Ombrose

Mówiąc szczerze, nie wiem za bardzo jak zacząć ten wpis. Ledwie co wczoraj przeczytałem od deski do deski i to dwukrotnie całą dotychczasową zawartość wątku i uznałem, że sesja na zadatki na scenariusz sezonu, a tu taka niespodzianka. Wydaje mi się, że rozumiem źródło frustracji Mistrza Gry, ale nie byłbym sobą, gdybym nie wyraził swojego rozżalenia biegiem spraw. Czy to aby nie zbyt drastyczne posunięcie? Przecież utrata zaufania do Obsługi nie musi się automatycznie wiązać z utratą zaufania do swojej drużyny, prawda? (i w tej i w innych sesjach). Ombrose, przemyśl to jeszcze proszę na spokojnie, nie wiąż swojej aktywności w tym topiku z konfliktem w innej części LI. Wierzę, że po przeanalizowaniu sprawy na spokojnie dojdziesz do zbliżonych wniosków i zmienisz zdanie choćby na tyle, aby na spokojnie dokończyć swoje scenariusze. Ja jestem w tym konkretnym przypadku jedynie mocno wciągniętym w sesję czytaczem, ale wiem, że Twój przypadek wywołał poruszenie innych użytkowników, przede wszystkim ceniących sobie Twoje zaangażowanie w hobby Mistrzów Gry (więcej nie dodam, niech się ewentualnie sami wypowiedzą w temacie).

Tak więc chciałbym się odwołać po części do Twojego profesjonalizmu, a po części do dobrego serca – jeśli nawet nie widzisz dalszej przyszłości na LI, dokończ proszę na spokojnie rozpoczęte wątki, jeśli to wciąż dla Ciebie wykonalne (bardzo liczę na to, że tak).

Pominę już posępnym milczeniem fakt, że mieliśmy zagrać w niedalekiej przyszłości w nadbałtyckie CoC...

Trochę osób pisze do mnie na prywatnych kanałach z prośbą o przedstawienie sytuacji w szerszy sposób. Powiem, że to jest trochę zbyt emocjonalnie trudne, aby wszystkim odpisywać osobno. Dlatego napisałem ostatnią wiadomość taką ogólną, dla wszystkich.

Wiem, że przynajmniej część z Was zasugerowała, żebym odgraniczył ten konflikt w innej części forum od naszych sesji. Jednak nie mogę tego zrobić. Dlaczego? Otóż zapewnie większość z Was wie, jak wielkie znaczenie mają dla mnie opowiadane tu historie. Wspólne tworzenie wspaniałej fabuły, wcielanie się w bohaterów, przeżywanie wszystkiego tak, jak gdyby to nas w istocie dotyczyło. To jest dla mnie niezwykle ważne. I z tego powodu boli mnie serce na myśl o opuszczenie wspólnych projektów. Jednak jest jedna - tylko jedna - rzecz ważniejsza od sesji prowadzonych tutaj na forum. Otóż ludzie, którzy go tworzą. Społeczność, którą budujemy. To, jak traktujemy się nawzajem. Jakimi ludźmi dla siebie jesteśmy. Jak się zapamiętamy. To jest najważniejsze. Nie same w sobie sesje… tylko relacje między nami.

Bardzo zależy mi na wszystkich poznanych tutaj osobach i między innymi dlatego chciałbym ich - Was - chronić przed zagrożeniem. Może objawić się między innymi w postaci persony, które wyrządza dość dotkliwe krzywdy. Mi to się przydarzyło. I nie tylko mi, z tego co widzę po wpisach w komentarzach oraz w PW, które do mnie napływają. Brak reakcji, przyzwolenie na krzywdę i zaniechanie działania jest po części równie dotkliwe i złe, jak wyrządzenie samej zbrodni. Milczałem przez wiele lat na temat Mag, bojąc się konfliktu oraz podniesienia głosu. Czułem się z tego powodu okropnie, bo zdawałem sobie sprawę, że mogła w tym czasie ranić inne osoby, a ja nie kiwnąłem palcem, aby przeciwstawić się temu. Zamiast tego tylko napisałem akta na nią, których nie opublikowałem z powodu niechęci do wzburzania konfliktu. Jednak tkwiły na twardym dysku i ostatnio zostałem zmuszony doprowadzić do tego, aby ujrzały światło dzienne. Jakiś moment po tym, kiedy Mag wróciła na forum i zaczęła promować na krzykaczu cyberbullying w miejscu pracy. Mam tutaj kilka osób, na których mi zależy i przeraziła mnie myśl, że mogłyby trafić do sesji z nią i przeżyć z jej ręki to samo co ja przeżyłem.

Wiem, to wydaje się śmieszne. Facet, który mówi o traumie, jaką wyrządziła mu kobieta. Ha ha. Możecie się ze mnie się śmiać. Możecie mną gardzić. Możecie ze mnie szydzić. Ale jednego prawa nie posiada nikt. Żeby mnie uciszyć. Zakneblować mnie i sprawić, abym nie mówił o odniesionych krzywdach. Próbowano. Usunięto teczkę Mag, którą opublikowałem na jej profilu. Pewnie usuną nawet ten komentarz. Ale nie można usunąć w taki łatwy sposób - ani też zamieść pod dywan - krzywd mi zadanych. Ludzie łatwo skopiują ten post i zaczną go sobie wysyłać, nawet jeśli jego treść zniknie. To efekt Barbry Streisand. Im rozpaczliwiej nie chcemy, aby wyciekła prawda - czasami trudna prawda o charakterze danej osoby - tym bardziej wieść się roznosi. I wnet jest wszędzie.

Bo można skasować moje słowa, usunąć moje posty. Wepchnąć mi gałgan w gardło i sprawić, abym nie mówił. Haczyk jednak tkwi w tym, że również ja mogę usunąć siebie. Z forum. I pozostawić po sobie pustkę. Zdaję sobie dobrze sprawę z tego, że większą w moim sercu niż w sercach współgraczy. Odejściem ranię głównie siebie, a nie Was, bo to Wy jesteście wspaniałą społecznością, a mi tylko było dane być jej częścią. Mimo to… po moim odejściu wciąż pozostanie jakaś tam wyrwa i chciałbym, aby o czymś przypominała. O prawdzie, którą Wam teraz powiem.

Możecie w życiu napotkać wielu okropnych, wyniszczających psychicznie osób. Ale tak naprawdę to od Was zależy, czy będziecie się godzić na takie traktowanie. Czy może znajdziecie odwagę, aby się odezwać. I nie mówię tylko o forum. To skrawek naszego życia, ale na pewno nie wszystko. Przyznam się, że sam byłem w dzieciństwie atakowany psychicznie zarówno przez niektórych „kolegów” z klasy, jak i moją rodzinę. Teraz jednak jestem starszy i wiem, że nie trzeba się na to godzić. Nie powinno. Bez względu na to, jak okropnie będziemy się czuć przez inne osoby i jak będziemy przez nie traktowane, zawsze mamy prawo, żeby się odezwać. Opowiedzieć o krzywdach i wskazać dręczyciela. Jeśli nie dla siebie, to chociaż dla innych. Bo drapieżnik rzadko atakuje tylko jedną ofiarę.

Dlatego tak bardzo boli mnie, że w 2021 roku na tym forum mnie zakneblowano, kiedy ujawniłem akta Mag i suche fakty dotyczące mojej oprawczyni. W erze #metoo, Harvey Weinsteina, Jeffreya Epsteina i innych okropnych osób. Nie wiem czy to dobry ruch, aby uciszać w XXI wieku ofiary i liczyć na to, że sprawa się sama przez to rozwiąże. Otóż nie. Osoby poszkodowane mają tę jedną cechę. Przystawione do muru są w stanie zareagować zdecydowanie. Jeśli nie dla dobra siebie, to bliskich im osób. I dlatego moim odejściem z forum chcę pokazać, że nie zgadzam się na bullying. Nie zgadzam się na toksyczność. Nie zgadzam się na wyniszczanie psychiczne. Nie zgadzam się. Nie zgadzam.

To dobra postawa.

Chciałbym, aby moje odejście przypominało wszystkim, że wy również możecie się nie zgodzić. Tak jak ja ważyłem się nie zgodzić. To była tylko jedna Mag, ale wkrótce może pojawić się inna okropna osoba i obawiam się, że jej zachowanie również nie będzie w żaden sposób moderowane. A karana będzie ofiara za to, że odważyła się odezwać. Jak w moim przypadku. Nie pozwolę na to. Otóż zarówno tu na forum, jak i w prywatnym życiu zawsze można wyrazić sprzeciw.

Odezwać się głośno. Bez obawy, że zostaniecie uciszeni.
Mnie próbowano uciszać, a jednak mnie tutaj czytacie.

Nikt nie jest niezwyciężony. Bez względu na to, jak bardzo byłby chroniony przez wyższe instancje. Również nikt nie musi czuć się bezsilny. Wszyscy mamy prawo do wypowiedzenia się. Do wyrażenia sprzeciwu na przemoc - również psychiczną. Macie głos. Korzystajcie z niego. To nie tylko przywilej. To również obowiązek.

PS. Wiem, że w poprzednim poście wypowiedziałem się źle o Obsłudze jako całości. To było z mojej strony niesprawiedliwe, bo Obsługa nie usunęła mojej notatki. Zrobiła to konkretna osoba. Mam bardzo dobre zdanie o zdecydowanej większości członków. Zombi, Obcej, Micasie - po wsparciu na początku Rowów. Mi Razie - po sesji, którą mi prowadził. Ketharianie - po komentarzu, który napisał w wątku. Problem tkwi gdzie indziej i w wątpliwych postawach moralnych innego człowieka.

I na sam koniec…. Jeśli myślisz, że jestem zbyt dramatyczny, wydziwiający, czepialski, drama queen - w porządku. Każdy ma prawo do swojej opinii. Ale nie przeżyłeś tego, co zgotowała mi Mag. Nie życzę tego nikomu. Nie przeżyłeś tego, jak w końcu znalazłeś siłę, aby się odezwać, ale… zabrano Ci głos. Stąd ten mój aktywizm, aby znormalizować walkę z toksycznymi zachowaniami. Nigdy nie wiesz, kiedy okaże się to walką również dla Ciebie.