[WFRP 2ed.] Cz.5 - Oddaj co nie twoje

Gob1in · 01-03-2013, 22:39

- No tak, zawsze nie w porę... - mruknął bardziej do siebie, niż do kochanki. Ta zdawała się nie słyszeć zamieszania na zewnątrz.
- Señora... Nele! Posłuchaj! - głowa pani Weisser wynurzyła się spod pościeli.
- Nierad jestem przerywać damie... szczególnie tak utalentowanej, jak ty... - de Ayolas uśmiechnął się - Jednakże ten dzwon rozprasza mnie całkowicie... - kolejny uśmiech i chwila ciszy, by Nele mogła ochłonąć i zrozumieć powagę sytuacji. Oczywiście nie było wiadomo, z jakiego powodu zaczęto bić w dzwon, jednak o ile zakonnik nie upił się i nie ćwiczył swych umiejętności muzycznych, to rozchodzące się w noc dźwięczne uderzenia oznaczały kłopoty...
- Gdzie są moi ludzie? - pani Weisser błyskawicznie weszła w rolę kobiety mającej na swoich usługach drużynę najemników. Ramirez znów podziwiał dwie zupełnie odmienne osobości kryjące się w tak kruchym i apetycznym ciałku.

"Kobieta prawie doskonała" - westchnął. Potrafiła korzystać z wszelkich atutów, by osiągnąć swój cel. I Estalijczyk bez wahania mógłby zaświadczyć, że niektóre atuty tej niewiasty były tam, gdzie powinny i takie, jak powinny. A termin "prawie doskonała" zostawiał pewien margines tajemniczości, bowiem dotąd, poza zainteresowaniem dziwnym kamieniem, nie zdradziła swych prawdziwych zamiarów. Ponownie jednak, z niekłamaną przyjemnością kontemplując klasyczny profil twarzy, jędrny biust, miłą dla oka i dłoni kibić i wspaniale zaokrąglone pośladki przechodzące w wartą docenienia linię smukłych nóg, stwierdził, że jemu do poznawania akurat tej tajemnicy się nie śpieszy, a sprawa nieznanych zamiarów była błaha i nieznacząca w obliczu tylu zalet.

Z trudem oderwał oczy od kochanki i jął się ubierać. Szczęściem oręż miał przy sobie, chociaż w wynajętym przezeń pokoju pozostawił resztę skromnego dobytku. Nie było jednak tam niczego, co mogło mieć znaczenie w przypadku, gdyby kłopoty we wsi okazały się poważne. Zapiął pas wraz z wiszącym nań rapierem i poprawił lewak. Był gotów, jednak uprzejmie poczekał, aż Nele zakryje swe wdzięki bardziej formalnym strojem. Później będą mogli wyjść i sprawdzić przyczynę rwetesu.

01-03-2013, 22:39	#11
Gob1in Reputacja: 1	- No tak, zawsze nie w porę... - mruknął bardziej do siebie, niż do kochanki. Ta zdawała się nie słyszeć zamieszania na zewnątrz. - Señora... Nele! Posłuchaj! - głowa pani Weisser wynurzyła się spod pościeli. - Nierad jestem przerywać damie... szczególnie tak utalentowanej, jak ty... - de Ayolas uśmiechnął się - Jednakże ten dzwon rozprasza mnie całkowicie... - kolejny uśmiech i chwila ciszy, by Nele mogła ochłonąć i zrozumieć powagę sytuacji. Oczywiście nie było wiadomo, z jakiego powodu zaczęto bić w dzwon, jednak o ile zakonnik nie upił się i nie ćwiczył swych umiejętności muzycznych, to rozchodzące się w noc dźwięczne uderzenia oznaczały kłopoty... - Gdzie są moi ludzie? - pani Weisser błyskawicznie weszła w rolę kobiety mającej na swoich usługach drużynę najemników. Ramirez znów podziwiał dwie zupełnie odmienne osobości kryjące się w tak kruchym i apetycznym ciałku. "Kobieta prawie doskonała" - westchnął. Potrafiła korzystać z wszelkich atutów, by osiągnąć swój cel. I Estalijczyk bez wahania mógłby zaświadczyć, że niektóre atuty tej niewiasty były tam, gdzie powinny i takie, jak powinny. A termin "prawie doskonała" zostawiał pewien margines tajemniczości, bowiem dotąd, poza zainteresowaniem dziwnym kamieniem, nie zdradziła swych prawdziwych zamiarów. Ponownie jednak, z niekłamaną przyjemnością kontemplując klasyczny profil twarzy, jędrny biust, miłą dla oka i dłoni kibić i wspaniale zaokrąglone pośladki przechodzące w wartą docenienia linię smukłych nóg, stwierdził, że jemu do poznawania akurat tej tajemnicy się nie śpieszy, a sprawa nieznanych zamiarów była błaha i nieznacząca w obliczu tylu zalet. Z trudem oderwał oczy od kochanki i jął się ubierać. Szczęściem oręż miał przy sobie, chociaż w wynajętym przezeń pokoju pozostawił resztę skromnego dobytku. Nie było jednak tam niczego, co mogło mieć znaczenie w przypadku, gdyby kłopoty we wsi okazały się poważne. Zapiął pas wraz z wiszącym nań rapierem i poprawił lewak. Był gotów, jednak uprzejmie poczekał, aż Nele zakryje swe wdzięki bardziej formalnym strojem. Później będą mogli wyjść i sprawdzić przyczynę rwetesu. __________________ I used to be an adventurer like you, but then I took an arrow to the knee... Ostatnio edytowane przez Gob1in : 08-03-2013 o 15:45.