[Autorski] Wyprawa po klejnot
 

Alfreda obudził jakiś hałas. Otworzył oczy i zauważył, że nie tylko on się obudził. Jego towarzysze też się zbudzili. Wstał z łóżka i zaczął się ubierać. Miał zamiar sprawdzić co się dzieje za drzwiami. Nie był w dobrym nastroju. Nigdy nie lubił, gdy ktoś zakłócał jego sen. Podszedł do drzwi o otworzył je leciutko. Wychylił głowę przez szparę. "Niech no ja złapię tego kto tak hałasuje" - pomyślał.

Alfred widzi 3 pijanych gości
-Nie przeszkadzaj nam karle-grajku! A może chcesz wyjść stąd bez głowy?!

Mervila również obudził hałas dobiegający zza drzwi. Wstał więc, ubrał się, włożył miecz do pochwy i z zaciekawieniem zajżał przez szparę. Widząc nietrzeźwych jegomościów grożących Alfredowi, podszedł do niego i powiedział:
- Spokojnie, myślę jednak, że nasze głowy pozostaną na swoich miejscach.

-Nie sądzę!
Bierze do ręki mały giętki patyk i uderza Mervla nim w szyję.
-Giń!
Nie czujesz bólu ale za to czujesz krzyk swego umysłu! "Idź się odlać!" krzyczy.

"Chyba wypili więcej niż powinni", pomyślał Mervil i powoli podszedł do Alfreda.
- Ja się na chwilę oddalam przyjacielu - szepnął do niziołka. Zdecydował, że hałaśliwi goście nie stanowią poważniejszego zagrożenia, po czym odszedł z zamiarem znalezienia jakiegoś dogodnego miejsca do zaspokojenia nagłej, acz niepokojąco silnej potrzeby.

Mal w pierwszej chwili uznał że żaden powód nie jest wystarczająco dobry aby ściągnąć go z łóżka. Dopiero kiedy uznał że hałas już nie ucichnie, usiadł na łóżku i zaczął się ubierać. W międzyczasie bez większego zainteresowania spoglądał na tego małego grubasa stojącego w drzwiach, który najwyraźniej z kimś rozmawiał. Nie miał ochoty ingerować. Jeśli jest się gnomem to nie powinno się wychylać. I tyle. Wstał, podszedł do okna i przez dłuższą chwilę spoglądał przez nie. Następnie cicho zaklął pod nosem, oparł się plecami o ścianę i ponownie przyglądał się rozwojowi sytuacji.

Na górę do grupy podróżników przychodzi karczmarz z bigosem i winem a za nim idzie tropiciel.
-Witajcie! Podobno mnie szukaliście. Oto i śniadanie dla was, na mój koszt.

( poprzedniej nocy niesforny krasnolud opuszcza pokój bez wiedzy towarzyszy i poznaje 3 tajemniczych ludzi )

Stary krasnolud reagował na najmniejszy szmer. Wieloletni łowca miał wyostrzony instynkt jak na kogoś pokroju swej rasy. Wieloletnie łowy i wyprawy, nauczyły go szybkiego podrywania się z toporem w ręku gotowym do zadania śmiertelnego ciosu.

To przebudzenie było najbardziej wyjątkowym od kilku miesięcy. Poderwał się on bowiem na nogi. Topór trzymany za głową, gotowy na opuszczenie na łeb przypadkowego wroga, przeważył krasnoluda, który z impetem padł na podłogę, siarczyście przy tym klnąc.

Szybko się pozbierał i rzucił okiem czy ktoś nie widział tego jakże kompromitującego incydentu.
Gdy Mal się obracał, ujrzał grymas brodatego, który zostawiając topór za sobą, ruszył ku drzwiom.

Cała bieganina i zamieszanie niezwykle go zirytowały. Odsunął Alfreda i wyszedł na wprost pijaczków.

Ku zdziwieniu innych i swemu zachwytowi .......

- Witajcie !!! Mi nadal szumi od wczorajszych wygłupów !!! Wy jeszcze tutaj ?? Całą noc żeście pili ?? Be ze mnie ?? Myślałem żeśmy kompani od płynów palących i krasnoludzkiego trunku !!! Pozwólcie, że postawie wam kolejkę, na dobre rozpoczęcie dnia !!!

W tym momencie Soulustil podchodzi do barmana i zamawia 3 trunki w wysokich kuflach.

Po niedługiej chwili cała trójka pogrążona była w wyśmienitej pianie

- Alfredzie, podejdź, napij się z nami !!!

Puszcza oko do towarzysza.

Barman przynosi wam wbrew zamówieniu Arenaturat, mooocny alkochol robiony z owoców pewnej bagiennej rośliny.
-Przykro mi ale wszystkie piwo jakie miałem wychlaliście wczoraj!