Cytat:

Napisał Col Frost (Post 860288) Krzywy uśmiech nie znikał z twarzy człowieczka. Popatrzył z góry na staruszka, bo przewyższał go wzrostem nawet mimo krzywych pleców i nóg. Znów przechylił głowę na lewą stronę, a potem z powrotem. - A jak powinien wyglądać krzywy człowieczek? - spytał.

Jakub Wędrowycz obejrzał sobie krzywego dokładnie
- Próbowałeś pójść na basen? Dobre na bóle w krzyżu i cały kręgosłup. Łupnij sobie - Jakub podał bimber Krzywemu - Mocna, ale przynajmniej nie będziesz straszył po nocach.

Na słowo "herbatka" Bebok aż stanął na baczność. Raz miał możliwość skosztować tego trunku, gdy żona drwala zostawiła butelkę na polanie. Na wspomnienie uśmiechnął się szeroko, tak że aż widać było jego zębiska. To było takie pyszne i słodkie. Podążył więc za mężczyzną ubraym w strój równie formalny jak i on sam w poszukiwaniu onej herbatki.

Faza Nocy 1

Tego dnia zdawało się, że zebrani w przerażającej rezydencji ludzie, wcale nie przejęli się mroczną aurą domostwa, ani tym, że w ich szeregach czaiło się pewne zło. Być może starali się zachować pozory, nie zwracając na siebie uwagi, aby udawać nieszkodliwych, a być może naprawdę nie obchodziło ich to wszystko, co mogło się w nocy wydarzyć. Miejmy jednak nadzieję, że po udaniu się do swoich pokoi, goście zachowają należytą czujność i nie dadzą się zaskoczyć czającemu się w ciemnościach, okrutnemu złu, które łaknęło ich krwi i przerażenia.

Noc niektórym minęła spokojnie, dla innych jednak była pełna zawirowań. Być może nie wszyscy uwierzyli w to, o czym mówiła Moira i bagatelizując jej słowa udała się na spoczynek, za nic mając złe mary jak i złych ludzi, którzy mogliby dopuścić się zbrodniczego czynu.

O poranku goście zeszli na dół tymi samymi schodami i wspólnie udali się do kuchni, zachowując się miło w stosunku do każdego. Wspólne śniadanie może nie było czymś, co im się marzyło i woleliby ten czas spędzić w spokoju i ciszy, jednak nie mogli narzekać na brak wygód, jakie oferowało ogromne domostwo.

Poćwiartowane zwłoki kobiety, z której czaszki wydobyto mózg, miały chyba być dla odwiedzających kuchnie poczęstunkiem. Rozlana na marmurowej posadzce krew tworzyła zasychający dywan, obejmując większość pomieszczenia swoim szkarłatem. Gdzieś w kącie rzucony był futrzasty płaszcz, który po bliższym przyjrzeniu się, był strojem Beboka. Sama ofiara, szukająca tutaj sensacji do swojego nowego artykułu, zapewne nie spodziewała się zakończyć żywota jako przekąska dla seryjnego mordercy. Być może jednak Moira miała rację. Okrutny widok niektórych mógł przyprawić o mdłości, a na twarzach innych wywołać szczere zadowolenie. Mimo wszystko nikt prócz Leatherface’a nie zdawał sobie sprawy, co przed śmiercią czuła biedna Lana Winters.

Do linczu potrzeba: 8 głosów