[Mini sesja] Biwak - Strona 4

MTM · 29-10-2013, 18:15

- No, koniec bajeczek na dziś - żywo klasnął w dłonie i poprawił swój śpiwór. - Jutro mam zamiar wdrapać się na ten... szczyt - dodał z nutką ironii. No tak, co to było 172 m. Niczym jeden, nieco większy schód. - Macie zamiar w tym roku bawić się w chowanego, jak za starych dobrych lat? Ja z chęcią przetestowałbym nabyte przeze mnie zdolności kamuflażu - zapytał, spoglądając przyjaźnie na resztę grupy.

Vilir · 29-10-2013, 18:38

Igor miał mętlik w głowie. Wszystkie te wydarzenia były dla niego zbyt straszne i dziwne. Ilekroć spojrzał na płaszcz miał przed oczami ducha, a w nie Wilk nie wierzył nawet w dzieciństwie. Tym bardziej nie liczył na to, że w jego opowieść uwierzą przyjaciele.

- Pierdolę tę całą zabawę - powiedział wyraźnie zdenerwowany i ruszył do namiotu, gdzie po kilku proszkach położył się. Nie miał zamiaru spać, zresztą po dzisiejszych wydarzeniach nie było na to szans. Starał się przypomnieć sobie wszystkie informacje o metafizyce z jakimi kiedykolwiek się spotkał, a za kilka godzin planował ruszyć w głąb lasu, tyle że tym razem z załadowaną bronią, a nie latarką.

MagMa · 29-10-2013, 19:14

Zaskoczony patrzył na biegnącego w stronę namiotów Igora. Tego co napadło?

Słowa Piotra zaciekawiły Mateusza. Warto by następnego dnia poszukać śladów historii, o której ten wspomniał. Ciekawe czy jest szansa na odnalezienie resztek starych zabudowań. Zaintrygowany przestał zastanawiać się nad tajemniczym płaszczem wykopanym przez dziki. W końcu był to przecież tylko zwykły, mocno już zniszczony kawałek materiału.

Wspomnienie zabawy w chowanego wywołało falę wspomnienia. Ostatnim razem wpadł w krzaki jeżyn, mocno zadrapując twarz. Potem przez dobre kilka dni ludzie obrzucali go dziwnymi spojrzeniami. Wcześniej obsunął się pod jego ciężarem brzeg rzeki i spadł z, na szczęście niezbyt wysokiego klifu, w lodowaty nurt...Już chciał zaprotestować, bardziej zresztą dla tradycji niż z prawdziwej niechęci, w końcu pomimo tych wypadków zawsze nieźle się bawili, ale powstrzymały go ostre słowa Igora. Ze zdziwieniem spojrzał na przyjaciela, po czym przeniósł pytający wzrok na Piotra.
-A tego co ugryzło?

zelator89 · 29-10-2013, 19:48

Adam wyglądał na wyraźnie zirytowanego. Już nie był w takiej formie jak kiedyś a brak snu dawał się we znaki.

- Panowie prześpijmy się parę godzin, bo rano pewnie trzeba będzie ruszyć dalej. A będziemy mieć siłę na wszelakie wspinaczki i kamuflaże hehe.

Nie wiedział czy uda mu się zasnąć. Położył się w namiocie nasłuchując odgłosów lasu. Adam zainteresował się płaszczem bo nie był to kawałek szmaty jak początkowo sądził. Lubił takie historie, tajemnice z tym związane lecz nie dał towarzyszom poznać tego po sobie. Ukryta ciekawość, którą nie eksponował na zewnątrz.

Inferian · 31-10-2013, 23:08

Rzekomy koniec bajeczki nastąpił. Teren został lekko przeszukany, a przyjaciele postanowili przespać się przed kolejnym dniem. Zachowanie Igora jeszcze bardziej dawało się zauważyć, tym bardziej, że na ostatniej wyprawie tak bardzo wydawał się zadowolony z gry w chowanego, a tym razem całkowicie go to nie interesowało. To było do niego nie podobne. Wszyscy prócz Wilka zanurzyli się w swoje śpiwory i zaczęli usypiać. Tylko u jednego z przyjaciół w namiocie świeciło się światło. Tylko on zaciekle coś czytał. Mateusz leżąc poczuł, że powietrze jest coraz cięższe i niczym zahipnotyzowany zasnął, jak jednak się okazało dotyczyło to wszystkich towarzyszy. Igor ślęcząc i dumając powoli bezwładnie osunął się na ziemię. Być może zmęczenie, być może był to ciężki dzień, być może…

Wszyscy trwali w głębokim śnie, takim, że prawdopodobnie nawet strzał armaty nie przełamałby go. Coś zaskakującego, czy to wpływ lasu, czy może zmęczenia, a może jednak jeszcze coś innego. Nikt nie był by teraz tego w stanie wyjaśnić.

Na szczęście dla przyjaciół żadne dzikie zwierzę nie zaatakowało, ani żadna armata czy też czołg nie przejeżdżał. Wszyscy się obudzili, pierwszy Piotr rozciągał się witając nowy dzień zauważył, że niemal w tym samym momencie co on pojawiali się inni. Jak gdyby się zgrali na godzinę 7.00. Wyglądali o dziwo na wyspanych.

zelator89 · 02-11-2013, 16:03

Adam wstał rześki i wypoczęty choć odczuwał ból głowy nieznanej przyczyny. Uniósł głowę i rozejrzał się przecierając oczy. Ubrał się i wyszedł na zewnątrz. Wszyscy przyjaciele wstali praktycznie równocześnie. Jak w zegarku. Adam tłumaczył sobie to zmęczeniem ostatniej nocy. Jednak był nieco z jednej strony zaintrygowany snem, który miał tej nocy. Nie przykładał do niego wagi w aspekcie paranormalnym. Był racjonalistą twardo stąpającym po ziemi. Postanowił jednak opowiedzieć ten sen przyjaciołom.

- Ej chłopaki coś mi się śniło, coś dziwnego i może to głupie ale zastanawia mnie czy istnieje tutaj w lesie takie miejsce jak w moim śnie. Śniło mi się, że tuż przed górą w korzeniach jednego z drzew znajdował się otwór. Drzewo rosło tuż za dołem przypominającym rogala. Ze snu pamiętam, że wystarczyło włożyć rękę i skierować ją bardziej w prawo żeby coś poczuć. W środku około 30 cm w głąb był jakby skarb. Widziałem dokładnie wszystko, skarb znajdował się w małej czarnej szkatułce. Nie wiem jednak co jest tym skarbem, ale wiem że był wartościowy. A tak w ogóle to łeb mnie napierdala nieziemsko - Złapał się za głowę z grymasem kończąc swoją tyradę na temat snu.

MTM · 03-11-2013, 22:02

- No nie pierdol, że ty też - skwitował, odrzucając swój śpiwór na bok. - Łeb mnie naparza jak nie wiem co - schował głowę w dłoniach i pocierał kciukami skronie.

Po chwili mazgajenia wstał i wyszedł na zewnątrz, spoglądając na jutrzenkę.

- Też miałem sen. Dziwne. Wydawał się taki rzeczywisty. Widziałem w nim jakiś krzak... Dokładnie pod jakąś pieprzoną górką w kształcie rogala. I obok tego krzaku był pień w kształcie dłoni... Bardzo dziwne. Bo pod kciukiem tej karykatury był zakopany skarb. Ja pierdole, co to może oznaczać? - spojrzał na towarzyszy nie ukrywając swojego zmieszania.

MagMa · 04-11-2013, 00:11

Z coraz głupszym wyrazem twarzy wpatrywał się w przyjaciół porównując ich opowieści z wciąż dokładnie zapamiętanym, własnym, zaskakująco realistycznym snem. Podobieństwo było uderzające.
-Chyba nie będzie już zbyt wielkim zaskoczeniem, jeśli dodam, że mi śniła się położona tuż za górą jaskinia, tak, tak z skarbem, jakżeby inaczej... i że, o kurwa, moja biedna głowa?- wyraźnie zdenerwowany dołączył się do rozmowy zaciągając się jednocześnie dymem.

Vilir · 04-11-2013, 14:42

Igor zaraz po wstaniu sięgnął po proszki i uporał się z bólem głowy. Przez te dwa dni robił to częściej niż normalnie przez miesiąc. Za spokojem słuchał opowieści przyjaciół, po czy sięgnął do namiotu po broń i wstał.

- A mi śniła się kobieta przetrzymywana w jaskini za strzelnicą. Nie widziałem jej pierwszy raz, pojawiła się już wczoraj po przegonieniu dzików. - Powiedział patrząc na przyjaciół - Nie mówiłem bo myślałem że nie uwierzycie, a i jeszcze jedno - Wilk uśmiechnął się nerwowo - ten czerwony płaszcz należy do niej.

zelator89 · 06-11-2013, 16:33

- Panowie nie popadajmy w paranoję, to się da wyjaśnić na pewno

Stwierdził Adam po głębokim łyku alkoholu z pamiętnej piersiówki. Ta historia mogła urozmaicić ich biwak bądź zmienić się w coś czego się nie spodziewają. Można połączyć jedno z drugim pomyślał. I tak nie zamierzali wylegiwać się podczas urlopu. Miała być to raczej jakaś forma aktywnego spędzania czasu. Więc mogli ruszyć na szczyt i sprawdzić czy owe sny coś na prawdę mogą znaczyć. Było ranek, więc czasu było sporo, aby rozpocząć przygotowania i zdążyć przed zmrokiem.

- Proponuje wejść na górę. Najpierw zaplanować trasę, wziąć co potrzebne do "przetrwania" i ruszyć dupsko. I tak mieliśmy spędzić ten czas z dozą adrenalinki co nie? - Zapytał badawczo chłopaków.

Adam począł konsumować jakąś konserwę. Mogła się wydawać obrzydliwa ale na "grilla" raczej czasu nie było. Ot takie wojskowe żarcie. Przygotował manierkę, którą przypiął do pasa. Była pełna wody mineralnej, jeszcze nie napoczęta od czasu przyjazdu tutaj. Swoje miejsce znalazł również nóż oraz pistolet. Koc i posłanie upchał do plecaka. Wziął wszystko tak na prawdę co miał ze sobą od początku.

- Nie możemy się zgubić, musimy później dotrzeć tutaj.

29-10-2013, 18:15	#31
MTM Reputacja: 1	- No, koniec bajeczek na dziś - żywo klasnął w dłonie i poprawił swój śpiwór. - Jutro mam zamiar wdrapać się na ten... szczyt - dodał z nutką ironii. No tak, co to było 172 m. Niczym jeden, nieco większy schód. - Macie zamiar w tym roku bawić się w chowanego, jak za starych dobrych lat? Ja z chęcią przetestowałbym nabyte przeze mnie zdolności kamuflażu - zapytał, spoglądając przyjaźnie na resztę grupy. __________________ "Pulvis et umbra sumus"

02-11-2013, 16:03	#36
zelator89 Reputacja: 1	Adam wstał rześki i wypoczęty choć odczuwał ból głowy nieznanej przyczyny. Uniósł głowę i rozejrzał się przecierając oczy. Ubrał się i wyszedł na zewnątrz. Wszyscy przyjaciele wstali praktycznie równocześnie. Jak w zegarku. Adam tłumaczył sobie to zmęczeniem ostatniej nocy. Jednak był nieco z jednej strony zaintrygowany snem, który miał tej nocy. Nie przykładał do niego wagi w aspekcie paranormalnym. Był racjonalistą twardo stąpającym po ziemi. Postanowił jednak opowiedzieć ten sen przyjaciołom. - Ej chłopaki coś mi się śniło, coś dziwnego i może to głupie ale zastanawia mnie czy istnieje tutaj w lesie takie miejsce jak w moim śnie. Śniło mi się, że tuż przed górą w korzeniach jednego z drzew znajdował się otwór. Drzewo rosło tuż za dołem przypominającym rogala. Ze snu pamiętam, że wystarczyło włożyć rękę i skierować ją bardziej w prawo żeby coś poczuć. W środku około 30 cm w głąb był jakby skarb. Widziałem dokładnie wszystko, skarb znajdował się w małej czarnej szkatułce. Nie wiem jednak co jest tym skarbem, ale wiem że był wartościowy. A tak w ogóle to łeb mnie napierdala nieziemsko - Złapał się za głowę z grymasem kończąc swoją tyradę na temat snu. Ostatnio edytowane przez zelator89 : 02-11-2013 o 16:31.

03-11-2013, 22:02	#37
MTM Reputacja: 1	- No nie pierdol, że ty też - skwitował, odrzucając swój śpiwór na bok. - Łeb mnie naparza jak nie wiem co - schował głowę w dłoniach i pocierał kciukami skronie. Po chwili mazgajenia wstał i wyszedł na zewnątrz, spoglądając na jutrzenkę. - Też miałem sen. Dziwne. Wydawał się taki rzeczywisty. Widziałem w nim jakiś krzak... Dokładnie pod jakąś pieprzoną górką w kształcie rogala. I obok tego krzaku był pień w kształcie dłoni... Bardzo dziwne. Bo pod kciukiem tej karykatury był zakopany skarb. Ja pierdole, co to może oznaczać? - spojrzał na towarzyszy nie ukrywając swojego zmieszania. __________________ "Pulvis et umbra sumus"

29-10-2013, 18:38	#32
Vilir Reputacja: 1	Igor miał mętlik w głowie. Wszystkie te wydarzenia były dla niego zbyt straszne i dziwne. Ilekroć spojrzał na płaszcz miał przed oczami ducha, a w nie Wilk nie wierzył nawet w dzieciństwie. Tym bardziej nie liczył na to, że w jego opowieść uwierzą przyjaciele. - Pierdolę tę całą zabawę - powiedział wyraźnie zdenerwowany i ruszył do namiotu, gdzie po kilku proszkach położył się. Nie miał zamiaru spać, zresztą po dzisiejszych wydarzeniach nie było na to szans. Starał się przypomnieć sobie wszystkie informacje o metafizyce z jakimi kiedykolwiek się spotkał, a za kilka godzin planował ruszyć w głąb lasu, tyle że tym razem z załadowaną bronią, a nie latarką.

29-10-2013, 19:14	#33
MagMa Reputacja: 1	Zaskoczony patrzył na biegnącego w stronę namiotów Igora. Tego co napadło? Słowa Piotra zaciekawiły Mateusza. Warto by następnego dnia poszukać śladów historii, o której ten wspomniał. Ciekawe czy jest szansa na odnalezienie resztek starych zabudowań. Zaintrygowany przestał zastanawiać się nad tajemniczym płaszczem wykopanym przez dziki. W końcu był to przecież tylko zwykły, mocno już zniszczony kawałek materiału. Wspomnienie zabawy w chowanego wywołało falę wspomnienia. Ostatnim razem wpadł w krzaki jeżyn, mocno zadrapując twarz. Potem przez dobre kilka dni ludzie obrzucali go dziwnymi spojrzeniami. Wcześniej obsunął się pod jego ciężarem brzeg rzeki i spadł z, na szczęście niezbyt wysokiego klifu, w lodowaty nurt...Już chciał zaprotestować, bardziej zresztą dla tradycji niż z prawdziwej niechęci, w końcu pomimo tych wypadków zawsze nieźle się bawili, ale powstrzymały go ostre słowa Igora. Ze zdziwieniem spojrzał na przyjaciela, po czym przeniósł pytający wzrok na Piotra. -A tego co ugryzło?

29-10-2013, 19:48	#34
zelator89 Reputacja: 1	Adam wyglądał na wyraźnie zirytowanego. Już nie był w takiej formie jak kiedyś a brak snu dawał się we znaki. - Panowie prześpijmy się parę godzin, bo rano pewnie trzeba będzie ruszyć dalej. A będziemy mieć siłę na wszelakie wspinaczki i kamuflaże hehe. Nie wiedział czy uda mu się zasnąć. Położył się w namiocie nasłuchując odgłosów lasu. Adam zainteresował się płaszczem bo nie był to kawałek szmaty jak początkowo sądził. Lubił takie historie, tajemnice z tym związane lecz nie dał towarzyszom poznać tego po sobie. Ukryta ciekawość, którą nie eksponował na zewnątrz.

31-10-2013, 23:08	#35
Inferian Reputacja: 1	Rzekomy koniec bajeczki nastąpił. Teren został lekko przeszukany, a przyjaciele postanowili przespać się przed kolejnym dniem. Zachowanie Igora jeszcze bardziej dawało się zauważyć, tym bardziej, że na ostatniej wyprawie tak bardzo wydawał się zadowolony z gry w chowanego, a tym razem całkowicie go to nie interesowało. To było do niego nie podobne. Wszyscy prócz Wilka zanurzyli się w swoje śpiwory i zaczęli usypiać. Tylko u jednego z przyjaciół w namiocie świeciło się światło. Tylko on zaciekle coś czytał. Mateusz leżąc poczuł, że powietrze jest coraz cięższe i niczym zahipnotyzowany zasnął, jak jednak się okazało dotyczyło to wszystkich towarzyszy. Igor ślęcząc i dumając powoli bezwładnie osunął się na ziemię. Być może zmęczenie, być może był to ciężki dzień, być może… Wszyscy trwali w głębokim śnie, takim, że prawdopodobnie nawet strzał armaty nie przełamałby go. Coś zaskakującego, czy to wpływ lasu, czy może zmęczenia, a może jednak jeszcze coś innego. Nikt nie był by teraz tego w stanie wyjaśnić. Na szczęście dla przyjaciół żadne dzikie zwierzę nie zaatakowało, ani żadna armata czy też czołg nie przejeżdżał. Wszyscy się obudzili, pierwszy Piotr rozciągał się witając nowy dzień zauważył, że niemal w tym samym momencie co on pojawiali się inni. Jak gdyby się zgrali na godzinę 7.00. Wyglądali o dziwo na wyspanych.

04-11-2013, 00:11	#38
MagMa Reputacja: 1	Z coraz głupszym wyrazem twarzy wpatrywał się w przyjaciół porównując ich opowieści z wciąż dokładnie zapamiętanym, własnym, zaskakująco realistycznym snem. Podobieństwo było uderzające. -Chyba nie będzie już zbyt wielkim zaskoczeniem, jeśli dodam, że mi śniła się położona tuż za górą jaskinia, tak, tak z skarbem, jakżeby inaczej... i że, o kurwa, moja biedna głowa?- wyraźnie zdenerwowany dołączył się do rozmowy zaciągając się jednocześnie dymem.

04-11-2013, 14:42	#39
Vilir Reputacja: 1	Igor zaraz po wstaniu sięgnął po proszki i uporał się z bólem głowy. Przez te dwa dni robił to częściej niż normalnie przez miesiąc. Za spokojem słuchał opowieści przyjaciół, po czy sięgnął do namiotu po broń i wstał. - A mi śniła się kobieta przetrzymywana w jaskini za strzelnicą. Nie widziałem jej pierwszy raz, pojawiła się już wczoraj po przegonieniu dzików. - Powiedział patrząc na przyjaciół - Nie mówiłem bo myślałem że nie uwierzycie, a i jeszcze jedno - Wilk uśmiechnął się nerwowo - ten czerwony płaszcz należy do niej.

06-11-2013, 16:33	#40
zelator89 Reputacja: 1	- Panowie nie popadajmy w paranoję, to się da wyjaśnić na pewno Stwierdził Adam po głębokim łyku alkoholu z pamiętnej piersiówki. Ta historia mogła urozmaicić ich biwak bądź zmienić się w coś czego się nie spodziewają. Można połączyć jedno z drugim pomyślał. I tak nie zamierzali wylegiwać się podczas urlopu. Miała być to raczej jakaś forma aktywnego spędzania czasu. Więc mogli ruszyć na szczyt i sprawdzić czy owe sny coś na prawdę mogą znaczyć. Było ranek, więc czasu było sporo, aby rozpocząć przygotowania i zdążyć przed zmrokiem. - Proponuje wejść na górę. Najpierw zaplanować trasę, wziąć co potrzebne do "przetrwania" i ruszyć dupsko. I tak mieliśmy spędzić ten czas z dozą adrenalinki co nie? - Zapytał badawczo chłopaków. Adam począł konsumować jakąś konserwę. Mogła się wydawać obrzydliwa ale na "grilla" raczej czasu nie było. Ot takie wojskowe żarcie. Przygotował manierkę, którą przypiął do pasa. Była pełna wody mineralnej, jeszcze nie napoczęta od czasu przyjazdu tutaj. Swoje miejsce znalazł również nóż oraz pistolet. Koc i posłanie upchał do plecaka. Wziął wszystko tak na prawdę co miał ze sobą od początku. - Nie możemy się zgubić, musimy później dotrzeć tutaj.