- Co jest Kel, nie ociągaj się! To może być TO, czego szukamy! - wykrzyknął Thorgrim za plecy i biegiem puścił się w kierunku dopiero co zauważonych ciał. Nie był pewien, ale z tej odległości wyglądały na krasnoludy... A Thorgim nie przejmował się tym co dzieje się dookoła. Teraz liczyło się dla niego tylko to, by jak najszybciej dotrzeć do ciał. - Kel no ruszże się!

Gdy krasnolud dobiegł do ciał stanął jak wryty. Jedno to raczej stary trup. Leżał tutaj kilkanaście lat co najmniej, gdyż pokryty był tym samym proszkiem co wszystko w koło. Drugie ciało leżące tuż obok trupa było ciało Keylena, waszego niedawnego towarzysza, który zniknął jakiś czas temu.

Kelem poruszył się lekko próbując dać znać, że jeszcze żyje. Nie wiedział gdzie jest, skąd się tu wziął a przez ten kurz nie wiedział nawet, z kim ma do czynienia, miał jednak nadzieję, że nadciąga pomoc. Chciał coś powiedzieć, ale kurz, którego się nawdychał uniemożliwiał mu mówienie, chciał wzywać pomoc, lecz zamiast tego zaczął głośno kaszleć. Nienawidził być tak bezbronny i zdany na łaskę nieznanych mu ludzi.

Kel pobiegł za krasnoludem, i nagle zobaczył jak jedno z "martwych" ciał się poruszyło, podbiegł do ledwo żywej osoby i krzyknął:
-Thorgrimie zobacz!! On chyba żyje!!-
Widzę, że chyba jest wykończony spróbuje mu pomuc zaklęciem
Po czym elf wyciągnął ręce nad leżącą osobę i po chwili z dłoni zaczęła wypływać świetlisto-złota eneriga, która zaczęła otaczaj postać.
No mam nadzieje, że to mu pomoże, jeśli ma jakieś rany to (chyba wszystkie) zniknął
(PS:To taki czar na oczyszczenie, który leczy rany itp. ; )

Kelem przetarł zakurzone powieki i zobaczył górującą nad nim postać, nie od razu poznał znajomego elfa, gdyż wszystko w głowie mu jeszcze wirowało od tajemniczego zaklęcia.
-Wy i te Wasze elfie czary- krzywy uśmiech zagościł na młodej twarzy wojownika
-Ciesze się jednak, że to Wy a nie ktoś inny- Wojownik próbował sę podnieść lecz był jeszcze zbyt oszołomiony magią, która w nim płynęła

Powoli krew zaczynała szybciej krążyć w żyłach wojownika. Siły powracały. Czary elfa to dobra rzecz, pytanie tylko jak długo będą działać? Najważniejsze, że teraz powoli odzyskujesz siły i chęć do życia.

- My również cieszymy się, że cię widzimy. Chociaż miałem nadzieję, że nasze ponowne spotkanie odbędzie się w bardziej sprzyjających okolicznościach. Nie przemęczaj się. Chcemy byś wyzdrowiał, a nie zabrał się na tamten świat próbując wyrzec słowa podzięki. Porozmawiamy jak dojdziesz do siebie. A mamy o czym rozmawiać - pomyślał Thorgrim.

Kelem kiwnął tylko głową gdyż na więcej nie było go stać. Popatrzył jeszcze bystro na krasnoluda jakby chciał usłyszeć jego myśl. Po chwili znów położył się na zakurzoną posadzkę i zasnął spokojnym, zdrowym snem.

- Zostań przy nim elfie. Ja nie znam się na leczeniu i mógłbym tu bardziej zaszkodzić niż pomóc. Rozejrzę się tutaj trochę. Może znajdę coś wartego uwagi, jak łóżko dla tego wojownika. Thorgrim pozostawił dochodzącego do siebie człowieka pod opieką elfa i zaczął rozglądać się uważniej po budynku. Mam nadzieję, że znajdę coś wartego uwagi. Na początek wystarczyłoby coś, co mogłoby posłużyć za łóżko, ale może poszczęści mi się i znajdę coś bardziej wartościowego... - pomyślał Thorgrim.

-Dobrze Thorgrimie ja tu z nim zostanę, a ty idź-
Potem elf jeszcze spojrzał na odchodzącego do innego pomieszczenia krasnoluda, i zwrócił się do Kelema:
-Mam nadzieje, że zaraz coś znajdzie, przecież nie będziesz tu leżał i tak już sporo się należałeś na tej okurzonej, twardej ziemi.-