Magini zmarszczyła brwi i nie zwalniając kroku, zagrodziła pół-orkowi i drowce drogę parasolką.

- Nie skradamy się, tylko szanujemy cudzą kulturę. Hassan i ja idziemy pierwsi, trzymajcie się za nami - odparła krótko Lieselotte i z wysoko zadartym nosem postępowała do przodu. Była pewna, że ktokolwiek znajduje się w środku, będzie bardziej przychylny na widok "ludzkich" twarzy.

Allayn przez moment przyglądał się Awen.

- Z pewnością masz rację - powiedział. - Jeśli to jest modlitwa. Ale wątpię, byśmy nawet we dwójkę zdołali ich powstrzymać, przezwyciężając ich ciekawość i brak kultury osobistej - dodał ciszej.

Kiedy brzdęk ostrza glewii rozległ się w jej elfich uszach, Shillen skrzyżowała ręce na piersi stając za Hassanem i Lieselotte.

- Tak, to było bardzo ciche. - szepnęła z lekko drwiącym uśmiechem nachylając się nad uchem wojownika, po czym zerknęła na odprawiającą modły kobietę, ciekawa czy brzdęk broni wywoła u niej jakąś reakcję.

Jeżeli bawimy się w przyjemności to ja też się przedstawię, bo koleżanka chyba o mnie i Gorthaku przypadkiem zapomniała. - wtrąciła się elfka posyłając wymowne spojrzenie w stronę magini. - Nazywam się Shillen. O jakich dziewięciu bogach tak właściwie mówisz? - zapytała, bardziej skupiając wzrok na przedziwnym zwierzaku, niż na ich rozmówczyni.

Awen słysząc dobiegające z wnętrza budowli odgłosy rozmowy, postanowiła wejść do środka, zachęcając jednocześnie zaklinacza do podążania w ślad za nią. Początkowo błądziła wzrokiem po rozmówcach, zauważając postać nieznajomej, jednak jej uwagę niemal natychmiast przykuły dziwne symbole przymocowane do ściany. Nie przerywając toczącej się rozmowy, podeszła bliżej znaków, przyglądając się im z zaciekawieniem.

Allayn przywiązał Karmazyna, by ten nie poszedł sobie w świat (co z pewnością spowodowałoby wiele złośliwych komentarzy), po czym ruszył za kapłanką.
A gdy ta ruszyła oglądać znajdujące się tutaj kapliczki, zaklinacz został, można by rzec, na progu, ograniczywszy się do przedstawienia Awen i siebie.

- I ja was pozdrawiam wędrowcy. Moim domem jest cała ta puszcza - odparła podniosłym tonem kapłanka. - Jeżeli jednak udajecie się do Ossington to rzeczywiście jest niedaleko stąd.
Na pytanie półorka Henwen uśmiechnęła się z dumą głaszcząc zwierzątko.
- To moja maskotka. Hobyah. Są bardzo inteligentne
- Hobyah! Inteligentne! - zawtórowało stworzenie niczym papuga. Wciąż spoglądało na wszystkich podejrzliwie i łasiło się przy tym do kapłanki.
- Wiele z nich żyje w tutejszych lasach, może jeszcze je spotkacie - dodała blondwłosa.
Zanim Henwen zdążyła odpowiedzieć na pytanie wojownika, spojrzała na chwilę na drowkę mrużąc przy tym oczy. Na jej ustach odmalował się na ułamek sekundy ledwo dostrzegalny grymas. Szybko wróciła wzrokiem do Hassana, jednak jej spojrzenie utkwione było nad nim, jakby odpływała myślami gdzie indziej.
- To świątynia neutralnych bóstw. Bogów i bogiń wiedzy, mórz, bogactwa, mądrości, czasu, wojny, gór, zręczności i koszmarów. Mają swoich wyznawców w całych dzikich krainach i każdy z nich zasługuje na oddawanie takiej samej czci - rzekła z emfazą.

Podczas gdy jedna kapłanka wymieniała boskie domeny, druga przechadzała się między kapliczkami odkrywając bez większych trudności którym bóstwom były one poświęcone. Skrzyżowane miecze, przy których stała Henwen były symbolem Bondorra, boga siły i wojny. Przy kolejnych symbolach Awen rozpoznała następujące bóstwa:

Pokryty śniegiem górski szczyt- Dunatis, krasnoludzki bóg ochrony, siły i ziemi
Smukła dłoń - Kodeus, bóg oszustw i zręczności
Czarna chmura - Mungo, bóg snów, koszmarów i szaleństwa
Błękitne oko - Odyn, bóg wojny, siły i mądrości
Cień płaszczki - Manannan, bóg wody, zwierząt i ochrony
Dwa rogi nad tarczą księżyca - Nephthlys, bogini bogactwa
Ibis - Thoth, bóg wiedzy i magii
Klepsydra - Aniu, bóg czasu, prawa i chaosu

[media]https://screenshotscdn.firefoxusercontent.com/images/ff908976-e844-41df-b9d0-f7bc60951ffb.png[/media]

Pomimo iż niektóre z bóstw jak Mungo czy Kodeus odbierane były jako złe, a inne jak Odyn czy Mannan jako dobre, to każde z nich rzeczywiście skłaniało się w stronę neutralności. Awen pozostało jedynie przytaknąć kapłance w kwestii ich natury.

W dysputy teologiczne Allayn wdawać się nie zamierzał, pozostawiając takie tematy kapłanom czy innym osobom zainteresowanym takimi sprawami.
Poza tym bogowie byli daleko i nie zawsze odpowiadali na pytania i prośby tych, co się do nich zwracali. On sam też nie lubił zawracać im głowy czy sprawiać, by zwracali na niego baczniejszą uwagę.
Poza tym bliższą i ważniejszą sprawą był jeździec...

- I my czcimy bogów - powiedział, podchodząc do kapliczki Thotha, który (jako jedyny) był w miarę bliski. - Ale nie o bogach chciałbym teraz rozmawiać. Co możesz powiedzieć o przeklętym jeźdźcu, który nawiedza okolicę i zabija mieszkańców?

Shillen widząc, że rozmowa zmierza donikąd i zbliża się ku końcowi, zaczęła bez słowa kierować się do wyjścia. Po opuszczeniu budynku podeszła do swej klaczy i usadowiła się w siodle, aż reszta towarzyszy również będzie gotowa do dalszej drogi.