Godzina po naradzie. Pełna ciszy i udawania niebycia w akademii. Musiała się kiedyś skończyć.
Skończyła się na tym, że Ryo zawędrowała pod drzwi pokoju, który wynajmował Ishir. Zapukała trzy razy w drzwi.
Drzwi otworzyły się po chwili.
- Coś się stało? - spytał Ishir. Wyglądał na spoconego. Zupełnie jakby trenował.
- Pogadać. Chyba że przeszkadzam, nie chcesz ze mną współpracować lub nie chcesz mnie widzieć - po Ryo widać było jeszcze resztki zrezygnowania po ostatniej drużynowej rozmowie.
- Wiesz, mam gdzieś tutaj taki fajny młotek i chyba zdzielę cię nim w łeb, za gadanie głupot. Wejdź. - przepuścił ją w drzwiach.
- Wiesz, nie zachęcasz mnie tym, niemniej zaryzykuję - uwaga Ishira spłynęła po niej jak woda po kaczce. Nie omieszkała nie skorzystać z zaproszenia do środka.
Zamknęła za sobą drzwi.
- Czy mi się wydaje, czy też nie masz motywacji do współpracy z naszymi? - zagadnęła ponurym tonem.
- To ty nie chcesz współpracować z naszymi, a nawet jeśli chcesz, to starasz się za wszelką cenę z nimi pokłócić. - żachnął się latarnik - Po co były te uwagi do Vixena?
- Chcesz klakiera, to sobie go wynajmij. Nie jestem od przyklaskiwania komukolwiek i nikt mi za to nie płaci, więc mówię, jak jest i co uważam - odparła Ryo beztrosko, nie robiąc sobie nic z uwag Ishira na temat jej własnego zachowania. - Tysiąc razy bardziej w dupie mam to, z kim i iloma umawia się Vixen od tego, że ewidentnie odpierdala mu na punkcie Basi. Ale jasne, że to ja jestem ta zła. I nie raczyłeś przy okazji zauważyć, że staram się z wami rozmawiać czy jakkolwiek poznać, a Vixen tylko lata za Basią, mając nas totalnie w dupie.
- I co z tego? Zjawił się na spotkaniu. Niczego więcej od żadnego z was nie oczekuję. I tak, ty jesteś ta zła. Reszta rozmawiała normalnie, ale ty postanowiłaś zagrać Vixenowi na nosie. Co jesteś o niego zazdrosna? A może o Basię, skoro tak ciągle o niej wspominasz? - Ishir chyba wziął przykład z Ryo by mówić jak jest i co uważa.
- Nie będę się powtarzać po raz drugi, bo odparłabym to samo co wcześniej. Zresztą resztę też mówiłam na spotkaniu. Tak, nie wiem, po co sobie nią zawraca głowę, tak, wiem, że to nie moja sprawa i tak, denerwuje mnie to, ale nie jestem zazdrosna. Potem jak coś się przez to spierdoli, to oczywiście będzie moja wina, bo mówiłam, żeby uważać, żeby mu nie odwaliło.
- Skończ zachowywać się jak księżniczka, która nie widzi dalej niż czubek własnego nosa, tylko tak jak wczoraj wieczorem
- Nie mam zamiaru udawać, że ja uważam, że to jest ok. Jak coś mi nie gra, to mówię wprost, co o tym sądzę. Jak ci to przeszkadza, to zatrudnij sobie klakiera - westchnęła, jakby Ishir nie do końca rozumiał to, o czym ona mówi. - Ale nie przyszłam się kłócić, tylko pogadać, chociaż uważasz, że się czepiam. Nie będziesz mnie za to lubił, no trudno. Przyzwyczajaj się. Natomiast chciałam się umówić na trenowanie z tobą.
- Wiesz, nie za bardzo jesteś w sytuacji, w której mogłabyś osądzać Vixena. Po pierwsze jesteśmy tutaj dopiero dwa dni. Po drugie nasza wczorajsza impreza niczym nie różni się od jego latania za Basią. - odparł spokojnie Ishir. - Nie przeszkadza mi, że się czepiasz. Tylko czepiaj się, gdy naprawdę masz powód. Jeśli Vixen przez swoje randki zaniedba treningi łowcy, to wymyślę inną strategię a z nim rozstaniemy się na drugim piętrze. A co do treningów, co dokładnie chcesz trenować? I uprzedzam, wystarczająco ograniczam się na zajęciach, więc z tobą się nie będę ograniczał.
- To ci mówię, żeby Vixen nie zaniedbywał treningu jako łowca. Tak, obawiam się, że mu odpierdoli, dlatego się czepiam. Pewnie za bardzo się tym przejmuję, ale cóż. Co do treningu, jako że zwiadowca ma przekazywać info latarnikowi, to na początek chciałabym zobaczyć jak działa ta latarka.
- Wiesz, moje treningi jako latarnika kończą się na sali lekcyjnej. - wyjaśnił chłopak. - Nie martw się o drużynę. Nie jesteście słabiakami, by polec z takiego powodu. A co do latarni… - latarnik wyjął z ATSa kostki, które pokazywał dzień wcześniej. Ponadto obok niego pokazał się czarny prostopadłościan. - Te małe są przymocowane do was i przesyłają informacje do tego tutaj. Ja na tym je opracowuję i odsyłam plany do sześcianów. Tak w skrócie.
- Pokazałbyś, jak to działa?
- Ktoś tutaj wspominał o nie łapaniu za dużej liczby srok za ogon. - na twarzy Ishira pojawił się lekki, wredny uśmiech.
- Tak, ja mówiłam. Ale nie mówiłam, abyś mnie nauczył z tego korzystać, tylko pokazał, jak to działa.
- No tak nie do końca mogę pokazać. Do tego dużego normalnie wchodzę tylko ja. Inni muszą się włamać lub to rozwalić.
- Nie chodzi mi o tę dużą kostkę, bo ja i tak z niej nie skorzystam - pokazała jedną z małych kostek. - Mówisz, że do tego wysyłasz mapy i inne wiadomości, niemniej nie mam pojęcia, jak to ma się wyświetlać. Chyba za małe ma ekrany na to. Do gadania to pewnie jeszcze by było.
Jedna z trzymanych przez Ishira kości powiększyła się, do rozmiaru trochę większego niż ATS.
- Gdy będę to do was przymocowywał, to dostosuję wielkość do waszych potrzeb. Teraz jest małe, bo mnie wkurza jak lata mi to dookoła głowy.
- Ahaaa - Ryo podrzucała zręcznie kostkę jak jakąś kanciastą piłeczkę. - A tego nie możesz zniknąć? To by był dobry motyw do porozumiewania się, jak chodzi o współpracę zwiadu i latarki.
- Pewnie mogę, ale jeszcze się nie uczyliśmy na zajęciach, a mi się nie chce samemu tego szukać. - stwierdził chłopak.
- Ja ci nie mogę w tym pomóc - przyznała Ryo, rozkładając ręce. - Chyba że mam ci poszukać w bibliotece, no ale też mi się nie chce. Może przez to, że gorszy humor mam ostatnio.
- To po co proponujesz, jak ci się nie chce? - tym razem uśmiech był cieplejszy. - Zrobić ci masaż? Może ci się poprawi.
- No bo nie chce ci się. Możesz masaż, a mogę też i o drina poprosić. Tylko słabszego niż ostatnio, a jeszcze później spróbuje się pouczyć, choć pewnie nic z tego nie wyjdzie..
- To się rozbieraj. A drinka ci nie zrobię, bo nie mam alkoholu. Mogę zaoferować co najwyżej sok.
- Ale ja mam alkohol… ten sam co wczoraj... To może być sam soczek. - mruknęła Ryo. Kiedy oddała się masażowi, pociągnęła w przerwach nieco soczku i wyznała w sekrecie. - Sorry za dzisiaj, ale ostatnio mam wrażenie, że jestem coraz większym ciężarem dla drużyny.
- Jak tak się będziesz zachowywać to na pewno. Ale oprócz tego nic z tych rzeczy. Z resztą na jakiej podstawie tak sądzisz?
- Jestem najsłabsza z drużyny i najmniejsza, nie licząc Purrra - oceniła. - Umiem machać mieczem, ale nie mam tyle siły, co Purrr czy Vixen, więc tutaj to żaden atut. Umiem władać ogniem, ale umie nim też władać Vixen. Jedyny atrybut, który jest jakąś jeszcze moją mocną kartą przetargową, to manipulacja ciemnością i jakieś tam podstawy zwiadu, które chce mi zabrać Vixen - wyznała. - Powiem ci w sekrecie, że nie mam ochoty uczyć Vixena tego wszystkiego, bo nie będę wam wtedy na nic potrzebna, ale nie mogę działać też na niekorzyść własnej drużyny - pociągnęła łyk soku, spowiadając się Ishirowi. - Ale tego mu nie mów, bo wyjdzie, że wam przeszkadzam.
- Za to masz cycki i nie masz łusek na nogach z czym jesteś całkiem oryginalna. - droczył się chłopak. - Wiesz, jesteś zwiadem. Vixen nawet jeśli będzie umieć to samo co ty, zwiadem nie będzie. Gdyby ciebie brakło, oblalibyśmy. Z resztą nikt nie jest tak upierdliwy. Myślisz, że ja się przejmuję, że ktoś jest ode mnie lepszy?
- Aquarius też ma cycki. Brak łusek na nogach to istotnie jakiś tam atut, ale w starciu raczej marny. Nie uśmiecha mi się właśnie fakt, że Vixen będzie umiał to samo, bo stracę wtedy karty przetargowe i nie będę nic warta dla was. Moja pozycja zwiadu stanie się wtedy czysto papierkowa, więc nic niewarta. Upierdliwość to akurat cecha uznawana powszechnie za wadę, a nie zaletę. Jesteś Ishirem, a ja nie jestem tobą, by być twoją drugą kopią. Zresztą nie pasowałoby ci raczej to, gdyby istniał twój drugi sobowtór. Ludzie na ogół nie lubią własnych sobowtórów.
- No… sam zabiłem swojego zanim tutaj trafiłem. Upierdliwy dziad był. - stwierdził chłopak. - Każda z naszych pozycji jest czysto papierkowa. Nie da się nas zmusić byśmy robili to, do czego zobowiązuje nas nasza pozycja. Masz dużo broni, potrafię to wyczuć, a mimo to jesteś zwiadowcą, nie łowcą. Czy to zabrania ci stosować broń?
- Gdy Vixen będzie przyjmował mój wygląd, to pewnie będę się czuła tak samo niekomfortowo jak ty ze swoim sobowtórem, a to, że umiesz wyczuć moją broń to dlatego, bo każda z nich jest w jakimś stopniu metalowa, a metal ma to do siebie, że przewodzi elektryczność. To, że ja mam dużo broni, a jestem w zwiadzie, może dowodzić, że broń jest ponadpozycyjna, więc zabranianie stosowania broni przez nie-łowców nie miałoby sensu. Jako zwiad mogę wszystko wykorzystać jako broń. Gdyby zakaz, o którym powiedziałam, obowiązywał, nie mogłabym tykać czegokolwiek.
Co do stosowania się do pozycji wtrąciła jeszcze:
- Pewnie rzeczy, które pasują do danych pozycji, a przeważają w nas, mogą sprawiać, że lądujemy na tej pozycji, jakiej lądujemy. Pewnie myślisz o pytaniach Yshio, acz do nich nie ma konkretnego klucza i trzeba było rozwiązać test pozycyjny, aby zostać na danej pozycji. Ty też musiałeś jakiś mieć na pasowanie na latarkę.
- Wiesz, zaczynam mieć ochotę przełożyć cię przez kolano i złoić ci tyłek. I powiem szczerze, że jest to bardzo kuszące, biorąc pod uwagę twoją pupę. - stwierdził wesoło chłopak, rysując pokrytymi elektrycznością palcami na plecach Ryo esy-floresy. - Wiesz, zamiast się nad sobą użalać, a zapewniam cię, że nie masz powodu, niczym sfrustrowana kilkunastolatka, po prostu bądź lepsza w zwiadzie od Vixena i od każdego, kto będzie się uczył technik twojej pozycji. Z resztą łowca kryjący się w cieniu jest bardziej przydatny niż łowca, który tego nie umie, a sądzę, że nasz smoczek się tego nauczy, choćby po do by Basię podglądać pod prysznicem. - Ishir zaśmiał się. - To dajesz mi powód do zlania ci tyłka? - zapytał z nadzieją. - Swoją drogą ile ty masz lat?
- Po co mam liczyć lata, jak rachubę straciłam już dawno temu? Zresztą, jakie to ma znaczenie. Powiedziałam, że Vixena nauczę paru sztuczek, ale pod pewnymi warunkami i nie za darmo. Mogłam mu powiedzieć “nie”. Jak zamierza się tego uczyć tylko po to, żeby popisywać się przed Basią i ma zaniedbać treningi, to wtedy anuluję nauczanie. Ale jak mu nie odpierdoli i nie zaniedba nauczania i treningu łowców, to się zgodzę jako naszą tajną broń.
- A kiedy straciłaś rachubę? - nie dawał za wygraną.- Daj już mu spokój. I tak pewnie będzie chciał się uczyć od Basi. Ty skup się na swoim treningu ślicznotko.
- Przecież uczę się tylko zwiadu, bo i tak niczym innym nie będę i nie umiem niczego lepiej ponad to. Może poza machaniem mieczem, ale w tym trenuję się od małego.
- Czyli jednak chcesz, bym strzaskał ci tyłek? No to kładź się na moich kolanach. - Ishir wbił palce między żebra kobiety. - Dopóki Vixen chodzi na zajęcia odczep się od niego. Jak przestanie to wtedy sam się do niego przyczepię. I nie odpowiedziałaś na moje pytanie. Kiedy straciłaś rachubę czasu?
Ryo nie kwapiła się jednak dać tyłka do sprania.
- Dawno - skwitowała tak pytanie dotyczące rachuby czasu.

~*~*~*~*~*~

Wymianę informacji jak i dalszy masaż przerwało mocne pukanie do drzwi.
- Widzę, że dzisiaj jestem rozszarpywany przez gości. Poczekaj chwilę. - rzucił Ishir, ruszając w stronę drzwi.
Vixen chwilę musiał poczekać pod drzwiami, jednak nie za długo.
- Och, to ty. Coś się stało? - głowa latarnika wychyliła się zza drzwi.
-Nie, ale jeśli chcesz się dowiedzieć czegoś o żółtych powinieneś wybrać się na stołówkę.- wyjaśnił powód swojego najścia.
- Y… E… co? - chłopak sprawiał wrażenie niezbyt zorientowanego w tym, co smokowiec mówi. - Jest tam drużyna żółtych? I mógłbyś stać się znowu sobą? Nie chciałbym, by o twojej mocy dowiedzieli się niebiescy, a jak zobaczą dwóch Ishirów, to zaczną coś podejrzewać.
Kopia Ishira pacnęła się otwartą dłonią w czoło. Nie tylko zdobywanie informacji szło mu słabo również ich przekazywanie pozostawiało wiele do życzenia.
-Jeszcze raz. Drużyny żółtych nie ma na stołówce, ale wiemy że będą w niej ci którzy oblali poprzedni test. Hargur zna ich wszystkich i jest chętny żeby nam o nich opowiedzieć.- ponowił próbę, tym razem latarnik powinien zrozumieć o co mu chodzi, po czym rozejrzał się po korytarzu czy nikt nie zobaczy jak się przemienia, niestety Yoroi akurat przechodził toteż postanowił wejść do pokoju.
Gdzie zobaczył Ryo w samej bieliźnie - co też wyjaśniło się, czemu chodziła tak uzbrojona dosłownie po zęby, gdy chodziło o odzież. Ciało poniżej szyi miała pełne śladów po cięciach, ugryzieniach i po zadrapaniach ostrymi pazurami. Dziewczyna zerknęła na Vixena beznamiętnie. Gestem zaprosiła go do środka pokoju, by wchodził szybko. A gdy smoczydło zamknęło drzwi pokoju, odezwała się tak do niego:
- Nie używaj zdolności polimorfii, gdy naprawdę nie ma takiej potrzeby - Po czym przeszła do kwestii żółtych. - Dobrze będzie się dowiedzieć, kto może być w żółtych, niemniej musimy liczyć się z tym, że te informacje mogą być niekompletne.
Ishir cicho westchnął… pewnie za chwilę znowu się zacznie.
Vixen szybko powrócił do swojej normalnej postaci.
-Nie rozumiem czemu tak zazdrościsz Barbarze, twoje ciało też jest niczego sobie.- skomentował przyglądając się zwiadowczyni, zupełnie jakby nie słyszał jej uwag, nie chciał ich słyszeć.
- Niczego Barbarze nie zazdroszczę. Poza tym po co o tym jeszcze rozmawiamy?
- Lepsze niekompletne informacje niż żadne. Poza tym możemy przekupić Hargura, by niebieskim dał fałszywe informacje. Stać nas na to. - zaproponował latarnik - Ryo ma rację Vixen. Staraj się unikać chodzenia w czyjejś formie. To będzie nasza kluczowa zagrywka jeśli jakieś zadanie będzie wymagało walki z pozostałymi drużynami. Ale dobrze się spisałeś. - pochwalił smokowca, uśmiechając się lekko.
-Przydałaby się bardziej gdyby nie te opaski.- czarnołuski wskazał nie dające się ni jak zamaskować oznaczenie czerwonej drużyny, które z góry przekreślało wszelkie próby inwigilacji pozostałych drużyn i mieszania w ich szeregach.
-Zabrzmiałeś jakbyś mówił do psa.- Vixen najwyraźniej nie przywykł do pochwał.
- Wybacz jeśli cię uraziłem. Nie chciałem. A na opaski coś się wymyśli.
- W takim razie kto idzie do Hargura?
- Wychodzimy wszyscy. Ja i Ryo idziemy “coś zjeść” w jadalni, a ty Vixen zaproś resztę drużyny na popijawę w 15. Przynajmniej oficjalnie. Jeśli wpuszczą cię do swoich pokoi powiedz im o co chodzi. Jeśli nie nalegaj by przyszli chlać. Zgoda? - latarnik spytał obu regularnych.
-Nie.- padła szybka acz stanowcza odpowiedź. -Też chcę usłyszeć co Hargur ma do powiedzenia, poza tym mam tam coś do zrobienia.- wyjaśnił smokowiec.
- Szczerze, to nawet trochę zgłodniałam, więc poszłabym na obiad - odparła brunetka. - Jak chcesz przekupić Hargura, by sprzedał niebieskim fałszywe informacje?
- Dać mu 6 tysięcy kredytów. - wyjaśnił chłopak - Tamci raczej tyle nie mogą zaoferować.
- On może tyle zarabiać w dzień, a my zostaniemy bez kasy. Nie wiem, czy to dobry deal. On szukał kogoś do pomocy w charakterze kelnerki.
- Nie ważne jakie ma to dla niego znaczenie. Ważne, by niebiescy nie mogli zaoferować więcej. A na kelnerkę się nie nadaję. To robota dla ciebie lub Aquarius. - stwierdził latarnik.
- Równie łatwo niebiescy mogą mu zaoferować więcej pieniędzy, i co wtedy zrobisz? Dasz jeszcze więcej, aż się cholernie zadłużymy? Może lepiej byłoby się dowiedzieć, co jeszcze Hargur lubi poza pieniędzmi i to mu częściej oferować - zaproponowała Ryo. - mam na myśli na przykład jakieś trunki, pracę lub przysługę. Jeśli będzie to potrzebne lub konieczne, mogę się zatrudnić jako kelnerka i mu tak pomagać - zaofiarowała się.
Smokowiec postanowił przerwać spekulacje dwójki specjalistów od informacji.
-Najpierw posłuchajmy co Hargur ma do powiedzenia, potem ocenimy ile to warte i co z tym zrobić.- zaproponował.
- No dobra, niech wam będzie. Najpierw sprawdzimy jakoś, później pomyślimy jak oszukać niebieskich. - zgodził się Ishir. - No to idziemy. Tylko nie skaczcie sobie do gardeł po drodze. Idziemy jako koledzy razem zjeść obiad.
- Nie zamierzam nikomu skakać do gardła, bo coś mi się nie widzi, już nie przesadzajcie - orzekła nieco zażenowana “pouczeniem” Ishira.

~*~*~*~*~*~

Cała trójka dotarła do stołówki. Zobaczyła tam niecodzienny widok. Aquarius przyglądała się rozradowana jak Purrr je jakąś rybkę. Jakby nie patrzeć, to syrenka chyba powinna bić kotka, a nie cieszyć się.
- Och, witajcie. - zauważyła wchodzących. - Też zgłodnieliście?
- Ja tak - odpowiedziała szczerze Ryo.
- Ktoś z niebieskich tutaj wchodził? - spytał Ishir.
- Nie, nie widziałam, a co?
- A bo przyszliśmy pogadać z Hargurem.
- Cześć Hargur - Ryo pierwsza zagadała do orczego gospodarza.
- Cześć. Wy po informacje pewnie? - spytał barman.
- Tak, i po jedzenie.
- Za jedzenie płacisz kredytami, za informacje… czym chcesz zapłacić?
- Pracą w kuchni. I napiwkami.
- Chcesz się zatrudnić jako kelnerka? - ork lekko się uśmiechnął. - No… mógłbym na to przystać. Więc co chcecie wiedzieć?
- O poprzednich regularnych, którzy tu byli tuż przed naszym przybyciem.
- Sądzę, że interesują was tylko ci, którzy nie zdali. No dobra. Ty, zostajesz kelnerką, a ty… - wskazał na Ishira - Myjesz podłogę. Nie będę też przypominał, kto ma myć naczynia. - spojrzał znacząco na Vixena. - Pasuje?
- Pasuje - Ryo przystała na układ. Przy okazji pokiwała głową na temat spadochroniarzy. A jak Ishir? Ten wyjął z ATSu jedną kostkę, którą położył na ladzie.
- To opowiadaj.
Ork zaczął opowiadać. Trochę to trwało. W miarę dokładnie opisał informacje o wszystkich osiemnastu regularnych, którzy mogli być kandydatami do drużyny żółtych. Ich wygląd, moce, słabości. Wszystko jednak było dość chaotyczne. Ishir potrzebował trochę czasu, by poukładać wszystko w należytym porządku.
- To kiedy zaczynam pracę?
- Ty jutro, reszta dzisiaj wieczorem. - odparł Hargur.
- Pasuje mi to. No, to zamawiam taco, na ostro, z tequillą. Dopłacę ekstra.
- Dla mnie to samo. - rzucił Ishir.
-A dla mnie gulasz z poległych regularnych.- smokowiec również złożył zamówienie.
Po chwili krzątaniny w kuchni na ladzie wylądowały wszystkie trzy zamówienia.
- No to smacznego.
- Chodźcie do nas, Ryo, usiądź obok mnie. - krzyknęła Aquarius, która cały czas siedziała z Purrrem w stołówce.
Ryo dosiadła się obok Aquarius. Vixen wybrał miejsce koło Purra.
Syrenka nachyliła się nad kobietą i wyszeptała jej na ucho:
- Wiesz, zamiast diablika chyba wolę naszego kotka. - zachichotała cicho.
- Nie martw się, jutro będziesz wolała Ishira - Ryo poklepała pocieszająco po ramieniu syrenkę. Po chwili Ryo sięgnęła po jedną z “łódeczek” i zaczęła konsumować.
- Niemniej Purrr faktycznie jest uroczy.
- Przecież Ishir jest twój. Nie będę ci go odbijać. - pokazała jej język. - No to brakuje tylko Borgora. - powiedziała głośniej… i jakby na komendę pokemon zjawił się w jadalni. U Hargura zamówił pełną miskę jakichś jagód i podszedł do stolika zajmowanego przez resztę swojej drużyny.
- Smacznego. - życzył reszcie.
- Smacznegooo - Ryo spojrzała z dziwnym utęsknieniem za jagodami. Na szczęście dla Borgora dziewczyna zajęła się bardziej intensywnie swoim taco. - Jak tam, Ishir?
- Co jak tam? - nie za bardzo zrozumiał chłopak.
- Jak ci smakuje taco? - przetłumaczyła brunetka, sięgając po kolejną łódeczkę z nadzieniem.
-Smacznego.- życzył obrońcy Vixen patrząc krytycznie na jego jagódki.
-Masz siłę po czymś takim?
- Przez rok jadałem wszystko co nie było w stanie przede mną uciec. Moje podniebienie zostało tak zniszczone, że nie czuję smaku. - odparł latarnik.
- Tak. Są bardzo pożywne. Nie sądziłem, że je tutaj spotkam. - wyjaśnił obrońca.
-Tu mają chyba wszystko.- smokowca jakoś niespecjalnie dziwiła obecność rzadkich jagódek. Może sam powinien zamówić coś co lubił w swoim świecie, chociaż gulasz także mu smakował, jak każde niemal mięso.
- Miny przeciwpiechotne też zjadałeś? - padło głupie pytanie od lekko zdziwionej Ryo do Ishira. - Chociaż jeśli to było coś, co wypalało podniebienie i się ruszało, to to jest możliwe, że nie czujesz smaku. Kurcze, w tej kwestii naprawdę masz lipę, cokolwiek do tego doprowadziło.
- Pewnie mają więcej niż wszystko - pokemon chyba po raz pierwszy się uśmiechnął.
- Nie chcę pamiętać co jadłem. I nie mam zamiaru sobie przypominać. - odparł chłopak.
- Nie będę wnikać - zgodziła się Ryo co do kwestii braku smaku u Ishira. Wzięła sobie kolejną łódeczkę z nadzieniem.

Pierwsze piętro: Przygotowania do egzaminu nr I

Według terminologii Wieży tydzień stanowiło dziesięć dni. Właśnie tyle regularni z najnowszej tury spędzili w Wieży. Był to tydzień niezwykle spokojny, pozbawiony jakichkolwiek szczególnych wydarzeń. Przez to też był nudny. Zajęcia nie różniły się niczym od tych pierwszych. Łowcy walczyli między sobą. Obrońcy dostawali łomot. Zwiadowcy zapamiętywali informacje. Władcy shinsu wyczuwali shinsu. Latarnicy przetwarzali informacje. Po zajęciach też nie było porywająco. Barbara w dalszym ciągu nie miała zamiaru oddać się Vixenowi, chociaż zgodnie z obietnicą przestała się drażnić. Jakby tego było mało, nawet zmieniła górną część stroju na bardziej jednolitą – chociaż w jej przypadku oznaczało to sportowy, zielony stanik, ale dzięki temu jej piersi tak nie kusiły i smokowiec mógł podziwiać oczy rankerki. Ryo po pracy w roli kelnerki, spędzała sporo czasu z Ishirem. Nie tylko, by oddawać swoje ciało niesamowitemu, elektrycznemu masażowi i kusić chłopaka swoimi krągłościami skrytymi jedyni pod bielizną, ale też po to, by ustalić skuteczny sposób porozumiewania się, który byłby zrozumiały jedynie dla czerwonej drużyny. I fakt, że robili to w czasie masażu, nikomu nie przeszkadzał. Aquarius i Purrr, jeśli byli widywani po zajęciach to tylko w swoim towarzystwie. Widać coś między nimi zaiskrzyło i nie była to elektryczność Ishira. Borgor widziany był, jak wychodzi zaraz po obiedzie z akademii i wraca dopiero na kolację. Widać krajobraz piętra przypadł samotnikowi do gustu.
W końcu jednak monotonia została przerwana.

– Informuję, że za tydzień odbędzie się pierwszy egzamin międzydrużynowy. Zostaniecie na nim zapoznani z drużyną żółtych. – ci, którzy liczyli, że Syrion pojawi się, by coś ogłosić… no cóż, zawiedli się. Dyrektor robił to z nieznanego miejsca poprzez niewidzialne głośniki. – Oprócz punktów, w czasie egzaminu będzie istnieć możliwość zdobycia kredytów, a być może jakichś ciekawych przedmiotów. Informuję również, że od dzisiaj każdy z was będzie się uczył wykorzystywać shinsu według potrzeb danej pozycji.

Była to dobra wiadomość. W końcu coś się zmieni na nudnych zajęciach. W końcu ile można zapamiętywać liczby, czy bić się z przeciwnikiem?

Ryo

Barbara już na nich czekała w sali zwiadowców. Jak zwykle w dobrym humorze i jak zwykle ubrana w coś, co tylko z powodu kilku dodatkowych centymetrów nie było bielizną.
W sali zaszły pewne zmiany. Była ona podzielona na pół murem. Na ścianie w każdej połówce wisiał monitor.

– Witajcie. Zgodnie z tym, co zapowiedział szefu, od dzisiaj wykorzystujecie shinsu w waszych treningach. Jak wam powtarzałam już wielokrotnie, macie być niezauważeni. To już w miarę potraficie. Ale w przypadku zwiadowców, niewidzialność to dopiero początek. Na ekranie zobaczycie za chwilę listę technik, których powinniście się nauczyć. Oprócz tych typowych dla zwiadowców jest też kilkanaście ogólnopozycyjnych. – nauczycielka poczekała, aż Ryo i Yoroi podejdą do monitorów. – Jak widzicie, jest ich dużo, ale na teraz wybierzcie dwie, z czego co najmniej jedną zwiadowców. Będziecie się ich uczyć w ciągu tego tygodnia i zaprezentujecie na egzaminie. Naturalnie możecie wybrać więcej, ale za każdą nieopanowaną technikę będziecie dostawać punkty karne, więc raczej się to nie opłaca. Wyboru umiejętności dokonujecie poprzez kliknięcie na nią. Jeśli któreś z was chce uczyć się technik innych pozycji, zapraszam po lekcjach do odpowiednich nauczycieli. Te zdolności nie będą miały wpływu na punktację, ale mogą pomóc wygrać egzamin.

Ryo miała duże pole do popisu. Techniki zwiadu obejmowały od tych dotyczących obserwacji, poprzez oszukiwanie przeciwników, podszywanie się pod nich, zdobywanie informacji na wspomagających zabójstwa kończąc. Do tego dochodziło kilkanaście umiejętności pozwalających wzmocnić swoje ciało zarówno pod względem wytrzymałości, siły, jak i szybkości. Była też kontrola nad różnego typu dodatkowymi pojemnikami, zwanymi kieszeniami. Każda technika posiadała odpowiedni opis, więc dziewczyna nie wybierała w ciemno. Jedyne co mogło młodej zwiadowczyni się nie podobać, to czas na opanowanie tego wszystkiego.

Vixen

P – 742 jak zwykle uzbrojony i odziany w zbroję – musiał z nią pewnie nawet spać podobnie jak z bronią – czekał na nich przed stalą łowców. Jego humoru nie dało się stwierdzić. Przeszkadzał w tym hełm.
Sala oprócz zwyczajowego podziału na pół, teraz była podzielona na cztery części. W każdej z nich znajdował się jeden monitor.

– Zgodnie ze słowami dyrektora zaczynamy trening z wykorzystaniem shinsu. Łowcy mają za zadanie walkę w pierwszej linii. Najlepszą bronią łowcy jest jego ciało. Wasze zostały, chociaż odrobinę zahartowane. Teraz przechodzimy dalej. Na ekranach macie wszystkie techniki, które szanujący się łowca powinien umieć. Oprócz tego znajduje się tam kilkanaście ogólnopozycyjnych. Waszym zadaniem jest z tej puli wybrać dwie techniki, których będziecie uczyć się na zajęciach. Co najmniej jedna z nich musi być umiejętnością łowców. W czasie egzaminu zostaną przydzielone wam dodatkowe punkty w zależności od stopnia opanowania tych zdolności. Ambitni mogą wybrać więcej niż dwie, jednak za każdą nieopanowaną będą przyznawane punkty karne. Wyboru dokonujecie poprzez dotknięcie nazwy techniki na ekranie. Jeśli chcecie uczyć się technik innych pozycji, proszę to robić po zajęciach u odpowiednich nauczycieli. – ranker zakończył swoje jak zwykle bez emocjonalne wprowadzenie.

Techniki łowieckie, w których mógł wybierać Vixen, w większości dotyczyły wzmacniania swego ciała, bądź tworzenia z shinsu broni i pancerzy. Mógł też wybrać zdolności wykrywanie przeciwników, sprawdzenia, czy ktoś się nie podszył pod towarzysza, regeneracji, obezwładniania przeciwnika, blokowania i różnorodnych kontr. Gdyby tego było mało, pozostawało kilkanaście, ogólnoklasowych technik.

To była miła odmiana po monotonnych ćwiczeniach pamięciowych - w końcu coś innego można było się uczyć. Niezbyt wesołą wieścią było to, że miała problem z dowiedzeniem się, co wybrał Yoroi. Mur, który odgradzał dwójkę młodych (?) adeptów sztuki zwiadowczej od siebie, był ceną, jaką płacili za swoje tajemnice.
Ryo miała zbyt wiele rzeczy do wyboru i to był jeden z podstawowych problemów, jakie przed nią stanęły, włącznie z czasem, jaki miała. Postanowiła nie brać więcej jak dwóch technik, wiedząc, że i tak nie będzie miała zbyt wiele czasu na ich opanowanie. Musiała jeszcze przecież pracować u Hargura. Na bok będzie musiała odstawić wypady na zakupy z Aquarius, no i masaże też będzie musiała ograniczyć do minimum.
Wszystkie dwie techniki były domenami zwiadowców, chociaż rozważała też umiejętność, która pozwoliłaby zwiększyć mobilność i szybkość poruszania się. Niemniej wolała skupić się na swojej pozycji. Wiedziała, że żadnym łowcą nie zostanie, nie łudziła się więc rozpraszać się jak Vixen. Wybrała te techniki, które pozwoliłyby się jej osłonić przed źródłami światła, tymi chamskimi sztuczkami, którymi upokorzył ją Yoroi. Co więcej też, potrzebowała szerszej perspektywy w walce, starciu, ucieczce, zwiadzie - nie tylko w charakterze lepszej obserwacji, ale też możliwości wykiwania przeciwnika i utrudnieniu mu walki oraz ucieczki. Nie były to też umiejętności, które na obecną chwilę posiadała, a prawdopodobnie były w zasięgu jej ręki.
Ekran został podzielony na dwie części. Każda z nich zajęta była instrukcjami, w jaki sposób opanować odpowiednią, z wybranych technik. Co zdziwiło Ryo, były to dość szczegółowe instrukcje. Więc zaczęła je czytać. Jej reakcja wyglądała jak “no kurwa, niemożliwe”. Nie bez shinsu, które się przewijało w treści ze stałą częstotliwością co trzeciego słowa.
Najbliższa ściana zdawała się szeptać: “Pierdolnij we mnie czołem, proszę, potem stań na głowie i wydzieraj ryja na całą salę, że was nie uczono panowania nad shinsu~”.
- Przecież nas nie uczono podstaw shinsu! - wyrwało się Ryo na głos. Cóż, za dużo “shinsu” w treści i chujozy można dostać.
- To są wasze podstawy shinsu. - usłyszała głos Barbary. - Wszystko co jest potrzebne jest w instrukcji.
- Fucktycznie… - do uszu Barbary na pewno dotarły te słowa niedowierzania nad własnym gapiostwem.
A potem trzeba było się zabrać za wyczuwanie tego shinsu. Wyszło chujowo z przebłyskiem. Pod koniec szło lepiej, ale gdy później się starała, to na nic. Co do cholery było nie tak? Robiła wszystko zgodnie z instrukcją…
Może musi robić bardziej NIEzgodnie z instrukcją?
Postanowiła stanąć na głowie i tak sterczeć przez kilka sekund. Może ją coś od tego oświeci?
I oświeciło ją. Robiła z siebie idiotkę. Zabawy w zapamiętywaniem informacji przecież ją na to przygotowały. Musiała wykazać się cierpliwością by zobaczyć efekty swojej pracy. Pacnęła się więc lekko w czoło, miałaby nawet ochotę się roześmiać, ale nie była to sytuacja jakkolwiek zabawna. Serio musiała do tego podejść z cierpliwością.
Jednak podejście z cierpliwością wymagało… no cóż, cierpliwości. Nie można było oczekiwać wyników od razu. W końcu nie miało to nic wspólnego z grzecznym czekaniem. Jednak jakieś tam przebłyski miały miejsce. Dawało to sporo nadziei na sukces… przed egzaminem. Jednak będą z niej ludzie. Może za tydzień, ale będą.

Następne kilka dni było nauką umiejętności przewracania perspektywy na jasność o sto osiemdziesiąt stopni. Wszak do tej pory skrywanie się w cieniach i brylowanie w tym swoistym kotle ciemności było jej żywiołem, ale teraz musiała się nauczyć zanurzania się w tym, co było przeciwieństwem mroku i tego, czego mniej i słabiej znosiły oczy - czystego światła. Ciemność uciekała od jasności, a przy pierwszej konfrontacji Ryo szybko uświadomiła sobie, że światło jest póki co jej słabym punktem.
Nie mogła pozwolić sobie na taką słabość jako zwiadowca.
Postanowiła tę technikę przećwiczyć z Ishirem, jako że to on był latarnikiem.

- Dla mnie ciemności to mój żywioł, ale nie powiem tego o świetle. Muszę zredukować tę wadę do minimum, najlepiej do zera. Heh, nie zrozum mnie źle, nie chcę zostać latarnikiem, choć to chyba ciekawa profesja - zaśmiała się lekko Ryo i poczerwieniała na twarzy.
- Wolałbym być łowcą. Mniej myślenia. Ale jak chcesz, to możemy poćwiczyć. Im lepiej będziesz kryła się w ciemności tym lepiej. - odparł chłopak. - Też potrafię rozświetlić okolicę, więc możemy trenować.
- Tak, właśnie dlatego ja do ciebie z tym przyszłam - potwierdziła dziewczyna. - Ja ze swojej pozycji jestem zadowolona. - dodała “w przelocie”.
- Dobra, dobra. To czego dokładnie ode mnie oczekujesz? Czy wystarczy, że będę generował światło?
- W rzeczy samej. Różne natężenia światła, mogą być też gwałtowne rozbłyski, a ja będę musiała się pod nie dostosować.
- Jaki zasięg takich rozbłysków?
- Taki jak w twoim pokoju? - Ryo nie do końca wiedziała, o co chodziło Ishirowi.
- Przymknij jedno oko. - gdy dziewczyna wykonała prośbę, chłopak klasnął w ręce, zalewając całe pomieszczenie światłem. Zwiadowczyni przestała na chwilę widzieć otwartym okiem. - Takie coś?
- Ymmmm… - Ryo zamknęła oczy. - Tak, takie coś też zawrzyj. Raz takie, raz słabsze...
- Dobra. To za każdym razem jak cię zobaczę, zdejmujesz z siebie jeden ciuch. - zarządził chłopak. - Zaczynamy.
- Ej, nie jesteś w tym momencie zbyt zboczony? Zamień to na liczbę nieudanych prób razy minuta masażu ciebie - zaprotestowała Ryo.
- Obawa przed stanięciem przede mną nago powinna cię bardziej zmotywować. Ale jak chcesz to za każdą udaną próbę będzie dziesięć minut masażu ciebie.
- Tak już lepiej - taka propozycja nagrody w postaci masażu zadowoliła dziewczynę. - Zaczynamy?
- Ale za każdą nieudaną zdejmujesz jeden ciuch. Też chcę coś z tego mieć.
- Wymyśl coś innego, bo nie mam najmniejszego zamiaru rozbierać się do naga. Wystarczy, że się rozbieram do bielizny.
- No dobra. To niech będzie te dziesięć minut masażu mnie. To zaczynamy.
Umówili się na dziesięć prób. Cztery razy udało się dziewczynie ochronić się przed światłem, czy je załamując czy co najmniej po części się w nim wtopić, lecz sześć razy poniosła na tym polu klęskę. Nie doszło już do jedenastej próby, bo Ryo bolały już oczy po feerii świateł.
- To co, wygrałeś sześćdziesiąt minut darmowego masażu, heh - przetarła lekko oczy. - To czterdzieści minut masażu zrobisz mi jutro. Dzisiaj muszę sobie zrobić okład na oczy… ładnie walisz tymi lampami po gałach. Można byłoby to wykorzystać na teście, o ile Yoroi nie wpadnie na to, żeby ochronić zbroję przed światłem.
- Nie użyłem latarni, tylko mojej elektryczności. - sprostował Ishir. - Eh, gdybym się upierał przy striptizie zostałabyś w samych majtkach - dodał wyraźnie zasmucony.
- I bardzo dobrze, że do tego nie doszło - jak na złość Ishirowi, Ryo oznajmiła, że lepiej by chłopak nie upierał się przy swoim. - A co do twojej elektryczności, to chyba nikt o niej nie wie, poza naszą drużyną, prawda?
- No, tak mi się wydaje. Na naszych zajęciach, nie używamy swoich mocy.
- Co sprawia, że nie wiemy, jaką mocą może dysponować ten… no, jak temu diablikowi było… Davkas.
- Ano, nie wiem.
- A tego Yoroi nie zdradzi ot tak, nie wspominając o reszcie niebieskich.
- A spróbuj z nim pogadać. Co ci szkodzi? Jak będzie chciał czegoś w zamian, to powiesz mu o mojej elektryczności. Tej żółtej.
- On się skapnie, że chcę od niego wydobyć informacje. Zresztą… - westchnęła. - To słaby deal. Równie dobrze może mi naściemnić o mocach Davkasa, a to wyjdzie dopiero na teście.
- To jak tam chcesz, chociaż mam wrażenie, że Yoroi woli ciebie niż swoją drużynę.
- Jeśli mam być szczera, to wolę Yoroi’a niż Vixena - westchnęła Ryo, drapiąc się po głowie z zakłopotania. - Ale jest moim rywalem i tu jest pies pogrzebany. Zresztą rzeczywiście się mną ciekawi… czy ciekawił…
- Wiesz, to że z Vixenem się nie dogadujesz to twoja wina. To ty go zaatakowałaś na spotkaniu drużynowym. I nie, to nie było powiedzenie co myślisz. To był atak.
- Aby się dogadać, to obie strony muszą tego chcieć i do tego dążyć, a ja jestem pewna, że Vixenowi na tym ani trochę nie zależy. Zresztą nie okłamujmy się~
- Tobie też na tym nie zależy. I nie możesz być niczego pewna. Nie znasz go. A zachowujesz się jakbyś wszystko wiedziała najlepiej.
- A ty go może znasz? Nie. Ja również nie. I nie okłamujmy się, jakby nie to, że Vixen musi z nami uczestniczyć w teście, to by nawet nie przyszedł na spotkanie drużynowe - stwierdziła.
- Borgor jest większym odludkiem od niego, a jego się jakoś nie czepiasz. Hm? Zresztą sądzę, że gdyby nie test, to żadne z nas dobrowolnie nie siedziałoby ze sobą.
- Jakby nie to, że jesteśmy związani w jednej drużynie, to możliwe, że żadne by nie chciało ze sobą przebywać. Borgor mi w drogę nie wszedł i nie mam powodu, by jakkolwiek się go czepiać. Ale to ja zawsze jestem tą złą i niedobrą.
- Taa… to w jaki sposób Vixen wszedł ci w drogę. Słucham. Wytłumacz mi swoje stanowisko. Zrozumiale i ze szczegółami.
- Po co mam się tłumaczyć? Przecież jestem zła, zazdrosna i w ogóle be, bo mnie wkurza swoim zachowaniem. Zawsze wychodzę na tego złego, a Vixen jest cacy cacy.
- Wiesz, jak wolisz fochać się jak mała dziewczynka, to proszę bardzo. Jeśli przez wasz brak współpracy zawalimy test, to przez kolejny tydzień będę was oboje raził piorunami, dopóki nie zmądrzejecie.
- Żeby było jasne, nie mam obowiązku lubić Vixena ani on mnie. Jedyne co mamy robić, to w razie potrzeby współpracować.
- Nie musicie się lubić, ale przestań mu ciągle docinać, bo go nie lubisz. Musisz mieć ku temu lepszy powód.
- Podałam ci powód - burknęła Ryo. - i nie, jak będzie potrzeba i jak będę chciała, będę mu docinać, bo ani regulamin mi tego nie zabrania ani ty mnie nie zmusisz, żeby Vixen przestał mnie denerwować - po czym rzuciła. - Zmien temat.
- Nie zmienię. Czym się denerwuje, hę? No słucham. Konkrety. Chce się uczyć czegoś, co uznał za przydatne? - Ishir chyba zaczynał mieć dość Ryo.
- Tez masz mnie dość? W porządku, nie zmuszam cie do narażania się na moje towarzystwo - Ryo powoli powstawała z miejsca i kierowała się do drzwi. - oszczędzę ci tego.
- Dopóki nie przestaniesz się zachowywać jakbyś ciągle miała PMS, to daruj sobie narażanie kogokolwiek z drużyny na swoją obecność. - rzucił w ślad za nią.
- Fantastycznie, ale wiesz co? To ty teraz drążyłeś ten temat, kiedy ci powiedziałam, żebyś go zmienił. Nie chcę o tym rozmawiać, mam lepsze rzeczy do robienia niż zastanawianie sie, czemu Vixen mnie denerwuje. Mówisz, że nie muszę go lubić, a twoje działania chyba dążą do zgoła czego innego. Ale skoro moje towarzystwo jest tak niechętne w waszej drużynie, to rezygnuję ze wspinaczki. A Vixen niech odwala za zwiadowcę i łowcę, skoro tak bardzo chce.
- A to rezygnuj w cholerę. Skoro nie widzisz dalej niż czubek własnego nosa, to wszystkim zrobisz tylko przysługę.
- Powodzenia na teście - burknęła na do widzenia, wcinając się w wypowiedź Ishira i ją zagłuszając. Nawet nie słuchała, co ten ma do powiedzenia. Przecież jest zła i niedobra, a wszystko przez to, że nie skacze koło Vixena i nie gloryfikuje go.
Zwyczajnie zamknęła drzwi.

W poszukiwaniu Syriona:

Ryo udała się do Hargura po parę owoców dla Suna. Później poszła do biblioteki. Z małpką grzecznie się przywitała, wręczyła jej owoce i wyłożyła kawę na ławę:
- Szukam pana Syriona, mam do niego sprawę.
Bibliotekarz odebrał owoce i wskazał na tylną ścianę biblioteki.
Dziewczyna udała się więc tam, gdzie wskazał bibliotekarz.
Zauważyła tam drzwi. Dość dobrze ukryte drzwi. Gdyby nie wiedziała, że coś tutaj może zastać pewnie by ich nie znalazła. A może one pojawiały się tutaj tylko wtedy, gdy Sun je wskazał? Tego nie wiedziała. Napis na drzwiach głosił:

Wchodzisz na własną odpowiedzialność.

Bo oczywistym jest, że spotkanie z potworem, który mógłby kichnięciem rozmazać kogoś na ścianie, wcale nie jest związane z wchodzeniem na własną odpowiedzialność. Dziewczyna wzięła głębszy wdech i weszła do pokoju.

Pokój w gruncie rzeczy był równie spartańsko urządzony co pomieszczenia regularnych. A nawet jeszcze bardziej. Nigdzie nie było widać ani łóżka, ani aneksu kuchennego. Jedynie krzesło, biurko i Syrion siedzący z nogami na biurku.
- Hm? - mruknął w stronę Ryo. To chyba miało być: “Słucham?” w jego wykonaniu.
- Dzień dobry, panu - przywitała się z Syrionem, nieco burkliwym głosem. Widać, miała zły dzień. - Ja w takiej sprawie przychodzę, że zamierzam zrezygnować na jakiś czas ze wspinaczki i wrócić do niej później.
- Bo? - widać na prywatnych spotkaniach dyrektor oszczędzał na słowach.
- Prywatne osobiste sprawy - odpowiadała równie lakonicznie co dyrektor.
- Nie ma prywatnych osobistych spraw, w przypadku rezygnacji ze wspinaczki. - Syrion, chyba zainteresował się w końcu osobą zwiadowczyni. - Za dużo generuje to kłopotów, by pozwalać regularnym rezygnować, bo tak im się uwidziało.
- Czemu miałoby ich nie być? I nie widzę kłopotów. Można po prostu zmienić zasady, by testy były bardziej różnorodne w kwestii dobierania drużyny. Rozmawiałam na ten temat z administratorką Yshio. Uważam, że wielu byłoby za tym rozwiązaniem, nie mówię już tutaj o sobie.
- To dobrze, że ty nie widzisz problemów i dobrze, że ty tak uważasz. Ale to nie ty decydujesz o tym jakie tutaj zasady panują. Więc radzę uważać na swój język, bo możesz go stracić młoda damo. - to nie była groźba. To była informacja o konsekwencjach. - Więc jaki powód sprawia, że nie chcesz się dalej wspinać?
- To osobista sprawa i nie chciałabym jej tutaj roztrząsać. - orzekła szczerze, mając dość usprawiedliwiania się każdemu, czemu nie lubi Vixena i czemu wszyscy robią z tego wielki kłopot. Miała wrażenie, że gdyby ktoś jej tak równie mocno nie lubił, co ona Vixena, albo bardziej, i mocno jej dopierdzielał, to jakoś nikt by nad tym nie roztrząsał ani nie kwapił. Nie rozumiała więc tej swoistej “faworyzacji” Vixena. - Zresztą, ponoć moje towarzystwo jest na tyle odrzucające i niebezpieczne, że lepiej, abym się nie wspinała z drużyną, więc nie zamierzam im w tym przeszkadzać.
- Nie będę bawił się w papierkową robotę tylko dlatego, że jesteś zwykłą suką. - rzucił dyrektor bez owijania w bawełnę.
Ryo uniosła brew. W tej akademii roiło się od idiotów, a skoro i dyrektor zachowywał się jak totalny kretyn, to nic dziwnego, że mieli taki bałagan. Spojrzała ze zniesmaczeniem na Syriona.
- Łamie pan moje prawo do decydowania o tym, czy chcę się wspinać czy nie - stwierdziła Ryo. Tak zachowywali się tylko faszyści i chyba nawet nie wszyscy. Ryo nie przypominała sobie, żeby tak zachowywał się nawet jej najgorszy pracodawca, jakiego miała kiedykolwiek.
- Mylisz się. To ty nie spełniasz wymogów pozwalających na zrezygnowanie ze wspinaczki. Gdyby zostawienie cię na tym piętrze wymagało podpisania jednego papierka, byłby spokój. Ale tak nie jest. To wymaga dużo więcej roboty i zwykłe “bo tak” nie wystarcza, by ktokolwiek rozpoczął tę robotę.
- Nie powiedziałam panu, że całkowicie rezygnuję, tylko na jakiś czas rezygnuję - zauważyła. Ten typ chyba nawet nie słuchał, kto co do niego mówi. - To co należy zrobić, żeby taki tymczasowy urlop dostać?
- Z biurokratycznego punktu widzenia nie ma różnicy między rezygnacją na stałe, a tymczasową. Z tą drugą jest nawet więcej roboty. By dostać urlop musisz uzasadnić szczegółowo swoją decyzję, opisując wszystko co skłoniło cię do jej podjęcia i modlić się by było to sensowne i administrator miał dobry humor, a zapewniam cię, że bardzo rzadko mu się to ostatnio zdarza. - Wychodziło na to, że z rezygnacją było więcej roboty niż z zostaniem. Jakiż ten świat niesprawiedliwy dla biednej Ryo. Czyli typowe podanie wysłane do równie kapryśnego co ona bytu. Typowe w każdym świecie. Chyba że Syrion pochodził z jakiegoś niesłychanie wygodnego świata - tłumaczyłoby to jego dość olewacką postawę.
- Gdzie takie podanie mogę dostać albo czy jest na nie jakiś wzór.
- Podanie składasz w formie słownej odpowiadając na moje pytania.
- Zrozumiałam - odparła nieco poważniej, niemniej wcale nie polubiła bardziej Syriona. Jednakże przyszła tu załatwiać interesy, a nie okazywać sympatię. - Dobrze - wzięła głębszy wdech i orzekła. - Chcę złożyć podanie w sprawie okresowej rezygnacji ze wspinaczki - przekroczyła stopień tego, co w każdym świecie zwało się piekłem.
- Dlaczego chcesz zawiesić swoją wspinaczkę?
- Zagrożenie dla drużyny z powodu stanu zdrowia psychicznego oraz możliwości wystąpienia niespodziewanego, niekontrolowanego berserku, który stanowi zagrożenie dla zdrowia i życia członków drużyny i innych - odparła. W środku czuła totalną rezygnację i apatię. Już nic ją teraz nie obchodziło, nawet to, jak zareaguje Ishir. Przecież sam tak poradził.
- Twoja diabelska forma nikomu nie zagraża. - dyrektor zdradził, że wie o regularnych więcej niż sami zdradzili. - A co do zdrowia psychicznego… w jaki sposób zagraża drużynie?
- Może spowodować mocne zaburzenie współpracy i kontaktów w drużynie, i tym samym utrudnić lub uniemożliwić zdanie testów - orzekła. Im dalej w to brnęła, tym bardziej żałowała, że wstąpiła do Wieży. I że o sobie tyle opowiedziała. Teraz tego mocno żałowała. Nie szkoda jej było Ishira, przez którego czuła się wystawiona do wiatru. Wciąż była na niego zła.
- W jaki sposób? Przestań rzucać ogólnikami. Konkrety.
Trzeba było swoją upierdliwość i bycie złym przełożyć na język formalny. Więc co tam szło? - Aspołeczność. Niedostosowywanie się do norm i reguł, jeśli się uważało, że nie ma takiej potrzeby - które nie szło jej za często kontrolować. - Nerwica i zaburzenia kompulsywne. Natręctwo w kwestii dopiekania niektórym osobnikom - pomińmy, że niektórym to nie pasowało.
Ta mieszanka była dobitnie kłopotliwa w każdej organizacji, które współpraca między jej członkami była wymuszana odgórnie.
- Bycie nadmiernie szczerym. Bycie upierdliwym. Wredny, jędzowaty charakter.
No i oczywiście była złą suką, bo to była jej wina, że Ishir na siłę próbował ich pogodzić, kiedy ona Vixena nie lubi. Ale tego nie wypowiedziała, nie. A zresztą… przecież miała to wszystko w dupie, co jej teraz zależy?
- I jestem złą suką, jak pan raczył zauważyć. Obsesje na punkcie pedantyzmu i trzymania jakiegoś tam porządku z pominięciem sympatii do niektórych. I bycie złą suką.
- Wiesz, strasznie dużo gadasz, a strasznie mało treści przekazujesz. - zauważył dyrektor, zdejmując nogi z biurka. - Obserwuję co się dzieje w akademii. Wiem co się dzieje.
- Jestem źródłem wszelkiego zła, wiem o tym - wtrąciło się jej z wyraźną rezygnacją i apatią.
Nie przerywaj mi kiedy mówię. - Ryo zachwiała się pod wpływem silnego uderzenia shinsu. Niemal nie zemdlała. - Męczę cię tylko z jednego powodu. Byś sobie uświadomiła pewne fakty. Jednak jak widzę, nie chcesz ich sobie uświadomić.
- Jestem złą suką, wiem o tym - po dziewczynie widać było totalną, niezdrową obojętność. Wzruszyła ramionami. - i nie nadaję się do drużyny.
- Więc musisz całkowicie zrezygnować ze wspinaczki. Albo przestaniesz innych oceniać swoją miarą i zwyczajnie z nimi porozmawiasz. Proponuję zacząć od przeprosin.
- Nie będę przepraszać, bo nie czuję się winna, a oceniać innych nikt nikomu nie może zabronić. Sam już pan uznał, że jestem złą suką, czyli ocenił mnie pan swoją miarą - zauważyła. Wciąż nie miała żadnej motywacji, by się poprawić. Nie lubiła Vixena i nie wyglądało na to, by inni mogli to zmienić na siłę.
- Obserwowałem cię, słuchałem co mówisz. Wiem jak się zachowujesz. Jakbym chciał, wiedziałbym co myślisz. Nie porównuj mojej percepcji do swojej. To zupełnie inna liga. Możesz wytrzymać 90 dni ze swoją drużyną, lub zrezygnować na zawsze ze wspinaczki pozostając na tym piętrze.
- Mówił pan wcześniej, że jest możliwość okresowego zrezygnowania ze wspinaczki, a potem wychodzi na to, że takiej możliwości nie ma. Pewnie że jesteśmy innymi ligami, ale nawet mnie coś się tutaj nie klei.
- Dla ciebie takiej możliwości nie ma. Nie potrafisz pracować w drużynie, więc przypisanie cię do jakiejkolwiek innej drużyny mija się z celem. Bez drużyny dalej nie pójdziesz. Więc sama pozbawiłaś się szansy na wspinaczkę. Jeśli się z tym zgadzasz, podpisz. - przesunął w jej stronę kartkę papieru z napisem:

Cytat:

Ja niżej podpisana dobrowolnie zrzekam się możliwości podjęcia dalszej wspinaczki, ze względu na całkowitą niezdolność współpracy z innymi regularnymi.

Ryo utwierdziła się w przekonaniu, że gość jest niepoważny. Najpierw mówił, że może zrezygnować okresowo. A potem wyszło, że jak się nie umie współpracować z drużyną, to jest to constant i nic z tym nie można zrobić. Chyba robił to specjalnie, żeby nie mogła się wycofać. W końcu byłoby tyle zbędnych papierków do podpisania i jeszcze by się niebotycznie zmęczył. Coś słabo jak na tak wysoką ligę. Bądź było to tak naprawdę cyniczne zagranie i cokolwiek by powiedziała, to i tak nie miałoby żadnego znaczenia, bo Syrion zrobiłby wszystko, by nie mogła dopiąć swego.
- Czyli uważa pan, że jak się teraz nie umie pracować w drużynie, to nie można tego nauczyć się później.
Biurokracja niszczy każdego, nawet rankera.
Dziewczyna przeczytała kilka razy treść, przeglądnęła papier, jakby szukając znaku wodnego. Była zawiedziona spotkaniem z Syrionem. Nawet gdyby nie podpisała niczego, to i tak pewnie nic by się nie zmieniło. Będą się męczyć w swoim gronie 90 dni, przy czym nie wiadome było, czy ją rozmażą pierwszą na ścianie czy ona na kogoś się rzuci. Na pewno będą sobie wzajemnie tylko kotwicą. Niemniej nie mogła ciągle siedzieć na pierwszym piętrze, bo nie po to tu przyszła.
Przynajmniej wiedziała już, gdzie znajduje się gabinet Syriona.
- Lub, co wydaje się bardziej prawdopodobnie, robi to pan specjalnie, abym nie mogła się wycofać na warunkach, o jakich mówiłam. Byłby wtedy problem z biurokracją - mruknęła zerkając na dokument.
- Brakuje na tym świstku dwóch rzeczy - oceniła. Nie żeby miała jakąkolwiek znajomość w kwestii papierkologii, ale nawet ona w tym momencie nie była potrzebna. Ryo w tym momencie nie traktowała już tego wszystkiego poważnie. - Treść powinna być inna i do kogo innego skierowana. A to zachowuję - Ryo złożyła dokument na cztery równe części, nie podpisując go uprzednio i złożyła go do ATSa. Kieszeń zamknęła dokładnie.
- Widzisz moja zarozumiała panno, ci którzy nie chcą nauczyć się współpracować z drużyną nigdy się tego nie nauczą. - Ryo poczuła jak jej ciało zaczyna zachowywać się wbrew jej woli. Otworzyła ATS i wyjęła z niego kartkę, którą następnie rozłożyła na biurku. Chyba już wiedziała jak Barbara zdobyła alkohol, który ukradła Vixenowi. - Nie przypominam sobie, bym pozwolił ci coś zabierać z mojego gabinetu. Ale masz rację czegoś na tej kartce brakuje. Przeczytaj jeszcze raz.
Ciało zwiadowczyni samo - czy raczej z pomocą Syrion - nachyliło się nad kartką.

Cytat:

Ja niżej podpisana dobrowolnie zrzekam się możliwości podjęcia dalszej wspinaczki, gdyż nie potrafię współpracować ze swoją drużyną, bo moja drużyna jest głupia i to ich wina, a nie moja.

- W tej akademii było wielu takich jak ty. Zarozumiali, myślący że są nie wiadomo kim, gardzący innymi, uważającymi, że wszystko im wolno a to inni są źli, a nie oni. Pewnie nie wiesz jak skończyli i nie chcesz się dowiedzieć, ale ci powiem. Gdy ich drużyna jakimś cudem zdawała ostateczny egzamin, ci zarozumiali byli rozrywani na strzępy przez resztę drużyny. Tobie wróżę ten sam los, bez względu na to, czy będziesz z tą drużyną, czy z inną. Chociaż coś mi mówi, że możesz nawet nie wyjść z tego gabinetu. Więc zanim zaczniesz rzucać się na innych zastanów się nad swoim zachowaniem.
Ranker przejechał ręką nad kartką. Treść na niej została zmieniona.

Cytat:

Ja niżej podpisana, dobrowolnie zawieszam swój udział we wspinaczce, ze względu na brak chęci z mojej strony do współżycia w drużynie.

- To jak wolisz? Uciekasz, czy walczysz sama ze sobą? - spytał dyrektor, a Ryo odzyskała władzę nad swoim ciałem.

Tego było już za wiele. Wyzywanie to jedno, a używanie przemocy nieadekwatnej do przewinienia było drugim. Kiedy Ryo otrząsnęła się z tej mocy, odsunęła od siebie kartkę, z niechęcią wpatrując się w rankera.
- Nie wiem jak pan, ale w kwestii chowania się przed innymi, stosowania przemocy wobec podwładnych i poniżania ich zachowuje się pan jak przestępca, a i tak nie wszyscy z nich dopuszczali się tak karygodnego zachowania - stwierdziła.
Shinsu Syriona zaczęło stawać się groźne. Jego postać zaczęła rosnąć. Z każdą chwilą Ryo czuła się coraz mniejsza i słabsza.
- Za kogo się uważasz zarozumiała gówniaro, by tak się do mnie zwracać? Ukradłaś nieswoją własność i pyskujesz. Jesteś tak zaślepiona w swoje jestestwo, że nie wiesz kiedy dać sobie spokój. Może chcesz lekcję, którą zapamiętasz do końca swojego życia? - słowa dyrektora odbijały się echem od ścian. Zwiadowczyni zaczęła się bać. Pewnie nawet wbrew sobie. - To nie jest jakaś firma. To Wieża. Tutaj silni zjadają słabych. Jeśli nie umiesz współpracować, giniesz. Jeśli nie umiesz się zachować, giniesz. Więc skończ ten żałosny popis swojej urażonej dumy i podpisz kartkę albo stąd wyjdź i więcej nie wracaj.
Znowu nadużycie władzy. Niemniej skoro to nie firma, to by wyjaśniało, co taki typek, któremu Ryo jednoznacznie kojarzył się z agresywnymi karkami wydzierającymi haracz, a nawet nie z mafiozem, który bez przemocy umiał postawić swoich ludzi do pionu, robił na miejscu dyrektora. Znowu musiała się otrząsać, bo Syrion, który tyle mówił o nie popisywaniu się, sam nie dawał jej dobrego przykładu.
- Co oznacza w tym przypadku “zawieszenie” wspinaczki? - spytała sucho.
- To, że być może kiedyś wrócisz do wspinaczki. - odparł dyrektor, nie generując już złowrogiego shinsu.
- Ile to jest “kiedyś” w przełożeniu na dokładny czas?
- Od 81 dni do nieskończoności.
Ryo, która już mniej w tym momencie “skakała”, zapytała się już uprzejmiej:
- To znaczy mogłoby być na 81 dni?
- Jest to wątpliwe. Musiałyby się zgłosić co najmniej pięć drużyn, które nie miałyby zwiadowcy.
- Nic pan o tym nie mówił - zdziwiła się Ryo, która pamiętała dość dobrze przebieg rozmowy. - Ale dobrze, to mam jeszcze pytanie: jak dajmy na to, podpiszę ten papier, to jak zostanie potraktowany mój bilans testów? To będzie traktowane jak to, że miałam test pozycyjny i jeden test drużynowy, czy ten ostatni się nie liczy czy jak?
- Specjalne osoby wymagają specjalnego traktowania. - odpowiedział dyrektor - Twoje punkty przechodzą na rzecz drużyny. Liczy się tylko test pozycyjny. Będziesz traktowana jak początkujący regularny, tylko wyłączony z pierwszego tygodnia zajęć. I uniemożliwimy ci rozwój.
- Aaa, czyli taki spadochroniarz, tyle że ze statusem początkującego? - spytała się dla upewnienia.
- Tak.
- Meh, to trochę słaby ten deal. Chyba pan naprawdę nie znosi swojej roboty, ale dobrze, to jeszcze się tak spytam, czemu aż pięć drużyn bez zwiadu musi się zgłosić?
- To kara za twoje pyskowanie. Jesteś piąta w kolejce. Normalnie, zostałabyś przydzielona do pierwszej drużyny z kolejnej tury.
- No to przecież nie będzie 81 dni - myślała na głos Ryo. - A mogło starczyć pouczenie - westchnęła, myśląc nad papierem. - Widzi, pan? Pan też ze mną nie wytrzymuje. Ale dobrze, idę do karnego kącika przemyśleć sprawę.
- Mam ciekawsze rzeczy do roboty niż użeranie się z zasmarkanymi regularnymi. Ciesz się, że akurat jestem wypoczęty, bo jakbym był przed drzemką już byś nie żyła. Licz się z tym, że jak stąd wyjdziesz już nie będziesz mogła zawiesić swojej wspinaczki na tym piętrze.
- Mogę tam siedzieć w kącie czy będzie pan teraz czymś zajęty?
- Jeśli nie masz zwyczaju myśleć na głos, możesz siedzieć.
- A będę mogła czasem rzucić pytaniem?
- Tak, nie widzę problemu.
I tak Ryo zaliczyła pierwszy dywanik u dyrektora w akademii. Siedziała w karnym kąciku i jednak okazało się, że jak trzeba, to umie siedzieć cicho tak, że nawet dyrektor mógłby zapomnieć o jej obecności. Nawet pyskacz jak chciał, umiał siedzieć grzecznie i nie robić problemu. Miała tam trochę okazji do namysłu nad rezygnacją z dotychczasowej drużyny. Ishir miał jej dość, nie lubiła Vixena - były to dwa argumenty, które umacniały Ryo za podpisaniem papieru. Kiedy tak dalej myślała, stwierdziła, że przecież w tej drużynie nic ją nie trzyma - Aquarius miała Kotka, a Borgor… miał Borgora. I nie była tam nikomu potrzebna, a jeszcze Vixen chciał jej “zabrać” to, nad czym pracowała od małego. Jeśli Vixen tak bardzo szczerze chce być zwiadowcą, niech się naraża. Chociaż cały czas sądziła, że Vixen robi to tylko po to żeby się nimi przed Basią popisywać. Nie chciała nawet myśleć, że tamten będzie ją małpował - brrr. Nie chciała mieć drugiego sobowtóra w drużynie, to by było przecież straszne na dłuższą metę.
Gdy nagle...
W pewnym momencie drzwi prowadzące do gabinetu uchyliły się. Syrion machnął ręką, co sprawiło, że Ryo została zasłonięta ścianą. Mogła jednak wszystko słyszeć.
- Można? - był to głos Ishira.
- Tak, można. Jakiś problem? - zapytał dyrektor.
- No bo moja koleżanka z drużyny pewnie rozpatruje rezygnację ze wspinaczki i prosiłbym pana, by się nie zgadzał na to. - zaczął chłopak - Trochę się pokłóciliśmy, ona jest upierdliwa, zarozumiała i w ogóle wredna, ale też jej fajna. Nie chciałbym, by przez jej fochy zrezygnowała za zdobycia szczytu. Pewnie jak tutaj przyjdzie to na pana nakrzyczy, bo ma kłopoty ze swoim zachowaniem, ale proszę się na nią nie złościć. I jakby jej jeszcze pan wytłumaczył, że to, że nasz łowca uczy się dodatkowo technik zwiadu nie jest atakiem w jej stronę, tylko poszerzeniem jego zdolności to też byłoby fajnie, bo ja już wymiękam
- Dobrze, zobaczę co da się zrobić. Cieszę się, że w takim miejscu jak to, znajdują się ci, którym zależy na swoich towarzyszach. Oby tak dalej młodzieńcze.
Mężczyźni pożegnali się, drzwi się zamknęły.
- I dalej chcesz zrezygnować? - spytał się dyrektor.
- Dalej myślę - otrzymał odpowiedź od Ryo. Dziewczyna niemal leżała na ziemi w siadzie płotkarskim i wciąż studiowała ten świstek. - Przepatruję dokładnie, bo jak podpiszę, to odwrotu nie będzie i tamci się wkurwią na mnie. Ale Ishir ma mnie dość, Gad będzie miał spokój ode mnie, bo nikt się nie będzie czepiał. Pomijając stratę upierdliwca, dwie osoby na tym korzystają.
- Z tego co mi się wydaje, to Ishir prosił bym się nie zgadzał na twoją rezygnację i porozmawiał z tobą o Vixenie.
- Dlatego coś był taki upierdliwy na jego temat… Ech, ale dlaczego muszę lubić Vixena? - spytała Ryo, zmęczona kwestią Vixena. - Mnie wystarczy, jak będzie ze mną współpracował na teście. A póki drużyna nie traci punktów przez nas, to przecież ja mu mogę dogryzać i się przyczepiać, bo i tak działamy razem z przymusu i znosić się jakoś musimy. A jak mogę mu dogryzać, to przynajmniej wyładuję część negatywnych emocji na nim i nie muszę niczego w sobie dusić.
- Ciągłe dogryzanie mu, nie sprawi, że będziecie lepiej współpracować. Wręcz przeciwnie. Sprawi jedynie, że przy najbliższej możliwości możesz stracić życie. A skoro uważasz, że Vixen cię małpuje, to jakim cudem wytrzymujesz z Barbarą, Yoroiem czy ze mną? I skąd tyle negatywnej energii? Co on ci takiego zrobił?
- Nie wiem, może jest za bardzo do mnie podobny w niektórych kwestiach, ale w każdym razie mnie drażni - Ryo rozłożyła łapki w geście bezradności.
- To jest bez sensu. W takim razie na Yoroia powinna się rzucać za każdym razem, gdy go widzisz.
- Yoroi i Ba… pani Barbara mnie nie drażnią, ale Vixen mnie denerwuje, ale zwłaszcza wtedy, jak ode mnie “odgapia”. - przyznała.
- Czyli jesteś zbyt przewrażliwiona na swoim punkcie. Z tego co zauważyłem, Vixen odgapia od Barbary, jeśli w ogóle można to tak nazwać. Po jego zachowaniu w czasie treningów wnioskuję, że zwyczajnie chce zwiększyć swoje możliwości bojowe, a wybór na zwiad padł, bo chce przy okazji zaliczyć Barbarę.
- Nie jestem w stanie gapić się na jego mordę, jak sobie myślę, że chce zostać zwiadem, bo leci na czyjś tyłek. Nie lubię takich typków - Ryo wzdrygnęła się, nagle ożywiając się. - chcą kogoś bzyknąć i się tak podlizują… wiem, co mnie w nim tak denerwuje! - i ją olśniło. - kojarzy mi się z lizusem. Vixen to jest zwykły lizus, chce się bzyknąć i to mu po łbie chodzi, a ściemnia, że się zainteresował zwiadem… no, chyba wiem, co już mnie w nim tak denerwuje.
- W takim razie porozmawiaj z nim, bez atakowania go. Wyjaśnijcie sobie wszystkie ale.
- Fajnie, ale jak ja chcę o tym już pogadać, to “jestem zazdrosna” i “się czepiam”. I wiem, że to nie moja sprawa, Vixen i pani Barbara, ale według mnie ten związek nie ma szansy przejścia i nie wiem, czemu on sobie robi fałszywą nadzieję, że coś z tego wyjdzie i czemu wszyscy mu takową robią.
- Bo się czepiasz. - odparł spokojnie dyrektor - To Barbara pierwsza zainteresowała się Vixenem. I gdyby ten związek nie miał szans, to Vixen by już sobie dał spokój. Barbara potrafi jasno dać do zrozumienia, że nie jest zainteresowana czyjąś osobą. Więc przykro mi, mylisz się. Są spore szanse, że coś z tego będzie. A co twoich zarzutów o lizusostwo. Na początku być może były prawdziwe. Teraz są już nieaktualne. Ale naszym problemem nie jest osoba Vixena, tylko twoja, prawda?
- Tak, ustaliliśmy, że jestem wcieleniem zła - mruknęła obojętnym głosem Ryo. Motywacja, żeby jakkolwiek pogodzić się z Vixenem, spadała na łeb na szyję, osiągając obecnie poziom depresji. Czuła się jak stara siostra, która musiała ustępować młodszemu rodzeństwu, które było faworyzowane. Wyglądało na to, że odda niepodpisaną kartkę, choć mało brakowało, a podpisałaby ją. - Jakiś rewanż czy kara za moje zachowanie? - bąknęła apatycznie.
- Tak, będzie kara. Musisz przyprowadzić tutaj Vixena i sobie porozmawiacie. - zdecydował dyrektor.
- Można dać inną karę, dajmy na to, sprzątanie szkoły albo sali?
- Kara ma być karą. I koniec gadania. Zawsze możesz podpisać kartkę jeśli ci się nie podoba.
- I tak nie sadze, ze ta rozmowa coś zmieni - mruknęła zwiadowczyni, oddając niepodpisana kartkę.
- Więc wtedy dam ci spokój. - odparł dyrektor.
- Sprzątanie za darmo to też kara, zwłaszcza jak nikt nie lubi tego robić. A rozmowa, która nic nie rozwiąże to strata czasu i energii - argumentowała swoje.
- Sprzątanie to też strata energii i czasu, skoro za chwilę znów zostanie nabałaganione, nieprawdaż? Z resztą nie wiem czy zauważyłaś, ale akademia jest utrzymana w idealnej czystości.
- Ech, a sądziłam, że się wykręcę - skrzywiła się, mrucząc do siebie pod nosem. No co, przecież było oczywistym, że Ryo nie ma zamiaru rozmawiać z Vixenem bądź nie ma na to ochoty. - Trudno, to miejmy to za sobą. Ale ostrzegam, że to może niczego nie zmienić, albo pogorszyć moje i tak mocno kiepskie relacje z Vixenem. - mruknęła, odpuszczając sobie dalszą potyczkę słowną z Syrionem. Nie miała już innego wyboru, jak dać sobie siana. Niemniej i tak nie mogła pozbyć się wrażenia faworyzowania Vixena. - A kartkę mógłby pan zachować na wypadek, jakbym jednak zdecydowała się na zawieszenie? - zadała pytanie zrezygnowanym tonem.
- Tak, mogę.
- Gdzie znajdę Vixena? - spytała dyrektora, który ponoć wszystko obserwował.
- Vixen jest na stołówce. - odparł tamten.
- I tak nie wiem, z czego się mam tłumaczyć Vixenowi i po co.
- A tak, bo mam takie widzimisie.
- No to nic nie będę mówić, bo nawet pomysłu nie mam, co mam mu powiedzieć.
- Że chcesz z nim raz na zawsze załatwić konflikt między wami.
- Tia, załatwimy konflikt w pojedynku na obelgi - westchnęła Ryo w międzyczasie bawiąc się długopisem. - Ponoć ja jestem problemem, po co w to mieszać Vixena?
- Może przestaniesz być dzięki temu problemem.
- Coś mi się wydaje, że i tak wszyscy woleliby, żebym podpisała ten świstek.
- Ishir wolałby, byś nie podpisywała. Inaczej by się tutaj nie zjawił. A co do wszystkich. Mam wrażenie, że ty byś wolała podpisać ten świstek.
- Nawet gdyby, to mi się to nie opłaca - mruknęła, popadając w coraz gorszy humor. - i drużyna by mnie zajebała, a wspinać się sama znowu nie mogę, bo przepisy nie pozwalają, cały pies pogrzebany.
- Niestety tak to już bywa, że nie możesz. Trzeba się dostosować do środowiska.
Ryo na to pytanie już nic nie odpowiedziała, albo nie widziała potrzeby, by coś dodać albo nie przejawiała energii na coś takiego. Wszystko ją przytłoczyło. Coraz bardziej targała ją ponowna chęć, by poprosić o zwrot papierka i podpisać się na nim.
- A jak nie zgodzi się przyjść?
- Jeśli brak zgody nie będzie wynikał z twojego zachowania, to ci odpuszczę.

Konfrontacja:

Na stołówce Vixen siedział na swoim zwykłym miejscu przy ladzie i żalił się Hargurowi.
-Nie oddychałem *hic* aż pociemniało *hic* mi w oczach. Nie pomogło. *hic* Zjadłem cały cukier z cukier *hic* niczki. I nic. Próbowałem pić z d *hic* rugiej strony szklanki. Tylko *hic* ją pogryzłem. Co jeszcze mam zr *hic* obić żeby to cholers *hic* two przeszło?
- Możesz jeszcze przestać myśleć o tym cholerstwie - coś odburknęło znajomym głosem zwiadowczyni, za jego plecami. - i iść za mną - i dodało mniej oschle.
- Nie ruszaj się. - Hargur schylił się pod ladę. Chwilę czegoś tam szukał, po czym wyciągnął. Wykonał gwałtowny ruch i ostrze potężnego topora zatrzymało się milimetry od twarzy Vixena. - Przeszło?
Smokowiec siedział jak sparaliżowany zezując na ostrze.
-*hic*- wyrwało mu się co w zupełności wystarczyło za odpowiedź.
Pierwsza próba cierpliwości Ryo. Próba wystraszenia czkawki za pomocą topora nie przeszła. Motywacja huśtała się z depresji do poziomu niewiele większego pod poziomem morza.
- Co on zjadł albo pił? - spytała się Hargura.
- Nie wiem. - ork znów sięgnął pod ladę. Tym razem wyjął jakieś tabletki. - Zażyj jedną, popij wodą. Powinno przejść.
-Jeszcze nic. *hic*- odpowiedział na pytanie Vixen.- I od *hic* kiedy przestałem być dla *hic*ciebie niewidzialny?- powiedział biorąc od orka tabletkę i połykając ją bez zastanowienia.
- A to od kiedy potrafisz być niewidzialny? - odparła ze zdziwieniem.
-Nie udawaj że nie *hic* wiesz o co mi chodzi.- gad nie dał się wciągnąć w dyskusję.
- I tak ze mną nie rozmawiasz - oświadczyła Ryo. - W zasadzie ze mną nigdy nie rozmawiasz. Ale to na marginesie. Pan Syrion prosił mnie, bym po ciebie przyszła.
-Syrion?- czarnołuski wyraźnie się zdziwił.-A czego on może ode mnie chcieć?... Gdzie mam przyjść?
- Idziesz za mną, to będziesz wiedział, gdzie. Po to przyszłam - odpowiedziała Ryo. - Też muszę iść.
-Dziękuję Hargur, wygląda na to że podziałało.- podziękował kucharzowi i wstał gotów iść za Ryo. Naprawdę był ciekaw po co Syrion wzywał ich dwójkę.
Dziewczyna poszła w kierunku biblioteki, skinęła głową Sunowi na powitanie, a potem szła do pomieszczenia, w którym zaliczyła pierwszy dywanik u dyrektora. Otworzyła drzwi do gabinetu Syriona i weszła do środka. Vixen wszedł za nią.
- Witajcie. - przywitał ich dyrektor. - Vixenie, zostałeś tutaj wezwany, byście razem z Ryo porozmawiali o waszym problemie.
-Jakim problemie? To my mamy jakiś problem poza tym że nie możesz na mnie patrzeć? I poszłaś z tym do dowó… dyrektora?- smokowiec nie do końca ogarniał o co chodzi.
- Nie, nie przyszła tutaj z tym problemem. Przyszła zawiesić swoją wspinaczkę. I proszę bez niepotrzebnych uwag. Macie porozmawiać o tym czego w sobie nie lubicie.
Vixen spojrzał na dyrektora jakby ten nie koniecznie miał wszystkie klepki na swoim miejscu.
-Nie będzie się już wspinać? A ja w związku z tym mam jej wygarnąć czemu jej nie lubię? Po co?- kompletnie nie łapał co właściwie się dzieje, najwyraźniej nigdy nie słyszał o terapii grupowej.
- O tym jeszcze nie zdecydowała. A co do reszty niech sama ci o tym opowie. - zaproponował dyrektor.
- Chciałeś być zwiadowca, to oddaje ci pozycje zwiadowcy drużynowego - mruknęła Ryo. - nie będziesz się ze mną męczyć, i reszta też będzie miała spokój ode mnie. I tak, denerwujesz mnie. Lekceważysz mnie i gardzisz mną. I mam wrażenie ze uważasz się za lepszego. A najbardziej denerwuje twoje podlizywanie się Basi i że się przed nią płaszczysz. Samo chodzenie wasze mam totalnie gdzieś. Przeszkadzamy sobie wzajemnie, fakt. Ale nie będę wam wcale przeszkadzać. Nie czuje się wam potrzebna i pewnie tak samo nie jestem potrzebna, wiec… - wzruszyła ramionami. - chyba nic tu po mnie? - zadała to pytanie Vixenowi dość mało emocjonalnie. Raczej gorzko.
-O czym ty do cholery bredzisz? Kompletnie cię popierdoliło! Jak ty to sobie wyobrażasz, mam być i łowcą i zwiadowcą bo tobie coś się we łbie poprzestawiało, bo “nie czujesz się potrzebna” i na dodatek wydaje ci się że czytasz w myślach? Chcesz rozłożyć całą drużynę bo co? Bo według ciebie płaszczę się przed Barbarą? Czy ty w ogóle siebie słyszysz?- smokowiec popukał się palcami w czoło, większych bzdur w życiu nie słyszał.
-Nie można jej wrzucić do lochu na tydzień? Pobędzie trochę sama to może nabierze ochoty do współpracy.- zwrócił się do dyrektora.
- Dopóki nie skończycie rozmawiać, nie mam zamiaru podejmować żadnych decyzji. - odparł tamten.
-Ale jeśli odejdzie dostaniemy nowego zwiadowcę? Tym razem zdrowego na umyśle?- zapytał gad tak na wszelki wypadek. Może wcale nie musiał kontynuować tej rozmowy.
- Dostaniecie zwiadowcę, jednak nie mogę zagwarantować, że będzie zdrowy na umyśle. Sądzę, że w tej Wieży nie ma nikogo takiego w jakiejkolwiek pozycji.
-Wypraszam sobie.- Vixen wcale nie uważał żeby z jego psychiką było coś nie tak.
- Po prostu jeszcze o tym nie wiesz. Kontynuujcie. - rzucił dyrektor. W jego ręku zmaterializował się popcorn.
- I to podobno tylko ja zadzieram nosa - burknęła Ryo. - ja uważałam, ze od cyckow Basi naprawdę popierdoli ci się w głowie, ale nie sądziłam, ze zmienię zdanie na ten temat, skoro jak dla mnie zachowujesz się, jakbyś był lepszy od wszystkich dlatego, bo chodzisz z Basia. Heh. Chcesz mieć lepszego zwiadowce? Poszukaj go sobie sam. Zachowujesz się tak, jakbyś chciał mieć wszystko podane jak na tacy na jebane pstrykniecie palca. Pieprzony królewicz - te dwa ostatnie słowa mógł usłyszeć jedynie Syrion, co stwierdziła na temat Vixena. - Jutro jest test. A mnie o dziwo chyba przestaje na nim już zależeć dzięki tobie. Nie widzę po tobie, żeby zależało na rozwiązaniu konfliktu. Może sądzisz, ze na twoje zawalanie będę cię gloryfikować?
-Masz rację nie zależy mi na tobie ani na rozwiązywaniu twoich urojonych problemów. Chcesz odejść to odejdź, mam to gdzieś.- Vixen był już zmęczony zarzutami dziewczyny i całą tą rozmową. Założył ręce na piersi czekając aż zwiadowczyni podejmie ostateczną decyzję, współpraca w grupie jakoś nigdy mu się nie układała i jakimś cudem zawsze to była jego wina.
Ryo parsknęła śmiechem.
- Wiedziałam, ze tak będzie. Uciekasz od problemów jak tchórz i oczekujesz, ze wszyscy będą kolo ciebie skakać. Co do problemów, coś mi mówi, ze nie będę żadnym wyjątkiem w twoim przypadku. Serio nie rozumiem, co Basia w tobie widzi. Ale nie martw się, już mnie to nie obchodzi. Nie mam zamiaru zniżać się do twojego poziomu i nie obchodzi mnie, co będziesz robił.
-To odchodzisz czy nie?- spytał Vixen patrząc na dziewczynę z góry i kompletnie ignorując resztę jej pretensji.
Była jednak jakaś dobra wieść, jeśli była to dobra wieść, ze Ryo nie podpisała papierka. Co oznaczało, ze zostaje u czerwonych. Na razie.
- Na twoje nieszczęście zostaję - jednak widać było, że dziewczyna straciła już zainteresowanie Vixenem. Posłała mu pierwszy raz jawnie pogardliwe spojrzenie.
- Przepraszam za problem i zajęcie pańskiego czasu - teraz zwróciła się bezpośrednio do dyrektora. - a tak przy okazji, to smacznego.
-I po co był ten cały cyrk?- zapytał smokowiec patrząc na dyrektora.
- Ten cyrk był po to, bym przekonał się, w czym tkwi problem. I wiem w czym tkwi problem. - wyjaśnił Syrion. - I problemem nie jest Vixen, chociaż widać po nim całkowity brak chęci do współpracy. Jest to nieodpowiednie zachowanie, ale tym zajmiemy się później. Problemem w tym konflikcie jesteś ty moja panno. - wskazał na Ryo. - A raczej to, co siedzi w twojej głowie. Uważasz Vixena za wroga, co jest nie prawdą. Chciałbym wiedzieć dlaczego tak jest.
- Bo tak się zachowuje, że mam ochotę mu nakopać do dupska - odparła brunetka. - Sprawia wrażenie, jakby robił wielką łaskę, że jest w drużynie, oczekuje, że wszystko poda się mu jak na tacy i nie da się z nim gadać, bo on w ogóle nie chce rozmawiać i nic go nie obchodzi. A w dodatku jak chce się niby nauczyć zwiadowania, to tylko po to, żeby się nim popisać. No, generalnie mnie mocno irytuje.
- Czy któryś z tych problemów, to twój problem? Bywali regularni, którzy uczyli się technik innych pozycji z bardziej błahych powodów. - odparł dyrektor. - On tak cię irytuje, bo nie zachowuje się tak jakbyś chciała, prawda?
- Trochę też, ale bardziej to to, że mocno wątpię w jego intencje. I bardziej mnie denerwuje jego charakter.
- Co cię obchodzą jego intencje? A to, że denerwuje cię jego charakter, na to nic nie poradzimy. Nie widzę powodu czemu on miałby go zmieniać, albo czemu ciebie miałby przestać irytować. Po prostu ze sobą nie rozmawiajcie. Ważne byście w czasie testu współpracowali.
- Byleby nie wyszło na to, że ktoś, w tym ja, będzie za niego coś odwalać - mruknęła. - I owszem, mam charakter, jaki mam, mnie denerwuje jego charakter i jego zachowanie, ale bacząc na jego zerową chęć współpracy, nie widzę sensu, by próbować nas pogodzić na siłę. To też chciałam powiedzieć, ale nikt mi nie chciał dać to powiedzieć.
- A co jak za ciebie będą inni odwalać? Zerowa chęć współpracy jest też po twojej sprawie. I mylisz się. Nikt nie próbował was godzić na siłę. Szło o to byście się nie gryźli, a olewali. To znacząca różnica.
- Nie oczekuję, żeby ktoś za mnie coś robił - Ryo wzruszyła ramionami, lekko się obruszając. - ale jak ktoś chce to robić, to już jego sprawa. Niemniej wątpię w to, czy dojdzie między nami do jakiejś współpracy. Szczerze mówiąc, wątpię.
- No cóż, nie tobie decydować co los przyniesie. Może zostaniecie do tego zmuszeni i od tego będzie zależało wasze przeżycie. Któż to wie. Dobrze, kończmy. Możecie wrócić do swoich zajęć.
- Lepiej skończmy to, zgadzam się z tym, szkoda nerwów - mruknęła Ryo, z której energia uszła jak powietrze z przedziurawionego balonika. - Znów, przepraszam pana za problemy. Życzę miłego dnia. - i opuściła pokój, omijając i totalnie ignorując Vixena. Smokowiec nie mógł już czuć się w tej chwili bardziej olany zarówno przez Ryo jak i przez dyrektora, nie pojmował jak tych dwoje mogło mówić o nim takie rzeczy zupełnie jakby w ogóle go tam nie było. Najwyraźniej jego nerwów i czasu nikomu nie było szkoda. Zresztą nie oni pierwsi mieli go gdzieś, gdyby przejmował się takimi rzeczami już dawno by zwariował.
-Ma szczęście że trafiła na mnie, każdy inny rozszarpałby ją już dawno na strzępy. Ale moja cierpliwość też ma swoje granice.- poinformował.
-Skoro już tu jestem to spytam. Jak długo Barbara jest w wieży?
- Barbara… hm… poczekaj, sprawdzę. - przy dyrektorze pojawiła się latarnia. Na jej ściance pojawiły się informacje o Barbarze. - Dokładnie 1492 lata.
Po usłyszeniu odpowiedzi Vixen opuścił pomieszczenie.

Wieczorem ktoś zapukał do drzwi Ishira.
Drzwi po chwili się otworzyły.
- A to, ty. - chłopak był chyba zaskoczony. - Wejdź.
Tak, to była Ryo, przygaszona i markotna. Weszła do pokoju.
- Tak, ja. A kogo się spodziewałeś? - spytała grobowym głosem.
- Nikogo się nie spodziewałem. Po prostu dziwię się, że przyszłaś. Coś się stało?
- Przyszłam… pogadać - rzekła to, z trudem biorąc oddech.
- No to pogadajmy. Napijesz się czegoś? - spytał, wskazując Ryo miejsce do siedzenia.
- Czarną polewkę, a dokładniej… eh, może sama sobie zrobię coś do picia? - spytała markotnie, proponując, że sama wyręczy w tym Ishira.
- Jak tam chcesz. - chłopak oddał pole do popisu, a samemu siadł na łóżku, opierając się plecami o ścianę.
- Tobie coś zrobić do picia, jedzenia? - zaofiarowała się, chcąc się zrehabilitować za dzisiejsze zachowanie.
- Za dużo czasu pracujesz w stołówce. - latarnik lekko się uśmiechnął. - Możesz zrobić. Nie wiem co, więc wymyśl.
Zwiadowczyni zrobiła im oboje po zielonej herbacie, tyle że Ishir dostał jej łagodniejszą wersję z dodatkiem wódki. Ryo zaparzyła sobie cholernie mocną herbatę. Ishirowi zaś zrobiła kanapki ze sporą ilością mięsa. Sobie zaś nie zrobiła niczego do jedzenia, bo po przejściach w gabinecie dyrektora straciła apetyt. Jedzenie i picie zaniosła na stół. Dziewczyna usiadła na miejscu, które wskazał jej Ishir.
- Przepraszam za dzisiaj - westchnęła ciężko. - zachowałam się jak dupek. - dodała równie ciężko.
- No. Też przepraszam. Nie powinienem tak naciskać. Już nie będę. - odparł chłopak, podchodząc do Ryo. Objął ją, przyciskając jej głowę do swojej piersi.
Dziewczyna przytuliła się do niego mocno, przez chwilę nic nie mówiła. Później puściła go, żeby móc napić się herbaty i coś powiedzieć.
- Też ostatnio świruję - przyznała się. - To prawda, nie lubię Vixena. Wkurza mnie jego charakter i zachowanie, no i parę innych rzeczy. Zaczyna mi to dość uwierać, widać to było dzisiaj - wysiorbała łyk herbaty. - ale nie martw się, nie podpisałam kartki odnośnie zawieszenia. Stwierdziłam, że to głupota, skoro moim problemem jest tylko Vixen, a nie reszta z naszej drużyny.
- Było minęło. - stwierdził Ishir. - Nie ma co o tym gadać. Kiedy cię ktoś ostatnio przytulał?
- Może kilkaset lat temu, a i to pewnie nie to - przyznała. - Jakoś nie po drodze to było - dodała. - Widać, że nie jestem przyzwyczajona do działania w drużynie - przyznała się Ishirowi.
- Wstań. - polecił jej. Gdy to zrobiła, sam usiadł na krześle, a ją pociągnął, by usiadła mu na kolanach. Następnie ją przytulił. - A teraz tak sobie posiedzimy i nikt nie będzie się oddzywał.
Po kilku minutach ciszy i tulenia:
- Ishir? Mogłabym dzisiaj spać w twoim pokoju?
- W moim pokoju… ej, to bardzo nieprzyjemnie zabrzmiało. W moim pokoju. A co z moim łóżkiem? Nie chcesz spać obok mnie?
- Chętnie. Nie chcę dzisiaj spać sama.
- Mam coś przez to rozumieć, czy po prostu chcesz się do kogoś w nocy przytulić?
- Przytulić...
- Ech, a już miałem nadzieję. Dobra, ale moja głowa przytula się do twoich piersi, zgoda?
- W porządku.
- No to dobra. Możesz tutaj spać ile tylko chcesz.
- Cieszy mnie to - Ryo mocniej wtuliła się w Ishira.
- To dobrze. - odparł chłopak, gładząc dziewczynę po włosach. - Wiesz, jakbyś trochę więcej ciała pokazała, to całkiem seksowna z ciebie kobieta by była.
- Heh, nie zawsze mam ochotę je pokazywać.
- Muszę zapamiętać, że w twoim słowniku “nie zawsze”, znaczy prawie to samo co “nigdy”. - uśmiechnął się Ishir. - No ale przynajmniej się wieczorem i rano napatrzę. No i robiąc ci masaż. A jest na co patrzeć, oj jest.
- Widzisz, możesz czuć się wybrańcem, hehe.
- Ano. Wybrańcem wiedźmy. - rzucił rozczochrając Ryo włosy. - Chociaż nie. Do ciebie bardziej pasuje sukkubica. Kusisz swoim ciałem a później wyrywasz serce. - w tonie jego głosu słychać było, że żartuje.
- Wiesz co, Ishir? To ostatnie mogłoby być mocne w moim przypadku - zastanawiała się Ryo. - Ale nie musisz się mnie bać, przecież nie gryzę - pogłaskała Ishira po głowie, uśmiechając się do niego słodko.
- Akurat o gryzienie cię nie podejrzewam. Za to o kilka innych rzeczy już tak. - chłopak nachylił się lekko jakby chciał ją pocałować, ale pozwalając jej o tym zdecydować.
- A o jakie mnie podejrzewasz? - Ryo szepnęła mu do ucha.
- Spalenie, wchłonięcie przez mrok, poszatkowanie…
- Och… nawet sama nie podejrzewałam - cmoknęła go w policzek i poczochrała włosy. - E, sądziłam, że podasz gorsze opcje, na przykład pożarcie duszy albo wyrwanie serca. - zachichotała.
- No widzisz. A to co ty wymieniłaś jakoś do ciebie nie pasuje. Jest takie… szybkie. - rzucił Ishir. - Za mało okrutne sukkubico. - dodał z ciepłym uśmiechem.
- A to ja jestem aż taka okrutna? - spytała z udawanym smutkiem.
- Mam nadzieję, że nie. W końcu pozwoliłaś mi się przytulać do twoich piersi.
- Tak - uśmiechnęła się, głaszcząc Ishira po głowie.
- Chodź, pora się wykąpać i iść spać. Dość wrażeń na dzisiaj. - stwierdził, wstając z krzesła. Razem z Ryo, trzymaną na rękach. Postawił ją dopiero w łazience. - Tylko nie za długo. - rzucił, zostawiając ją samą.
Na jego szczęście Ryo szybko się umyła i wysuszyła. Wróciła do niego z dziko rozczochranymi kudłami.
- Teraz możesz mnie nazywać wiedźmą - rzuciła żartobliwie.
- Teraz to mam ochotę ciebie przelecieć, a nie nazywać wiedźmą. - odparł chłopak. - Ale jak się wykąpię powinno mi przejść. Ty możesz się kłaść. Zaraz do ciebie dołączę. - mijając kobietę nie omieszkał klepnąć ją w tyłem.
- Ej~! - obruszyła się lekko na klepanko, niemniej władowała się do łóżka. - Czekam.
Ishir na siebie też nie kazał długo czekać. Wrócił po kilku chwilach, ubrany w same bokserki. Dziewczyna mogła po raz pierwszy na trzeźwo przyjrzeć się jego ciału. A było na co popatrzeć. Dobrze umięśniony, bez odrobiny zbędnego tłuszczu. Pod prawą piersią miał tatuaż przypominający uskrzydloną istotę. Był pokryty bliznami w równym stopniu co Ryo. Również władował się do łóżka, blokując Ryo między ścianą a sobą.
- Nie licząc naszego wieczoru zapoznawczego, pierwszy raz śpię obok kobiety.
- No widzisz - Ryo ułożyła się bliżej Ishira. - A ja dawno nie spałam w łóżku koło kogokolwiek.
- No to możemy tak sobie leżeć razem każdej nocy. - wsunął rękę pod głowę dziewczyny i lekko przyciągnął do siebie. - Jakbym przez sen złapał cię za pierś to mnie nie zabijaj. Potraktuj to jako komplement.
- Postaram się nie zrobić ci krzywdy - obiecała Ryo. Brakowało jej towarzystwa Ishira. Pomyślała sobie przez moment, że gdyby podpisała ten papierek, to pewnie spałaby znowu pod jakimś mostem albo w innym nieciekawym miejscu.
- Tak się teraz zastanawiam, że o tym świstku o zawieszeniu wiemy ja, ty i Vixen, i co by było, jakby reszta się dowiedziała, że rozważałam to zrobić.
- Aquarius wbiłaby do gabinetu razem z drzwiami by ci to wylać z głowy. Purrr pewnie też tylko on użyłby młotka. A Borgor pewnie by się tym nie przejął.
- Co by było, gdyby Vixen jutro coś wypalił o dzisiejszym incydencie?
- Ciebie by szlag trafił, jego kula ognia, a reszta by pewnie cię ochrzaniła.
- Gdyby miał się odegrać za dziś, pewnie by tak zrobił. Jutro jest test, przydałoby się wyspać. Tak jakby co, mamy od dyrektora nakaz, żebyśmy ja i Vixen się wzajemnie olewali i nie odzywali.
- To dobrze. A teraz cicho. Jak będziesz jeszcze gadać o tym to zacznę cię obmacywać. - zagroził.
- Nie wiem, kto to Vixen, przecież nikt taki nie istnieje - oznajmiła Ryo, poważnym głosem. Czy stała za tym groźba czy raczej stwierdzenie totalnego olewania smokowatego… Nie, na pewno poszło to drugie. Jedna skrajność zmieniła się w drugą skrajność.
Ishir złapał ją za pierś.
- Wspomniałaś.
- I zamierzam się tego trzymać - wzięła łagodnie rękę Ishira ze swojej piersi. - Potrenowałbyś ze mną szermierkę, hm, dajmy na to pojutrze?
- Zrobisz striptiz i możemy ćwiczyć cokolwiek. Po tym jak wezmę zimny prysznic.
- Jeszcze czego, koncert życzeń? - parsknęła Ryo, dając pstryk w nosa Ishirowi. - Wiszę ci 60 minut masażu. A to, że pozwalam ci robić masaż na niemal gołym ciele, to i tak wystarczająco.
- No dobra. Striptiz kiedy indziej. Ale na randkę dasz się zaprosić?
- Myślę, że dam się zaprosić na randkę - uśmiechnęła się słodko.
- To słodko. - odparł, gwałtownie zbliżając usta do jej ust i je całując.
Ryo spiorunowało na chwilę. Chyba nawet niektóre pasma włosów jej… pobieliły się. Szczerze powiedziawszy, nie spodziewała się tego. Albo i nie… przecież Ishir leciał na nią.
Serce dziwnie szybko jej kołotało.
- Heh… to rzeczywiście… było słodkie… - zwiadowczyni spaliła buraka.
- Masz ochotę na więcej? - spytał, uśmiechając się zaczepnie.
- Pewnie tak, ale nie pod okiem Sy… pana Syriona - orzekła Ryo konspiracyjnym szeptem. - Ponoć całą akademię ma pod okiem, nie wiem, czy nam w pokojach robi też swoistej ukrytej kamery - dodała.
- Wiesz, zawsze możemy się nakryć kołdrą. - stwierdził chłopak.
- Miejmy nadzieję, że do łóżek też nie zagląda - i tak oboje nakryli się kołdrą.