Do świtu kilka godzin ostało, więc coś jeszcze zrobić tej nocy waszmościowie zdążycie.
Na ten moment żadnego responsu z mojej strony nie będzie. Czekam bowiem na ostateczną decyzyię czeredy, co do następnych kroków.

Czy akcja schowania się w jakimś gąszczu, by niespodzianki napotkanej w podróży na widoku nie obgadywać kosztuje cały post? Czy można uznać, że się gdzieś zaszyliśmy i tam obgadać sytuacje?

Oczywista to rzecz, panie bracie, że bez żadnych konsekwencyi możecie się w ustronne miejsce schować i sprawę dogłębnie omówić.

Co zaś się tyczy spraw przez imić Lewkę poruszonych, to rzeczy mają się następująco:
- od Osmółki zacznijmy, któren gdy tylko pohańców obaczył na powrót skurczył się w sobie i zmalał. A gdy jeszcze rozkaz Mazura posłyszał, to z miejsca całej wycieczki mu się odechciało. Rozkaz wypełni jeno siłą przymuszony chyba, że imić Bimbrowski inszy sposób na swego, coby nie było sługę znajdzie;
- obóz tatarski jest spory, ale nie ma w nim żadnego namiotu, coby na siedzibę beja, czy inszego ich przywódcy wyglądał. Oznaczać to może abo, że to jakaś li tylko liczniejsza zgraja Lipków pobuntowanych się tutaj zebrała, abo co znacznie gorsze, że to co właśnie widzicie, to tylko część sił pohańskich jest, które Rzeczpospolitą najechały;
- z jednej z jurt natomiast słaby blask szafirowy się dobywa. Nie ma jednak przy nim żadnej straży, coby w jakikolwiek sposób mogło wskazywać, że ktoś znaczniejszy tam przebywa;;
- rzecz pewnikiem waszmościom znana, ale wspomnieć o niej wypada. Najazdy Tatarów co roku się zdarzają. Raz są one większe, raz mniejsze, aleć ci co na ziemiach pogranicznych mieszkają liczyć się z takowym ryzykiem muszą. Sęk jednakoż w tem, że waszmościowie w Poleskiej ziemi rezydują, czyli głęboko w granicach księstwa litewskiego. To że Tatarzy nie raz, aż pod sam Kraków się zapędzili to i owszem bywało, jednak żeby w bory litewskiej się łupić przybyli toć rzadkość niezwykła i w żadnych kronikach o tem nie ma. Wszak tu ni ludzi nie ma za wiela, coby w jasyr ich brać można było, a i ziemia pohańcom nieprzyjazna, bo tu co krok lasy gęste i ciemne, mokradła i bagna. Zatem po stokroć dziwny ten pohański najazd jest.

Wprzódy raczcie waćpaństwo excusatione przyjąć. Respons z lekka spóźnion, ale czas letni wycieczkom sprzyja, a i pogoda do tego ostatnimi czasy zacna, przeto i ja wybyłem z domu mego, coby z naturą poobcować.
Wena też mi z lekka uciekła i przemóc się musiałem, coby szlachecką fantazyię w sobie pobudzić.
Respons już stoi i możemy nasze czarcie hece kontynuować.

EDIT:
Ciekawostka mościpaństwo. Gdzieś mi post wessało, któren jużem opublikował... a przynajmniej tak mi się zdawało. Respons wkleiłem ponownie. Tuszę, że tym razem nie będzie niemiłych niespodzianek.

Czyli tam są jakieś ichniejsze czarty u tatarów, oraz czy status piekielny jest wspólny czy każdy kraina ma oddzielny?

Mości Lynx wiele wskazuje, że w najazd tatarski są zaangażowane jakieś moce piekielne, li też magiczne.
Choć tak po prawdzie to nie macie waszmościowie jeszcze żadnego twardego dowodu takowej obecności, a ino wasze diabelskie przeczucia.

Co zaś się tyczy statusu piekielnego i jak wygląda życie diabelskie zagranicami, to rzecz ma się następująco. Tytuły są poniekąd wspólne, choć mogą zachodzić pewne mniejsze i większe różnice, tak jak też i na ziemskim łez padole to bywa. I tak chorąży piekielny, będzie honorowany przez krymskie diabły, ale li tylko z tego tytułu, że to ktoś ważniejszy niźli zwykły zagrodowy szlachcic. Żadnej władzy tenże przykładowy chorąży piekielny nad diabłami obcego autorament nie ma i mieć nie może, bo leży to poza jego kompenetcyiami. Takoż i wy waszmościowie w żadnem sposób ichniemu sułtanowi infernalnemu nie podlegacie. Dwie to odrębne krainy piekielne są, które jakoby pod jedną chorągwią służą, ale cały czas spory i wojny różnorakie prowadzą. Polityka piekielna stanowi niemalże lustrzane odbicie tej na ziemie przez śmiertelnych prowadzonej, choć wiadomo wszem i wobec jest, że Szatan zupełnie inną perspektywę ma i inne cele mu ostateczne przyświecają.
Waszmościowie jako diabły polskie, w Rzeczypospolitej swe korzenie macie i tutaj jest wasz dom ojczysty i o niego dbać musicie. Rzecz oczywista, że każden z was inaczej ten interes ojczyzny rozumieć może.
Jakby go jednakoż nie definiował, to najazd dzikich ordyńców i to jeszcze z zaciągiem piekielnym prosto z pustyń Arabii sprowadzonym, zagrożeniem jest i dla Rzeczpospolitej i dla was samych i waszej sławy, honoru i statusu.

Tuszę, że wyczerpująco opisałem zawiłości infernalnej polityki. Gdybyż jednako, coś jeszcze zamglone i niejasne było, pytaj waszmość.

Na studiach mnie gonią o oddanie pracy. Post dam jutro.

Wasz Starosta Piekielny uprasza o cierpliwości wybaczanie. Ostatnie dni obfitowały w prace wszelakie i mocno wyczerpały mnie zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Miałem dzisiaj zasiąść do responsu, ale nie dam rady niestety. Naskrobałem jeden akapit i idzie mi, jak po grudzie.

Zatem odpuszczam i zbieram siły na jutro. I choćby gromy z jasnego nieba waliły i anieli pańscy w trąby na zagładę świata dąć zaczęli, to odpis jutro się ukaże.

Także cierpliwości moi czcigodni gracze, jeszcze troszkę cierpliwości.

Słowo jest słowo, takoż i respons jest. Późna pora, ale lepiej późno niż wcale.
Obowiązek spełniłem, choć z efektu jestem średnio zadowolon. Ważne, że ruszamy do przodu.

Mości Czarniwa i Kociebor - do was należy decyzja co dalej czynić wam wypada. Trop doprowadził was pod ruiny chrześcijańskiej świątyni, co ją zbudowano na ruina pogańskiego chramu, a teraz rezydują tutaj z jakiegoś powodu Tatarzy;
Mości Bimbrowski - przedstawiłem jak wygląda przyjęcie posła przez ordyńców. Teraz twoja to już rzecz, co uda ci się ugrać. Działaj zatem. Osmółka wysłany, coby próbować pospolite ruszenie zawezwać. Efekt oczywiście opiszę później, jak będzie ku temu sposobność.
Mości Lewko - wejście na wyspę pośród bagien dla diabła takiego jak ty jest niedostępne. Chyba, że coś wymyślisz, wszak fortele i nieczyste sprawki, to diabla domena. Zatem do dzieła.

Tak dla jasności z racji, że się rozdzieliście, to linie czasowe lekko się rozjechały.

Patrząc na diable sztuczki i magię to czy obżartuch jak Bimbrowski umiałby tak paszcze rozszerzyć, aby przysłowiowego konia z kopytami połknąć? Zapach jadła i ciekawość kamieniem mogłaby go do konsumpcji zachęcić.