Gdy drużyna się zbliżyła stało się jasne że mają do czynienia z krasnoludem. Nieznajomy był niedużego wzrostu, ale za to szeroki w barach. Przyodziany był w wymagający naprawy strój polarny, w paru miejscach przecięty i osmolony. Na plecach niósł tarczę i wypełniony plecak do którego przytroczono linę. Za pas miał zatknięty młot i sporawy nóż.

W blasku ognia dało się dostrzec refleks metalu pod obszytym futrem kapturem. Zamiast twarzy nieznajomego dostrzegli posępną przyłbicę, oczy nieznajomego okrywał zaś cień rzucany przez wizjery.

Krasnolud przyglądał się saniom i podróżnym przez dłuższą chwilę. Może nawet za długą, ale w końcu odkaszlnął i odezwał się trochę zachrypniętym głosem.

- Dobry wieczór, nieznajomi. - przywitał się po czym odkaszlnął jeszcze raz - Zmierzacie może do jakiegoś schroniska lub wioski? Chyba się... hmmm... zgubiłem. Wiem że gdzieś tam... - wskazał pochodnią w dół rzeki - ... powinno być bezpiecznie. Chyba.

Dłuższa pauza.

- Wybaczcie mi... moje zmieszanie. Ledwie wydostałem się z... - krasnolud zadrżał cały - z takiego jednego złego miejsca. Dobrze wam z oczu patrzy... a mi chyba przydałoby się... życzliwe towarzystwo.

Nieznajomy spojrzał na Brana, po czym przełożył pochodnię i odwzajemnił gest podchodząc parę kroków. Uścisnął dłoń Frostbearda, pewnie, ale nie zbyt mocno. Wydawał się nie przejmować bełkotem inżyniera.

-Witaj, krewniaku. Jestem profesor... - zaczął, ale urwał.

Z bliska Bran mógł dojrzeć oczy krasnoluda oraz brwi które zmarszczyły się w wyrazie zmierzania. Przymknął oczy, pokręcił głową z wyraźnym wysiłkiem.

- Ja... na Przodków... nie pamiętam. Póki co nazywajcie mnie, proszę, po prostu Profesorem. - jego ramiona opadły i znów pokręcił głową - Nie wiem czy to szok... czy co, ale umysł mam jak we mgle czy za kurtyną. Czy mogę się z wami zabrać? Może przy ogniu, w spokoju jak wam opowiem co mnie spotkało to coś więcej sobie przypomnę?

Towarzystwo musiało ucieszyć krasnoluda, bo napięcie wyraźnie z niego zeszło. Gdy ruszyli w drogę poruszał się w terenie pewnie, rzucając co jakiś czas komentarz i wskazując rzeczy na które trzeba zwrócić uwagę.

Profesor ściągnął brwi słysząc głosy dobywające się z chatki. Źle mu się kojarzyły, więc po prostu przykucnął i zdjął z pleców tarczę. Na jej środku namalowano emblemat kowadła i płomienia, gdzie w kowadło wpisano kufel piwa.

Potem pochylił lekko głowę zerkając to na ślady to na chatkę.

Raz za razem sięgał bezwiednie do okutej księgi przy pasie, po czym znów wyciągał dłoń ku ziemi mrucząc coś pod nosem.

Bran przykucnął niemal znikając w śniegu. Całą podróż się nie odzywał. A teraz miał wiele do powiedzenia. Wyjął spod płaszcza sporą konstrukcję, którą nie tak dawno celował w załogantów tajemniczego statku. Oberik, Lotta i Anathem mieli okazję zobaczyć już płomienie buchające z urządzenia, ale teraz krasnolud gmerał przy urządzeniu przestawiając jakieś sobie tylko znane wihajstry i ajzole. Urządzenie wystawiło cztery łapy podobne do pajęczych odnóży, a potem prysnęło wokół chłodną mgiełką.

Zużycie spell slotu (wedle moich notatek po tej akcji został mi jeden) na create Eldrith Cannon: Eldrith Cannon - Protector. Wszyscy w promieniu (czyli zakładam, że wszyscy w tej scenie) dostają 8 tymczasowych Hit Pointów. (rzut d8+Inteligencja Brana - na kostce padło mi 4). W razie wywiązania się walki mogę to ponawiać co moją turę za bonus akcję. Warunek: trzeba być w zasiegu 10ft.

Bran wycelował palcem w Oberika, a potem ruszył palcami dłoni naśladując chodzenie w stronę budynku. Na koniec te same dwa palce przyłożył do oczu.

Biorąc pod uwagę że grupa mogła być tu wcześniej, liczne ślady nie zdziwiły Profesora.
Ostatecznie jednak postanowił zaryzykować podkradnięcie się do chaty zanim zrobił to ktokolwiek inny. Ostrożnie, ze sporą wprawą ruszył pod ścianę budynku i zajrzał przez okno.
Pobył tam trochę dłużej niż było to konieczne, a cofał się po śladach dużo wolniej.

- Widziałem dwóch krewniaków i człeczego osiłka. Dołączamy do nich? Oni go przesłuchuj... - zwrócił się do Brana, ale na ostatnim słowie się zaciął.

W świetle księżyca krasnolud mógł dostrzec że spojrzenie Profesora stało się jakby puste i jakby nieobecne. Po momencie się otrząsnął.

- Chociaż nie. Oczy. Nieludzkie. To by znaczyło że to goliat. Mogę zapukać tam do nich, a wy bądźcie w pogotowiu. Raczej mi nie wpakują topora w twarz na dobrywieczór.

Anathem trzymał się na uboczu od momentu, kiedy natknęli się na krasnoluda. Przywykł już, że jego kolor skóry wywołuje raczej negatywne reakcje na początku znajomości, więc postanowił nie rzucać się w oczy. Naciągnął kaptur mocno na głowę, owinął się lepiej szalem, tak że trudno było w ogóle dojrzeć jego twarz i wzorem Brana, unikał rozmowy. Uznał, że przyjdzie na to czas, kiedy dotrą do schronienia.

Po kilku godzinach byli już u celu, ale miejsce odpoczynku nie wyglądało tak, jak je zostawili. Najwyraźniej jakieś krasnoludy przesłuchiwały Goliata. Półdrow miał na tyle dużo wątpliwości, że mimo wszystko postanowił wypytać profesora.

-Czy odcień skóry tych krasnoludów nie był być może szarawy? Jeśli tak, to pójdę z Tobą. - zaproponował, pamiętając o kręcących się w dolinie Duergarach - I czym właściwie jest Goliat?