Yzurmir

Mi nie zależy jakoś bardzo, aczkolwiek chętnie zobaczyłbym, jak to wszystko wygląda z udziałem kości. Przy czym, jak wspomniałem, preferowałbym utrzymywać mechanikę w komentarzach, choć wtedy zapewne będzie mniejsza przejrzystość, więc znowu nie wiem...

 

xeper

Wyniki rzutów mogę wrzucać w Komentarze, równolegle do posta sesyjnego. W WH jednak jest jeden mały problem, który nazywa się Punkty Szczęścia. W innej sesji, którą prowadzę sam decyduję kiedy postacie je wykorzystują (zazwyczaj wtedy gdy są potrzebne). Tutaj też by mi tak pasowało. Chyba, że macie lepsze pomysły, jak rozwiązać tą zagwozdkę.

 

Yzurmir

Jak dla mnie, to możesz decydować. Mi to nie przeszkadza.

 

vanadu

sam decyduj byle korzystnie rzuty chętnie obejrzę

 

Yzurmir

Hej, wiem, że to tylko głupi szczegół ― ale zwracanie uwagi na takie rzeczy moim zdaniem tylko dodaje grze. Wspominał zresztą już o tym właściwie Xeper. Zwracając się do Rzymianina/Thoertianina, należy używać albo drugiego i trzeciego imienia (nomen i cognomen), kiedy jesteśmy uprzejmi albo na przykład po raz pierwszy przedstawiamy kogoś i chcemy wyraźnie zaznaczyć, kim on jest ― albo tylko ostatniego imienia, kiedy już się z kimś znamy lub wiadomo, o kogo chodzi. Pierwsze imię (praenomen) jest bardzo osobiste i tylko najbliższe sobie osoby zwracają się do siebie w ten sposób (tj. tylko za pomocą praenomenu).

Czyli: nie Gajuszu, tylko Juliuszu Cezarze, a ostatecznie po prostu: Cezarze.

Gajusz Juliusz Cezar to tyle, co ― pan magister Piotr Janusz Kowalski
Juliusz Cezar to ― Janusz Kowalski
Cezar natomiast ― "ten Kowalski" albo "Januszu"
Juliusz ― chyba nie ma odpowiednika w polskim języku, aczkolwiek może jakieś zdrobnienie by oddało konotacje.

Przy okazji dodam, że Hallex nigdy nie podał pozostałym swojego pierwszego imienia, choć oczywiście istnieje szansa, że o nim słyszeli już wcześniej.

PS. Choć możliwe, że coś źle zrozumiałem ― gdy patrzę na Wikipedię, wydaje się, że praenomina nie były używane po prostu dlatego, że były ekstremalnie powszechne: w użytku było tylko tych samych kilkanaście imion. Wciąż ― to nie zmienia reszty.

 

vanadu

gajusz imię, juliusz nazwisko rodowe, cezar przydomek co by odróżnić od innych członków rodu o tym samym imieniu. każde mogło być użyte osobno

 

Yzurmir

Ja tylko stosuję się do tego, co czytam. Najwyraźniej u Rzymian działało to trochę inaczej, co raczej nie dziwi ― konwencje są zmienne i subiektywne. Ale prawda jest taka, że było tylko parę imion, trochę więcej nazw klanów (gentes), a cognomen (nazwisko, nie przydomek) był najbardziej indywidualną częścią czyjegoś imienia. Nie dziwię się, że używali głównie jego, nie praenomen.

PS. W poprzednim poście zamieniłem cognomen z agnomen, moja pomyłka.

 

vanadu

jako historyk ci mogę powiedzieć że trochę tu przekombinowali ale pisz jak ci wygodnie

 

Yzurmir

Hej, ja nie twierdzę, że na pewno mam rację. W końcu czerpię moją wiedzę z Wikipedii, niewątpliwie jest ona zatem niezbyt pewna i raczej nie gruntowna. Jako historyk mógłbyś pewnie rzucić jakimś źródłem, które opisuje ten temat, a ja, szczerze mówiąc, z chęcią bym się z nim zapoznał, bo już się dałem wciągnąć w te łacińskie klimaty.

 

vanadu

ale bardziej interesują cię realia czy kwestia samych imion itd? o to pierwsze będzie łatwiej, o to drugie zrozumiałym językiem trudniej ale też poszukać mogę