[Autorski: Triada, 18+] Przebudzenie - Strona 2

Bothari · 30-09-2010, 09:12

Podchodził spokojnie i czujnie. Ponoć Ninoczka była w tym namiocie. Ponoć była tam z "Boginią". Prychnął. Nienawidził takich bajek. Derilea przy całym swoim fanatyzmie, nadal była dla niego tylko "prawie człowiekiem". On, kocur Felinae czystej krwi, patrzył na nią z lekką wyższością i w zasadzie sam nie rozumiał, czemu podróżował wraz z nią. Ona twierdziła, że służył jej. Nie komentował tego. Kot nie służy nikomu.

Z namiotu dobiegały odgłosy rżnięcia i zapach dwóch podnieconych samic. Paradne. Nawet pieprzy się z kobietą, zamiast rozsądnie, z jakimś facetem. Ale czego oczekiwać? Przecież taki kundel jak ona płodny już chyba nie mógł być. Zostały jej dewiacje. W pierwszym odruchu chciał zawrócić. Po prostu odejść. Nie miał pewności, czy tylko z pod namiotu, czy wręcz z obozowiska i pójść gdzie oczy poniosą ... może do samego centrum Imperium. Wściekły na siebie samego rozdziawił pyszczek i cicho syknął. A potem podszedł do namiotu i miauknął.

- Ninoczka, przestań ty się gzić z tą nową, ino rusz si. Towarzystwo w lesie mamy. Elfickie szczyle na ślad trafiły i prowadzą do nas obławę. Ze trzy dziesiątki tałatajstwa. Na nieszczęście - rycerzy nie ma. Tylko sprawne selucjańskie i elfie oddziały. Za jakieś cztery godziny tu będą. Za długo marudziłaś ...

Każdy inny zapewne dostałby teraz totalną zjebkę od przełożonej. Część pewnie takiej wypowiedzi by nie przeżyła. On się nie bał. Nie było lepszego zwiadowcy i tropiciela w tej części świata. Ninoczka zdawała sobie sprawę, że bez niego, dawno nie tylko by nie miała ani jednego żołnierza, ale nawet zapewne sama by już nie żyła.

Ghash · 12-10-2010, 14:24

Zwyciężyła, a przynajmniej tak to wyglądało na tą chwilę, bo trzeba będzie mieć ją na oku. Przypominać raz za razem jej obietnicę. Jeszcze raz palce poruszyły się, by uszy mogły usłyszeć ten jęk z pogranicza bólu i rozkoszy, gdy usłyszała głos zwiadowcy.
- Szlag, zbieramy się - warknęła sama wstając szybko.
W jednej chwili zapomniała o tym, co działo się przed chwilą. Założyła koszulę, zawiązała. Była zła na siebie, bo kocur miał racje, pozwoliła sobie na zbyt dużą wygodę. Zerknęła na wciąż rozkojarzoną kobietę.
- Szlag - warknęła znowu.
Zdjęła swoje buty, może nie będą za wygodne, ale lepsze takie niż żadne. Sięgnęła po kubrak i rozerwaną tunikę.
- Ubierz chociaż kubrak, a tunikę zawiąż w pasie, masz moje buty, ja bez nich jakoś sobie poradzę. Zbieraj się szybko - poleciła i sama wyszła przed namiot.
- Dobrze, że... - zaczęła, ale przerwała widząc zwiadowcę, zmrużyła oczy i przyglądała mu się bardzo długo zanim dokończyła - przyszedłeś. Zawsze ci ufałam i kochałam, tak jak kocham i ufam wszystkim swoim towarzyszom. W końcu służymy jednej i tej samej sprawie.
Pochyliła się, by móc patrzeć kocurowi prosto w oczy.
- Jeżeli ty mi nie ufasz i nie kochasz, to lepiej żebyśmy rozstali się wcześniej, niż gdy będzie za późno. Oczywiście zrobisz, jak będziesz chciał, bo nie mam prawa ci niczego nakazywać. Chociaż przyznam, że bym wielce tęskniła za takim zwiadowcą. Pewnych istot nie da się zastąpić.
Wyprostowała się i spojrzała w stronę, gdzie znajdował się obóz.
- Mam nadzieję, że zaczęli się już zbierać i Lew wszystkiego dopilnowuje - odezwała, jakby wcześniejszej wypowiedzi nie było i zawołała w stronę namiotu. - Gotowa?

Bothari · 14-10-2010, 12:45

Nie znosił tej jej cechy. Czytała we wszystkich jak on w tropach. Wściekał się ... ale i imponowała mu tym. Nic się przed nią nie ukryło, choć często się starał. Prychnął więc tylko lekceważąco, jako komentarz do jej słów.

- Zaczęli się zbierać wcześniej niż Ty - mruknął - Teraz to już w zasadzie są pewnie gotowi do wymarszu. - z zainteresowaniem zlustrował "Boginię", która wnurzyła się z namiotu. Ładna babeczka czystej ludzkiej krwi. W zasadzie ... chyba pierwsza ludzinka, która mu się podobała. Miała w sobie coś ... Choć teraz efekt psuły dziwne ubrania. Z drugiej strony ten niedopięty kubrak ...

- Selucjan prowadzi podobno Sariah. Nie wiem, czy to tylko przechwałki żołnierzy, czy fakt, ale dowódca faktycznie wygląda na fachowca. Nosi selucjańskie barwy wojenne.

Przez moment zastanawiał się, jakby ta "boginka" wyglądała tylko w takich barwach. Potem ruszyli dalej.

* * *

Obóz ukryty był pomiędzy drzewami. Właśnie zasypywano ogniska i maskowano ślady. Przyzwyczajenie, bo przecież teraz i tak wrogowie byli już na tropie. Przyjrzał się wszystkim. Siedemnaście osób z nimi włącznie. Przeciwników było dwakroć więcej. Tyle, że przeciwnicy mieli do wyboru selucjańskie miecze i sprawność w zwarciu oraz elfickie łuki. Tu praktycznie każdy miał w sobie krew różnych przodków a połączenia cech nie jeden raz zaskakiwały. Tiauten potrafił latać, Ghutius mógł być okładany dwuręcznymi toporami i to przeżyć. Na dokładkę - zostali tylko najlepsi z najlepszych. Reszta wyginęła podczas ucieczki. Szkoda tylko, że ich liczba malała po każdym starciu a wróg ciągle posyłał nowe oddziały ...

30-09-2010, 09:12	#11
Bothari Reputacja: 1	Podchodził spokojnie i czujnie. Ponoć Ninoczka była w tym namiocie. Ponoć była tam z "Boginią". Prychnął. Nienawidził takich bajek. Derilea przy całym swoim fanatyzmie, nadal była dla niego tylko "prawie człowiekiem". On, kocur Felinae czystej krwi, patrzył na nią z lekką wyższością i w zasadzie sam nie rozumiał, czemu podróżował wraz z nią. Ona twierdziła, że służył jej. Nie komentował tego. Kot nie służy nikomu. Z namiotu dobiegały odgłosy rżnięcia i zapach dwóch podnieconych samic. Paradne. Nawet pieprzy się z kobietą, zamiast rozsądnie, z jakimś facetem. Ale czego oczekiwać? Przecież taki kundel jak ona płodny już chyba nie mógł być. Zostały jej dewiacje. W pierwszym odruchu chciał zawrócić. Po prostu odejść. Nie miał pewności, czy tylko z pod namiotu, czy wręcz z obozowiska i pójść gdzie oczy poniosą ... może do samego centrum Imperium. Wściekły na siebie samego rozdziawił pyszczek i cicho syknął. A potem podszedł do namiotu i miauknął. - Ninoczka, przestań ty się gzić z tą nową, ino rusz si. Towarzystwo w lesie mamy. Elfickie szczyle na ślad trafiły i prowadzą do nas obławę. Ze trzy dziesiątki tałatajstwa. Na nieszczęście - rycerzy nie ma. Tylko sprawne selucjańskie i elfie oddziały. Za jakieś cztery godziny tu będą. Za długo marudziłaś ... Każdy inny zapewne dostałby teraz totalną zjebkę od przełożonej. Część pewnie takiej wypowiedzi by nie przeżyła. On się nie bał. Nie było lepszego zwiadowcy i tropiciela w tej części świata. Ninoczka zdawała sobie sprawę, że bez niego, dawno nie tylko by nie miała ani jednego żołnierza, ale nawet zapewne sama by już nie żyła. Ostatnio edytowane przez Bothari : 30-09-2010 o 09:29.

12-10-2010, 14:24	#12
Ghash Reputacja: 1	Zwyciężyła, a przynajmniej tak to wyglądało na tą chwilę, bo trzeba będzie mieć ją na oku. Przypominać raz za razem jej obietnicę. Jeszcze raz palce poruszyły się, by uszy mogły usłyszeć ten jęk z pogranicza bólu i rozkoszy, gdy usłyszała głos zwiadowcy. - Szlag, zbieramy się - warknęła sama wstając szybko. W jednej chwili zapomniała o tym, co działo się przed chwilą. Założyła koszulę, zawiązała. Była zła na siebie, bo kocur miał racje, pozwoliła sobie na zbyt dużą wygodę. Zerknęła na wciąż rozkojarzoną kobietę. - Szlag - warknęła znowu. Zdjęła swoje buty, może nie będą za wygodne, ale lepsze takie niż żadne. Sięgnęła po kubrak i rozerwaną tunikę. - Ubierz chociaż kubrak, a tunikę zawiąż w pasie, masz moje buty, ja bez nich jakoś sobie poradzę. Zbieraj się szybko - poleciła i sama wyszła przed namiot. - Dobrze, że... - zaczęła, ale przerwała widząc zwiadowcę, zmrużyła oczy i przyglądała mu się bardzo długo zanim dokończyła - przyszedłeś. Zawsze ci ufałam i kochałam, tak jak kocham i ufam wszystkim swoim towarzyszom. W końcu służymy jednej i tej samej sprawie. Pochyliła się, by móc patrzeć kocurowi prosto w oczy. - Jeżeli ty mi nie ufasz i nie kochasz, to lepiej żebyśmy rozstali się wcześniej, niż gdy będzie za późno. Oczywiście zrobisz, jak będziesz chciał, bo nie mam prawa ci niczego nakazywać. Chociaż przyznam, że bym wielce tęskniła za takim zwiadowcą. Pewnych istot nie da się zastąpić. Wyprostowała się i spojrzała w stronę, gdzie znajdował się obóz. - Mam nadzieję, że zaczęli się już zbierać i Lew wszystkiego dopilnowuje - odezwała, jakby wcześniejszej wypowiedzi nie było i zawołała w stronę namiotu. - Gotowa?

14-10-2010, 12:45	#13
Bothari Reputacja: 1	Nie znosił tej jej cechy. Czytała we wszystkich jak on w tropach. Wściekał się ... ale i imponowała mu tym. Nic się przed nią nie ukryło, choć często się starał. Prychnął więc tylko lekceważąco, jako komentarz do jej słów. - Zaczęli się zbierać wcześniej niż Ty - mruknął - Teraz to już w zasadzie są pewnie gotowi do wymarszu. - z zainteresowaniem zlustrował "Boginię", która wnurzyła się z namiotu. Ładna babeczka czystej ludzkiej krwi. W zasadzie ... chyba pierwsza ludzinka, która mu się podobała. Miała w sobie coś ... Choć teraz efekt psuły dziwne ubrania. Z drugiej strony ten niedopięty kubrak ... - Selucjan prowadzi podobno Sariah. Nie wiem, czy to tylko przechwałki żołnierzy, czy fakt, ale dowódca faktycznie wygląda na fachowca. Nosi selucjańskie barwy wojenne. Przez moment zastanawiał się, jakby ta "boginka" wyglądała tylko w takich barwach. Potem ruszyli dalej. * * * Obóz ukryty był pomiędzy drzewami. Właśnie zasypywano ogniska i maskowano ślady. Przyzwyczajenie, bo przecież teraz i tak wrogowie byli już na tropie. Przyjrzał się wszystkim. Siedemnaście osób z nimi włącznie. Przeciwników było dwakroć więcej. Tyle, że przeciwnicy mieli do wyboru selucjańskie miecze i sprawność w zwarciu oraz elfickie łuki. Tu praktycznie każdy miał w sobie krew różnych przodków a połączenia cech nie jeden raz zaskakiwały. Tiauten potrafił latać, Ghutius mógł być okładany dwuręcznymi toporami i to przeżyć. Na dokładkę - zostali tylko najlepsi z najlepszych. Reszta wyginęła podczas ucieczki. Szkoda tylko, że ich liczba malała po każdym starciu a wróg ciągle posyłał nowe oddziały ...