wcześniej

- Super chata nie wiem co się czepiacie! Jest trochę brudu ale to nikomu nie zaszkodziło! Wiatr nie wieje i dach nad głową, spałem w gorszych miejscówkach - Zupełnie nie rozumiał jak można kręcić głową na takie luksusy.

- Pozszywajcie mi tylko rany żebym ciuchów jeszcze bardziej nie zakrwawił, nie mogę stanąć przed szefostwem bez ran bo będzie że w ogóle nie walczyłem. Z chęcią bym się podleczył po spotkaniu - Wyjaśnił zjadł pizzę i ładnie podziękował za zszywanie ran ale był raczej milczący bo cały czas męczyło go że przegrali walkę.

Spotkanie z szefostwem

- Nie będę dzwonić szefostwo już pewnie wie a komórkom nie można ufać- Wyjaśnił Marcusowi.

Jak się okazało jego obawy co do reakcji mentora były słuszne. Czuł się winny ale tym razem nie zamierzał się kajać tak jak poprzednio bo zrobił co mógł na szczęście uratował ich jaszczurczy szaman - Zapamiętam- odpowiedział Adrianowi kłaniając się. Podobny ukłon wykonał po chwili w stronę Prica- Dziękuję Mentorze

Po spotkaniu

Po usłyszeniu pytania Marcusa Bill wyglądał jakby słuchał przez chwile czegoś co mu ktoś szepcze do ucha choć nie miał w nim żadnej widocznej słuchawki czy innego nadajnika - Jeden z moich Przodków który za życia był skandynawskim skaldem prosi żeby ci przekazać że masz zadatki ale z takimi gadkami to startuj lepiej do chętnych dziewoi a szefostwu lepiej zdawać raport jak żołnierz generałowi - Rzekł z uśmiechem.

- Wybaczcie że mnie tak tam zatkało ale nie mam takiej pary w gębie a po za tym głupio mi było że skrewiłem sprawę to leczenie to jeszcze aktualne ? Bo nie wypada stawiać się poranionym na ceremonie tylko mi szram świeżych nie zabierajcie! - Zakończył prośbą do maga i pajęczycy.

Abi powróciła do ludzkiej postaci tuż przed tym, jak mieli wyjechać. Bardzo się bała, że zostanie zjedzona przez resztę. Na spotkaniu stała z tyłu starając się wyglądać jak najmniej, albo w ogóle nie wyglądać. Gdy jednak wszystko minęło a ona miała wszystkie kończyny, zwróciła się do pozostałych.
- Fajnie, że nie zrobiliście ze mnie kozła ofiarnego. Bardzo się cieszę... - uśmiechnęła się szeroko.

Cass spojrzała na Marcusa idącego na przedzie:
- Po pierwsze to wcale taki stary nie jesteś - pokazała mu język - żeby mi mówić “per młoda”. A po drugie… - założyła chude łapki na chudej piersi - … a po drugie, to…. Nie wiem co mówią w szkole.
Udawała, wiedziała doskonale.
Marcus patrzył chwilę w ciszy na kruczycę.
- Jak wolisz. Ale pamiętaj że byłem w nie lepszej sytuacji. Więc wiesz. Call me if you whant something. K? - powiedział po chwili. Odwrócił się z powrotem do wyjścia.
- Powinieneś pogadać ze specami od duchów o posiadłości - poczłapała za nim piszcząc trampkami o schody.
- Ta? A to czemu? - nie zatrzymywał się, nie chciał znów blokować schodów, jakby na to nie patrzyć był prawie tak szeroki w barach jak Bill, a tego można było nazywać “Bydle”.
- Bo masz burdel w Umbrze. Za pałacykiem czarna trawa rośnie, a duchy omijając pałacyk na jakieś pół kilosa. - pisnęła spod grzywki.
- Wiesz, mł… Cas. - zająknął się przez chwilę - Całe życie mieszkał tam garou, do tego często kogoś gościł. Może to dlatego omijają to miejsce? Ale nie znam się na tym, spytam się Eilen jak będzie miała czas, powinna coś wiedzieć skoro często tam przebywała. Dzięki.
- Spoko. Tylko nie zrób z tego pytania wielkiej ody o miłości - zachichotała złośliwie.
Na mikroseknudę zwolnił kroku.
- Nie martw się o to. Uczeń może pytać się o różne rzeczy swej mentorki.
- Nie o tym mówię - przeskoczyła przez ostatnie kilka schodków i rozprostowała jakby siedzenie w piwnicy było megaupierdliwym zajęciem.
- No to nie wiem o co ci chodzi. - przymrużył lekko oczy kiedy stanęła przed nim.
Tylko się zadziornie uśmiechnęła.
- No to ten… ja lecę.
- Czekaj, gdzie znowu lecisz? Śpieszno ci do ojczulka? - spytał się z równie zadziornym uśmiechem.
- Lecę zabrać mój plecak z Twojego dworku - wystawiła język - a potem mam parę spraw do załatwienia - uniosła dumnie podbródek, wiedząc, że Marcus pije do jej godziny policyjnej. - ZANIM wrócę do domu.
- Trzeba było go wrzucić na pakę. Jacob by popilnował. Haha- zaśmiał się krótko - Jak wolisz - już spowazniał - Widzimy się wieczorem czy jutro? Jakby co daje dzisiaj koncert w New Genesis, wpadnijcie jak coś. No, chyba że coś się urodzi i wcześniej przyjdzie nam się spotkać. - Fianna odwrócił się do wszystkich.

Michael odprowadził tylko wzrokiem oddalającą się Cas.
-Jaką muzyką się zajmujesz Marcus?- Zapytał po chwili wilkołaka.
-Z chęcią się udam z wami na to przedstawienie i gdzie mogę się przydać.- Dodał po chwili.
-Bill nie musisz dziękować. Po to tu przybyłem by was wspierać i pomagać. Mam nadzieję tylko, że nie skończy się na leczeniu was a będę mógł jeszcze jakoś wam się przysłużyć i naszej sprawie.- Uśmiechnął się do drugiego wilkołaka.
-To gdzie ruszamy?- Uśmiechnął się szczerze do dwóch zmiennokrztałtnych.

- Jeśli nie będziesz chować dupy po krzakach i migać się od nas to na pewno się do czegoś przydasz. - uśmiechnięty Marcus zarzucił rękę na szyję Michaela, drugą wyciągając telefon i ruszył w stronę baru - Chodź przejdziemy się na jakiegoś browca, pogadamy sobie, poznamy się. - mówiąc to patrzył się w ekran komórki i pisał sms’a do Eilen.

Kiedy go wysłał pod drugie ramię złapał Billa, co było dość trudne wisząc na Michaelu gdzie Pomiot i tak bez tego był wyższy od Marc’a.
- Wiesz ziom. Co mi w duszy gra. Ale głównie to trzymam się elektrycznego wiosła. Wiesz, jestem jakby wirtuozem w tym. A ty mówiłeś że czym się zajmujesz?

- Pamiętajcie, że mamy dziś wieczorem spotkanie ze Sladem. Ale to nic ważnego po prostu trzeba się spytać czy ta, wampirka co podwiozła mnie i młodą nie jest szpiegiem. Cass skoro nie możesz się szwendać z nami po nocy to weź proszę nagraj mi na komórkę to, co ona tam mówiła... Wypłosz coś tam mówił o dyktafonie a ja nie pamiętam za bardzo, co ona tam pierdoliła. Wolałbym żeby ktoś ze mną się wybrał, bo pijawa jest obrażalski a ja nie umiem ładnie mielić ozorem - Poprosił

W głowie Billa odezwał się wuj Arnul uświadamiając mu, z czym się wiążą słowa Prica - Chyba będzie się szykować moja impra inicjacyjna, ale moje stado lubi się bić po mordach, więc nie sądzę żebyście dziewczyny miały się dobrze bawić... Szczególnie na Abi mogliby się rzucić. Mike jak chcesz to możesz przyjść, ale mogę dać gwarancje, że będą ci chcieli spuścić wpierdol, jeżeli czujesz się na siłach żeby wytrzymać to za darmowe żarcie i popijawę to zapraszam - Powiedział z uśmiechem.

- Ciebie bracie oczywiście zapraszam, co się rozumie bez mówienia w końcu jesteśmy jedno stado a pokazałeś już, że jesteś twardy w walce - Dodał patrząc w kierunku Marcusa.

-Ja pójdę z Tobą do tego Slade'a. Wreszcie poznam szefa pijawek.- Dał się objąć Markusowi.
-Z chęcią przyjdę, jeśli tego sobie życzysz Bill.- Uśmiechnął się krzywo na wzmiankę o bijatyce. Po czym zwrócił się do Marcusa.
-Ja zajmuję się brykami. Reperuję oraz przerabiam tak by lepiej służyły. Mam warsztat samochodowy. Jak chcesz mogę przyjrzeć się Twojej ślicznotce i sprawdzić czy odmłodzić ją lekko.- Uśmiechnął się do młodszego z wilkołaków.
-Na muzyce to średnio się znam, ale jestem otwarty na wszystkie rodzaje. O ile są dobre.- Kiwnął z aprobatą na wzmiankę o koncercie i umiłowaniu Marcusa.

- Nie no, jak do Slade to jadę. Nie puszczę was samych do leża pijawek. Pakt paktem, ale dalej im źle z oczu patrzy. Nie wiem, to chyba wrodzone. - zastanowił się chwilę - Chuja tam. - wzruszył ramionami. - Zobaczymy jak to będzie z tą twoją imprezą. O której chcecie do tej pijawy jechać? O 10pm mam ten koncert, o 12 był bym wolny, jak się streszczę to nawet 11.30. Ale jak trzeba to zadzwonię że nie dam rady, się spóźnię czy coś.
Nie zdążyli wiele się oddalić gdy przyszła wiadomość na telefon Marcusa.
- O. Ciekawe. - odpowiadał Michaelowi sięgając po komórkę - Mógłbyś? Dzisiaj kupiona. Ale wiesz jak to jest z komisami. Wyklepią maskę, środek skleją na taśmę żeby dopiero za bramą się rozleciało, a ja się na wozach nie znam.

- Słuchajcie. Ja muszę jechać z powrotem na tą miejscówkę. Obczaić ze znajomą tą Umbrę. Jedziecie? - spytał się reszty odpisując.

- Tak, jadę. Co będę marnował czas sam. - odpowiedział mag.

- Jasne! Na Umbrze to się nie znam ale jakby coś zaatakowało to się przydam! No a skoro dajesz chatę jako tymczasową melinę dla Rozjemców to wypada mi pomóc co nie ? Po za tym, i tak nie mam nic do roboty przed Panem Sladem to mogę pomóc! - Bill odpowiedział zadowolony że jest jakaś robota.

- To zajebiście. Michael, czekaj na mnie tu pod bramą. Podjadę tylko po kogoś kto się zna na rzeczy. Wsiadaj Bill.
Fianna wsiadł do pick-up’a a kiedy i Pomiot się w nim znalazł, ruszył po Eilen.
Po kilku minutach dojechali na miejsce. Dom był dobrze utrzymany jak wszystkie na tym osiedlu.
- Poczekaj tu chwilę - powiedział do Billa wysiadając z auta.
Gdy zadzwonił do drzwi po chwili otworzyła mu brunetka po 30.
- I jak? Znalazłeś sobie przyjaciół? - zapytała z przekąsem.
- Wątpiłaś w to że potrafię? - uśmiechnął się - Siedzi w wozie. Uprzedzam, do najładniejszych nie należy, i do tego jeszcze nie pachnie najlepiej. Ale jest spoko.
- Nie wieżę. Najpierw dowiaduje się że byłeś w dworku, a teraz że kupiłeś samochód? Zaraz chyba nadejdzie apokalipsa. Co Cię do tego skłoniło?
- Potrzeba chwili, w obu przypadkach. Jedziemy? Powiem Ci co nieco po drodzę.
Zaprowadził Eilen do samochodu.
- Bill, przesiadka na tyły. - bez ceregieli polecił kumplowi.
- Bill Eilen. Eilen Bill. - przedstawił sobie tą dwójkę.
Kiedy wszyscy już usiedli na swoje miejsca ruszył do dworku po drodze zgarniając Michaela spod bramy.

Instytut
- Dragor…
- Tak, pani?
- Zirytowała mnie ta małolata - spojrzała znacząco na stojącego przy oknie Dragora.
- Mam ją dostarczyć na… badania?
- Nie, zabij jej wuja. I tak zasłużył na to, teraz załatwimy dwie rzeczy za jednym razem.
- Jak każesz… ale będę musiał uruchomić siły, które gdy znajdą się w ruchu nie będą mogły być zatrzymane.
- Akceptuję - odparła Kingstone - Tylko wymyśl sposób by domyśliła się dlaczego…
- Oczywiście - Dragor uśmiechnął się pod nosem, w myślach odliczał…
- A jak już wujek ostygnie, trzeba będzie małą Cass objąć pomocą psychologiczną. W końcu tak szybko straciła całą rodzinę… - współczujący uśmiech zagościł na twarzy Kingstone.
- Sprawdzę czy coś przeskrobała, kartoteka na policji bardzo pomoże w sądzie. Znajdę coś ciekawego nawet jak nic tam nie będzie. - zastanowił się chwilę - A Chris? Będzie się ciskał.
- On ma inne zmartwienia - odparła z uśmiechem - zresztą on dba tylko o siebie i swój interes. I myślę, że przyda mu się to o czym dowiedziałeś się niedawno.

Casa de Marcos
Zaparkowali i wysiedli. Eilen rozejrzała się wokoło marszcząc nos.
- Zapuściłeś to strasznie. Gdzie ta trawa? - zapytała wprowadzona w problem podczas drogi.
- Z tyłu.
Przeszli w milczeniu na tył domu. Wszystko wyglądało normalni, jesli za normalność uznać nie koszoną od lat trawę i krzaki rosnące wg własnego widzimisię.
- Najpierw zajrzę przez barierę… - skupiła się, po chwili zaczęła się rozglądać wokoło. Jej spojrzenie prześlizgnęło się po stojącej grupie tak jakby ich nie widziała. Zamrugała i zogniskowała spojrzenie na Marcusie.
- Coś tam jest, coś pasywnego. I coś złego. Przechodzimy, osłaniajcie mnie, ja was przeprowadzę.
Powietrze zafalowało, dom lekko się przekrzywił. Horyzont nagle się skrócił, zaś okoliczne krzaki “skołtuniły” się bardziej. Stali po kolana w czarnej trawie. Michael wyczuł coś jakby puls mocy. Powolny, regularny. Jakieś źródło, ale jakby czymś skażone.
Wilkołakom stanęły włoski na karkach, nie potrafiły powiedzieć dlaczego, ale coś im nie pasowało.
- Co wiesz o dziadku? - Zapytała Eilen - Wiesz czym się zajmował przed śmiercią?