GizmoAdon

Oto właśnie zapowiedziani wcześniej jarlowie wraz z osadami. Możliwa jest gra jednym z synów króla Hakona, lub jarlem Swerkrem.


Król Hakon II Godwinson- Twierdza Sermingsted, wioska Jolmling
Potężny mężczyzna w podeszłym już wieku, doświadczony wojownik, którego lata świetności już dawno minęły. Objął władzę 25 lat temu, po pamiętnym pojedynku z jarlem Sirberykiem, którego jednak oszczędził, dzięki czemu zyskał lojalnego sojusznika. Upodobał sobie najazdy na bretońskie wybrzeże, z pierwszego z nich wziął brankę, która stała się jego ulubioną nałożnicą (ma żonę i trzy nałożnice). Ma trzech synów, z których dwóch najstarszych właśnie weszło w wiek męski.
Rządzi z potężnej twierdzy na wzgórzu Sermingsted, położonej pół dnia drogi od portowej wioski Jolmling, która żyje głównie z rybołówstwa. Obie włości razem liczą blisko dwa i pół tysiąca dusz.


Jarl Olaf Jednooki- Kergisted
Niegdyś wojownik, teraz kupiec. Jarl Olaf zdobył swój przydomek nie dlatego, że ktoś wyłupił mu oko w walce, al podczas kiedy płynąc na jedną z wypraw łupieżczych, zapadł na dziwną chorobę i żeby przeżyć musiał pozbyć się lewego oka.
Teraz właśnie do jego osady przybywają kupcy z Marienburga i Albionu, aby kupować żelazo,srebro i drzewo potrzebne do budowy wytrzymałych statków. Towary są dostarczane do Kerginsted z innych wiosek, po czym są wymieniane głównie na niewolników z Albionu i towary luksusowe oraz przyprawy z Marienburga. Kergisted liczy sobie 1800 mieszkańców


Jarl Silberyk- Twierdza Wotanheim
Stary i bardzo szanowany wojownik, którego twierdza jest pierwszą linią obrony przeciwko Aeslingom. 25 lat temu przegrał pojedynek o władze nad Sarlami z Hakonem, który jednak darował mu życie. Silberyk po dziś dzień spłaca ten dług, chociaż kosztował go życie jego pięciu synów i ukochanej żony. Nigdy nie wziął sobie innej kobiety i skupił się na obronie i najeżdżaniu ziem dzikich i podstępnych sąsiadów z północy, oraz na wychowaniu jedynego pozostałego przy życiu dziecka, 17 letniej Siggy, która stanowi żywy obraz swej zamordowanej przed kilkoma laty matki.
Twierdza Wotanheim, nazwana na cześć głównego bóstwa panteonu Sarlów, słynie ze swoich łuczników, którzy są chyba najlepsi w Norsce, a i w bezpośrednim starciu nie ustępują pola grabieżcom Aeslingów. Wszyscy jarlowie Sarlów są zobowiązani wysyłać potrzebne zaopatrzenie Silberykowi, zaś on sam jako jedyny wasal króla nie musi stawiać się kiedy organizowane są rajdy na południowców. Wszyscy wolni mieszkańcy, a nawet kobiety z konieczności umieją się posługiwać bronią, zaś niewolnicy stanowią mały ułamek 800 osobowej populacji.


Jarl Astrid Smoczyca- Fendhorm
23 letnia kobieta, o płomieniście rudych włosach, która objęła władzę po zmarłym bracie, którego ponoć własnoręcznie otruła. W innych czasach byłoby to karane śmiercią, ale pięć lat temu drakary Fendhorm, które stanowiły prawie trzecią część floty Sarlów były potrzebne Hakonowi do najazdu na Bretonię mającego rozpocząć się lada dzień. Ta ambitna, piękna i niezależna kobieta umie wybrać moment i walki w których chce uczestniczyć. Jako 18 latka dowodziła pierwszym okrętem, który dopłynął do bretońskiego wybrzeża, gdzie zgarnęła pokaźne łupy i rzesze niewolników.
Fendhorm słynie ze swoich szkutników i marynarzy, oraz drwali, którzy zaopatrują stocznie w drewno potrzebne do budowy statków. Miasteczko liczy sobie 1200 mieszkańców.


Jarl Swerker Swerkerson Młodszy- Jolkling
Syn szanowanego jarla Swerkera zwanego Starszym. Wierni wojownicy, szanujący ostanią wolę swojego pana, obwołali jego jedynego syna jarlem Jolkling. Rzadko się tak dzieje gdy członek plemienia, który nie przeszedł jeszcze prób, zostaje już wodzem. Młody Swerker i tak już będący pod olbrzymią presją, w tym roku wszedł w wiek męski i jak głoszą plotki, starsi wojowie wyznaczyli kilku, co silniejszych i wierniejszych swoich synów do ochrony swojego pana podczas prób, aby ten nie przyniósł wstydu Jolkling.

Na włościach Swerkera znajduje się najbardziej wydajne złoże żelaza na ziemiach Sarlów. Niewolnicy całymi dniami wydobywają w kopalniach ten metal, z którego Jolklińscy płatnerze i zbrojmistrzowie wyrabiają znakomite ostrza, topory i koszulki kolcze. Sama osada jest podzielona między przeciwników młodego jarla, a jego zwolenników, którzy jednak w większości są wierni nie tyle emu, co ostatniej woli zmarłego pana. Osada liczy 1600 osób, z których aż koło 300 to niewolnicy pracujący w kopalniach.


Jarl Eryk Topór- Hrajldheim.
Eryk Topór jest największym wojownikiem Sarlów. Udowodnił to wiele razy podczas rajdów i potyczek z Aeslingami. Jest wiernym sojusznikiem króla i jarla Silberyka. Plotki głoszą że stara się nawet o rękę jego córki Siggy.

Hrajldheim to miejsce, gdzie rodzą się ludzie stworzeni do zabijania, jest tam wielu wojowników gotowych pójść w ogień aby zakosztować chwały, wielu bohaterów, którzy znaleźli swe miejsce w sagach skaldów, to właśnie synowie Hrajldheim. Osada liczy sobie 1000 mieszkańców.


Jarl Borg- Upsalla
Ponury mężczyzna w sile wieku i do tego fanatyk religijny. Z wytrwałością tępi wszystkie oznaki kultów Chaosu, a także fałszywych ,,południowych bożków''. Zamknął swoją osadę przed niewiernymi, nie przyjmując kupców z Marienburga i wieszając poświęcając na ołtarzach każdego nieszczęsnego podróżnika, który nie wyznaje panteonu bóstw Sarlów. Większość jarlów unika go jak ognia, lecz królowi Hakonowi kilka razy udało się już nim posłużyć by ukrócić zapędy zbyt ambitnych podwładnych. Niedawno oskarżył Astrid Smoczycę o konszachty z Aeslingami wyznającymi Slaneesha, co jednak pozostało nie udowodnione i wywołało powszechne oburzenie wśród Sarlów. Teraz ambitna kobieta jest jego zajadłym wrogiem.

Upsalla to święte miejsce dla każdego Sarla i ich pierwsza osada w Norsce po tym jak musieli uciekać przed gniewem Sigmara, kiedy ten jeszcze jednoczył ludy, które stworzyły potem Imperium. To właśnie tutaj Wotan i Frigida, naczelne bóstwa plemienia, koronowały pierwszego króla, Barda, który sam po śmierci dołączył do panteonu jako patron wojowników. Co dziewięć lat są organizowane tu uroczystości, podczas których wierni Sarlowie bawią się, ucztują by na końcu złożyć krwawą ofiarę ze zwierząt i ludzi. Kupcy i obcy mają zakaz wstępu do osady liczącej sobie 1000 ludzi.



Jarl Ulfrik- Telemark
Ulfrik nie jest typowym norsmenem, dlatego że jako jeden z nielicznych pokochał zwierzęta którymi są konie. Jego ziemie obfitują w liczne łąki nadające się na pastwiska dla rumaków. Podczas jednej z wypraw do Bretonii przywiózł stamtąd kilka ogierów, które skrzyżował z miejscowymi końmi, tworząc rasę dość szybkich i wytrzymałych, a przy tym mniejszych od południowych rumaków bojowych, które pod wyszkolonym kawalerzystą tworzą siłę nie do powstrzymania. Jarl jest niezwykle dumny ze swoich zwierząt, a szczególnie z młodej, białej klaczy Bryzy, która okazała się najszybszym koniem północy. Jego najstarsza, osiemnastoletnia córka Hilda podziela pasję ojca i to właśnie ona ma największe szanse odziedziczenia ziem ojca spośród trzech sióstr, o ile wojownicy Telemarku pozwolą by kobieta odziedziczyła tytuł. Jej ojciec szuka w tym celu sojusznika, by poprzez małżeństwo umocnić pozycję Hildy. Najodpowiedniejszymi kandydatami wydają się synowie króla, Eryk Topór i młody jarl Jolkling Swerker.

Telemark to osada rolniczo- hodowlana. Tutaj rodzą się najszybsze konie i najlepsi eźdźcy Sarlów. Tutejsze rumaki odziedziczyły wytrzymałość po norsmeńskich kucach i urodę oraz szybkość po bretońskich ogierach. Zdarza się nawet że marienburgscy kupcy kupują sobie najlepsze sztuki jako osobiste wierzchowce albo ogiery do rozpłodu by tworzyć nowe, wytrzymałe rasy koni. Od dziesięciu lat organizowane są tutaj wyścigi konne, w których może wziąć udział każdy wolny człowiek nie tylko z plemienia. Dwa lata z rzędu czempionem tych zawodów jest młoda Hilda, córka jarla. Telemark liczy sobie 1300 mieszkańców.


Rolf Ridderroman- Dunkild
Rolf (jego pierwotne imię to Rajmund) nie miał łatwego życia. Dziesięć lat temu podczas najazdu na Bretońskie wybrzeże był błędnym rycerzem, młodszym synem pomniejszego lorda z Couronne, który nie miał szans na odziedziczenie po ojcu niczego poza błogosławieństwem i kopniakiem na drogę. Kiedy przebywał w jednej z osad rybackich na północnym wybrzeżu kraju, zjawili się Sarlowie, a dokładnie wojownicy z Dunkild. Młody rycerz próbował zorganizować obronę, jednak rybacy dość prędko ulegli przewadze liczebnej i dzikości norsmenów. Tak oto bretończyk stał się niewolnikiem, który przez następne cztery lata jadł, pracował i służył tak jak inni. Wszystko się zmieniło podczas prób walki. Tym razem udało mu się zorganizować skuteczną obronę przed młodymi i zapalczywymi norsmenami. Stary jarl Skod potrafił to docenić i uczynił go jednym ze swoich wojów. Rok później, gdy podczas kolejnego najazdu na Bretonię Skod umarł bezpotomnie, Rajmund, teraz już Rolf, pokonał pozostałych kandydatów do tytułu jarla i sam objął to stanowisko. Jego ludzie dali mu przydomek Ridderroman, co w ich języku oznacza ,, Błędny rycerz'', zaś sam jest mistrzem miecza i jako wojownik ustępuje tylko Erykowi Toporowi, który po cichu czeka aż Rolf wyzwie go na pojedynek, by ostatecznie ustalić kto jet tu najlepszym wojownikiem wśród Sarlów.

Dunkild to osada górnicza, która ma dostęp do niewielkich złóż srebra, z którego bije się monety. Jest wielu pretendentów do tytułu wodza, jednak istnieje obawa, że obecny jest zbyt dobrym szermierzem. Osada liczy sobie 900 ludzi.

 

Orthan

KP i historia wysłana, mam nadzieję że będzie dobra bo jest dość nietypowa

 

Icarius

Rozważam udział. Kilka pytań od jakich to zależy zadałem na Pw. Trzeba dać szansę nowemu Mg na forum. Tym bardziej, że wygląda na zaangażowanego.

 

GizmoAdon

Dzięki za dobre słowo, ale kilka obrazków to jeszcze nie zaangażowanie. Czy tak est rzeczywiście, to zobaczycie po kilku miesiącach mojej bytności na tym forum

 

Icarius

Słowa otuchy z reguły nowym się przydają

Pytania ogólne:

- Docs będzie używany w jakim stopniu?

- Styl rozgrywki? To będzie bardziej drużyna pierścienia... Czy taka mieszanka polityki/rozwoju/szpady... Są do wzięcia trzy postacie stricte dowodzące i wysoko postawione i kilka postaci które pną się od 0. Sesja dla każdego rodzaju będzie pod trochę innym profilem? Gramy stricte gotowy scenariusz po sznurku... Czy Mg ma trochę eventów ale świat jest otwarty i to sandbox w jakimś stopniu?

 

GizmoAdon

Na początku chciałem go zostawić dla decyzji graczy, czy chcą z doca korzystać, czy nie, ale coraz bardziej widzę że koniecznością będzie. Na docu będą przeprowadzane rozmowy, czy to z npc, czy grupowe pomiędzy graczami, a także walki. Jestem zapracowanym człowiekiem i zwykle mam czas tylko na wieczór i to nie co dzień, więc wtedy mnie wypatrywać można, albo się umówić na konkretną godzinę.


Co do stylu... To nie będzie drużyna pierścienia, gracze będą często separowani od siebie, a nawet dopuszczam pvp, powód zawsze się znajdzie. To będzie polityka, chociaż nie taka jaka myślicie, to będą intrygi, kłamstwa, morderstwa, wojna...
Co do statusu społecznego, to wśród wikingów w Europie nawet zdarzały się niecodzienne awanse. Biorąc na przykład takiego Ragnara Lothbrocka (Futrzane Spodnie), chociaż on jest postacią na wół legendarną, to jego brat Rollo (po chrzcie Rolf I) jest pierwszym historycznym księciem Normandii, a byli synami rolników.
Początek będzie swojego rodzaju prologiem, gdzie postacie pójdą ,,po sznurku'', zaś potem będzie więcej zależeć od Was!

 

Icarius

Szykuje się zatem na Jarl Swerker Swerkerson Młodszy.. Historia postaci jacyś związani z nią npc i ogólny koncept pójdą na dniach.

 

KhalKrakowa

Tworzę kartę. Randoma, miejscowego.

 

GizmoAdon

Bardzo cieszę się zainteresowaniem ze Waszej strony i chciałbym przedstawić jak wygląda moja wizja niewolnictwa wśród Sarlów, o co prosił mnie Dekline.

Niewolnicy w Norsce należą do najniższej kasty w całym społeczeństwie. Nie zależnie czy należą do północnych czy południowych plemion, to zawsze są traktowani jako podludzie i tania siła robocza. W osadach mieszkają w zbiorowych barakach barach często nawet bez jakichkolwiek prycz, tylko z postrzępioną pościelą na ziemi, zaś dachy przykrywają futra i skóry zwierząt, które nie nadają się do niczego innego. Niewolnikom nie wolno posiadać żadnych ostrych ani cennych przedmiotów, chociaż mogą swobodnie chodzić po wiosce, ale wtedy ryzykują, że zostaną pobici przez pijanego wojownika (obrona własna może oznaczać wyrok śmierci na takim osobniku), albo tym, że miejscowy wróżbita weźmie delikwenta do jakiegoś rytuału, zwykle kończącego się śmiercią niewolnika.
Jeńcy pochodzą z najazdów na południowe krainy, ale także z wojen pomiędzy plemionami. Co ładniejsze niewolnice mogą stać się nałożnicami norsmenów, a dzieci z takich związków są wolne i mają te same prawa co inni, o ile zostaną uznane przez ojca.
Zdarzało się że co zdolniejsi lub sprytniejsi odzyskiwali wolność stając się norsmeńskimi chłopami, niektórzy zostawali nawet wojami, a kilku w historii Sarlów uzyskało tytuł jarla.

 

Icarius

Z ciekawości zapytam jak zgłoszenia może jakaś lista żeby gracze mogli się między sobą dogadywać o jakieś wspólne fragmenty historii... Nim rekrutacja się zakończy a sesja zacznie...