Ryo i Borgor kierowali się zawijasami korytarza. Nic nadzwyczajnego nie zaobserwowali, ani nie usłyszeli. Monotonny spacer został zakończony na rozstaju dróg. Musieli zdecydować, w którą stronę się udadzą. Zdecydowali skręcić w prawo. Oni również znaleźli się w sali przypominającej tą, w której startowali. Po bliższym zbadaniu okolicy - co zrobiła kobieta, w formie cienia - okazało się, że znajdowała się tutaj skrzynia. Cień prześlizgnął się do skrzyni, aby ją otworzyć, kiedy upewnił się, że nikt podejrzany nie czaił się w pobliżu.
- Uważaj Ryo, skrzynia jest zabezpieczona pułapką. - Ishir ostrzegł dziewczynę, przy pomocy latarni. - Pod nią jest mechanizm naciskowy.
- Czyli muszę ją przesunąć?
- To z pewnością uruchomi pułapkę. Wyjęcie czegoś ze środka lub wsadzenie też. Musisz zablokować jakoś mechanizm, by się nie poruszył.
- Gdzie ten mechanizm?
- Cała skrzynia na nim stoi. Czymś ostrym powinno ci się udać dostać do niego, jak zrobisz dziurę w podłodze jakieś pięć centymetrów od skrzyni.
- Borgor, potrzebuję twojej pomocy. Przydałoby się zrobić dziurę w podłodze pięć centymetrów od skrzyni. Muszę się dostać do mechanizmu pułapki. - Ryo odezwała się do Borgora.
Obrońca kiwną głową i podszedł do skrzyni. Zamiast uderzyć pięścią w podłoże, użył swojej roślinności.
- Jak zablokować mechanizm? - spytał się latarnika.
- Musisz uniemożliwić mu podniesienie się i opuszczenie.
- Mhm. - Po chwili po drugiej stronie skrzyni wystrzelił w górę korzeń. - - Zrobione. - poinformował pokemon.
Ryo otworzyła skrzynię i skonfiskowała jej zawartość. W środku znalazła dwie złote kule.
- Te kule są całe ze złota i… nie wydaje się by miały coś robić. - usłyszała głos Ishira.
Dziewczyna dała jedną kulę Borgowi, drugą zaś zostawiła dla siebie. Schowała ją do ATSa.
- Idziemy dalej - zadecydowała, zamykając skrzynię. Ryo wybrała pierwszy korytarz po jej prawej stronie, by użyć techniki zakrzywiania perspektywy, by zwiększyć sobie zasięg wzroku.
Korytarz, który wybrała okazał się pusty, przynajmniej w zasięgu jej wzroku. Mieli wybór. Dziewczyna widziała wejścia do dwóch sal oraz zakręt. Zdawało jej się, że coś słyszy. Nie potrafiła jednak określić skąd dochodzi dźwięk, ani co jest jego źródłem. Hałas dobiegał z trzeciego, niesprawdzanego korytarza. Borgora przywołała do siebie kiwnięciem palca.
- Trzeba będzie uważać - zasygnalizowała pokemonowi. Słyszała coś jakby stukanie… kroki… uderzenia broń o broń… Strażnik czy drużyna żółtych?
Musiała to sprawdzić.
- Pójdę sprawdzić - w końcu była od brudnej roboty. - Uważaj na siebie, postaram się wrócić za chwilę - rzuciła do Borgora i w cienistej postaci prześlizgnęła się do korytarza, z którego wydobywały się dźwięki. W razie czego ucieknie z powrotem.
Minęła jedną salę. Była pewna, że to nie z niej napływają dźwięki. Dopiero sala na północy okazała się zawierać w sobie źródło odgłosów. Ryo po raz kolejny zastosowała sztuczkę związaną z przenoszeniem wzroku, tym razem na północną salę. Sama zaś nie zamierzała się wychylać z ulubionych cieni, ani wyglądać zza węgła, gdy nie musiała.
Zobaczyła tam obrońcę drużyny żółtej walczącego z obrońcą i latarnikiem drużyny niebieskiej. Byli tak zajęci sobą, że nie zwracali uwagi na otoczenie. Jeśli miałaby trochę szczęścia, może udałoby się jej pokonać latarnika z zaskoczenia, zdobyć jego mapy i uciec?
Ryo przygotowała broń palną. Wiedziała, że to głośne ustrojstwo jest. Niemniej skuteczne, a o to chodziło. Zamierzała wykorzystać fakt, że gdzie trzech się bije, tam czwarty korzysta, juma i spierdala. Postanowiła pomóc żółtemu i zlikwidować z zaskoczenia latarnika. Przemknęła do pomieszczenia jako cień, omijając sześciany Davkasa. Zamierzała strzelić mu prosto w łeb, a jak się nie uda, to wpakować ołów na tyle porządnie, żeby diablik padł “martwy”, po czym błyskawicznie, tu gdzież natychmiastowo uciec z pomieszczenia.
Plan był ryzykowny. Temu nie dało się zaprzeczyć. Jednak dzięki zbiegowi okoliczności ryzyko spadło o kilka poziomów. Latarnik bowiem wybiegł z pomieszczenia pozostawiając obrońcę samego. Jego latarnie wyczuły Ryo, jednak było za późno na działanie. Strzał z pistoletu odbił się echem, a mózg diablika ochlapał wyjście z sali. Zwiadowczyni pozostawiła drużynę niebieskich bez kontaktu ze sobą.
Natychmiastowo cień uciekł do Borgora. Oddalił się znacznie od przejścia do sali północnej, dopiero gdy znalazł się znacznie bliżej swojego obrońcy niż tamtych, raportował na szybko.
- Załatwiłam latarnika niebieskich - Ryo powiadomiła Ishira przez latarnię. - Tylko natknęłam się przypadkiem na obrońców, żółtego i niebieskiego - dodała. - Ishir, spytaj się naszych, czy kogoś po drodze nie spotkali. Prawdopodobnie będziesz musiał się przygotować na starcie. - po czym wtopiła się w cienie. - Borgor niech uważa na “niebieskiego” obrońcę.
- Dobra robota, skarbie. - usłyszała ze swojej latarni. - Tamci spotkali szkieleta, który skierował się w ślepe korytarze. Pewnie w końcu zacznie kierować się w moją stronę. Będę uważał. Nie martw się. Borgorowi już przekazałem, chociaż wątpię, by niebieski wyszedł stamtąd “żywy”
- W moim zasięgu jest co najmniej niebieski obrońca i żółty obrońca, nie wiem o reszcie dodatkowego towarzystwa. Zastanów się, z kim się zamienisz miejscami, jak cię odwiedzi szkieletor - Ryo nasłuchiwała w międzyczasie, czy w jej kierunku ktoś nie nadchodzi. Wkrótce miała plan przeteleportować się w cieniach tak, by ominąć przejście na północ i zbadać dalsze korytarze. - Co tam u Borgora?
- Borgor czeka na ciebie, przekazałem mu, by udał się na południe. Znalazł się w kolejnej sali. - wyjaśnił chłopak.
Podróż dziewczyny nie trwała długo. Znalazła się w ślepym zaułku. Musiała zawrócić.
Co też zresztą uczyniła, teleportując się na miejsce i pędząc w ciemnościach w kierunku Borgora. Pistolet miała w pogotowiu, tak na wszelki wypadek.
Po drodze minęła obrońcę żółtych, który kierował się w tym samym kierunku co ona. Z tą różnicą że zamiast skręcić na południe on szedł na zachód. W stronę sali, w której zaczęli, jednak niekoniecznie musiał tam trafić. Bez względu na wszystko postanowiła wrócić do Borgora, z taką różnicą, że musiała sprawdzić północny korytarz, żeby nie natknąć się na Agastyrosa. Ponownie użyła techniki z przenoszeniem wzroku na północny korytarz. A co tam zobaczyła? Miłą niespodziankę - bowiem tam leżało “truchło” “centaura”. Kolejny niebieski zdjęty z głowy.
- Niebieski obrońca padł. Żółty obrońca musiał go załatwić - poinformowała Ishira, chowając się w cieniu. Potem szybko wróciła do Borgora.
Spotkała się z obrońcą. Pokemon w między czasie zbadał pomieszczenie, nie odkrywając niczego ciekawego. Z tej sali mieli wyjście na południe lub na zachód, by odkryć mrok.
Dziewczyna wybrała na chybił-trafił południe.
I wielkie zaskoczenie, kolejna sala. Z trzema wyjściami na zachód i jednym na południe. Jednak ważniejsze od tego był fakt, że w sali znajdowała się skrzynia i… strażnik.

[media]https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/3e/2b/b4/3e2bb4b7ee39fc57c36e1ba4efe7bca0.jpg[/media]

Wyglądał jak zmutowany baran, na którym ktoś przeprowadził szalone eksperymenty. Potężnie zbudowane kończyny i zaokrąglone kły. Sierść - koloru brązowego - była jedynie na grzbiecie. Spomiędzy wystających kłów, ściekała ślina. Stojąc na czterech łapach miał trochę ponad dwa metry wzrostu. Ryknął głośno i zaszarżował na dwójkę regularnych.
- Radzę nie dać się trafić. - usłyszeli głos Ishira.
Bestia pędziła tak szybko, ze nawet nie było sensu nawiązywać rozmowy z Ishirem. Trzeba było bawić się w torreadora połączonego z paleniem pyska potwora. Chociaż lepiej by było, jakby Borgor dopomógł. Ryo odskoczyła w bok. Miała kolejny ryzykowny pomysł i zamierzała jak zawsze ten głupi pomysł zrealizować. Chciała dosiąść potwora, by ten nie mógł jej ubić.
- Borgor, dosiądę bestii, potrzebuje twojej siły, by potwora przetrzymać.
Pokemon skinął głową. Złączył przed sobą ramiona, tworząc kolczastą tarczę. Krzyknął do bestii, a ta zaszarżowała na niego. Zderzenie tej dwójki wybiło w ścianie dziurę obrońcą, a strażnika odsunęło o kilka metrów i ogłuszyło, dając szansę na realizację planu.
Zaraz jak tylko paskuda została ogłuszona, Ryo dosiadła ją. Wyciągnęła pistolet i strzeliła potworowi do lewego ucha, aby rozwalić mu głowę i mózg. Gdyby jednak i to nie zadziałało… zamierzała jeszcze bardziej zaryzykować. Tym razem musiała się mocno trzymać, aby bydle ją nie zrzuciło.
Zwiadowczyni miała szczęście. Bestia jeszcze chwilę była ogłuszona, dzięki czemu strzelenie w ucho udało się bez trudu. Jednak kula nie dotarła do mózgu - jeśli w ogóle jakiś strażnik miał - lecz wyszła przez czaszkę. Ryo niemal sama siebie nie zastrzeliła. Ból sprawił, że stwór doszedł do siebie. Postanowił z rzucić kobietę ze swojego grzbietu, tarzając się grzbietem po podłodze. Borgor w dalszym ciągu tkwił wbity w ścianę. Jednak drobne poruszenia świadczyły, że nie odpadł jeszcze z rozgrywki.
Czyżby ta bestia naprawdę nie miała mózgu? Skoro nie głowa była jego słabym punktem - to co wówczas? Ryo dobyła ostry nóż w rękę i postanowiła zająć się potworem w międzyczasie. Zaczęła się ostra jazda na psychodelicznym rodeo. Kiedy potwór przetoczył się na grzbiet, zwiadowczyni w tym samym momencie zmieniła miejsce uczepienia się, przeskakując na brzuch potwora. Nie miała zamiaru dać się trafić. Może latarnia Ishira przeskanowałaby strażnika w międzyczasie?
- Skan, proszę - rzuciła do latarni.
Zamierzała skorzystać z pomocy cienia, wydłużając sobie niejako rękę. Ostrze noża celowało w gardło maszkary, tam, gdzie normalnie świniak mógłby mieć tętnice.
- Wygląda tak, jakby był… mięsnym robotem. Wszystko co ważne jest w brzuchu. Dobrze chronione. Reszta jest na pokaz.
Zatem trzeba było rozpruć brzuch stwora. Tutaj nie starczyłby nożyk - trzeba było zaopatrzyć się w większy. Ryo dobyła miecz, by dobrać się do swoistego nadzienia. Nawet nie czekała na zaproszenie, zamierzała sprawić, by przeciwnik tarzał się na grzbiecie i dał jej odsłonić swoje… wnętrze.
Miecz jednak odbił się od tego, z czego zbudowany był brzuch bestii.
- To nie jest metal. Moja baza wypluła mi nazwę, ale mnie ona nic nie mówi. Herogx.
- Mnie też nic nie mówi. Ale cokolwiek to jest… nie powinno za długo potrzymać - warknęła pod nosem, nieco bardziej rozeźlona niż chwilę temu. Nie podobało jej się to nic a nic. - Borgor, może tobie coś mówi “Herogx”? - rzuciła w międzyczasie do obrońcy, jej samej zaś strzelił się do głowy pomysł. Niemniej musiała się skupić na tym, by dziad jej nie załatwił. Postanowiła spalić brzuch bestii.
Borgor coś burknął niewyraźnie, gdy w końcu udało mu się odpaść od ściany. Raczej nie miało to nic wspólnego z “Tak” lub “Nie”. Widać było, że uderzenie go zabolało.
Próba ognia powiodła się doskonale. Przynajmniej jeśli idzie o dostanie się do tego dziwnego Herogx. Ryo musiała zeskoczyć z bestii, by samej się nie spalić. Wszystkie bestiopodobne elementy spłonęły. Pozostała jedynie kula. Równie wysoka co Ryo i tyleż szeroka. Wykonana z dziwnej substancji, która zdawała się być ciekła, ale jednocześnie utrzymywała kolisty kształt. I z całą pewnością była ognioodporna.
Ciekawe, czy ta kula była mieczoodporna.
- Skan, proszę.
Ryo cięła w kulę z lewej w dół, po skosie.
Cięcie pozostawiło ślad w substancji… który niemal natychmiastowo został zalany.
- Nie chcesz skanu, naprawdę nie chcesz. Załamiesz się jak powiem ci ile ubyło.
- Dawaj, nie pierdol. - przerwała Ishirowi.
- 0,001% substancji.
Dalsza rozmowa raczej była niewygodna, bowiem kula zaczęła się kręcić po całej sali. Ryo musiała się skupić na unikach.
- Chyba przydałabysię… elektryczność - rzuciła do latarni w przerwach. Ogień nie działał. Miecz nie był skuteczny. Nie sprawdzała ciemności, błyskawic…
- Ishir, zapodaj Borgorowi… żeby spierdalał… i nie dotykał kuli. - zapodawała w przerwach, unikając kuli. - chyba że ma jakiś pomysł… jak to załatwić.
Borgor ryknął wkurzony i zaszarżował na kulę.
- Nie będziesz mną po ścianach rzucał ciulu! - jego ręka zmieniła się w stal i walnęła w strażnika. Ryo poczuła siłę uderzenia w kościach. Kula gruchnęła w ścianę, na której się rozpłaszczyła przypominając obecnie bardziej prostopadłościan. Przynajmniej przestała się ruszać, jednak nic więcej to nie dało.
- Czekaj, zaraz tam będę. Szkielet przyszedł. Dużo metalu ma… biedaczek. - usłyszała wesoły głos Ishira. A później odgłos eksplozji. - Przekaż Borgorowi, by się nie ruszał. Zaraz się z nim zamienię, bo obrońca żółtych się zbliża. - Po dłuższej chwili zamiast pokemona w sali znajdowała się baza operacyjna latarnika z nim w środku. - Cześć kochanie. Jak tam walka?
- Sam mogłeś mu to przekazać. Cześć, kochanie - rzuciła do Ishira. - Bijemy. Ogień na to coś nie działa. Gromu nie testowałam, ciemności też - Ryo dobyła ponownie miecza. - naelektryzujesz mi ostrze?
Chłopak wziął od dziewczyny miecz i przejechał po nim ręką pokrytą niebieską elektrycznością. Została ona przekazana na ostrze. Sam też dobył wsadzoną za pas broń.
- Ej, pobudka. - zwrócił się do niej. Po broni przebiegły pioruny, tak jakby broń właśnie się budziła i nie była z tego zadowolona. Następnie wystrzelił z niej słup elektryczności, która uformowała prawidłowe ostrze miecza.
- To ja biję elektrycznością, a ty mrokiem. Na trzy. Raz, trzy! - krzyknął szarżując na byłą kulę.
I zaszarżowali wspolnie na to dziwne cos. Ryo ciela najpierw elektrycznoscia, a potem pokrywajac ostrze katany ciemnoscia - mrokiem.
Cięcia tymi żywiołami były zdecydowanie efektywniejsze niż zwykłym mieczem, jednak niewystarczająco. Ishir i Ryo postanowili posłać w strażnika bezpośrednią wiązkę odpowiadających im elementów. To już przyniosło konkretny efekt. Jeszcze jedno uderzenie sprawiło, że strażnik zniknął zupełnie. Pozostawił po sobie hologram mapy, który również po chwili zniknął.
- No to mamy kolejną część. - ucieszył się Ishir. - Dobra robota, skarbie.
- Informuję, że wszyscy strażnicy zostali pokonani. - usłyszeli głos dyrektora.
Dziewczyna podeszła do skrzyni chronionej przez strażnika i opróżniła ją.
W skrzyni znajdowała się jedna złota kula. Ryo początkowo nie wiedziała, komu ja dać, sobie czy Ishirowi. Stwierdziła po chwili, ze da ją latarnikowi. Chłopak przyjął ją, dziękując.

- Poszłabym szukać tego ciecia - odparła po chwili namysłu Ryo. - W razie czego poproszę o wymianę. - rzekła do Ishira.
- Za dużo czasu ci to zajmie. Dzielimy się i szukamy, wybierając takie ścieżki, by cieć nie miał możliwości pojawić się na sprawdzonym już terenie. - odparł tamten.
- Zostaliśmy my i drużyna żółtych - mruknęła Ryo. Tak powtórzyła parę razy w myślach. - Co z Borgorem? - spytała po chwili latarnika. W tle słychać było czkanie Vixena.
- Coś się stało? - to był głos pokemona dobiegający z jednej z latarnii.
Ryo też przez chwilę słyszała, że Vixen czka.
- To pewnie jakaś duża, niewidzialna mucha tak głośno czka - stwierdziła zwiadowczyni, olewając Vixena. - Ishir, zlokalizowałbyś Borgora?
-Ishir, prze*hic*nieś mnie gdziekolwi*hic*ek i lepiej zrób to *hic* szybko. - wycedziła niewidzialna mucha, nie wiadomo czy bardziej rozdrażniona zachowaniem Ryo czy kolejnym nawrotem czkawki.
- Jest tam, gdzie byłem ja. Nie ruszał się stamtąd. - odparł tamten, przez chwilę piorunując Ryo wzrokiem.
- Może zostawimy go tam, by szukał najbliższe sale. Ja wezmę czwórkę - zadeklarowała się Ryo, praktycznie całkiem spontanicznie. Nie spodziewała się w tej chwili tego po sobie. - Co? - spytała się ze zdziwieniem Ishira.
- Ty dobrze wiesz co. - odparł tamten, karcąc dziewczynę palcem. - To sprawdź jeszcze trójkę. Ja zajmę się salami pięć, siedem i jedenaście. Vixen dwanaście i trzynaście. Gotowy?
-Bard*hic*ziej już nie będę.- odparł smokowiec łykając tabletkę na czkawkę, dobrze że wziął je na test. Chłopak wcisnął przycisk w bazie i smokowiec zniknął.
- Nie wiem co - zwiadowczyni wzruszyła ramionami. Wzrok zasugerował, aby Ishir nie ciągnął dalej tego tematu.
- Mniejsza o to. Zaczniesz w trójce. Wydaje mi się, że dzięki temu trudniej będzie przemknąć się stworowi przez teren, który już sprawdziłaś.
- Niech będzie.
- Przejdź do czwórki wschodnim korytarzem, a później wróć do trójki północnym. Dam znać Borgorowi, by zrobił podobnie, ale z jedynką i dwójką. Gotowa?
- Dawaj - Ryo zrobiła się dziwnie zacięta.
Ishir nacisnął coś w bazie i dziewczyna zniknęła. Pozostała część drużyny również została rozdzielona do sprawdzenia odpowiednich sal. Zabawa w kotka i myszkę - a raczej w regularnych i bestię - rozpoczęła się. Mijała minuta za minutą. Przez ten czas co po niektórzy mogli zobaczyć potwora, jedynie jakby spojrzeli w lustro. Nigdzie nie było widać ani tym bardziej słychać niczego mogącego być ostatnim przeciwnikiem w czasie tego egzaminu. Ishir wykazał prawdziwe zdolności przywódcze. Kierował swoją drużyną. Za każdym razem umożliwiając poszczególnym czerwonym podjąć ostateczną decyzję. Jednak nic to nie dawało. Regularni zaczęli tracić nadzieję, gdy odezwał się Borgor:
- Znalazłem go.
Ishir zarządził, by cała drużyna ruszyła w stronę pokemona. W międzyczasie zamienił miejscami Vixena i Purrra, tłumacząc się dostosowaniem szybkości do odległości od celu.
Vixen zerknął na mapę żeby znaleźć najkrótszą trasę i ruszył biegiem do sali w której zaczęli.
-Jakieś wskazówki?- zapytał Ishira przez latarnię, może zdążył już zrobić skan.
Ryo również pobiegła w kierunku Borgora. Nie miała jakoś specjalnie daleko do niego. Musiała jednak mieć na uwadze to, że cokolwiek to jest…
- A jak to coś wygląda?
- Eee…. kula z czterema nóżkami. Wielkości… kilku centymetrów. - Ishir był wyraźnie zdziwiony tym, co przyniósł jego skan.
- Coś więcej?
- No ma siłę kilkucentymetrowej kulki z czterema nóżkami. Taką samą szybkość. Coś tutaj nie gra. Uważajcie na niego.
- Heh, dobra - Ryo miała powoli dość tego testu. Może w tym absurdzie jakaś metoda się znajdowała. Postanowiła uważać na wszystkie małe, podejrzane kulki z czterema nóżkami.
Podejrzanych kulek z czterema nóżkami nie było. Niepodejrzanych kulek z czterema nóżkami również. Z resztą nie było żadnych kulek. Dopiero w sali, w której zaczynali egzamin wszyscy członkowie drużyny czerwonej zobaczyli… bestię.

Stwór był ciemno granatowy, niemal czarny. Nóżki były żółte. Podobnie jak dwa rogi na górze. I było też oko. O czerwonej źrenicy. Stworek był bardzo mały. Nawet Purrr był od niego wyższy dwukrotnie.
- Y… co mamy z tym zrobić? - Ishir wyraźnie był zdziwiony stworem.
-Rozdeptać?- podsunął Vixen gotów swój pomysł wprowadzić w życie o ile nikt nie zacznie protestować.
- Potraktujmy z buta. Ogień też będzie dobry - Ryo przekazała przez latarnię Ishirowi.
Vixenowi nikt nie przeszkodził w realizacji swojego planu. Stworzonko zniknęło pod łapą smokowca. Łowca nawet tego nie odczuł. Z resztą nie tylko on. Gdy podniósł nogę, okazało się, że kulce nic nie jest.
Ryo zastanawiała się przez moment. Postanowiła zaatakować kulkę z zaskoczenia za pomocą… ciemności. W końcu cienie też przecież mogły cierpieć głód.
Jednak stworkiem najeść się nie mogły. Miał on bowiem w poważaniu wszelkie ciemności i mrok. Cwane stworzonko, miało w dupie wszelkie próby znęcania się nad nim. Ryo też zaczęła mieć to wszystko gdzieś.
- Mogę się z tym pobawić? - Ryo wpadła na głupi pomysł, żeby z kulką się… pobawić. Wziąć ją do swoich niecnych łapek - a może będzie miała nowe zwierzątko czy coś?
- Ja też chcę się z nim pobawić. - rzuciła Aquarius. Syrena chyba miała jakąś słabość do stworzeń mniejszych od niej.
- Pobawimy się wspólnie - zadecydowała Ryo. - Tylko nie wiem, co takie maluchy lubią jeść. - wzięła tą śmieszną kulkę w łapy i oglądała ją ze wszystkich stron. - A może lubi łaskotki? - postanowiła sprawdzić, czy takie stworki mogą mieć łaskotki.
Brak posiadania jakichkolwiek mięśni odpowiedzialnych za mimikę sprawił, że trudno było powiedzieć czy stworek miał łaskotki. Jedynie oko latało po wszystkich zebranych. Może kogoś szukało. Może zwyczajnie było ciekawskie. Kto to wie.
Ryo postanowiła pogłaskać stworka. Stworek dał się pogłaskać. Wyraźnie mu się to spodobało, bo zaczął łasić się do ręki kobiety. Aqarius również zaczęła go głaskać. Sądząc po podskokach, potworek był w siódmym niebie.
-To konkurencja na czas i mieliśmy to pokonać, a nie głaskać, no chyba że od tego zdechnie.- przypomniał Vixen niespecjalnie zadowolony z postępów jakie czyniła żeńska część drużyny.
Potworkowi wyraźnie to się nie spodobało. Wybił się gwałtownie z rąk zwiadowczyni i grzmotnął smokowca w brzuch. Pokonanie dystansu między środkiem sali a najbliższą ścianą nie zajęło łowcy nawet sekundy. Na szczęście nic mu się poważnego nie stało. Stworzonko jakby nigdy nic, wróciło na rękę Ryo i domagało się dalszego głaskania zarówno od niej jak i od syrenki.
- Ow, ty też nie lubisz Vixena? - Ryo pogłaskała stworka po łebku. - Jak mu damy na imię? - zapytała się syrenkę, jak gdyby nigdy nic. - A może ma już imię?
-Ishir twoje latarnie są do dupy, mówiłeś że nie jest silniejsze niż wygląda.- smokowiec wstał powoli trzymając się za brzuch.
- Nie są do dupy, tylko on stał się nagle silniejszy niż wygląda. Ale tylko wtedy, gdy w ciebie uderzył. Teraz dalej jest słaby. - latarnik chyba pogubił się w całym tym… wszystkim.
- Hm… Oczko? - zaproponowała Aquarius.
-Króliczy bobek.- Vixen popisał się kreatywnością, zdaje się nie polubił małej paskudy.
- Hmmm… - Ryo nigdy nie uważała się za mistrza w nadawaniu komuś imion. Ciekawe, po kim to miała. - Może być Oczko - zgodziła się na imię dla potworka. - Albo Trickster.
- Oczko. - odezwał się niespodziewanie Borgor. Podszedł do stworka i również go pogłaskał.
- Wiecie co… chyba mam pomysł. Pokonać może nie znaczyć, że trzeba go pobić, co nie? - stwierdził Ishir. - Może jego słabością jest właśnie głaskanie… No dalej, głaskać po kolei. - dodał, samemu stosując się do swoich słów.
-Jeśli od tego zdechnie…- gad był sceptyczny ale postanowił spróbować zbliżając się do kulki ostrożnie.
Kulka odwróciła swe oko w stronę smokowca. Tylko on jeszcze jej nie pogłaskał. Pokryta łuska pazurzasta dłoń dotknęła kulki gładząc delikatnie jej powierzchnię.
Stworzonko podskoczyło radośnie, a nad jego głową pojawił się hologram mapy. Najwyraźniej czerwoni zakończyli egzamin. Pozostawiało czekać jedynie na wyniki. Stworek tym czasem domagał się dalszej uwagi. Najlepiej od wszystkich jednocześnie. Ryo wcale nie przestała głaskać i bawić się z Oczkiem, nawet kiedy egzamin się skończył.
- Ale z ciebie pieszczoch.
Aquarius odstąpiła od stworka, widzą lekko niezadowoloną minę Purrra. Najwyraźniej był zazdrosny o Oczko. Za to Borgor wydał się niezwykle zainteresowany małym potworkiem. Siadł obok Ryo i również głaskał stworka. Robił to niezwykle delikatnie jak na istotę, która dotykając kogoś generuje siłę uderzenia. Tylko Vixen patrzył na pozostałych członków drużyny jakby powariowali, ale jednego był prawie pewien, żółci nie wpadliby na pomysł żeby to głaskać, chociaż... też mieli kobiety w składzie więc kto wie.
- Ciebie też lubi - stwierdziła Ryo do Borgora. - chciałbyś się nim zająć? - spytała drużynowego obrońcę odnośnie opieki nad Oczkiem, tym razem na serio.
- Tak. - padła zdecydowana odpowiedź. Jakaś nuta w głosie pokemona świadczyła o tym, że ktokolwiek, by mu to uniemożliwił mógł liczyć na ból.
Zwiadowczyni miała nadzieję, że latarnik nie będzie zbyt zazdrosny, niemniej na wszelki wypadek wręczyła Oczko do łap Borgora, uprzednio głaszcząc małego potworka po łebku.
- Leć mały - wręczyła Oczko Borgorowi, sama zaś podeszła do Ishira. Szepnęła mu do ucha. - Mam nadzieję, że nie jesteś zbyt zazdrosny o mnie?
Po raz pierwszy na twarzy Borgora pojawił się uśmiech, gdy delikatnie wziął stworka. Fakt, że Oczko przetrwało zgniecenie przez Vixena widać do pokemona nie przemawiał.
- A chciałabyś bym był? - latarnik odparł również na ucho.
- Czemu chciałabym chcieć? - paluszki Ryo człapały po ramieniu Ishira, po drodze powoli zmieniając się w bardziej drapieżne wersje siebie. Po kilku ich kroczkach Ryo miała już łapę z cholernie ostrymi pazurami. Łapa w tym momencie zniknęła z ramienia Ishira. - Nie - cmoknęła Ishira w policzek.
- Tę kwestię omówimy później na osobności. Dobrze diabełku? - szepnął chłopak.
- O, przeszedłeś do diabełka? Ja diabełkiem? - Ryo zachichotała, jakby Ishir żartował, wciąż jedną łapę chowając przed wzrokiem wścibskich.
- Moje latarnie są dobre. I widziały twoją rączkę. Ale o tym też pogadamy na osobności.
- Em, skoro pogadamy o tym później, to czy ci, co *wygrali* ten test mieli dostać dwie mapy czy to ma się później rozstrzygnąć? - Ryo spytała się po chwili Ishira.
Latarnik pogrzebał chwilę w bazie.
- A tak. Mamy w sumie sześć kawałków. Ale decydujący miał być czas.
- Ile nam to zajęło?
- Ej, co jest. Eh. Wyłączyli wszelkie zegary. - westchnął chłopak.
- Dziwne… niech ogłoszą wyniki - mruknęła. Miała ochotę na jedzenie i spanie, nie chciało się jej już siedzieć w tym głupim labiryncie. - wolałabym pójść poświętować - ziewnęła i wyciągnęła się.

Jak na życzenie, drużyna czerwonych poczuła, że jest przenoszona. Tuż przed teleportem Borgor z obawą w oczach spojrzał na Oczko. Ono również zostało przeniesione. Wszystkie drużyny pojawiły się w sali powitalnej. Tam znajdowali się wszyscy rankerzy w akademii.
- Gratuluję zakończenia pierwszego egzaminu. - zaczął przemowę Syrion. - Wiem, że nie wszyscy go ukończyliście w spodziewany przez siebie sposób, ale jestem zadowolony z waszych postępów. Z jednym wyjątkiem. Wrrr, twoje aroganckie podejście do swojej drużyny przyczyniło się do jej całkowitej porażki. Podobały mi się zagrania niektórych z was i jestem zadowolony z waszej pomysłowości. Nim ogłoszę wyniki, ktoś chciałby się czymś podzielić?
- Ishir, zechciałbyś się czymś podzielić? - Ryo zadała Ishirowi pytanie półgębkiem. - Bo ja nie.
Ishir jedynie spojrzał na dziewczynę i uśmiechnął się zawadiacko.
- Czy Oczko może zostać ze mną? - spytał Borgor bawiąc się z ostatnim strażnikiem.
- Tak, nie widzę problemów. Jednak na czas egzaminów musisz się z nim rozstawać.
- Dziękuję. - odparł obrońca znów się uśmiechając.
- Ja chciałbym pogratulować czerwonym tego chytrego planu. - odezwał się szkielet. - Następnym razem będę uważał na was. - to chyba był komplement.
- Ktoś jeszcze? - spytał dyrektor.
- Ile warte są złote kule, które się zdobyło podczas testu?
- Złote kule są warte tyle za ile je sprzedacie. Nie mają ustalonej ceny. - padła niezbyt precyzyjna odpowiedź.
- Komu sprzedać?
- Hargur skupuje je za 200 kredytów. Poza akademią możecie znaleźć kogoś, kto kupi je za większą sumę.
Nikt się nie odezwał.
- W takim razie przejdźmy do ogłoszenia wyników. Zwycięzcą egzaminu labiryntu jest… - zrobił teatralną przerwę - Drużyna czerwonych. Muszę też pogratulować wam, gdyż jako jedyni pokonaliście Oczko. Nikomu w historii tej akademii to się nie zdarzyło. Za to drużyna - nie indywidualnie, lecz całościowo otrzymuje sto punktów.
- Ow… - Ryo zdziwiła się. - Fajnie. Ishir, chodźmy coś zjeść - rzuciła to do ishira, jak gdyby nigdy pokonanie niezniszczalnego stwora było błahostką.
- Możemy? - spytał chłopak dyrektora.
- Tak. Dzisiaj już nic od was nie będziemy chcieli. Jutrzejsze zajęcia również będą luźniejsze. Omówicie z nauczycielami swoje błędy w czasie testu.
- Chodźmy już, mam dość na dzisiaj - zdecydowała Ryo, kierując się do drzwi sali audytoryjnej. Vixen również udał się do wyjścia tyle że tego prowadzącego na zewnątrz akademii. Gdzie był i co robił najlepsi zwiadowcy nie wiedzą.

Ishir po zamknięciu za sobą drzwi podszedł do Ryo. Złapał ją w udach i podniósł do góry, dzięki czemu jej głowa znalazła się wyżej niż jego.
- To od czego zaczynamy ślicznotko? Od zaległości, przyjemności czy kary? - spytał spoglądając jej w oczy.
- Zdefiniuj “zaległości”.
- Czy ja wiem. Masaż może? Chyba trochę go sobie wisimy, prawda? - zapytał, całując kobietę w szyję.
- Aaa, rzeczywiście - Ryo przytuliła się do Ishira. Czuła się totalnie nudna, bez pomysłu na wieczór, całą kreatywność musiało z niej wyssać Oczko. - To co, rzucamy orzeł-reszka, kto pierwszy kogo masuje? - w międzyczasie przetrzepała ATS, ale nie miała tam niczego ciekawego, co by się nadawało do rzucania. Aczkolwiek - Ty pierwszy mnie masujesz - okazało się, że jednak moneta do niczego się nie przydała. Tak się jej ubzdurało od razu.
- Mhm. - wymruczał zajęty całowaniem szyi. Podszedł do łóżka, na którym delikatnie usadowił Ryo. Siadł za nią, zabierając się do masażu. Najpierw zaczął od barków. Później schodził coraz niżej. Nie tylko jego ręce pieściły ciało zwiadowczyni ale też usta. Mogła w końcu odstawić myśli o akademii, teście i innych bzdurach związanych ze wspinaczką. Stwierdziła, że ubrania za bardzo przeszkadzają w pieszczotach Ishira, więc stopniowo zwiadowczyni traciła ubrania. Później na przeszkodzie Ishirowi stała bielizna, ale też niezbyt długo - w końcu już raz miał do czynienia z jej nagością.
- Nie za ciepło ci, Ishir? Może ci pomóc? - Ryo zachichotała i wyszeptała te słowa latarnikowi. Miała na myśli rozebranie go.
- Tak szybko chcesz zmienić się rolami? - odparł chłopak, zajmując się lędźwiami dziewczyny. - Nie będę narzekał.
- Tak sobie pomyślałam, że chyba nie jest ci zbyt wygodnie w tym ubraniu, nieprawdaż? - Ryo sama obsłużyła się, jak chodziło o pozbawienie Ishira górnej części ubioru. - A, przypomniało mi się, że chciałeś o czymś ze mną pogadać na osobności. - wygięła się delikatnie do tyłu, żeby się ”połasić” do “blondyna”, pomasować burzą czarno-białych (hę?) włosów.
- Dobrze wiesz o czym i nie rozmawiać, tylko dać ci klapsa diablico. - odparł chłopak, przystępując do działania. - Czuj się ukarana. - teraz ręce chłopaka przeszły na piersi dziewczyny. Jego usta znów całowały jej szyję i kark.
- Eh, chyba… nie za bardzo ci idzie… to karanie - zachichotała dziewczyna, której włosy w coraz mniejszym stopniu były czarne, a stawały się białe. Drobne dłonie zastąpiły szponiaste łapy, choć niemniej kształtne od swoich poprzedniczek. Łapa pogłaskała policzki Ishira, tymczasem Ishir dostrzegł parę najprawdziwszych, krętych rogów wyrastających z głowy zwiadowczyni. - Może powinniśmy się zamienić miejscami? - nieco drapieżniej przyciągnęła do siebie głowę latarnika tak, by ten spojrzał jej w oczy, które przybrały kolor jej włosów. W mgnieniu oka Ishir leżał na łóżku, szybko stracił odzienie i niebawem po tym dostrzegł, że białowłosa dziewczyna go dosiadła. Szybko zjechała na dół, jej piersi pomasowały jego klatkę piersiową, zaś Ishir usłyszał, że Ryo mu szepcze do ucha. - Brakuje mi tutaj kajdan - i jak to powiedziała, chłopak został oplątany powrozami utkanymi z czystego mroku. Dziewczyna przygryzła mu delikatnie ucho, a potem językiem masowała mu szyję. Zachichotała, po czym zamruczała. - Wiesz, gdybym cię mniej lubiła, pewnie zaczęłabym cię oprawiać na obiadek, taki smakowity z ciebie kąsek. A tak to za bardzo cię lubię, żeby cię zjeść, wiesz o tym - jej usta zajęły wargi latarnika. Po długim pocałunku z języczkiem dodała. - Mrrrr - łapy dość drapieżnie, ale wprawnie masowały mu szyję, barki, wędrowały mu po ciele, nogi oplotły mu biodra i nogi, zaś Ishir w międzyczasie zagłębił się w swoją kochankę.
Ishir zaczął rytmicznie pracować biodrami. Nie było widać by choć trochę bał się formy Ryo. Wręcz przeciwnie. Podniecała go. Udało mu się nawet wyswobodzić z więzów, które blokowały mu ręce. Pochwycił gwałtownie kobietę i przerzucił. Teraz on zamierzał przejąć kontrolę. Jego usta naparły na usta diablicy. Ręce zacisnęły się na jej piersiach. On tymczasem bardziej naparł biodrami, zagłębiając się w zwiadowczynię jeszcze bardziej. To swoiste siłowanie podobało się jej na tyle, że przyciągnęła do siebie jeszcze silniej Ishira. Pazury wbijały się w plecy latarnika, kończyny oplatały chłopaka mocniej niż chwilę temu, a ucisk przybierał na sile wraz ze wzrostem podniecenia. Piersi nabrzmiały na tyle, że chłopakowi wydawały się większe niż przedtem, a ciało zaczęło wydzielać więcej ciepła. Po chwili Ishir znów znalazł się na dole, a dziewczyna zaczęła go energicznie ujeżdżać, w międzyczasie jęcząc z rozkoszy. W końcu opadła na Ishira, ciężko dysząc - na końcu ucałowała go długo i namiętnie; jeszcze przed chwilę mruczała i łasiła się do klatki piersiowej, tam gdzie biło serce Ishira. Po drodze szpony zadrapały trochę bark i okolice mostka, jakby Ryo walczyła ze sobą, żeby chłopakowi nie dobrać się żywcem do serca. w międzyczasie robiły szarowłosemu swoisty masaż torsu.
Latarnik uniósł się do siadu. Namiętnie i natarczywie ucałował dziewczynę w usta. Jakoś specjalnie nie przejmował się zadrapaniami na swoim ciele.
- Moja diablica. - wyszeptał jej do ucha, lekko gryząc je przy okazji.
Diablica oplotła go nogami w biodrach, lekko się huśtając na Ishirze. Łapy wędrowały po jego plecach, masując go zdecydowanie i z werwą. Po drodze zadrapała go parę razy na tyle, że z ran wydostała się krew. Ryo ustami zaś masowała mu szyję i ucho.
- Mój Ishir - zamruczała mu do ucha. - Już cię nie oddam, bo jesteś mój, wiesz o tym?
- Mam się bać, czy cieszyć kochanie? - spytał chłopak, zaciskając ręce na pośladkach kobiety.
- Bać? - kobieta wyszeptała to groźniejszym szeptem. - Przyszło ci do głowy, żeby się… mnie… bać? - jej piersi masowały klatkę piersiową, zaś rozlegające się z jej ust pomruki zadowolenia świadczyły o tym, że było jej dobrze. - Mmmm, kochasz mnie i boisz się mnie… To dość… chyba dziwnie brzmi, nie uważasz? - wyszeptała mu do ucha, które mu delikatnie polizała.
- Skądże. - pocałował ją w usta. - Nie boję się ciebie. Jesteś bardzo seksowna diablico. - znów pocałował. Rękami jeździł od karku po pośladki masując ciało.
- Mmmm… zrób mi masaż - diablica spojrzała Ishirowi w oczy. Nie była to prośba, raczej polecenie, ale przy okazji tak słodko spojrzała mu w oczy…
- Masaż, której części twojego seksownego ciała?
- Mmmrrr, całego - jęknęła, wtulając się mocniej w Ishira. Było jej tak dobrze.
- Od czego zacząć, skarbie? Może od stóp? - lekko pogilgotał ją. - Może od pośladków? - delikatnie przejechał dłońmi po nich - Może od piersi? - dłońmi objął je, chwytając palcami sutki. - Może od szyi? - ucałował ją, owiewając jednocześnie swoim oddechem.
Dziewczyna ułożyła się na brzuchu, rozłożyła nogi szeroko i rzuciła:
- Od piersi.
Chłopak zbliżył się do swej kochanki. Zaczął całować ją od stóp, poruszając się w górę. Gdy dotarł na poziom piersi, ułożył się nad kobietą. Wszedł w nią delikatnie, bardziej romantycznie niż za pierwszym razem. Ręce wsadził pod nią, spełniając jej prośbę. O to jej chodziło. Poprosiła o troszkę więcej ładunku. Włosy jej nieco ściemniały, przybierając barwę popiołu. I tym razem Ishir spełnił prośbę. Ręce pokrył mocniejszy ładunek. Z resztą nie tylko ręce, chociaż tam ładunek był słabszy. Nie chciał zrobić swej lubej krzywdy. Przez chwilę delektowała się masażem, po czym nagle włosy znów przybrały u niej śnieżnobiałą barwę, Ishir znalazł się na plecach przygnieciony diablicą, u której żądza znowu wzięła w górę. Tym razem siedziała mu na brzuchu, niemniej nie naciskała na niego zbyt mocno. Burza białych włosów okalała jej część twarzy, a część dziko się sczochrała. Łapy przygwoździły chwilowo ręce Ishira do materaca, a piersi dziewczyny znalazły się przed twarzą latarnika. Który nie zamierzał próżnować. Podniósł głowę i zaczął ssać sutki białowłosej. Dwie półkule o dziwo dość szybko zniknęły i zaczęły się oddalać od twarzy chłopaka. Za to perła kobiecości znalazła się niedaleko przed jego ustami. Językiem najpierw przejechał po udach, kreśląc kręgi. Później zaczął się zbliżać coraz bardziej do właściwego celu. Jednak robił to powoli, jakby drażniąc się z dziewczyną. Raz język już niemal, niemal dotykał łona kobiety, by po chwili cofnąć się. W końcu jednak Ryo dostała to czego oczekiwała. Najpierw delikatnie na zewnątrz, by później zagłębić się do środka. Co spowodowało u niej kolejną falę niesamowitej rozkoszy. Tak trwało przez długą chwilę przepełnioną pomrukami i jękami. Po orgazmie Ryo opadła, tym razem ze swymi zwyczajnymi czarnymi włosami, bez rogów, z ludzkimi dłońmi i normalnymi oczami.
Chłopak oparł się obok swej partnerki, pocałował ją w czoło.
- Cieszę się, że mogłem cię zadowolić.
Ryo wyglądała na lekko oszołomioną, wtuliła się w Ishira.
- Coś się stało, skarbie? - spytał zdziwiony postawą dziewczyny.
- Em, chyba naprawdę odleciałam - wybełkotała. - całe szczęście, że nie za daleko - westchnęła, wtulając się w Ishira.
- Nie przejmuj się. Biała byłaś urocza. - chłopak objął dziewczynę mocno.
- Bardziej szalona.
- I drapieżna. - zwiadowczyni mogła wyczuć rany na plecach kochanka.
- Ishir, ja cię podrapałam do krwi. Przepraszam.
- No wiem. Nie przejmuj się. Mam nadzieję, że następnym razem będzie mniej drapania a więcej pieszczot. - znów ją ucałował w czoło. - Do rana się zagoi.
- No tego, chyba zapomniałam cię uprzedzić o swojej przypadłości.
- Nie ukrywam, miła niespodzianka. Chyba powinienem odczytać to jako komplement.
- Dobrze, że to tutaj się stało - mruknęła do Ishira. Jej dłoń znów zmieniła się w łapę z pazurami.
- Jeszcze ci mało, kochanie? - spytał, lekko klepiąc ją po pupie.
- Lepiej by moja ręka wyglądała jak ręka - kochanka masowała mu delikatnie przyrodzenie.
- No i wygląda. Jak ręka diablicy. - palce chłopaka zaczęły jeździć po dolnych wargach kobiety.
Zwiadowczyni po drodze niechcący zadrapała jądra Ishirowi.
- Shhh, przepraszam - przytuliła chłopaka.
Ten sprawiał wrażenie jakby się skurczył.
- Chyba jednak by ręka wyglądała jak ręka Ryo. - wypowiedział z lekkim grymasem bólu na twarzy.
- O tym mówiłam - westchnęła zasmucona. Postanowiła go lekko podrapać po plecach. - Ja nad tym nie do końca panuję i nie mam pojęcia, do kogo z tym pójść.
- Mhm. To skoro zrobiłaś mi ziaziu to mnie pocałuj by nie bolało. - rzucił zaczepnie. - A to pomogę ci opanować. - zaoferował.
Brunetka zanurkowała, aby ustami i językiem delikatnie pomasować poranione klejnoty Ishira. Po chwili wynurzyła się, aby w cztery oczy z nim pogadać.
- W jaki sposób chcesz mi pomóc to opanować?
- Coś się wymyśli. Zamknę cię w klatce, czy coś. Ale nie teraz. - głową przytulił się do piersi dziewczyny.
- Zamknąć w klatce? - spytała z jawnym oburzeniem Ryo. - Ja jakiś zwierz jestem, żeby mnie w klatce zamknąć? - część włosów pojaśniała znacznie, tak samo jak i oczy, które się zwęziły.
- Nom, i trzymać cię jako mój skarb, by nikt cię nie ukradł. - odparł. Jego palce czule pieściły wzgórek łonowy dziewczyny.
- To ty jesteś moim skarbem, ja chciałam cię trzymać w klatce - twarz dziewczyna przybliżyła się, jej rysy zaostrzyły się, a oczy stały się białe. Ishir powoli odzyskiwał swoją ulubioną diablicę. - A do nogi przyczepić diamentową kulę - pocałowała namiętnie, pieszcząc palcami górną część ciała latarnika.
- Diamentową kulę… - zdawał się lekko zdziwiony. Jego ręka zaprzestała ruszać się przy kroczu zwiadowczyni. - Ryo… - wyszeptał imię, wprost do ucha kobiety. Zupełnie jakby chciał ją z powrotem przywołać.
- Jestem cały czas - wygląd dziewczyny nie zmienił się specjalnie. - Ishir - odszeptała latarnikowi. Jej noga zahaczyła o biodro szarowłosego, a piersi dotknęły jego ciała. Jednak miał wrażenie, że jest bardziej zwyczajną sobą, i też powoli do takiej postaci wracała. Po chwili pocałowała go.
Pocałował ją. Długo i namiętnie. Palce zagłębiły się w jej łono, a usta chłopaka zeszły do poziomu piersi. Pieścił przez dłuższą chwilę codzienną zwiadowczynię, która ocierała się o jego dłoń. Odgięła się do tyłu i chwilowo tak się gimnastykowała. Jedna stopa zawadziła o bark chłopaka. Po tym Ryo wróciła na miejsca, użyła ponownie mroku do spętania chłopaka i znów zmienił się jej wygląd na ten niecodzienny. Będąc w tym stanie ponowiła kolejną dawkę dzikich figli…

~*~*~*~*~

Ryo i Ishir, już ubrani, siedzieli wtulenie w siebie na łóżku chłopaka.
- Dobrze, kochanie, to powiedz w jakich okolicznościach stajesz się biała. - spytał latarnik. Najwyraźniej chciał rozwiązać problem dziewczyny jak najszybciej.
Dziewczyna westchnęła.
- Mogę w dowolnej chwili stracić nad sobą kontrolę, ale przeważnie wtedy, gdy jestem dość mocno nabuzowana. Podczas pieprzenia, podczas ostrej walki, w razie poważnego zagrożenia, a też nie zawsze - wyjaśniła. - Ech, wiesz Ishir. Podczas pierwszego drużynowego testu trochę minęłam się z prawdą, ale po to, by szybciej zdać test. Jestem człowiekiem, ale nie do końca. Moja matka hajtnęła się z demonem, i jestem jaka jestem.
- Mam nadzieję, że nie pójdziesz w jej ślady, bo ja z demona w sobie nic nie mam. - rzucił wesoło chłopak. - Nie martw się. Coś na to poradzimy. Mocno nabuzowana… pieprzenie, ostra walka… chyba przejdziemy się do dyrektora, by trochę pozmieniał ustawienia naszych opasek i zobaczymy co się da z tym zrobić. Ale uprzedzam, może być nieprzyjemnie czasami.
- Ale po co zmienić opaski? O co chodzi? - Ryo nie rozumiała, co chodzi Ishirowi po głowie.
- Żebyś mnie nie zabiła w czasie seksu i żebym ja ciebie nie zabił w czasie walki. Będziemy generować sytuacje, w których możesz się zmienić, ale będziesz się starać nad tym zapanować.
- Możemy z tym iść do dyrektora, pogadać o tym. Wie o moich przemianach.
- To pójdziemy. Chcesz dzisiaj, czy jutro?
- Możemy nawet dzisiaj się przejść.
- To chodź. - chłopak wziął ją za rękę. Po chwili znaleźli się w gabinecie dyrektora. Oczywiście nie obeszło się bez łapówki dla bibliotekarza.
- W czym mogę pomóc? - spytał Syrion.
Ryo trąciła Ishira w znaczącym geście, aby zaczął pierwszy. Chyba Syrion był straszniejszy niż wskazywała na to jego aparycja, ta śruba w głowie, patchworkowaty biały kitelopłaszcz… A może niech dyrektor sam się domyśli?
- Ishir, możesz mówić.
- Ryo ma kłopoty z pewną przypadłością. Chcieliśmy popracować nad jej opanowaniem, jednak to wymaga pewnej zmiany w działaniu opasek. - wyjaśnił pokrótce chłopak.
- Co to za przypadłość? - spytał dyrektor Ryo, udając chyba, że o niczym nie wie.
- Że czasem zmieniam się w demona i to nie wtedy, gdy tego chcę, a częściej jak tego nie chcę, ale mnie poniesie.
- W jaki sposób chcecie nad tym pracować?
- Ishir coś mówił, że chce generować takie sytuacje, w których najczęściej to się dzieje, żebym nauczyła się nad tym panować, niemniej nie obejdzie się przy tym bez hm, odpowiednich zabezpieczeń - spojrzała na Ishira, jakby chciała się upewnić, czy to o to mu chodziło.
- Idzie o to, żeby Ryo mnie nie była w stanie zranić a ona by odczuwała dużo silniej ból, ale tylko przez chwilę, bo nie chcę jej za dużo bić. - wyjaśnił chłopak.
- Hm… ma to sens. Dobrze. Załatwione. Od teraz po zajęciach wasze opaski będą właśnie tak działać. - zgodził się dyrektor.
- Gdzie można byłoby trenować szermierkę? - Ryo niespodziewanie (czy też spodziewanie) zadała to pytanie dyrektorowi.
- Hm… na sali łowców, po zajęciach. - odparł Syrion.
- Dobrze, to chyba tyle od nas, co, Ishir? - dziewczyna spytała się swojego chłopaka.
- Tak, dziękujemy za pomoc.
Ryo pożegnała dyrektora, wyprowadziła Ishira, zamknęła za sobą drzwi i udali się przed siebie. Potem stwierdziła, że poszłaby coś zjeść i spytała się Ishira, czy pójdzie razem z nią.
Ten zgodził się bez większego zastanowienia. Łóżkowe igraszki odebrały mu trochę energii i musiał ją uzupełnić. Tam zobaczyli Hargura, Wrrr i… chyba nikogo poza tą dwójką. Ryo olała fakt przebywania tygrysołaka w pomieszczeniu, zaciągnęła Ishira przed ladę i spytała się go, co by chciał. Po chwili jednak przypomniała sobie, że Ishir nie ma smaka na nic - w sensie zmysł smaku zniszczył mu się jakiś czas temu, więc teoretycznie powinno mu być obojętne, co zje.
- Poproszę tiramisu - rzuciła prośbę do Hargura.
Dwa kawałki ciasta znalazły się na ladzie, przed regularnymi.
- Coś jeszcze? - spytał ork.
- Wywaru z dusz nie ma? - wyrwało się z ust Ryo. Sama wyglądała na trochę zaskoczoną tym zdaniem. - Em, oranżadę różaną, poproszę - poprawiła się po chwili.
Również i oranżada znalazła się na ladzie. Ishir w międzyczasie lekko objął dziewczynę, jakby chciał ją uchronić, przed jej ciemną stroną. Zwiadowczyni wzięła głębszy wdech, podziękowała cicho Ishirowi i zaniosła danie do stołu.
- Coś prosto poszedł nam ten test - stwierdziła Ryo, konsumując ciasto.
- Mnie się wydaje, że on taki miał być. Wychodzi na to, że dobrze ze sobą współpracujemy.
- I tak wydaje mi się, że test był dość prosty, nawet za bardzo - te trzy ostatnie słowa dodała cichcem. - Ciekawe, co niebiescy zrobią z Wrrr. - odparła, nie zważając na obecność imiennika. - Jak sądzisz?
- Oceniali naszą siłę. Następny będzie trudniejszy. Z resztą Oczko pokonaliśmy jako pierwsi i jedyni w historii testu. A co do Wrrr, nie obchodzi mnie to. Nie jest z mojej drużyny.
- Aż mi się nie chce wierzyć w to, co powiedziałeś o tym Oczku, Ishir.
- To nie ja powiedziałem tylko dyrektor. - stwierdził chłopak. - Pewnie jak mu się przestawało podobać jak ktoś go bije, to oddawał.
- Ale on poleciał na coś, a to coś rozbiło się o ścianę, a przecież Oczka nikt nie bił.
- Eh… Vixen go kopnął, ty uderzyłaś cieniami. A Oczku nie spodobała się wzmianka o zdechnięciu. Więc pewnie też nie uderzyło całą mocą.
- Ale wtedy też ja powinnam była oberwać, a nie oberwałam - zauważyła.
- Bo go zaczęłaś głaskać, a nie chcieć by zdechł. - odparł latarnik.
- No bo było takie małe i słodkie i takie niepozorne. - uśmiechnęła się Ryo. - I mu się to podobało! widać lubił mnie - odparła z pewnością, zahaczającą niebezpiecznie o pychę. - ale nie mogę pozwolić na to, by Borgor był forever alone, więc odstawiłam Oczko w bezpieczne łapki - i okazała, że jest dumna ze swego małego dobroczynnego czynu.
- Sądzę, że Borgor mógłby być zły jakbyś tego nie zrobiła. Widać przywiązał się do Oczka. Ale dobrze zrobiłaś. Cieszę się z tego. - Ishir uśmiechnął się ciepło.
- Coś za szybko się przywiązał. Ja mam nadzieję tylko, że nie wyjdzie z tego kolejny romans, bo zaczyna to być chore, że każdy parzy się ze wszystkim, co tylko da się wyruchać. A przynajmniej ja tak sądzę - upiła nieco różanej oranżadki.
- O gustach się nie dyskutuje, skarbie. Szczególnie, gdy sami nie jesteśmy lepsi. - spojrzał w oczy swojej dziewczyny. Jego spojrzenie skrywało w sobie, wiele nieprzyzwoitych zamiarów.
- Oj, Ishir, już nie bądź takim skromnisiem. Podoba mi się to spojrzenie, dużo w nim… pasji - Ryo uśmiechnęła się drapieżnie. - która przeczy się z twoją skromnisiowatą wypowiedzią - puściła oczko do rozmówcy.
- Gdzie ja wspomniałem o tym, że jestem skromnisiem? - zdziwił się chłopak, nawet na moment nie zmieniając spojrzenia. - Po prostu dziwnie wytykać innym to co sami robimy, prawda, kochanie?
- Ishiiiir… - po czym przeszła na szept. - Wyglądamy na przedstawicieli jednej rasy, u nas nie rzuca się to aż tak w oczy - jej policzki poczerwieniały, zaś oczy pojaśniały.
- No wiem kochanie, ale i tak najchętniej nie wychodzilibyśmy z łóżka. Skoro Oczko ci się spodobało, bo było małe, słodkie i niepozorne, to co ty we mnie widzisz? - w spojrzeniu zwiększyła się liczba nieprzyzwoitości.
- Ishir, poważnie sądzisz, że wzięłabym Oczko do łóżka, bo było małe, słodkie i niepozorne, serio? - dziewczyna przez moment spojrzała na niego, jakby był niepoważnym, mocno zaborczym samcem. Bardziej przybliżyła się do chłopaka, odsuwając deser i napój na bok, po czym orzekła. Druga strona Ryo wybiła się znaczniej niż przedtem. - Ja potrzebuję kogoś silnego, inteligentnego, kogoś, u kogo będę mogła schronić się w ramionach, kogoś, kto mnie akceptuje taką, jaką jessstem kto będzie mi równy bądź u kogo będę na równi. Nie potrzebuję czegośśś, co mogłabym potraktować jak przekąsskę - syknęła, oczy stały się praktycznie całe białe. Po czym zamilknęła na chwilę, zamknęła oczy, wzięła głębsze wdechy, oddaliła się od Ishira i powróciła do konsumpcji deseru. - Ishir, pozwól mi zjeść deser i wypić, zaraz pójdziemy na górę - westchnęła, jej paznokcie nadal przypominały bardziej pazury niż normalne ludzkie paznokcie.
- Mhm. - chłopak również zabrał się za jedzenie, jednak patrzył cały czas na Ryo.
Dziewczyna jadła deser z zamkniętymi oczami, pijąc napój też nie otworzyła oczu. Jej ręce nie chciały jakoś wracać do codziennego, ludzkiego wyglądu. Wkrótce skonsumowała resztę dania w milczeniu.
- A, chwila, czy te talerze gdzieś się zanosiło, ktoś miał je myć? - zapytała po chwili milczenia.
- Z powrotem na ladę. - odparł latarnik. Wziął swoje naczynia i Ryo, po czym zaniósł je do okra. Podziękował za posiłek. Wrócił do swojej dziewczyny. - To idziemy na górę? Czy może na spacer?
- Chcę… wyjść na zewnątrz - szarowłosy otrzymał odpowiedź. - Ale najpierw na górę… muszę się… em, przyszykować. U ciebie.
Objął ją w pasie i poprowadził do swojego pokoju.
Wkrótce Ishira otoczyło parę cieni, które w cienistych łapach trzymały ciuchy jego dziewczyny.
- Odziej mnie - poleciła latarnikowi. Włosy dziewczyny zbielały jej zupełnie, rogi znów pojawiały się na jej głowie.
Latarnik spojrzał na nią. Przełknął ślinę.
- Muszę? - spytał niepewnie.
Głowa diablicy obróciła się w kierunku Ishira. Białe oczy zwęziły się w swoistym gniewie.
- Brzydzisz się? - każde słowo z jej ust wypływało powoli, z groźnym tonem.
- E skąd. Ale chyba wolałbym ciebie rozebrać i rzucić na łóżko. - wyjaśnił chłopak. - Mam dowolny wybór, tak?
- Och… rozumiem… Jestem dobra do ruchania, ale do przebrania już nie? - spytała podobnym tonem, co chwilę temu. Wyglądało na to, była to kwestia impulsu, żeby się rzuciła na niego, z zamiarem przyłożenia latarnikowi. Za niewinność lub nieposłuszeństwo. Ryo była bardziej zła niż w poprzedniej wypowiedzi.
- Nie. Z resztą nieważne. Pomyślmy, co by tu wybrać… - chłopak przejrzał cienistą garderobę. Wybrał ubrania, które Ryo nabyła na zakupach z Aquarius, jedynie z wyjątkiem koszuli nocnej. - Rozebrać cię, o pani? - spytał, wykonując dworski ukłon.
- Tak. I nie “paniuj” mi tutaj - pomachała mu palcem w karcącym geście, niemniej obróciła się w kierunku Ishira i dała mu znak, że może ją rozbierać.
Co też zaczął robić. Podszedł do niej od tyłu i zaczął powoli rozpinać wszystkie guziki. Przy okazji jego ciepły oddech owiewał szyję dziewczyny. Najpierw bluza, później spodnie. Bielizna została na sam koniec.
- Mrrr. - mruknął jej do ucha, przyglądając się jej nagiemu ciału.
Białowłosa wtuliła się mocniej do Ishira. Przyciągnęła jego ręce do swego torsu, zaś jej policzek pogładził twarz Ishira.
- Jak będziesz grzeczny, dostaniesz później porcję figli - szepnęła mu czule do ucha.
- Mhm. - chłopak jeszcze przez chwilę stał przytulony do dziewczyny. W końcu z widocznym ociąganiem zabrał się za jej ubieranie. Tutaj szło mu znacznie gorzej, niż w drugą stronę. Nie mniej jednak w końcu Ryo była ubrana. Guziki w jej koszuli były rozpięte tak, że podkreślały jej piersi. - Gotowe
W nagrodę za tę pracę Ishir otrzymał długiego, namiętnego całusa, krótkie przytulanie, zanim Ryo niespodziewanie wróciła do swojej codziennej postaci.
- Idziemy! - zatwierdziła, najzwyczajniej w świecie. Cienie się rozproszyły, a to, co ewentualnie trzymały, upadło na ziemię.
- Masz jakiś cel, czy idziemy od tak? - spytał chłopak.
- Idziemy przed siebie! I tak nie znam tego piętra, ale można byłoby gdzieś nabyć jego mapę. Nie zaszkodzi. A potem najwyżej wpadnę na jakiś głupi pomysł na spędzenie naszej randki - dłoń dziewczyny odzyskała swoją gładkość i kształty.
Szarowłosy objął ją w pasie i przepuszczając w drzwiach skierowali się do wyjścia z akademii.

~*~*~*~*~*~

Wioska w świetle księżyca prezentowała się jeszcze piękniej niż przy świetle słonecznym. Ishir po chwili wahania poprowadził dziewczynę w kierunku pobliskiego parku. Tam udało mu się znaleźć rozłożyste drzewo, którego wyższe gałęzie mogłyby robić za swoisty podest. Latarnik wziął Ryo na ręce i wspomagając się swoją elektrycznością podleciał tam. Widoku stąd żadnego nie było, ale szum liści poruszanych lekkim wiatrem działał uspokajająco. Chłopak położył się plecami opartymi o gałąź. Ryo przysiadła się do Ishira, zamknęła oczy, wsłuchując się w szelest liści powodowany delikatnym wiatrem.
- Chciałabym, żeby ta chwila tak trwała i trwała - wymruczała, kładąc głowę na ramieniu latarnika. - Bardzo przyjemna aura - dodała, wtulając się w chłopaka. - Fajnie jest tak siedzieć tutaj i mieć w poważaniu wspinaczkę.
- Możemy tutaj przychodzić codziennie. I pewnie jak pójdziemy wyżej będziemy mogli wracać na to piętro i też tutaj leżeć. - odezwał się Ishir, obejmując mocniej dziewczynę.
- Jeśli wyżej nie będzie lepszych miejscówek, to pewnie tak.
Po chwili naszło ją pytanie.
- Czemu wszedłeś do Wieży? - chyba nigdy go o to nie zapytała.
- Czemu… hm… za bardzo nie miałem wyboru. Byłem z kilkoma czarodziejami na ograniczonej przestrzeni, która się waliła. Nie było ucieczki. Mogłem się dać zabić lub walczyć o życie. - wyjaśnił latarnik. - Ostatecznie moja druga osobowość się ode mnie oddzieliła i walczyliśmy ze sobą. Wygrałem ja.
- Mówiłeś coś kiedyś o swoim sobowtórze - zauważyła Ryo, wsłuchując się w bicie serca Ishira. - masz marzenie czy też nie wiesz, o co poprosisz tego boga na czubku Wieży
- Nie wiem. Mam nadzieję, że nie będę musiał o nic prosić boga. - odparł, całując lekko dziewczynę w czoło, dając jej jasno do zrozumienia, że nie chciałby jej stracić. - A ty jak trafiłaś do Wieży?
- Przebywałam na pustynnej planecie zwanej Gehenną. Podobno jakaś tam straszna wojna była czy coś i po niej na świecie zostało tylko kilka oaz, jakimś sposobem trafiłam na okolice jednej z nich, gdzie stacjonowali nomadzi i ich szajka zwiadowcza. Ukradłam im ciężarówkę z paliwem, żeby się dostać do oazy, ale tamci się potem skapnęli i wysłali za mną pościg złożony z kilkunastu ludzi, pojazdów i maszyn. Po drodze zobaczyłam ogromną bramę i anioła z sześcioma skrzydłami, co powiedział, że jest to wejście do Wieży. I potem tam wszyscy się skierowali, łącznie ze mną. Zaczął się wyścig, podczas którego zdobyłam pistolet, zabijając nim paru ludzi, potem zdobyłam pojazd, którym rozjechałam kilku ludzi, no i po drodze wysadziłam ciężarówkę z paliwem w powietrze, załatwiając większość pościgu. Porwanym samochodem wjechałam w bramę, a pistolet zabrałam ze sobą i nim załatwiłam niebieskiego latarnika.
- Czyli w podobnej sytuacji byliśmy. A ty masz jakieś marzenie?
- Chciałam wrócić do swojego świata i do swoich czasów. Teraz - mogłabym zabrać ciebie ze sobą?
- Nie. Nie mogłabyś. - odparł poważnym tonem. - Musiałabyś. - rzucił po chwili.
- Tylko nie wiem, czy by ci się spodobał, ale z drugiej strony nie wiem, z jakiego świata pochodzisz.
- W sumie to nawet sam nie wiem jak on się nazywa. - stwierdził chłopak. - Magia była główną siłą napędową. Mieliśmy lacrymy do komunikacji, napędzania pojazdów i tak dalej. Ale nie martw się. Nie będę zbytnio zwracał uwagi na twój świat.
- U mnie nie było tyle magii, u nas większość rzeczy opierała się na energii atomowej. Więc nie wiem, co to są lacrymy.
- Jak kiedyś znajdę o nich informacje to ci pokażę. Taka kula zawierająca w sobie magię danego rodzaju. Mam w sobie taką. Dzięki temu używam magii zabójcy smoków.
- Kojarzy mi się z ATSem. Ja magię mam głównie dzięki ojcu, nauczył mnie kilku sztuczek, ale ze względu na świat, w którym magia dość słabo funkcjonowała, musiałam większość rzeczy opanować sama poza światem. Acz nauczył mnie władać mieczem, razem z częścią rodziny, która nie była tak hmm, ksenofobiczna. Bardziej dzięki niemu zaczęłam trenować szermierkę.
- W moim świecie magię zabójców smoków można nauczyć się od samych smoków lub właśnie za pomocą lacrymy. Moją podstawową magię nauczyła mnie matka. Niebieskiej nauczyłem się sam.
- Więc smoki istnieją w twoim świecie.
- Istniały. Ja osobiście widziałem tylko jednego i to zrobionego przez kogoś.
- To znaczy, że w twoim świecie wymarły czy co? - Ryo zdziwiła się kwestią smoków w świecie Ishira.
- Chyba tak. - westchnął - Dobra mniejsza o to. Cieszmy się chwilą.
- Można się cieszyć chwilą i rozmawiać - Ryo położyła się na brzuchu Ishira. - Więc pochodzisz ze świata czarodziejów - włosy dziewczynie znów zbielały, ale nie wyrosły jej rogi.
- Tak… Ech… - latarnik zatkał usta kobiety w jedyny sposób, jaki przyszedł mu do głowy. Zaczął ją całować. Dziewczyna zaskoczona taką akcją przez moment nic nie robiła, dopiero po chwili przytuliła się mocniej do chłopaka i zaczęła się z nim całować. Włosy jednak dalej zachowywały białą barwę. - Mm, Ishir… to było niespodziewane, wiesz? - Ryo zagadała go w swym codziennym, lekkim tumiwisizmie.
- No cicho bądź. - chłopak znów ją zaczął całować. Tym razem jednak przewrócił ją na plecy, by nie mogła oderwać od niego głowy.
W przerwie od całowania rzuciła:
- Aż tak obawiasz się mojej drugiej połowy? - spytała się zdziwiona determinacją chłopaka, by jej ciemniejszą stronę zagłuszyć, gdy tymczasem Ishir zaczął zyskiwać odwrotny efekt od zamierzonego. Dłonie dziewczyny zaczęły się zmieniać w łapy z pazurami. Diablica poderwała się wbrew zamiarom szarowłosego. - Nie bój się. Póki nie zacznę ci wyrywać twojego gorącego serduszka z twojej piersi, nic ci z mojej strony nie grozi - demonica przyparła latarnika do pnia, o który się oparł. Delikatnie przejechała językiem jego policzek, pocałowała namiętnie i dodała, spoglądając pożądliwie i ciepło na Ishira. - Jestem seryjnie niegrzeczna, a nie seryjnie mordercza - odwzajemniła się chłopakowi pocałunkiem i masażem szyi.
- Ala ja się ciebie nie boję. Po prostu chciałem cię uciszyć w romantyczny sposób. - stwierdził latarnik.
Paluszek z pazurem znalazł się po chwili na jego ustach.
- Szszszszzz - zaszeptała czule, uśmiechając się drapieżnie. - Czasem trzeba uważać z dobrymi chęciami, mój skarbie. Bo ktoś może je opacznie zrozumieć. Przez to na przykład mam teraz straszną ochotę na ciebie, a nie ochotę, żeby się uciszyć - zachichotała, odsłaniając więcej ciała. Ishirowi wydawało się, że piersi Ryo się nieco powiększyły. Sama po chwili uciszyła w romantyczny sposób chłopaka, dzięki Bogu nie wyrywając mu przy tym serca z jego własnej piersi.
Dłonie chłopaka zjechały na pośladki dziewczyny. Zacisnęły się na nich przez spodnie.
- A może znowu będziesz czarna? Białej chyba już wystarczy pieszczot?
Dziewczyna spojrzała w oczy Ishirowi.
- Jesteśmy jedną osobą, skarbie, tylko powiedzmy, że mamy inne tryby działania, a ja mam na imię Ira. Nie tracimy pamięci, gdy się “zamieniamy” miejscami - grzywa białych włosów otuliła bark chłopaka. - Niemniej zaczęłam się zastanawiać, czy wolisz mnie czy moją codzienną wersję - przyznała się.
- Nie wolę żadnej z was. Jesteście jedną osobą, którą kocham. - odparł Ishir bez zastanowienia. - Obie jesteście mi równie drogie i obu chcę poświęcać równie dużo czasu.
Ishir odzyskał czarnowłosą wersję swojej dziewczyny, która wtuliła się mocniej w niego.
- Witaj z powrotem, kochanie. Mam nadzieję, że nie jesteś zazdrosna o Irę.
- Nazywam się Ryoku Ira Ashino. Ira to moje drugie imię, Ishir - wtulała się cały czas w ciepłe ramiona.
- Ok. Ja jestem Ishir Razebur. - objął ją mocniej. - Więc jak mam to traktować? Dwa tryby, czy mogę czarną ciebie nazywać Ryo, a białą Ira?
- Na to wychodzi. Nie obrażę się, jak się pomylisz.
- Czyli wychodzi na to, że jutro ujeżdża mnie Ryo, a idę na romantyczny spacer z Irą. Czy jakoś tak.
- Jakoś tak. Pamiętaj, że ja nie tracę pamięci. Jestem człowiekiem i demonem, Ishir.
- No to się tam dogadajcie między sobą, która kiedy co ze mną robi. A teraz cicho i romantycznie sobie tutaj poleżymy, ok? Czy znowu mam cię uciszać pocałunkami?
- Po prostu nacieszmy się sobą - stwierdziła dziewczyna zamykając oczy i wtulając się w niego.
- Mhm. - zaczął ją miarowo głaskać po głowie.

~*~*~*~*~

Ishir niósł na rękach Ryo, która usnęła, utulona do snu szumem liści. Dopiero, gdy znaleźli się w jego pokoju postanowił ją obudzić czułym pocałunkiem.
- Budź się księżniczko. Trzeba się wymyć. - wyszeptał jej do ucha.
- Nnnn… nie ksiecznikuj mi tutaj - zamruczała “czarna” Ryo. - Umyjesz mnie? - zapytała Ishira, robiąc do niego maślane oczka.
- Wiesz, że to nie będzie miało dużo wspólnego z myciem?
- A z czym?
- No wiesz, ja nagi, ty naga. Co możemy robić? - spytał raczej retorycznie, bowiem zaniósł dziewczynę do łazienki i zaczął ją rozbierać.
- Możemy się razem myć? - spytała lekko sennym głosem.
- Nie licz na to, że będę mył i siebie i ciebie. Ja umyję ciebie, a ty mnie.
- Nie mam nic przeciw - Ryo uśmiechnęła się, pozwalając się rozebrać chłopakowi. Gdy dziewczyna była już naga, Ishir stanął przed nią, czekając aż ona rozbierze jego. Podczas pozbywania się odzieży u chłopaka, Ryo zaczęła tracić swoją codzienną aparycję i nabywać tą drugą.
- To co, zaprosisz mnie pod prysznic? - spytała się, podając mu łapę.
Wziął łapę w swoją rękę i razem weszli pod prysznic. Odkręcił wodę, dostosowując jej temperaturę do upodobania obojga. Wziął mydło i zaczął jeździć nim po ciele kobiety.
- Szkoda, że nie ma tu olejków - zamruczała, po czym zaczęła mydlić ciało chłopaka, przy okazji je delikatnie masując i ostrożnie, na miarę swych możliwości. - Przydałaby się nam taka wanna, jaką ma Aquarius.
- Poczekaj. - Ishir uwolnił się z pieszczot swej kochanki. Chwilę pobawił się z panelem prysznica, który zaczął zmieniać się w wannę. - I proszę. Mamy wannę.
Ryo pisnęła zachwycona, po czym okręciła wodę z zamachem, tak że z kranu leciała lanca najpierw ciepłej wody, a później wrzącej, więc diablica szybko ją zakręciła i dolała lodowatej. W końcu wanna napełniła się ciepłą wodą.
- Nie wiedziałam, że można tutaj tak zrobić z prysznicami. No to już w tej kwestii nie jesteśmy skazani na naszą drużynową rybeńkę - odparła swawolnym tonem. Zanurzyła się w ciepłej wodzie, potem osiadła i delektowała się jej ciepłem.
- Ano. Możemy się pomoczyć trochę, ale nie zapominajmy po co tu jesteśmy. - chłopak podpłynął do dziewczyny i zaczął ją namydlać. Przy okazji, jakby od niechcenia jego ręce zbliżały się do intymnych miejsc kobiety. U której chętka na figle znowu się pojawiła, tym razem poważniej. Sama też zaczęła mu masować przyrodzenie, potem tors, pierś, barki, przy okazji przybliżając się do Ishira.
- Ale dalej nie ma olejków. Przydałby się taki, hmmm... - zastanawiała się nad zapachem. - Albo sól. Jakby była sól do kąpieli, to byłoby doprawdy zacnie.
Dziewczyna zaczęła eksperymentować przy panelu, w wyniku czego udało się jej dodać sól morską do wody. Kryształy rozpuściły się, nadając wodzie przyjemnego morskiego zapachu i koloru.
- Tak jest lepiej - Ira dosiadła Ishira, a ciepła, błękitna woda otulała ich ciała.
Chłopak gładził plecy dziewczyny, całując jednocześnie jej szyję. Zarówno z rękami jak i pocałunkami schodził coraz niżej. Językiem kreślił kręgi na piersiach diablicy. Przez chwilę ssał jej sutki. Potem znów coraz niżej i niżej, aż jego głowa znalazła się pod wodą. Nie przeszkodziło to w zabawie. Ira poczuła jego język na swoim łonie. Całkiem spodobało się jej, a nawet za bardzo. Ira docisnęła głowę Ishira do swego łona, a z jej ust wydobywały się stęknięcia, które świadczyły o tym, że było jej niezwykle przyjemnie. Później ją zupełnie uniosło, fala ciepła rozeszła się z łona na całe ciało. W porę też Ishir wynurzył się z wody, kiedy Ira wpadła w jego ramiona i zaczęła go coraz energiczniej ujeżdżać, masując łapami jego podrapane plecy oraz pieszcząc jego szyję oraz uszy ustami. Mężczyzna poddał się pieszczotom kobiety, pozwalając przejąć nad sobą kontrolę. Jednak nie pozostał do końca bierny. Oddawał pocałunki, a jego dłonie czule pieściły piersi kochanki, co jakiś czas podszczypując jej sutki.
Łazienka napełniała się pomrukami zadowolenia Ishira, jękami kobiety oraz chlupaniem wody rozbryzgiwanej przez parę i częściowo wylewanej z wanny.

Dziewczyna nie zdecydowała się pomóc Wrrr, uznając, że to nie jej sprawa i że właściwie to on sam sobie zapracował na taki wpierdol. Ku jej zdziwieniu (i to właściwie niemałemu) to Vixen wyciągnął pomocną rękę do tygrysołaka. Zdumiało to ją tak bardzo, że zastanawiała się, czy Vixen tak bardzo chciał udowodnić innym, że nie jest samolubnym książątkiem czy może chciał udowodnić jej, że to ona jest tak wredną, zarozumiałą małpą, że nie sama podałaby ręki komuś, kto należał do przeciwnej drużyny. W przeciwieństwie do Vixena wcale nie przejęła się ignorowaniem przez nauczycieli pokaleczonego tygrysołaka, choć teoretycznie powinna oburzyć się takim zachowaniem. Niemniej z jakiegoś powodu to lekceważenie belfrów wcale ją nie zdziwiło, nie w akademii kierowanej przez Syriona. Cała ta refleksja nie upłynęła jej nawet wtedy, gdy weszła do sali zwiadowców, gdzie po wyciszeniu wyrzuciła te myśli z głowy i skupiła się na zajęciach.
Ryo usiadła po turecku i czekała na werdykt od pani Basi. Rankerka odziana w zieloną, zwiewną sukienkę dosiadła się obok dziewczyny. Chwilę przyglądała się jej uważnie.
- Wiesz, mogłabyś być moją młodszą siostrą. - rzuciła niespodziewanie. - Miałaś rodzeństwo?
- Przybrane od strony ojca, ze strony mamy siostra i brat.
- E to dobrze ci. Ja jestem jedynaczką. - nauczycielka uśmiechnęła się trochę smutno. - Ale teraz przejdźmy do uwag. Trochę za wolno poruszałaś się po labiryncie. Powinnaś zbadać dużo większą część. Jednak to taka uwaga na siłę. Bardzo podobał mi się sposób, w który załatwiłaś latarnika niebieskich. No i zachowałaś niezwykłą ostrożność. Oby tak dalej. A co do twojej szybkości. Chcesz potrenować po zajęciach? - zaproponowała.
- Chętnie, przyda się.
- Ok, to załatwione. A i ten komentarz z muchą był zbędny. Jesteś z klanu ninja?
Ryo lekko pokiwała głową.
- Tak myślałam. Przypominam, że nie jesteśmy klanem ninja. Tak tylko jakbyś zapomniała. Ale mniejsza o to. Uwagi przedstawiłam, jakieś pytania masz?
- To że ktoś skacze koło Vixena, nie znaczy, że i ja muszę mu padać do nóżek - stwierdziła Ryo. - Coś jeszcze do poprawy?
- Widzę, że uwzięłaś się jednej linii i będziesz się jej trzymać do końca. Już nie poruszę tego tematu. - odparła rankerka. - Na razie nie widzę niczego, co potrzebowałoby poprawy. Dobrze się spisałaś. - Basia lekko poczochrała jej włosy. - Pora chyba trochę potrenować, nie uważasz?
- Jak najbardziej tak uważam - Basi nie wyszła próba wpłynięcia na Ryo, by ta ustąpiła od uwzięcia się na Vixena. Świat nie był nigdy sprawiedliwy, a ta zasada nie obeszła też smokołaka. Nauczycielka mogła się z tym pogodzić bądź nie, natomiast młodszą zwiadowczynię interesowało bardziej coś zupełnie innego niż skakanie wokół dziwacznego chłopaka jej nauczycielki, mianowicie techniki zwiadowcze i ich doskonalenie. - że przydałoby się potrenować. Zostanę po zajęciach, w ramach konsultacji - bądź przy okazji w ramach rujnowania randki łuskowatemu drużynowemu łowcy.
Miała chęć powiedzieć Basi, że nie zajmowała się eksplorowaniem labiryntu na skalę totalną, ponieważ miała już co innego na głowie, ale po chwili uznała, że właściwie to jej sprawa, jak rozgrywa zadania dla drużyny, a i sama mentorka nie miała tak naprawdę nic jej do zarzucenia, co połechtało rozbujane ego. Zwiadowczyni była z tego powodu tak zadowolona, że nawet nie chciało się jej gniewać i boczyć na Vixena, niemniej przypomniała sobie, że przecież nikt taki nie istnieje, co sprawiło, że dziewczyna dała spokój totalnie ignorowanemu przez nią smoczkowi. Zresztą całe szczęście i zadowolenie, że Basia nie zamierzała ją siłą nawracać na jedyną słuszną wiarę w Vixena.
- Co z moją szybkością jest nie tak?
- Za mało labiryntu odkryłaś jak na czas, w którym tam przebywałaś. A to jest twoim głównym zadaniem. Dostarczać latarnikowi informacji o nieznanym. Wiem, że labirynt badałaś dość uważnie, więc poćwiczymy nad twoim ciałem. I dzisiaj nie możesz zostać na konsultacje po zajęciach, bo nie będziesz miała na to czasu. - uśmiechnęła się lekko Basia.
- Czemu miałabym nie mieć czasu? - Ryo ewidentnie nie ogarniała.
- Dowiesz się po zajęciach. Nie chcę psuć niespodzianki. No to teraz poćwiczymy. - nauczycielka zastanowiła się przez chwilę. - Tak, to chyba będzie dobre. - uśmiechnęła się, klaskając w dłonie. W sali pojawiło się coś, co było podobne do armaty. - To strzela kulami, które wybuchają. Nie można się przed wybuchem uchronić. Ale jeśli dobiegniesz w sekundę z końca sali i dotkniesz tego, nie wystrzeli. - trudno było powiedzieć, czy była to zemsta rankerki za złe traktowanie jej chłopaka czy normalny trening poprawy szybkości. Chociaż akurat w przypadku Ryo opcja była przecież oczywista.
- To ma sprawić, że mam zmienić traktowanie smoczusia? - w głosie Ryo przebijała się kpina. Nie było szans przebiec w sekundę całą długość sali, ale mogła się przeteleportować, to chyba bardziej wchodziło w rachubę.
- A ty znasz jakiegoś smoczusia? - zdziwiła się, również kpiąco Barbara. - Ishir chyba powinien być zazdrosny. Tyle czasu myślisz o kimś kto dla ciebie nie istnieje.
- Dla mnie nie istnieje, a pani ma chyba problem z akceptacją tego, że ktoś nie musi go wcale lubić i jeszcze to pani wykorzystuje. Niemniej podejmę wyzwanie - dziewczyna nie miała zamiaru odpuszczać.
- Nie moja droga, to ty masz problem. I to z samą sobą. - chyba kobiecie nie spodobał się ton regularnej.
- Czemu mam wrażenie, że staracie się na mnie wymusić jakąkolwiek sympatię do kogoś, kogo się dla mnie liczy podobnie, co kurz na tej sali? - Ryo wywróciła oczami, wzdychając.
- Widać sama się okłamujesz. To ty nagle wyjechałaś z Vixenem. Nie wiem w ogóle z jakiego powodu. To jest standardowy trening na poprawę szybkości. To chyba normalne, że nie dam ci czegoś, co nie zmusi cię do dania z siebie wszystkiego od samego początku.
- Chyba dania z siebie 1000% wszystkiego - mruknęła, ale zamierzała mieć armaty za sobą. - Niech pani odpala, nie chce mi się już gadać - rzuciła, gotowa użyć mrocznej teleportacji, by tak pokonać wspomnianą odległość w danym czasie.
- A, nie licz na swoje moce. To trening ciała. Nawet jakbyś chciała ich użyć, to masz je zablokowane. Za jakiś tydzień powinnaś dawać radę.
- Jak ta giwera nie urwie mi dupy, to może za tydzień dam rady pobiec - mruknęła, mniej zadowolona z werdyktu belferki. Wyładowania z armaty nie urwały jej dupy, ale dały jej popalić, pomoczyć, jak na najwymyślniejszych chińskich torturach. Po kilku próbach miała dość, udając, że się opala w świetle lamp wiszących pod sufitem. - Mao Tsetung byłby dumny - burknęła w myślach, rozwalając się na podłodze i niechętnie z niej powstając. - Nie lepiej włączyć w tym wodę? - burknęła na głos wskazując na działo. - Wolę wyjść mokra, a nie zwęglona.
- Jak nie będziesz ćwiczyć, to wyjdziesz stąd zgwałcona i jako niebieska świnka. Nie marudź tylko ćwicz. - usłyszała głos Basi.
- Jak nie będę mieć jak się ruszyć, to nic nie będzie z ćwiczeń. - zamarudziła Ryo.
- Jak nie będziesz się starać, to twoja wina, nie moja. Zresztą twoje ciało regeneruje się po każdym wystrzale. Do roboty, bo ustawię czas na pół sekundy. - widać miała dość marudzenia regularnej.
- Czemu niebieska świnka?
Kobieta nie odpowiedziała. Z armaty natomiast wystrzeliła kula, która zamiast wybuchnąć podobnie jak poprzednie, uderzyła w Ryo. Ze środka pocisku wydostały się łańcuchy, które oplotły dziewczynę i poskładały tak, że ta zaczęła sama przypominać kulę.
- Mówiłaś coś? - odezwała się dopiero Basia.
Ryo zaczęła się turlać, prawie że na złość nauczycielce. Próbowała się z tego wyplątać, ale ani moce nie działały, ani jej sztuczki niemagiczne też nie pomogły.
- Mogę pobiegać?
Łańcuchy zniknęły pozwalając dziewczynie się wyprostować.
Run, Ryo, run.

- Uwaga regularni! Uwaga regularni! - głos dyrektora było słychać w całej akademii. - Za godzinę macie się zebrać przy swoich salach, skąd zostaniecie zebrani na zabawę. Będzie tam na was czekać drużyna żółta. Obecność obowiązkowa. Ponadto w czasie zabawy niedozwolone są jakiekolwiek sprzeczki, docinki, czy krzywe spojrzenia. To ma być zabawa integracyjna.
- Zależy kto jak zabawę integracyjną zrozumie - mruknęła Ryo do Ishira, szeptem.
- Wiesz, co jak co, ale najbardziej boję się o twoje zrozumienie tego pojęcia. - odparł również szeptem Ishir. - Chodźmy się przygotować. Musisz przecież furorę zrobić na imprezie.
- Ale nie chce robić furorę - “przestraszyła” się Ryo. - Chcę się bawić z tobą, i resztą drużyny.
- To nie przeszkadza w tym, byś była olśniewająco piękna, tak by każdy samiec na sali chciał cię poderwać. - odparł chłopak, całując dziewczynę w czoło. - No i pamiętaj, trzymam cię za słowo. - dodał, uśmiechając się butnie.
- Te, za jakie słowo?
- Te które powiedziałaś. No już koniec gadania. Potrzebujesz coś kupić?
Ryo pokiwała głową i szepnęła Ishirowi:
- Tak, wykop z tej imprezy, Ishir. Wybierzemy się gdzieś wspólnie?
- Wspólnie na zakupy, czy wspólnie uciekniemy z imprezy?
- Drugie.
- No dobra, ale trochę zabawimy się tam. No to idź robić się na bóstwo.
- Meh. - mruknęła Ryo, idąc się robić na bóstwo, choć niechętnie.

[media]https://40.media.tumblr.com/4f73ebd0eda4dd63b076f4ddfaadeabc/tumblr_mh7iweQv9D1s3762eo1_400.jpg [/media]

Po jakimś czasie zrobiła się na bóstwo, część włosów miała białych, a część czarnych. Póki co tylko Ishir wiedział, ze dziewczyna tych włosów wcale nie farbowała.
Chłopak stał jak urzeczony, wpatrując się w swoją dziewczynę. Z zadowoleniem pokiwał głową, gdy do niego się zbliżyła.
- Pięknie. - pochwalił ją. - Będę musiał na ciebie uważać, by nikt mi ciebie nie ukradł.
- Nie martw sie, jak ktoś będzie chcial mnie ukrasc, to sam bedzie mial problem ze mna - poglaskala Ishira po glowie. - Zreszta, ciekawe, co zolci przygotowali.
- Cieszy mnie to. Noo, ciekawe jak dziewczyny będą wyglądać. - rozmarzył się, po czym podniósł niespodziewanie dziewczynę w powietrzu i razem się obrócili. - I tak nie będą miały z tobą najmniejszych szans.
- No, a już zaczęłam się robić zazdrosna - Ryo dała delikatnego pstryczka w nos Ishirowi.