mataichi

Kraków 2.00
…
..
.
-Piękna noc – Stwierdził Dziki, gasząc peta na masce cudzego samochodu. Był prostym facetem, który nie zadawał niepotrzebnych pytań. Idealny pionek, choć sam myślał o sobie dużo lepiej. Jego praca sprowadzała się do ściągania forsy za „ochronę” wielu obiektów. Sprawdzał się w tej robocie wyśmienicie, a przydomek Dziki nie wziął się bynajmniej z przypadku.

-Słyszysz to? – Zapytał swojego kierowcę, który jedynie skinął głową, aby potwierdzić. Rafał, bo takie imię nosił „szofer”, miał pracę jeszcze prostszą: obwoził Dzikiego i jego osiłków po mieście. Wyróżniał się jednak cechą, której tamtym brakowało - inteligencją. Wiedział dokładnie, kiedy przytakiwać i siedzieć cicho. Jeszcze siniaki nie zeszły po ostatnim razie, gdy zaryzykował wytknąć błąd Dzikiemu.

- Piękne czyż nie? – Ciszę panującą na pozornie spokojnych ulicach Krakowa rozdzierały dźwięki dochodzące z licznych klubów i dyskotek. Rafał po raz kolejny potwierdził bzdurne pytanie szefa. Czynność tą powtarzał za każdym razem, gdy Dziki był pod wpływem alkoholu, co zdarzało się ostatnio coraz częściej. Na tyle często, że jego przełożeni zaczynali się poważnie zastanawiać nad „odsunięciem” go od pełnionej funkcji….Los chciał, że tym razem ktoś ich w tym wyręczył.

Rafał odliczał już sekundy na swoim zegarku. Powoli zza rogu wyjechał biały bus. Jak co wieczór miał dostarczyć kilka przesyłek dla właściciela klubu „Totem”. Dziki wiedział o tym doskonale, wiedział również, co jest zawartością owych pakunków - brudny szmal… ale nie był to jego interes…

Otwarła się tylna klapa, z której wypadło dwóch mężczyzn z kominiarkami na głowach. Dziki był zbyt pijany, żeby zdążyć zareagować. Pierwszy cios spadł na skroń bandziora, napastnicy nie musieli się specjalnie starać, by obezwładnić pijanego - już po chwili znalazł się na chodniku. Zamaskowani jeszcze przez chwilę kopali Dzikiego, po czym wpakowali go do białego busa.

Rafał wyskoczył z samochodu, z którego do tej pory potakiwał przełożonemu. Nie nosił broni. Rzucił się na pierwszego z brzegu napastnika gołymi rękami, nie starając się zastawić przed nadchodzącym uderzeniem. Młody chłopak zdążył poczuć jeszcze jak pęka mu kość nosowa, zanim stracił przytomność…




Witam, jest to moja pierwsza przygoda na forum, którą zamierzam poprowadzić, więc z góry proszę o wyrozumiałość.

Degeneracja społeczeństwa osiągnęła apogeum. Przemoc w biały dzień stała się już chlebem powszednim, a korupcja trawi wszystkie warstwy społeczne od zwykłych pracowników chcących zapewnić swoim dzieciom lepszą przyszłość aż po najwyższe władze państwowe, które są związane nierozerwalną siecią zależności i układów ze światkiem przestępczym. Chory wymiar sprawiedliwości działa na korzyść bandziorów, a policja jest najczęściej przez nich przekupywana. Szerzą się patologie, ból i cierpienie… to już standard codziennego życia. Czy nikt nie jest w stanie tego zmienić?
W takim oto świecie przyjdzie wam żyć. A kim będą bohaterowie?




Dziki poczuł uderzenie lodowatej wody, ściekającej po całym ciele w strugach. Początkowo nie pamiętał, co się stało, lecz im bardziej pamięć wracała, tym większe przerażenie go ogarniało. Wisiał do góry nogami przywiązany za stopy. Zaczął się szamotać, ale z każdym ruchem sznur zaciskał się coraz mocniej, aż piekący ból zmusił go do przerwania daremnego wysiłku.

Knebel uniemożliwiał mówienie, a worek na głowie tylko potęgował uczucie strachu. Całe ciało pulsowało od bólu. Nagle usłyszał wiele zbliżających się kroków.
–Jeszcze kurwa mi za to zapłacicie…- spróbował wymamrotać, ale zabrzmiało to raczej jak niezrozumiały lament niż groźba. Uderzenie metalowym prętem zaskoczyło go. Zaczął wić się, jak mucha schwytana w sieć pająka i dopiero po kilku chwilach piekący ból przekonał go do względnego spokoju. Usłyszał znajomy głos.

-Arturze Nawrocki, powszechnie znany jako Dziki, jesteś uznany winnym skatowania na śmierć 18-latka, a także dokonania wielu pobić i wymuszeń, o innych zbrodniach nie wspominając. Czy przyznajesz się do winy?- głos Rafała dźwięczał jeszcze przez chwile w uszach Dzikiego, który starał się zrozumieć całą sytuacje. Panicznie zaczął kręcić głową, zaprzeczając wszystkiemu.
-Tak myślałem, a zatem… jedyną słuszną karą jest śmierć. - Osiłek czekał w napięciu na wystrzał pistoletu. Taka łaska nie była mu dana. Kilka stalowych prętów zaczęło w kompletnej ciszy okładać wiszące ciało….



Bohaterami będą ludzie pragnący wziąć sprawy w swoje ręce. Czy zawiodło ich prawo, czy padli ofiarą opryszka, który nadal biega na wolności? To już zależy od was. Daje sporo swobody w kreowaniu postaci i co za tym idzie współtworzenia świata.


Poszukuje 3 graczy mogących odpisywać przynajmniej raz w tygodniu. Częstszych postów nie przewiduję, dlatego że ja sam nie będę miał na nie czasu. Co do ich długości, to pozostawiam tę kwestię graczom.

Czego oczekuje w karcie postaci? Oczywiście historii, opisu najbliższej rodziny, ważniejszych koneksji, posiadanych rzeczy itd.

Dużą wagę będę przykładał do psychiki bohatera: jaki ma stosunek do przemocy, do czego może się posunąć, czy jest w stanie zabić drugiego człowieka?

Nie trzeba być specjalnie spostrzegawczym, żeby stwierdzić, że pomysł zaczerpnąłem ze „Świętych z Bostonu” a przede wszystkim filmu „Outlaw”. Mam nadzieję, że uda mi się utrzymać ciężki klimat przesiąknięty brutalnością i przemocą od samego początku aż do końca. Liczę tu na wsparcie graczy oczywiście.

Sama sesja będzie raczej „krótka”. Nie wykluczam też jej zamknięcia, jeśli prowadzenie przerośnie moje możliwości, ale mam nadzieje, że do tego nie dojdzie.

Oficjalnie rekrutacja będzie trwała aż do końca września, choć uprzedzam, że jeżeli zbiorę 3 satysfakcjonujące mnie karty postaci, wtedy ten termin może ulec skróceniu, o czym oczywiście powiadomię w tym temacie.

Karty proszę przesyłać na mój email mataichi.li@gmail.com