Pięciu załogantów. Tylu rzekomo ich było na statku, lecz póki co mogli nadziwić się widokiem tylko jednego z nich. Kiedy zmierzali w stronę dziwostatku mogli obejrzeć dokładniej swojego rozmówcę. Stał na najwyższej części statku, na odkrytym pokładzie przed forkasztelem. Był niską postacią o skórze barwy purpurowej, z głową zakończoną czymś co z daleka przypominało brodę, lecz z bliska o wiele bardziej przywodziło na myśl mięsiste odnóża potwornych zwierząt z morskich głębin. Odziany był w czarne szaty z wysokim, nastroszonym kołnierzem w kolorze ciemnej czerwieni. A jednak... mimo mrocznego wyglądu zdawał się być dobrego usposobienia. Polecił, by zbliżyli się do macek od przodu statku. Tamtędy faktycznie dało się wejść na pokład. Kiedy wchodzili, kapitan schodził do nich.

Przywitał ich na pokładzie, raz jeszcze przedstawiając się drużynie, korzystając z uniwersalnych gestykulacji i dwóch słów.
- Vorryn Q'uuol - rzekł, w lekko bulgoczący sposób, następnie kontynuował w podwspólnym i gnomim, lecz widząc reakcję, ostatecznie postawił na podwspólny, witając ich oficjalnie na pokładzie Id Ascendant.

Miejsce to, pokryte cienką warstwą śniegu, było wyposażone w coś w rodzaju balisty oraz szerokie drzwi, prowadzące do wnętrza. Vorryn, poprowadził ich przez nie. Chitynowe drzwi, otworzyły się, jakby same, kiedy Vorryn zaczął iść w ich kierunku.

Statek był zbudowany z konglomeratu drewna, żelaza oraz przywodzących na myśl organicznych, miękkich tkanek. Było wewnątrz ciepło, jakby w jakimś żywym wielorybie. Przyjemnie ciepło, bowiem emitowało ono ze wszystkich stron - od podłogi, od ścian i od sklepienia. Podobnie światło, rozświetlało wnętrze z różnych kierunków, a dobiegało z jaśniejących wewnątrz ścian dziwnych, pulsujących kul.

W miejscach takich jak podłoga, czy ściany do pewnej wysokości, miękkie tkanki były wzmocnione chitynowym pancerzem. Mimo to widać było w środku zniszczenia i ogólny nieład. Podłogi miejscami były zabarwione wciąż wyciekającymi z uszkodzonych ścian substancjami. Tu i tam widać było wystające z mięsistych ścian, strzaskane drewniane elementy konstrukcyjne, które przywodziły na myśl otwarte złamanie.

Widać też było miejsca naprawione, lecz często skutki napraw wyglądały bardziej jak umiejętne opatrzenie ran. Napotykali wzrokiem dość często różowe powłoki, świeżo zasklepione "blizny" i zszycia poszycia, ale też stalowe i drewniane wzmocnienia konstrukcyjnego szkieletu tego powietrznego wehikułu.

Pierwsze pomieszczenie było chyba czymś w rodzaju ładowni, bowiem znajdowały się tu róznego rodzaju skrzynie, beczki, ale też ze ścian wydobywały się żelazne kajdany i łańcuchy do krępowania dużych kreatur. Były tu też klatki, w których znajdowały się dziwne kreatury, a nawet akwarium, które jakimś cudem przetrwało zderzenie ze skutym lodem lądem.

Prowadzący ich na wyższy poziom statku gnomi ceramorf, pozwolił im napatrzeć się na te okazy.

W międzyczasie Vorryn oznajmił, patrząc na Brana że niezwykle cieszy się, że jest wśród nich inżynier. Powiedział, że statek został uszkodzony, a system podtrzymywania życia może przestać działać nawet w ciągu najbliższej doby. Zapowiedział, że przedstawi go swojemu współkapitanowi, jeśli ten nie ma nic przeciw by pomóc w kłopotliwej dla nich naprawie.

Zapytany o wije, które drużyna spotkała po drodze, przyznał, że należą do nich.
- Ich paraliżująca substancja, jest niezwykle pomocna w poszukiwaniu gatunków do zbadania - przyznał -...ale też doskonale sprawdzają się w innych zadaniach.

Vorryn przeprosił za ewentualne kłopoty, ale też wyraził troskę o "kolejnego" z zaginionych czerwi. Uprzedził ich też, że podczas niekontrolowanego lądowania jedno z wyjątkowo groźnych stworzeń zdołało uciec z klatki i samego statku. Nazywał tę kreaturę "Buletta".
- Przejdziemy za chwile na wyższy poziom - zmienił temat, słowa kierując do Anathema. - Będzie tam Rin, Rix oraz Zglarrd. Bywają nieznośni, ale to z racji na ich upodobania do... poznawania nowych umysłów. Tak długo jak pozostajecie przy mnie, nic nie powinno wam grozić z ich strony.

Bran nabrał powietrza wchodząc do obiektu, jakby zanurzał się w podwodnej krainie. Nie chciał wzdychać na każdym kroku jak dziewica. W efekcie zapomniał oddychać przez dłuższy czas.

Idea kompozytu była mu znana. Wszak łuki o największej sile naciągu łączyły twardość drewna i gibkość ścięgien zwierzęcych. Tyle, że ścięgna te były martwe. Mięśnie zaś tego “okrętu” nie wyglądały na martwe.

W głowie Brana ruszyła maszyna obliczeniowa kalkulująca wszystko co widział. Mięśnie potrzebują energii do pracy. Nadmiar oddają w formie ciepła, stąd temperatura wewnątrz. Jednak skąd owa energia pochodzi? Miał nadzieję, że się mylił i nie z jedzenia. Tak duża góra mieścni łączących metal i drewno musiałaby jeść tyle co smok.

Nie chciał wzbudzać niepokoju w towarzyszach. Jednak pewne było, że starcie nie wchodziło w grę. Przynajmniej jeszcze nie teraz.

Słuchał uważnie tłumaczeń. Wile wyrazów było zabawnych, wyrwanych z kontekstu i nie mających nic wspólnego z inżynieryjnym żargonem. Cóż, nie dziwiło to Brana. Anathem nie był wszak inżynierem. Odchylenie standardowe parametru wytrzymałości znaczyło dla niego pewnie tyle co typowy unik cechy tężyzny. Krasnolud musiał być po dwakroć bardziej ostrożny w tym o pytał i co sam mówił.

W końcu wypuścił powietrze:

- Podtrzymywanie życia? Co to? Nic mi to nie mówi. Chodzi o jakiś ogród, albo szklarnie w której hodują rośliny na dalekie podróże? Zapytaj go jak to lata, nie widze balonu. Rozwija skrzydła? Te mięśnie są w stanie nimi machać?

Bran był inżynierem i w tym miejscu było to widać dobitnie. Inżynier patrząc na wszelkiego rodzaju instalacje zachowuje się niemal identycznie. Przeznaczenie instalacji zostaje ocenione po pierwszym spojrzeniu. Potem jest drugi rzut oka i ocena rozwiązań. A potem jest to, co jest znakiem szczególnym inżyniera. To coś. Czy to instalacja paliwowa, czy chłodnicza, czy system zasilania, czy też system odprowadzania odpadów… gdy inżynier zobaczy coś, czego nie rozumie w danej instalacji, to patrzy już tylko tam. Dlaczego w tym miejscu chłodnica jest we współprądzie, a nie w przeciwprądzie? Czemu to ma służyć? Dlaczego wtrysk jest krzyżowy zamiast prostopadłego? Czemu przy układzie wylotowym jest podwójna uszczelka? Czemu służy sprzęgło dwuprzegubowe właśnie w tym miejscu?

Tak, Bran wiele razy zawieszał się na takich miejscach pokazując przed siebie palcem. Oczekując tłumaczeń od gospodarza.

Gdy w końcu usłyszał o groźnych kolegach zwrócił się do paladyna:
- Nie byłoby lepiej, żebym od razu zobaczył co im się zepsuło? Walczyć to chyba nie ma z nimi co, ale może jeśli im naprawię tę łajbę to szybko stąd odlecą i nie będą straszyć ludzi w okolicy.

Gnomi "Łupieżca Umysłów" był cierpliwy, choć odpowiadał możliwie treściwie, starając się za każdym razem nakierować swych rozmówców na istotny dlań problem. Dlatego najwięcej uwagi poświęcił pytaniom Brana. Jeśli Anathem dobrze przetłumaczył, to statek ten miał łączyć się z umysłami załogi i wykorzystywać ich "energię umysłów", by zasilić statek by ten dokonywał niewielkich skoków w mikroplanach kieszonkowych... Cokolwiek to miało znaczyć, wyglądało na to, że silnikiem dziwostatku były głowy dwóch kapitanów i być może pozostałej załogi. To musiało wyczerpywać, a jednak Vorryn Q'uuol na zmęczonego nie wyglądał.
- Połączenie jest osłabione. - mówił purpurowy do Brana, w dziwnym języku, dodatkowo zdeformowany przez bulgoczacą manierę wypowiadania słów - Aktualnie najbardziej obciążającym zwoje jest system podtrzymywania życia, a więc tutaj przede wszystkim generowanie ciepła, utrzymywanie ukrwienia. Jak dotąd działa, lecz nie starczy transferu do innych zadań. Połączenie zaś stale ulega pogorszeniu. Osłonki mielinowe uszkodzone, umysł spajający doznał wstrżąsu...

Zapytany o bulletę, w zasadzie zbył ten temat, stwierdzając że mają poważniejszy problem. Twierdził, że uciekła i pewnie nie wróci, proszony jednakże zarówno przez Lottę, jak i Ko Ottaki opisał im to stworzenie dokładniej, przedstawiając jako stworzenie o ogromnej paszczy i zębach zdolnych skruszyć skałę. Przy tym nad wyraz skoczne i uwrażliwione na drgania otoczenia.
- Interesujący okaz do badań, lecz teraz zależy nam by powrócić do domu.

Ich gospodarz nie rozumiał, po co druid miałby wykonywać jakikolwiek rytuał. Uważał, że to donikąd nie prowadzi.
- Są w klatce... - mówił - ... i nie uciekną. Nie tak łatwo uciec z Id Ascendant. - dodał kiwając głową, po czym nalegał by ruszyć na górę, a jeśli faktycznie ma to w czymś pomóc, to zaproponował, by Ko został w ładowni, zaś reszta ruszyła dalej.

Bran już mniej więcej kojarzył co miało miejsce. Mniej niż więcej, ale jego umysł odpowiedział sobie resztę.

- Anathemie, teraz proszę nie tłumacz. O ile dobrze pojmuję to potrzebują dodatkowego zasilania. Jak wspomniał zasilanie biorą z umysłów. Tyle, że teraz jest osłabione. Jeżeli mogą wykorzystywać inne umysły, to jesteśmy poważnie zagrożeni, bo być może będą chcieli nas włączyć w tę “sieć zasilającą”. Chcę coś sprawdzić. Zanim wejdziemy do reszty załogi. Pokaże mu coś, a od jego reakcji może zależeć dalszy rozwój wypadków. Teraz możesz tłumaczyć dalszą część.
Bran zdjał swój plecak i sięgnął do jego wnętrza.
- Mam kamień. Kamień był osadzony wewnątrz czaszki smoka. Wszystko było związane ze skałą, więc ma kilka, może kilkanaście tysięcy lat.
Krasnolud wyjął sporej wielkości czerwony kamień.
- Wydaje się odbierać sygnały waszego statku.
Spory kryształ o fraktalnej budowie spoczywał w dłoni krasnoluda. Inżynier w tej chwili podejrzewał, że było to urządzenie jakie pozwalało istotom podobnym do tych kierować kierować smokiem. A gdy smok zmarł utknęło w masywie skalnym wraz z resztą szkieletu. Jeżeli dobrze rozumiał to, co ich przewodnik określił mianem napędu wykorzystującego energię umysłu, to ten kryształ mógł z pewnością być wykorzystany w takim urządzeniu. Czy miał moc nadawania? Jeżeli tak, to Krasnolud spodziewał się reakcji. Dużego zainteresowania. Chęci przejęcia owego kamienia. Być może agresywnej, jeżeli było to urządzenie na tyle duże, żeby kontrolować smoka. A wolał wywołać walkę tutaj, niż w obecności innych załogantów.

Kamień mógł też nie mieć wartości dla przybyszy. Jednak Bran wolał być gotów na wszystko. Lewą dłoń oparł o swoją trzylufową różdżkę.

Jeszcze nim Bran zaprezentował kamień, który jak wierzył pochodził z czaszki smoka, Ko Ottakki obejrzał sobie dokładnie co niektóre okazy w klatkach. Mimo zapewnień ceramorfa, że nie mają one nic ciekawego do przekazania, chciał sprawdzić to osobiście. Zamierzał wrócić się tutaj po przywitaniu reszty załogi.

Ko Ottakki: śledztwo - oblany! (póki co)
Bran: wyczucie pobudek - tajny!

Kamień o odcieniu różowo-fioletowym ciążył na dłoni krasnoluda, chyba tak samo mocno, jak dziwne, lekko rybie spojrzenie kapitana statku. Istota, chciała wziąć od Brana kamień, ale chyba w czas zorientowała się, że ten nie chce wcale przekazać go mu teraz. Bran zorientował się, że Q'uuol podobnie patrzył na niego i Anathema, podczas ich wymiany zdań o zasilaniu umysłami i wynikających z tego faktu zagrożeń.

- Rozumiem wasze zakłopotanie... - rzekł do półdrowa - ...choć jest nieuzasadnione. Przekaż, że może być to coś co zainteresuje kapitana Sinfiz, to on lepiej rozeznaje się w problemie. - Również Q'uuol odchylił szaty, niby przypadkiem odsłaniając coś, co przypominało mniejszą wersję różdżki Brana. Ta była jednak ostro zakończona, jakby miała służyć do walki wręcz... a jednak była na tyle mała, że dźgnięcia nią nikomu nie wyrządziłaby przecież krzywdy.

W tym momencie drzwi, w półkroku do których się zatrzymali otworzyły się na boki. Ukazała się w nich postać kolejnego ceramorfa. Trzymał ręce założone za plecami.
- Kyaputen Dredavex Sinfiz - przedstawił go Q'uuol na wejściu. Nie wymagało to zaangażowania Anathema, lecz kolejne słowa już tak.

- Cieszymy się, że możemy zakosztować waszej obecności. - tym razem mówił ten drugi, dziękując przy okazji za przedstawienie. - Id Ascendant stracił swojego biochanika, stąd to spóźnienie. Stale próbuję czegoś nowego, lecz daleko mi do umiejętności naszego przyjaciela.

- Shin'ainaru Buran Furosutobiādo, kare wa kono aitemu o motte kimashita. - powiedział pierwszy z ceramorfów, drugi zaś w efekcie spojrzał na trzymany kamień, zainteresowanie pojawiło się na jego twarzy, na tyle na ile potrafili to ocenić członkowie naszej drużyny.

Dredavex Sinfiz zszedł powoli kilka stopni w ich kierunku i przyjrzał się obiektowi.
- Obiecujące - rzekł tylko w zamyśleniu. - Zapraszam, pokażę w czym problem.

Przeszli na wyższy pokład, gdzie krzątały się istoty jeszcze dziwniejsze. Nieco mniejsze wersje ich rozmówców, lecz jakby mniej rozwinięte unosiły się lekko w powietrzu, zmieniając kierunek ruchu za pomocą dwóch przerośniętych macek. Kiedy tylko drużyna pojawiła się w zasięgu ich zmysłów, istoty te przybliżyły się, wyłaniając się z różnych zakamarków statku. Zdawały się być żywo zainteresowane gośćmi, zdawały się ślinić intensywnie, jednakże wystarczyło jedno spojrzenie kapitanów, a istoty te wróciły do swoich obowiązków. Przeszli przez kolejne drzwi, ale już na tym samym piętrze.

Wkrótce Bran mógł w całej okazałości obejrzeć... coś co się zepsuło. Z pomocą Anathema dowiedział się wszystkiego co udało się dotąd ustalić i chyba nawet miał jakiś pomysł jak to naprawić z wykorzystaniem w tym celu kryształu, który znaleźli w kopalni Termalaine. Jednakże naprawa mogła potrwać całą noc i nie gwarantowała sukcesu.

Reszta drużyny, patrząc, słuchając i nic nie rozumiejąc nie miała nic do robienia. Ko Ottakki wracał myślami do uwięzionych niżej zwierząt, zaś Oberik i Lotta stale nie mogli nadziwić się temu co widzą.