Someirhle

- Nie, to nie ja. Znaczy, tu Iwan. Znalazłem to i mi dzwoni. Ty skąd gadasz? - rzucił do słuchawki, gestami dając do zrozumienia Hortonowi, że ma rozmowę i potrzebuje odrobiny, bladź, prywatności. Albo nie. Oddaje mu to coś, mówiąc - Masz, rozmawiaj. -

 

__________________
Cogito ergo argh...!

Yzurmir

― Khrm... ― chrząknął Horton, odbierając urządzenie od Iwana. ― Dzień dobry, z kim mam przyjemność mówić?

 

Kauamarnica

 

Agape

Spojrzała na Grefińskiego podejrzliwie, skąd mógł wiedzieć co widziała w swojej wizji?

-Tak, widziałam Wilhelma… wydaje się że jeszcze żyje. A stamtąd biegną w naszą stronę dwa krasnoludy- wskazała właściwy kierunek- uciekają przed czymś bardzo złym i czymś bardzo szybkim. Są jeszcze dość daleko… I te drzewa, jest w nich coś niepokojącego. Musimy bardzo uważać.- powiedziała zaniepokojona ilością zagrożeń. Miała ochotę się gdzieś schować. Ale przecież była w lesie, tu po paru krokach się znika pomiędzy drzewami.

Jeśli Grefiński się zgodzi na warunki Rickyego wtedy powie:
-Chodźmy cichutko do niego, może będziemy mogli mu pomóc, ja albo tabletki. Tylko wiecie, on może zamienić się w zombie, więc jakby było za późno to się nie zastanawiajcie i go zastrzelcie.

Po drodze zamierzała jeszcze raz użyć Przewidywania by lepiej zorientować się w sytuacji i poznać naturę drzew.

Jeśli Grefiński się nie zgodzi, zaproponuje żeby zeszli z drogi krasnoludom i temu co ich goni, jeśli żeby się ukryć trzeba będzie zgasić gałąź, to ją zagasi.

 

Shooty

Yoshimitsu złapał się za głowę, widząc czerwone światło. Ten kolor nigdy nie wróży nic dobrego, zwłaszcza jeśli widzi się go w równoległym świecie. Kto tym razem? Czarnoksiężnicy czy magowie krwi?

Jeśli jest tam dziurka od klucza, zagląda przez nią, aby sprawdzić, w jak kiepskiej sytuacji się znalazł. Jeśli nie, schodzi z powrotem na dół i kryje w cieniu, mając nadzieję na pozostanie niewykrytym i możliwość póżniejszej ucieczki. Chyba że drewniane schody bardzo skrzypią, wtedy stoi w miejscu i stara się nie wydawać głośnych dźwięków.

Tymczasem jeżeli w drzwiach jest dziurka od klucza, a po obejrzeniu wnętrza pokoju wydaje się być bezpiecznie, to delikatnie puka, dając znak swojej obecności w tym tajemniczym domu.

 

Luffy

Jayden zawiedziona schowała piersi (choć nie całkowicie, niech ma chłopak zachętę). Spróbowała wysondować telepatycznie okolice.

Opowiesz nam coś o tym świecie? Gdzie jesteśmy? Czy coś nam zagraża? Jest tu jakaś Twoja wioska?

 

Anonim

Horton:
- Nazywam się Kamila. Gdzie jest Miguel? Czy on nie żyje? Jest gdzieś w pobliżu Kapitan Grefiński? Podaj go do malefonu jeśli możesz. - po chwili dodała - Horton, nie zadawaj głupich pytań tylko udziel odpowiedzi. Sytuacja jest trochę zbyt dramatyczna, żebyś mi tu pieprzył "dzień dobry" i inne pierdoły. Dzień nie jest dobry, miliony trupów zalegają całe miasta, a ty będziesz mi tu mówił dzień dobry. Odpowiedz gdzie jest Miguel i czy żyje czy zabraliście to z jego trupa i czy w pobliżu jest Kapitan Grefiński, bo chcę z nim pogadać. (cd niżej)

Jayden (i Horton i Iwan):
- A mógłbym odzyskać już ten łuk skoro tak jak podejrzewałem jest moim współbraci? - wyciągnął rękę w stronę łuku i go chwycił, ale nie próbuje go wyszarpać, chyba liczy, że po prostu Jayden mu go odda - Z niebezpieczeństw to na wstępie należy wskazać Przywoływaczy. Straszne dranie. Oddajcie mi łuk to was zaprowadzę w bezpieczne miejsce. - w tym czasie Iwanowi wydawało się, że to duże coś co widzi nadal pomiędzy krzakami trochę dalej zareagowało na słowo "Przywoływacze". Jakby zalśniło.

Jayden:
Niemal natychmiast po użyciu telepatii wyczułaś jeszcze kilku elfów czujnie wam się przyglądających. Są blisko, choć ich nie widać. Jakbyś chciała ich zabić to dwóch umiałabyś bez problemu namierzyć, ale... czy oni prędzej ciebie nie ukatrupią?

Yoshimitsu:
To wyglądało mniej więcej tak, gdy spojrzałeś przez dziurkę od klucza. Ale ty nie zobaczyłeś tam żadnego miasta, a po prostu dużą izbę, coś jakby wnętrze karczmy. No i nikt nie wrzucił do ciebie kartki. W środku było grono istot wyglądających mniej więcej tak, a walczyły z twoimi znajomymi z poprzedniej rzeczywistości. Siły były mniej więcej wyrównane. Nic jednak nie słyszałeś z tego co tam było. Jakbyś ogłuchł, ale słyszałeś równocześnie jak najciszej jak mogłeś zbiegłeś w dół i położyłeś się pod schodami starając się zapomnieć o koszmarze, który widziałeś pomiędzy istotami, a żywymi trupami. Cokolwiek to było to używało nagich i niezwykle pokiereszowanych zwłok Dziennika i Simona jak szmaty do bicia po głowach i istot i żywych trupów. Znalazłeś się w cholernej pułapce bez wyjścia... ale z drugiej strony... z drugiej strony nikt do tej pory nie otworzył drzwi prowadzących do piwnicy, więc mimo olbrzymiej kotłowaniny to u ciebie jest w porządku. Do tego nadal nic nie słyszysz co się tam dzieje, może warto byłoby zobaczyć? A nie tak leżeć i się ukrywać?

Violet:
Jedyna wizja więcej jaką otrzymałaś to to, że nie chodzi o drzewa, a o to co siedzi na drzewach. Nic bliżej jednak nie udało się ustalić. (cd niżej)

Violet, Ricky:
[płonącą gałąź Violet może natychmiast zgasić teraz jeśli chce] - Poważni z was handlarze. - skwitował wasze propozycje Grefiński po czym odmówił wam - Trochę przeceniliście wartość rzeczy jaka leży przy Wilhelmie. Potem to znajdę. Albo wy znajdźcie to wtedy będziemy handlować. Takie elektroniczne gówno, Wilhelm nie miał przy sobie elektroniki, więc łatwo znajdziecie. To narazie. - i uciekł w przeciwnym kierunku niż nadbiegające krasnoludy, które teraz już zresztą słyszycie. Drą mordę małe szmaciarze, że słychać ich z daleka. Krzyczą do siebie w biegu negocjując, który z nich ma umrzesz honorową śmiercią, a który ocalić życie, żeby opowiedzieć o tym później. Chyba zaraz ten starszy się zatrzyma, a ten młody wpadnie na was albo przebiegnie obok was, bo pomimo kilkunastu metrów jakie was dzielą od nich to oni zupełnie was nie zauważyli. Nie widzicie co ich goni. W końcu ten starszy stanął w miejscu, a młody biegnie dalej. Jest już dziesięć metrów od was, odsunęliście się trochę, bo ten cieć waflowy nadal was nie widzi. Pewnie byście mogli stanąć mu na głowie, a on mając taki wielki topór pomyślałby, że gołąb na niego nasrał. Tym czasem jego stary kompan rozpadł się na kawałki włącznie ze swoją zbroją i toporem. Głośna grupa łobuzerii leśnej zbliża się, choć jej jeszcze nie widzicie. Trop krasnoludów jednak jest tak ostry, że ślepiec używając białej laski nie zgubiłby ich nawet w ulewie.

 

Someirhle

Iwan podsłuchiwał, to rozmowę Jayden, to Hortona. Wciąż trzymał się na takiej pozycji, by COŚ miało najpierw po drodze tamtą dwójkę. Ogólnie, mimo że był z siebie całkiem zadowolony, to narastało w nim poczucie, że zaraz trzeba będzie stąd wiać.
- Da, oddaj łuka elfowi. Nie ma co, skoro prosi. - zagaił przyjazny, niegroźny, przygłupi Iwan. W gruncie rzeczy nie ufał jednak elfiakom - plecami by do takiego nie stanął, widział taki jeden niemiecki film o elfach i wiedział, co one wtedy robią z człowiekiem. Ścisnął więc poślady i patrzył, czy Jayden da się rozbroić. Jeśli tak, i jeśli miał właściwe podejrzenia co do tych pedałów, to powinien jeszcze wyhaczyć dosłownie chwilę, w której będzie mógł szurnąć w las, w czasie gdy zacznie się robić nieprzyjemnie.

 

__________________
Cogito ergo argh...!

Agape

Szkoda że handel się nie udał. No nic, teraz trzeba było nie dać się rozwalić na kawałki. W przeciwieństwie do Grefińskiego była zdania że lepiej zejść niebezpieczeństwu z drogi niż pozwolić mu się ścigać. Dlatego też wcisnęła gałąź w ziemię gasząc ją natychmiast i szybko skierowała się w bok, pod kątem stu dwudziestu stopni od nadciągającej hordy oddalając się tym samym również od Wilhelma*. Starała się nie zostawiać po sobie śladów. Miała nadzieję że cokolwiek nadciąga popędzi najpierw wyraźnym śladem brodacza, a kiedy już go dopadnie trafi na trop Grefińskiego ją zostawiając w spokoju.

Oddaliwszy się już nieco ponownie przywoła Przewidywanie by dowiedzieć się co konkretnie siedzi na drzewach i jak bardzo może być niebezpieczne. O ile niepowodzenie nie sprowokuje ataku spróbuje mocą Natury nastawić do siebie przyjaźnie któreś z tych stworzeń i skłonić by się jej pokazało. Oczywiście będzie cały czas będzie uważać czy coś nie chce się rzucić na nią z góry. Gdyby atak nastąpił potraktuje napastnika Krzywdą i spróbuje uciec.

*Jeśli pościg nadciąga z godz. 9 a Wilhelm jest na 5 to kieruje się na 1.

 

Kauamarnica

Widząc, że Violet gdzieś idzie ruszam za nią, ale bacznie przyglądam się co zrobi krasnolud.