Mi Raaz

Loch szalonego maga spełnia wszelkie wymogi. Ja sam od jakiegoś czasu korzystam z gotowych scenariuszy, bo to pozwala zaoszczędzić mi masę czasu. Jest szczątkowa fabuła. Są gotowe wyzwania. Jedyne ale: start zdaje się od 5 poziomu.

Za to wstęp do Lochu czyli ten Waterdeep Heist to przygoda 1-5 poziom, która jest bardzo mocno fabularna i świetnie wpasowywałaby się w realia forum - będąc zaprzeczeniem tego czego oczekujesz w tym temacie.

Zgadzam się z Johnem, że Sfery Mocy do Pathfindera to cos naprawdę cudnego. Chętnie bym w tym zagrał, jednak poziom komplikacji względem DnD 5e jest spory. Jeżeli się nie czujesz i nie masz podstaw Pathfindera na dobrym poziomie, to nawet o tym nie myśl. Szelma ma rację.

Jak wyżej zauważono: na tym forum ludzie bardzo lubią odgrywać postaci i często mają z tego większą frajdę niż z samej taktyki walk. Bez fabuły ryzykujesz szybkie wykruszenie się ludzi z tego forum. Jak coś, to ja się chętnie rzucę na dungeon crawl bez dużego odgrywania... bo mam cztery czy pięć innych sesji z naciskiem na fabułę. Potraktowałbym to jako odmianę ale czy znajdziesz wielu takich jak ja? Wątpię.

 

__________________
Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe.

”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej.

Shartan

Pathinder ma ciekawy świat, ale jego mechanika jest o wiele bardziej skomplikowana i czasochłonna od 5 edycji systemu DnD. Dlatego tak bardzo popularne jest konwertowanie przygód z Pathindera na mechanikę 5 edycji DnD.

Wstęp do lochu szalonego ma z pewnością zebrał by graczy, którzy już by zostali na tą część mechaniczną, bo wczuli się w postać, ale najpierw trzeba by przejść przez tą część fabularną. Można by też zacząć od razu od lochu, ale wtedy jest większa szansa na wykruszenie się graczy.

 

Alex Tyler

Podjęcie się po tych poradach przez Connora prowadzenia Dungeon of the Mad Mage byłoby iście poetyckim ukazaniem absurdu pbfów i odrealnienia osób w nie grających.

Mówimy o środowisku gdzie około 15-20% jednostrzałów w ogóle doczekuje się zakończenia. A średnia długość sesji to z 1,5-2 tygodnie.

Poza tym ktoś, kto nie ma dość zapału, by dokończyć krótką sesję jako gracz miałby prowadzić kampanię, która wymaga przynajmniej roku na ukończenie przy regularnym graniu na żywo? Nawet jakby chciał tylko połowę, to nadal kilka lat pbfowania.

Zwłaszcza że ten mega loch to tylko tło dla scenariuszy i motywacji, które musi ułożyć sam MG (poderek daje tylko suche zahaczki). Inaczej z sesji robi się pusta łupanina dla najgorszych możliwych grinderów. Każdemu się to przeje. Stąd taka sesja nadal wymaga sporo prepu i dobrych pomysłów.

Lepiej już grać w napisaną na kolanie autorkę, póki starczy chęci i energii, korzystając z różnych generatorów/tabel losowych do wydarzeń/pomieszczeń w dungeonie. W ten sposób prepu jest zero.

 

__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”.

Asmodian

To się aż prosi o OSRPG. Poszukaj starych D&D (BECMI) i starych modułów z serii Basic. Właściwie to są same lochotłuki, z naciskiem na mechanikę i eksplorację lochów. Powyższe powinny być dostępne jako PDFy w przepastnych internetach za totalną darmochę. Generalnie, im prościej w mechanice, tym lepiej, wiec unikaj Pathfinderów, a nawet 5ed D&D też niekoniecznie jest dobrym wyborem.

Właściwie mając Roll20 i powyższe materiały można spokojnie się bawić i to wyjdzie, o ile znajdziesz chętnych na taki rodzaj zabawy. Nie bardzo wiem, czy znajdziesz ich na forum PBF, gdzie ludzie raczej po to są, aby Roll20 i innych podobnych mediów raczej unikać ale to już problem konkretnie forum, nie pomysłu.

 

__________________
Iustum enim est bellum quibus necessarium, et pia arma, ubi nulla nisi in armis spes est

Aro

Pathfindera 1e*. Prowadząc PFa jedynkę trzeba ogarniać sporo, bo jest bardzo wiele furtek na zbudowanie mechanicznego potwora (połamany summoner to wierzchołek góry lodowej), a i balans między klasami pozostawia wiele do życzenia (ale wsm. to taki urok d20). Polecam za to Pathfindera 2e, bo jest o wiele lepsza nie tylko od swojego poprzednika, ale i 5e, bo pozwala na budowę ciekawszych postaci i jest więcej pola pod kustomizację. I mechanika jest łatwa do przyswojenia.

 

Alex Tyler

Pf2e wciąż jest relatywnie skomplikowane. OSRy są za to proste i wręcz stworzone do przeróżnych hexcrawli.

 

__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”.

Johan Watherman

Dla mnie osobiście sferowe wydanie Pathfndera jest dużo mniej skomplikowane. Nie wiem czy to kwestia lepszego wiki, lepszego balansu czy po prostu ograniczenia wyboru do konkretnego podsystemu, a pewnie to wszystko plus jeszcze trochę
Pathfinder 2 ed cierpi na mały brak opcji. Jest spoko na niezobowiązującą grę ale jeśli chcesz się mechaniką pobawić to nie jest to najlepszy wybór.

 

__________________
Otium sine litteris mors est et hominis vivi sepultura.

Asmodian

Podkreśliłem problemy nowych PFów i DDków. W prostym, niekończącym się (jak napisał autor wątku) lochu, problemem nowych edycji będzie wejście postaci w pewien nazwijmy to "build". On po pewnym czasie albo się znudzi, albo stanie się nieoptymalny, a więc zniechęcający dla samego gracza i może spowodować jego opuszczenie sesji. Również w drugą stronę, zbyt ciekawe mechanicznie ("buildy" bogate w specjalne opcje - tzw. features, traits etc.) mogą w pewnych momentach zabawy ją drastycznie uprościć, sprowadzając ją do łatwego rzutu na cechę lub umiejkę np. Biorąc pod uwagę, że przy nowszych edycjach postaci awansują dosyć szybko, zabawa w nieskończony loch szybko skończy się prowadzeniem ekipy postaci z boskimi mocami w dajmy na to losowym lochu.
W zawiązku z powyższymi, nie polecałbym też 5ed D&D - bo oferuje za dużo, a "przeróbki" starych modułów dobrze wyglądają na papierze - gorzej w praniu.

IMO optymalną opcją byłoby zmuszenie graczy do wolniejszych awansów postaci, braku wydumanych opcji do kustomizacji postaci, za to używanie kreatywne stronników, ekwipunku i bardzo ograniczonej magii - w wielkim skrócie, skupić się na lochu, nie postaciach graczy i ich mechanice. A to rozwiązanie najlepiej aplikują stare edycje DDków.

 

__________________
Iustum enim est bellum quibus necessarium, et pia arma, ubi nulla nisi in armis spes est

Wired

Poza Lochem Szalonego Maga znajdzie się jeszcze kilka innych scenariuszy pod ziemią, zaplanowanych jako dungeon crawl. Tales of Yawning Portal to przedruk kilku z 3 edycji (chyba od 1 do 11 poziomu), jest też darmowe Walk of the Dead i pewnie kilka innych.
Ogólnie bez zahaczki fabularnej bym tego tematu nie ruszał, samą kostkologią ludzie się (imo) zmęczą.

Bardziej bym się martwił o graczy co nie mają multum opcji co chwila powtarzają tą samą sekwencję cięcia mieczem wroga, grupa magów może się nieźle bawić próbując w każdej jaskini rozwiązać problem z pomocą innych czarów.

Wszystko zależy od chęci MG, graczy można zmieniać i napotykać w lochach na nowych.
Taką sesję też możnaby poprowadzić w kilku MG, dużo łatwiej zmienić MG w gotowym scenariuszu do którego jest podręcznik niż w autorce gdzie większość z niej jest w głowie tego MG co zniknął.

 

Alex Tyler

Tak, pamiętam tę kolejkę chętnych jak niedawno szukano zastępstwa dla MG po porzuceniu przez niego Wewnętrznego Wroga.

W idealnych warunkach to się uda znaleźć nawet Bozon Higgsa. Znając jednak realia, lepiej wybierać rzeczy bardziej przystające do warunków.

Megaloch taki jak w Dungeon of the Mad Mage to nie tylko wielkie mapki z masą zakrętów, wyzwań, pułapek i znajdziek. Ale przede wszystkim ogromny ekosystem, który wypada nadzorować (restocking, ruchy frakcji i mobów (a także pułapek), niekiedy żywo zmieniające się układy lokacji itd.) i w który trzeba tchnąć życie. Poprowadzenie tego to spore wyzwanie. Rozegranie w formie pisemnej tym bardziej (szczególnie przy typowo pbf'owej aktywności, gdzie minimum dwa dni będą zbierane głosy czy skręcić w lewo albo prawo).

Dlatego moim zdaniem lepsze w omawianej sytuacji byłoby łączenie ze sobą kolejnych małych, jednostrzałowych modułów/przygód do OSR (sukcesywnie z ich przechodzeniem) albo ogólnie prowadzenie na generatorach i klecenie z tego fabuły na bieżąco.

 

__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”.