Odkłaniam się. Kiedy już stosik z goblinami jest gotowy zaczynam odmawiać w myślach modlitwę do Morra:
"Panie Dobrej Śmierci, Snów i Iluzji. Oto dusze dla Ciebie. Nie są godne kogokolwiek, ale lepiej niech trafią do Ciebie niż Do Tego Którego Ścieżki Znaczy Krew. Niech ogień, który je pochłonie poprowadzi przed Twoje oblicze i zostaną tam osądzone. Otwórz bramę do swego królestwa i obejmij ich dusze mrokiem. Ahtur!"
I krzeszę iskrę na stos ciał.

Przyglądał się dziwnym rytuałom kapłana potem spojrzał na jeżdzca... Krasnolud zna droge do kopalnii, to on nas tu ściągnął... Dobrze zapamiętał imię wojownika... i miał do niego szacunek.

Tak, spalic ich na popol by rozrzucic go na cztery strony swiata Powiedzial Ragnar obserwujac, wydajac sie, znany mu rytulal.

Bedac juz na koniu jezdzca bierze gleboki oddech, i czeka, wpartujac sie w jakis odelgly punkt w przesrrzeni podan linia lasu.

Mości brodaty- zwrócił sie do krasnoluda- prowadźcie zatem do kopalni chyba waszym tam teskno za nami
Zastanawia sie jednak jak zaskoczeni bedą brodacze gdy zobaczą "garstke wsparcia

Kończę rytuał spalenia rozrzucając prochy na cztery strony świata. Zmarli trafili do Morra a ich plugawe ciała oddane zostały Naturze. Po Tamtej Stronie czeka ich zapłata godna ich uczynkom. Na słowa Ragnara o popiele kiwam głową z uznaniem. Kończę i czekam na decyzję o wymarszu.