno powiedzieć czy ten dominikanin oddelegowany do ochrony Iwan Klimowa jest przebudzonym magiem nikłego talentu, utalentowanym w statycznych sztukach śmiertelnikiem czy po prostu zdolnym akolitą odbalastowanym magycznymi błogosławieństwami. Niezależnie od wszystkiego, ten wielkolud o zimnym spojrzeniu sumiennie wykonuje swe obowiązki. Krążą plotki jakoby kiedyś pracował jako najemnik w wielu konfliktach zbrojnych na świecie. Przybył do miasta wraz z Iwanem.
Wygląd: olbrzym! Ręce jak kafary, basowy głos, kwadratowa szczęka oraz uśmiech idioty...

Inni

Alice (Eutanatos): dawna mistrzyni tradycji która odrzuciła wojnę wstąpienia. Zamieszkała w mieście wybierając drogę ascezy. Podejrzewana jest o gębką ciszę. Tradycje prewencyjnie nałożyły na nią wyrok ostracyzmu.
Wygląd: nieznane, prawdopodobnie bezdomna z niekompletnym uzębieniem.

Stanisława, Pyłowa Wiedźma (Verbena): najstarsza przebudzona która wyzwoliła i spętała Leifa. Dla przyjaciół po prostu Stasia, dla wszystkich innych – jedna z najbardziej przerażających czarownic jakie nosiła Skandynawia. Ostatnie dziesięciolecia zbyt często nie gościła na ziemi.
Od początku powrotu na łono świata Leifa, kontaktowała się z nim ledwo kilka razy, ani razu o nic nie prosząc, a tylko pytając o bieżącą ocenę świata, jakieś mniej znaczące informacje oraz… po prostu rozmawiając.
Wampir mógłby przepuszczać, że umarła gdyby nie to, iż jest niemal pewny, iż poczułby to.
Wygląd: aktualny nieznany. Mag o jej potędze najpewniej dowolnie żongluje wizerunkami.

Emma Ivarsøy (Verbena): Druga z czarownic która spętała Leifa, ani najmłodsza, ani najstarsza. Nie jest znane miejsce jej aktualnego pobytu. To ona głównie kontaktowała się z Leifem i prosiła o kilka mniej znaczących przysług. Nie była przy tym też całkiem bezużyteczna, podobno pracuje nad zaleczeniem jego rany. Pierwsza wersja eliksiru pomogła lecz z bliżej nieznanych przyczyn, przestał on działać.
Wygląd: przed dwudziestoma laty przypominała piękną, stereotypową jędzę z żywością wpisaną we wzroku, mocno zaciśniętych ustach oraz twarzy

Marta Nilsen (Verbena): trzecia, najmłodsza z przebudzonych która spętała Leifa, chociaż przez ostatnie dwadzieścia lat musiała posunąć się w latach – wtedy była ledwo nastolatką, może wtaczającą w niewieścia wiosen. Nigdy się z nim nie kontaktowała i nie ma on o niej wieści.
Magowie wiedzą, iż mieszka na obrzeżach Lillehammer. Ciąży na niej wyrok cenzury, napiętnowania i ostracyzmu za „zadawanie się z wrogami wstąpienia”. Nie są znane detale sprawy, ani dlaczego nie zapadł cięższy wyrok. Poleca się zignorować jej obecność.
Wygląd: nieznane, pewnie od początku swej drogi bardzo się zmieniła.

„Mówcie mi Jony” (Opustoszali): jeśli faktycznie taki mistyk istnieje, jest przywódcą miejscowej kabały Opustoszałych, czy raczej, mówiąc trafniej, zbiorowiska śpiących oraz sierot chcących być uważanych za Opustoszałych – jeśli plotki o nich są prawdziwe. Sami Opustoszali nie byli w stanie skontaktować się z Jonym czy nawet potwierdzić czy taki mag znajduje się w ich szeregach. Prawdopodobnie nie chcą się do niego przyznawać, gdyż Niebiański Chór ze znaczną pewnością może stwierdzić, iż ów mag odebrać formalne nauki w tym cechu.
Wygląd: nieznane.

Jacek Czacki herbu Świnia (Synowie Eteru): ten pochodzący i urzędujący w Polsce mag jest jednym z najbardziej utalentowanych eteryków jakich można spotkać w kraju. Można odnieść wrażenie, że wraz z talentem idzie niesamowity wręcz stopień ekscentryzmu tego jegomościa. Bo czy ktoś wpadającą na certámen na grzbiecie wielkiego, mechanicznego jednorożca pomalowanego w barwy narodowe może być zdrowy na umyśle? Jeśli dodać do tego fakt, iż ów potem gładząc wąsa wygrywa pojedynek w imponującym stylu z pewnym starym merlinem, a przy tym rozprawiając o wyższości polskie sztuki szabli w przeniesieniu na reguły certámenu – szalony czy nie, piekielnie skuteczny.
Niektórzy członkowie tradycji śmią podejrzewać, iż Jacek jest po prostu maruderem. Synowie Eteru bronią swego człona wspominając, iż nie takie rzeczy opisywano w dzienniku Paradigma…
Wygląd: szklane, wiecznie wypadające oko jest znakiem rozpoznawczym Jacka wraz z gęstymi, kręconymi włosami, obfitym wąsem, monoklem noszonym na szklanym oku czy umiłowaniu do dawnych ubrań. Jeśli już odpuści kontusz, to ubiera sznurowane, lniane koszule.

Mistrz Einar Jørgen Blackhammer bani Verditius, Pedagog i Kanclerz Fundacji Seledynowej Wieży, Prorok Kości (Porządek Hermesa): stary mag który przetrwał na początku sesji zagładę własnej fundacji... chociaż chciał się poświęcić i uratować chociaż ludzi. Tak zwane czynniki obiektywne mu to utrudniły.
Wygląd: pomarszczony, łysy hermetyk. Jeśli długości brody należało mierzyć oświecenie, ów jegomość świeciłby blaskiem mądrości. Jednak miast tego świeci nagłym zgorzknieniem, depresją oraz smutkiem.

Student Adam (Porządek Hermesa): młody hermetyk, uczeń Einara. Czytał artykuły Klausa. Przetrwał zagładę Wieży. Obecnie w ciszy.
Wygląd: wyglądający na dwadzieścia-kilka lat, brunet o spokojnym, pewnym spojrzeniu, ubierający się elegancko, nie stroniący od nowoczesnej techniki. Teraz wygląda trochę jak kataleptyk.


Wampiry

Nabhan (Assamici): wampir pełniący funkcję oprawcy na usługach księcia Lillehammer.
Wygląd: arab o manierach kupca, bajarza oraz wędrownego mistyka. Głośny, miły, grzeczny, dość przystojny jegomość o aurze pełnej oznak diabolizmu.

Marek (?): szeryf w Lillehammer.
Wygląd: zniewalający. Mimo kontynentalnych rysów, można pomylić go z młodym, norweskim bogiem albo jego dalekim krewnym. Zadbany mężczyzna pełen wdzięku, klasy oraz bardzo unikalnego piękna gdyż nie wywołuje jakichkolwiek skojarzeń z przesadnym zadbaniem, metroseksualizmem czy czymkolwiek w tym rodzaju. Wywołuje natomiast jakąś nieopisaną sympatię.
Tak drodzy gracze, gdybyście zachodzili w głowę, Marek ma wygląd na 6. I niekoniecznie musi to wynikać z pokolenia.

Córka Marka (?): jak sam ją określił, nieudana córka.
Wygląd: smukła, niska blondynka. Wydatny biust niemal nie wyskakują ze stanowczo zbyt dużego dekoltu, kręcone włosy opadają na ramiona. Kobieta posiada wydatne, czerwone usta (przesadza z makijażem, róż na polikach wyglądał tandetnie).

Sigrud Krokrygg (Tremere): wampir wprawny w grze na skrzypcach. Wygląda na kogoś w rodzaju doradcy księcia do spraw tajemnych.
Wygląd: szpakowaty, wyjątkowo blady jegomość ubrany na wpół galowo. Wygląda bardzo młodo, nawet lekka, kozia bródka, mimo iż szykowna, nie postarza go wystarczająco. Tylko te oczy, tych co wiedzieli już setki zim.

Ingrid Stenkilsson (Tremere): opiekunka Elizjum.
Wygląd: niewysoka blondynka, właścicielka równie bladej cery, mocnego makijażu (acz na swój sposób gustownego i stonowanego) oraz przyjemnych, norweskich rysów twarzy. Ubrana była równie oficjalnie, w grafitowej garsonce wyglądała na wczesne czterdzieści lat.

Valborg (Gangrel): główny Oprawca oraz zastępca Szeryfa.
Wygląd: nieznane.

Eystein IV: tak określono manekina, zupełnie martwego, bez śladu magii. Podobno pełni (jak?) urząd księcia. Podobno ostatnio choruje.
Wygląd: ubrany w smoking… manekin używany przy testach zderzeniowych. Ma na głowie gęstą perukę oraz krzywo przyklejone okulary.

Monika (Nosferatu - Sabat): nosferatka którą spotkał Leif. Posługuje się charakterystycznym sposobem mówienia.
Wygląd: a jak może wyglądać nosferatu? Groteskowo pokrzywiona twarz, wykrzywione palce jak na obrazach Picassa oraz..zamiłowanie do różu. Jak nie bluzeczka to różowy telefon.

Adam Klaus z domu Tremere (Tremere - Sabat): jeden z wampirów który porwał Walerię. Niezwykle sprytny i opanowany, dał się magom we znaki mocami zezwalającymi na potężną telekinezę. Zdaje się coś wiedzieć o Tradycjach. Ogólnie wygląda na kogoś grającego na wielu frontach.
Wygląd: Szpakowaty, wytatuowany jegomość przypominał bardziej strach na wróble w zbyt dużej, workowatej koszuli. Jednocześnie było w nim coś niepokojącego. Ten spokój. Aktualnie skóra schodzi mu płatami - z rąk i twarzy i przypomina trochę nieświeże zwłoki spalone silnym światłem słonecznym.

Rasmus (Tremere - Sabat): wampir którego Waleria miała okazję spotkać w swym śnie. Wydaje się Mistrzem Adama Klausa.
Wygląd: Zadziwiająco niski, chudy, jegomość. Posiada długą, bujną brodę i drapieżne spojrzenie kontrastujące z artoflanym, trochę komicznym nosem.

Alvar (? - Sabat): wampir który eskortował magów.
Wygląd: średniego wzrostu jegomość, dość przystojny. Wygląda na typowego norwega, tylko rysy twarzy ma odrobinę bardziej angielskie. Waleria wyczuła w nim coś niepokojącego: "Przypomniała sobie opowiastkę swej mentorki, o wilku co był owcą. Tylko, że w tej opowieści owca była potworem noszącym w sobie ciemność sprzed stworzenia i pierwotny strach ludzi - przed głodem, chorobą i burzą. Ten strach który był pierwszym bogiem i pierwszą ciemnością. Bogiem okrutnym. I takie to jądro ciemności pierwszego strachu nosił w sobie."

Dzik (Tzimisce - Sabat): wampir, członek Sabatu. Wiele wskazuje na to, iż pełni rolę przywódczą. Pytanie tylko jakiego typu i na jakim szczeblu.
Wygląd: W fotelu siedział naprawdę dziwny jegomość. W szarym, gustownie skrojonym garniturze (i zapewne drogim) zdawał się peszyć samą swą osobą. Nienaturalnie długie palce obdażone dodatkowym stawem splatał w piramidkę. Spojrzała w jego martwe, bladoniebieskie oczy. Zdawały się nie wyrażać nic. Nie to co reszta ciała. Kły, wielkie kły wystawały mu z wysuniętej, dolnej szczęki niczym u dzika właśnie. Dziwnie spłaszczony nos poruszał się jakby w rytm bicia serca. Rysy miał ostre, policzki zdobiły okrągłe dziury w skórze spod których dostrzec można było pulsujące zwitki mięśni, lśniących od krwi i jakiegoś śluzu. Dziwnie wielokątną czaszkę na swój osobliwy sposób zdobiła twarda, stercząca szczecina barwy czarnej, kontrastująca z ziemistą skórą jegomościa.


Kościtrzask (Nosferatu): szef wywiadu Camarilli w mieście, tak zwany "kuzyk/kuzyn" Moniki. Jego ksywa pochodzi z polski. Tutaj zwie się też Jørgen.
Wygląd: Do pomieszczenia wkroczył barczysty, wypachniony przedstawiciel klanu nosferatu. Paskudna, wykoślawiona gęba została wzbogacona o jedno, wielgachne oko wyglądające jak zarośnięte jakąś formą pleśni czy grzyba oraz drugie, małe i wyjątkowo rozbiegane. Krzywe, wystające zęby, częsciowo połamane, niekompletne nie blokowały trochę zbyt długiego i nazbyt wijącego się krwistego jęzora przypominającego wystającą z ust pijawkę. Jego barwa kontrastowała z ziemistą cerą. Ogół twarzy i budowy ciała kontrastował też z osobą jak stanęła przed Leifem. Pachnąc modnymi perfumami, przyodziany w drogi, uszyty na miarę garnitur, błyszcząc po oczach złotym zegarkiem oraz srebrnymi spinkami do garnitury na kształt krzyża prezentował się zarazem dostojnie i karykaturalnie.



Jesper (?): młody wampir, poznany przez Leifa w Elizjum.
Wygląd: Zniewieściały gość bawił towarzyszy kanciarami sztuczkami oraz swym dość piskliwym głosem. Jak Leif zdołał się dowiedzieć, nazywał się Jesper i wiele wskazywało, iż był stosunkowo młodym wampirem.


Rosa (?): wampirza spotkana przez Leifa w Elizjum.
Wygląd: Trzecią osobą przy stole była Rosa, wyjątkowo mikrego wzrostu i niemal dziewczęcej postury łysa wampirzyca. Wyglądała trochę jak jakaś upiorna wersja skrzata o ziemistej, niezdrowej cerze.


Carsten (?): wylewny, serdeczny wampir poznany w Elizjum.
Wygląd: ...od Carstena, całkiem miłego w obyciu jegomościa o rumianej cerze, gęstej, siwej brodzie oraz twarzy zoranej setkami bruzd. Sposobem bycia przypominał bardziej amerykańskiego farmera i jak na norwega był bardzo otwarty, serdeczny i wylewny.


Olaf (?): wampir w na stanowisku seneszala.
Wygląd: Towarzysz szeryfa był pewnym siebie, szczupłym jegomościem o władczym spojrzeniu, blond włosach i błękitnych oczach. Wkroczył do pomieszczenia pierwszy obdarzając zgromadzonych miłym, powitalnym uśmiechem. Przyodziany był w gruby sweter dopasowany do eleganckich spodni w kant.


Maria (?): wampirzyca wspomniana w Elizjum
Wygląd: ?



Śmiertelni

Hannah Strædet: Towarzyszka Leifa. Dziennikarka-reasercherka norweskiego portalu “musicnorway.no” i łączniczka wampira z Verbenami oraz oczy i uszy magów przy nieumarłym. Wydaje się jakoby Leif ją jednocześnie przerażał i fascynował.
Jej tragedią jest fakt iż black metalu nie cierpi, a musi pracować w segmencie tej muzyki, aby podtrzymać swą oficjalną rolę. Prywatnie spełnia się blogowaniem na “asatru.no”. Ogarnia też po cichu kwestie menago grupy blackmetalowej “Ragnarok” (co niby oficjalnie robi Leif), ona gra w tym układzie gruppie bandu.
Wygląd : Charakteryzuje się delikatną, dziewczęcą urodą. Szczupła choć całkiem wysoka, zgrabna dziewczyna sprawia na pierwszy rzut oka wrażenie nieśmiałej studentki.

Ważne miejsca:

Parafii pod wezwaniem Archanioła Gabriela
Rezyduje tu dwójka chórzystów, Iwan oraz Adam. Są otwarci na gości, a proboszcz tańczy jak mu zagrają, prawdopodobnie jest akolitą chóru. Blisko parafii znajduje się hospicjum. Jeszcze przed przybyciem magów, tam oraz przy noclegowni dla bezdomnych, udzielali się miejscowi duchowni.
Jest to największa i najbogatsza parafia w mieście.

Hotel Magnum Opus
Jakże inaczej i mniej pretensjonalnie mógłby się nazywać luksusowy hotel w którym, za pośrednictwem małej loży okultystycznej, ma wpływy Prządek Hermesa? Planuje się tu zatrzymać Jonathan oraz Hannah. Porządek na swoje potrzeby zarezerwował całe ostatnie (czwarte) piętro. Nie ma problemu aby zatrzymali się tu na stałe lub czasowo inni magowie.

Elizjum
Prezentuje się z zewnątrz niepozornie. Bo jak inaczej określić niedużą, dwupiętrową kamieniczkę wciśniętą pomiędzy podobnymi budynkami jak niepozorną? Nawet fasada budynku nie wyróżniała się szczególnie. Lekko odnowiona, lecz nie na tyle aby wybijać się na tle innych nieruchomości. Przy tej samej ulicy stały i budynki zdecydowanie bardziej pokiereszowane przez czas jak, i kamienice o wiele lepiej zadbane. Chronione przez ludzi uzbrojonych w strzelby i broń automatyczną. Czuć magiczne bariery wzniesione na jego terenie.


Wysypisko
Spalone przez Leifa. Była tam masa młodych wampirów, trochę... Zdziczałych. Na całej powierzchni znajdowała się runa zabraniające zmieniać kształty oraz wymuszająca powrót do właściwej formy.



Słowniczek

Merlin - stary, potężny mag.
Prawdziwy Eter - powinno być używane raczej w odniesieniu do dziesiątej sfery eteryków lecz nasz drogi Jacek używa tego do określenia pierwszej.
Vis - hermetyckie określenie kwintesencji
Technoludki - pogardliwe określenie technokratów używane w Irlandii północnej
Doktor - odpowiednik Mistrza u Synów Eteru.
Profesor - odpowiednik Adepta u Synów Eyeru.
Haust - przedmiot naładowany kwintesencją, zwykle posiada rezonans. Wyciągnięcie z niego kwintesencji wymaga Pierwszej 3. Wcześniej należy też haust przetworzyć wstępnie w celu ułatwienia procesu.