Karczmarz natychmiast przynosi ciepłą strawę, za którą żąda zapłaty w wysokości 6 szylingów.

Wysupłuję (a zostało tego niewiele) i płacę. Błogie ciepło rozlewa się w żołądku. Tak to można dzień zaczynać. Kiedy zjem, czekam na resztę towarzystwa.

Otwieram zaspane oczy i biore od karczmarza jedzenie : następnym razem mnie nie budz bez kufla piwa.
Po zjedzeniu i wypiciu zeswojego "Kubeczka" Spirytusu wstalęm i zbieram reszte : Wyruszamy skopac tylki tym tchózliwym workom zgnilego miesa poczym wychodzi z karczmy

Również wychodzę z karczmy oczekiwać zgromadzenia przed budynkiem. W dodatku taka ładna pogoda - w sam raz na umieranie.

Patrzy, że ekipa się powoli zbiera... A gdzie ten cholerny niźiołek ?! Przecież już była najwyższa pora... Idź go ktoś zbudź !

Pokazuję na siebie oraz na zamknięte usta i kręcę głową w niemym przeczeniu.

Patrze na ciebie i muwie : Napewno nie ja , krasnoludy nie są od budzenia spiących worków miesa Po chwili dodaje : Moze by go karczmarz obudzil?

Poderwany przez karczmarza z słodkiego snu, zaczął wciągać i obwąchiwać powietrze by sprawdzić czy aby już strawa była na stole, nastepnie drapiac sie w właściwych miejscach zaczął śniadanie uprzednio je zamawiajac.
To kiedy ruszamy?-spytał krasnoluda jako kierownika wycieczki
Obejzał osobnika o niewyjściowej twarzy "duże blond wredne- żeby tylko sie do nas nie doczepiło". Skończyl śniadanie i przygotował sie do wyjścia.

W głosie rudobrodego krasnoluda słychać było obawę o los kopalni i zamieszkujących w niej krasnoludów. Jego stanowczy głos mówił wam, że pośpiech jest konieczny.