Rozglądacie się w przerażeniu za drogą ucieczki ,takowej jednak nie odnajdujecie.Trupy zbliżają się ,wydaje się jakby były wszędzie.Strach opanował wasze ciała na tyle ,że jest ciężko ruszyć się a możecie zapomnieć o tym żeby cokolwiek zrobić.
Krąg zawęża się coraz bardziej, do tego ciała które leżały w pobliżu zaczynają się poruszać.Z otępienia wyrywa was krzyk Gallara -
kreatura która której ucięto wszytko od pasa w dół wgryzła się w jego nogę.
Krew trysnęła na jej mordę a pazury wbiły się głębiej w ziemię.

Staram się odczepić kreaturę poprzez machnięcie nogą. Gdy tylko to zorbie rozglądam się i zaczynam walczyć z tym co podejdzie do mnie najbliżejnaj. Uważam przy tym na koleje wycelowane we mnie ataki stworów -Co tak stoicie! Myślcie jak z tąd uciec!-

Nie gadając o tym jak się stąd wydostać rzucam się biegiem w stronę gdzie stojące trupy są w największych odległościach od siebie. Liczę, że nie są zbyt szybkie i ciężko im będzie się schylić i złapać mnie jak będę lekko pochylony.

Abbudin

Trup coraz silniej trzyma twoją nogę gdy potrząsasz nią.Wgryza się po raz drugi i odgryza kawał żywego mięsa.Jego puste oczy pałają nienawiścią.Jeżeli czegoś nie zrobisz to zeżre cię w całości ,co zresztą zamierza.

Fistus
W jednym miejscu rzeczywiście jest dość rzadko i możesz przebiec.
Gdy to robisz potwory próbują cię złapać jednak udaje ci się odtrącić ich brudne łapska.Smród jest przerażający i im dalej brniesz w stado nieumarłych, zauważasz że jest ich naprawdę bardzo dużo.
W końcu wydostajesz sie poza zasięg grupy ,kilkoro z trupów zawraca w twoją stronę.Nie możesz złapać tchu i przystajesz ze zmęczenia.Masz chwilę żeby odetchnąć.

Gallar

Zaczynam nawalać pięśćiami trupa. Uważając przy tym co robią inne kreatury i towarzysze towarzysze.

Gorączkowo rozglądam się za drogą ucieczki. Jeśli jest to możliwe biegnę za osobą, której udało się wydostać z tej pułapki. Jeślli nie mam innego wyjścia staram się wyrwać na własną rękę z tego piekielnego kręgu nieumarłych! Biegnąc staram się odepchnąć co bliższe truposze.

szybko rozglądam się za jakąś belką którą mógbym obronić się przed wszystkim co mnie zaatakuje. Jeśli znalazłem takoż podnosze ją i przechodze z postawy defensywnej do postawy ofensywnej. Z krzykiem "śmierc matkojebcom " napieram na pierwszego oponenta który stoi mi na drodze do wolności.

Zatrzymuje się sapiąc, spoglądam jeszcze raz w stronę, z której przybiegłem, na kilku zombi, którzy ruszyli za mną i resztę ludzi, z kórymi jeszcze niedawno byłem zamknięty. Po szybkim zobaczeniu jak sobie radzi 'pościg' i reszta zaczynam się rozglądać za drzewem. Ta wioska nie przecież nie może stać na środku niczego, gdzieś tu musi być jakieś drzewo, na które uda mi się wejść i poczekać do rana kiedy przybędzi jakiś oddział straży, wojska lub ktokolwiek zwabiony wielkim dymem i łuną na niebie w nocy - pomyślał.

Dookoła rozciągają się pola uprawne ,pomiędzy belkami odgradzającymi można zauważyć drogę wiodącą na wzgórze.Jakieś 600-800 m od miejsca gdzie zatrzymał się malec widać las.
Niestety Elwood nie znalazł nic co mogłoby służyć do walki.
Templarius widzi,że w miejscu gdzie przecisnął się niziołek zrobiło się więcej miejsca ,ponieważ część nieumarłych zawróciła za biegnącym.
Gallar - z wielkim wysiłkiem udaje ci się odepchnąć trupa.Twoja noga strasznie krwawi i ciężko ci będzie iść

Ruszam w stronę lasu. W głowie tylko jedna myśl - byle dojść do lasu, nie muszę biec, byle mnie nie złapali, byle mieć jeszcze potem odrobinę siły na jakąś wspinaczkę...