Krasnolud zniknął wam z oczu.

Zacząłeś przeszukiwać kuchenne pomieszczenie zwracając szczególną uwagę na wejście do piwnicy. Do niezbyt długim czasie udało ci się zlokalizować klapę prowadzącą do piwnicy. Jest to niewielka klapa, o wymiarach mniej więcej 3x3 stopy podnoszona do góry. Na dole słychać jakieś piski i szelesty, zaś wejście jest zamknięte wielgachną kłódką.

-Co on znowu tam wymyślił, ohh... krasnoludy i ich ta prostota, może i dobrze, że nie są tak szlachetne i wykrztałcone jak elfy, gdyby poznali tak dobrze magie jak my... ale co tam, dawno nic się nie działo, może to cisza przed burzą...-

Kel oczywiście zanudzał tymi swoimi przechwałkami elfimi, ale w końcu elfy takie są i na prawdę mają czym się przechwalać...

-Może wykształcone ale na pewno nie wszystkie są szlachetne- Skomentował Keylen -Jednak masz rację faktycznie tu za spokojnie-

Jakby zaprzeczając twierdzeniu o ciszy Thorgrim postanowił przedostać się do piwniczki w iście krasnoludzkim stylu. Zbadał uważnie kłódkę. Była stara, ale wykonana z dobrego gatunkowo metalu. Jednak nie tak dobrego jak jego topór... Thorgrim uśmiechnął się szyderczo, ściągając jednocześnie kwiatuszka z pleców. Wziął potężny zamach mierząc w punkt wyraźnie osłabiony rdzawym nalotem. Świst powietrza i uderzenie. Jedno, a zaraz potem następne. Teraz nie było już kłódki... Torgrim uśmiechnął się z satysfakcją. Usłyszał za sobą szybkie kroki towarzyszy, biegnących w jego kierunku. Oparł się o topór i wpatrzył w drzwi przez które spodziewał się zobaczyć wbiegających człowieka i elfa. Jak tylko pojawili się na widoku zawołał do nich: - Dobrze, że raczyliście się tu pofatygować. Keylen podnieś klapę. Elfie racz rzucić do piwniczki jakieś zaklęcie, co by lepiej dało się ocenić jej zawartość. I pomóż trzymać klapę wojownikowi, bo nie chciałbym tam zostać na dole zatrzaśnięty. A ja wskoczę i sprawdzę, czy nie ma tam czegoś, co ucieszy nasze podniebienia!

Keylen nigdy nie lubił gdy ktoś wydawał mu rozkazy chyba, że była to piękna Lady którą z łatwością mógł manipulować. Jednak myśl o czymś do jedzenia i picia sprawiła, że nawet nie spojrzał na krasnoluda i bezgłośnie wykonał rozkaz. Klapa wyglądała na ciężką ale Keylen z reguły był uparty więc dźwignął klapę i trzymał ją w potężnym uścisku. Na szczęście był silny więc nawet bez pomocy elfa mógł utrzymać klapę. Spojrzał porozumiewawczo na krasnoluda, a potem w mrok który był wręcz namacalny pod klapą.

- Dawaj elfie. Butelki znajdę i bez światła, ale wolał bym znaleźć dobre wino lub piwo niż ocet czy trutkę na nieproszonych gości.
Mówiąc to wskoczył do środka, krzycząc jednocześnie:
- Pokaż wreszcie trochę tej elfickiej magii, bo nie będę tu czekał w nieskończoność!

Nadęnty krasnolud, co on sobie myśli...
Kel wskoczył za Thorgrimem, potem złożył dłonie tak jakby trzymał w nich wodę, i powiedział:
-Chcesz zobaczyć co potrafie, to co teraz zrobie to nic w porównaniu do reszty moich umiejętności-
Po czymi się uśmiechnął, podniusł ręce do góry i krzyknął:
-Kula światła!-

W jego dłoniach pojawiła się rozświetlająca całą ciemność w piwniczce kula, lewitowała nad dłonią elfa. Potem jeszcze raz się uśmiechnął i powiedział:
- I co na to powiesz??-

- Przynajmniej nie będziemy musieli wojować za szczurami - odparł krasnolud mrużąc oczy. - Wszystkie uciekły gdzie pieprz rośnie! Krasnoluda ucieszyła irytacja, jaka pojawił się na twarzy elfa. Kel-tuzar wyglądał tak, jakby zamierzał zaraz cisnąć trzymaną kulą światła prosto w Thorgrima. - Ale, ale co my tu mamy? Te beczki wyglądają na stare, ale nie naruszone. Sprawdźmy co w nich jest. Thorgrim nie był dekarzem, ale wiedział doskonale co trzeba zrobić, by dostać się do beczki z piwem, a miał nadzieję, że w tej beczce będzie akurat piwo. Wziął leżący na ziemi drewniany kranik i jednym szybkim ruchem wbił go w wyznaczone do tego miejsce w beczce. Nie szukał kufla ani szklanek, bo nie spodziewał się ich znaleźć w tej ruinie. Podniósł stary dzban, który wyraźnie służył za mieszkanie szczurom. Wysypał jego zawartość na ziemię i przepłukał tym co znajdowało się w beczce... Do nozdrzy wszystkich zgromadzonych doszedł przyjemny aromat starego wina. Elf wyraźnie rozpromienił się, że to wino, co z kolei wywołało wymowne rozczarowanie na twarzy krasnoluda. - A niech to.... Thorgrim zaklął szpetnie pod nosem i spojrzał z wyrzutem na radosne oblicze elfa. - Zawieś tą kulę w powietrzu i skosztuj. To chyba wasza produkcja - powiedział krasnolud wycierając rękawem skąpane w winie usta.

Elf skosztował. Faktycznie wino było elficką produkcją, i jeśli smakowało tak dobrze, i jeśli wierzyć niewyraźnym rycinom na beczkach to liczyło sobie ponad 1000lat!! To wino warte jest majątek!
(P.S. Mam prośbę, możecie nie wchodzić mi w kompetencję opisując to co widzicie? W piwnicy mogło być stado zdechłych fok, a nie beczki z winem :/)

- Cieszę się, że w tej podróży przytrafiło się nam choć trochę przyjemności. Jeśli to wino jest tak stare, jak mówi elf to można by na nim zarobić niezłą sumkę. Ale teraz jest coś ważniejsze od pieniędzy. Kel zrób mi proszę trochę miejsca. Nie będziemy przecież co chwilę wracać tu po następną porcję. Thorgrim zaparł się mocno, zebrał wszystkie siły i podniósł beczkę z winem, a następnie wystawił ją poza piwniczkę. -Na dole jest jeszcze parę ciężkich beczek. Jeżeli jest w nich równie stare wino jak to co mamy tutaj to jesteśmy bogaci. Ale ty będziemy się martwić później. Chodźmy teraz do kominka. Tam napijemy się w spokoju i trochę odpoczniemy. Jutro się zobaczy co przyniesie nowy dzień.