- Dobra robota - powiedziała Solo, gdy ostatni z przeciwników padł martwy na ziemię.

- Powinniśmy się cofnąć i sprawdzić drzwi za nami. Wolałabym uniknąć przykrych niespodzianek...

Ognistowłosa wojowniczka chwyciła za miecz i rozpaliła pochodnię, po czym ruszyła w stronę pominiętych wcześniej drzwi.

Ostatnią rzeczą jaką Solo chciała zobaczyć w tym obskurnym miejscu było stado piekielnych pomiotów, które rzuciło się na nich w chwili, gdy tylko otworzyła drzwi. Jak dotąd szczęście było po ich stronie, lecz ognistowłosą wojowniczkę powoli zaczęło ogarniać zwątpienie. Bezkresnych korytarzy nie było widać końca, wszędzie panowały ciemności, a ona nie wiedziała nawet czy uda jej się przetrwać kolejny dzień... Była zmęczona tym wszystkim, skrajnie zmęczona. Na widok zbliżających się bestii mimowolnie cofnęła się w cień.

- Weź się w garść dziewczyno! - Syknęła, gdy okryty płomieniami szczekający stwór wykonał szarżę w ich kierunku.
- Baylof! - Krzyknęła ostrzegawczo w stronę łotrzyka, który bezmyślnie wysunął się do przodu i o włos uniknął żelaznych szczęk potwora - Cofnij się, ja się nim zajmę!

Kilka krótkich wdechów i wydechów, pewniej ścisnęła miecz, po czym z walecznym okrzykiem do jakiego zdolny byłby tylko niziołek skoczyła w wolną przestrzeń dzielącą Baylofa od Barghesta.

- Takiś mocny, ha? To spróbuj ze mną! - Pomimo ogarniającego ją strachu, który wykiełkował w jej sercu, Solo zacisnęła gniewnie zęby ignorując zdrowy rozsądek i skoczyła z mieczem w dłoni na potwora z piekła rodem.

Razem tańczyli wokół siebie wymieniając się morderczymi ciosami, lecz w końcu inicjatywę przejęła dzielna wojowniczka i gdy Berghast odsłonił bok, ta zatopiła w nim ostrze miecza aż po samą rękojeść. Wystarczyło jedno silne pchnięcie, by Solo wypruła flaki potwora na bruk.
Psowata bestia wydała z siebie przedśmiertny pisk, zakończony cichym pomrukiem i w końcu zwaliła się na ziemię przez dłuższą chwilę targana konwulsyjnymi wstrząsami.

- Psinka Psinka Psinka ... - zawołała Ramona w stronę stworzenia, gdyż mimo upiornego blasku zdawało jej się być sympatyczne z pyska i stosunkowo przyjazne. Jednak złudzenie prysło gdy jeden ze zwierzaków zaatakował ich grupę.

Magini nie wiele myśląc, co jej się zresztą zdarzało dość często, wyprostowała się, skupiła w umyśle potęgę swojej magii i posłała w stronę stworzenia ognisty słup ognia po czym przestraszona odrobinę wynikiem zwinęła się w kłębek nie patrząc na efekt rzucanego czaru.
Usłyszała dziwny pisk po czym dziwna cisza zaległa w tej części jaskini i dziewczę uniosła skołtunione włosy z twarzy i spojrzała w stronę, gdzie rzuciła czar.

- Hahaha ! - zawołała w ten sposób Ramona ponownie ratuje dzień ! stwierdziła opierając butnie dłonie na swoich biotrach.