Iście, zabawa w żonglowanie odbezpieczonym granatem.

Co poradzić, że lubimy jako drużyna życie na krawędzi :D
(Inaczej byśmy nie byli awanturnikami)

Pomyślmy o potencjalnym zwrocie z inwestycji, teraz ryzykujemy ale za x lat będziemy mieć własną baterię artylerii samobieżnej! ;)

I jeszcze do tego księstwa rządzonego przez przyjaciela świętej pamięci Mathiasa to jak daleko mamy?

Plan jest taki:
Bohatersko ratujemy uwięzione elfy --> Załatwiamy lokum dla dzieciaka ---> Mścimy się na Eugenie ---> Odjeżdżamy na białych rumakach w stronę zachodzącego słońca. ---> Ivan zalicza Elfkę.

No, a jeżeli uda nam się uratować te elfy, to kilku z nich też można również zwerbować. Z tego co pamiętam, to Eugen miał dość sporawą obstawę.

Dodaj do tego wykresu góry złota i Ok :D

Czy już hipoteza, że Eugen był zahipnotyzowany (oraz liczne inne), całkowicie odpadła? ;P Może to dobry, trochę zagubiony człowiek.

Ilość mutków szła w dziesiątki, a przecież cały kult nie musiał jednomyślnie napadać na karawanę. To raczej rosnące zagrożenie na skalę księstwa. Tak tylko przypominam, bo macie skłonność do przeceniania własnych sił. ;)

Więc przedstawię współspaczom pod rozwagę mój szczwany długoterminowy plan na podstawie tego co wiemy na chwilę obecną i tego, że na wschód od nas żyją smoki i nie warto tam iść.
1.Pomożemy uwolnić elfy i hobgobliny i w zamian poprosimy o pomoc z czarownikiem (okradł nas z zapłaty i chciał zabić należy się odpłacić pięknym za nadobne), w końcu powinni nam być wdzięczni oraz zabicie plugawiącego las czarownika leży w najlepszym interesie „leśnych braci”/”opiekunów lasu”! Pytamy czy zna ktoś drogę przez góry.
2. Udajemy się do Riesenburga oddajemy chłopaka do terminu i próbujemy zwerbować kogo się da. Może uda się przekonać samego maga i jakąś straż obywatelską czy co tam teraz rządzi, ewentualnie możemy próbować odwiedzić zdetronizowanego księcia i przekonać, że tylko chwała bohatera może mu oddać władzę.
3. Spotykamy się z uratowanymi w Nonnweiler po miesiącu czasu świata gry (tyle nam pewnie to zajmie z względu na dystanse i organizację).
4. Zabijamy Eugena z przyjacielem złoto i dworek nasz (o ile nie skażony)
Mamy miejsce na przezimowanie, fundusze zrabowane z dworku i sławę lokalnych bohaterów.
Innymi słowy awanturniczy kapitał, czyli to co w politycznej próżni księstwa dla ambitnych ludzi i krasnoludów jest drabiną społeczną albo do lokalnej polityki, albo do przygody gdzie zleceniodawca do nas się fatyguje lub środki by kupić lepszy sprzęt i w pogodzie, która nas nie zabije ruszyć dalej w świat.

No i mamy wtedy zdefiniowany jakiś cel, poprzedni jak rozumiem umarł z poprzednim magiem, oraz szkoda mając dany sandbox bujać się od zdarzenia losowego do zdarzenia losowego. Na plus przezimowanie pozwala na ładne fabularne zamknięcie rozdziału i rozwinięcie postaci bez paradoksu „staje się lepszy w walce w środku walki bo akurat uzbierało mi się dość PD za ostatniego wroga”

Jest ambitnie ale tylko wielkie wyzwania tworzą wielkich bohaterów :D

Plan B. Zwiewamy daleko, zachodnie księstwa, za 6 tygodni zima. Tielia zimą jest ponoć dobrym miejscem ;)

Co wy na to?

edit: Przeoczyłem, że mam plan podobny do Hazarda :)

Po części to może mieć sens. Bo w sumie wyprawa w ten przeklęty las była zwykłym przypadkiem, bo gdzieś tam wybuchło powstanie. Ale podobieństwo Eugena do tego drugiego jegomościa w lesie też jest czymś zastanawiającym. No, ale w sumie wszystko okaże się gdy się z nimi spotkamy :)

Tak sobie teraz myślę, że wyprawa do Riesenburga i pobliskich księstewek nie byłaby wcale taka głupia. Po drodze moglibyśmy werbować chętnych, który chcieliby powalczyć trochę ze złem. Może udało by się nawet nakłonić jakiegoś księcia by wspomógł nas swą armią ^^

Bez Mathiasa raczej nie opłaca się nam już tam iść.

Edit:
Dziwię się, że jeszcze nikt nie zainteresował się tymi tajemniczymi błyskawicami w oddali. :P

Na ten moment niech będzie, Moritz się zgadza. Szacuje, że po zrealizowaniu / próbie zrealizowania (niepotrzebne skreślić) pierwszego fragmentu z pierwszego punktu liczebność drużyny zmaleje o połowę, więc kolejne kroki i tak pewnie będą musiały być przedyskutowane na nowo.

Miejmy nadzieje, że jesteś fałszywym prorokiem.
Ale ambitny plan zrealizowany częściowo to i tak zawsze sukces!