Sekal

Olll nie posiadał wystarczająco dużo danych do analizy, aby z pełnym przekonaniem określić dokładnie co się wydarzyło podczas tej rozmowy, ale był pewien jednego: musieli powstrzymać kobietę. Przez cały czas pracował nad swoimi węzłami, ale przed wyruszeniem do przeszłości nie załadował instruktażu wyswabadzania się z tego rodzaju więzów i nie szło to wystarczająco dobrze. Z czasem prawdopodobnie by sobie poradził, ale teraz liczyła się każda sekunda.

Wtedy odezwał się Moss i jego dwa towarzysze-agenci odzyskali przytomność i zaprzestali także swojej bierności. To była dobra wiadomość.
- W mojej kieszeni są nożyczki - szepnął, wzrokiem wskazując fartuch. - Sięgniecie do nich?
Sam spróbował się tak przesunąć, aby sama kieszeń znalazła się przy dłoniach któregoś z nich. W razie niepowodzenia mógł też spróbować wstać, aby jakimś karkołomnym ruchem wytrząsnąć przedmiot na podłogę.

 

Eleanor

Dość spektakularne wyjście profesor Roosenbaum wyraźnie ożywiło Agentów, którzy zaczęli się niezdarnie poruszać, w celu jak najszybszego wyswobodzenia z więzów. Liam i Teo byli chyba zbyt zaaferowani swoimi myślami, bo najwyraźniej informacja Ollla, o nożyczkach w kieszenie, nie przebiła się do ich świadomości. Na szczęście więzy okazały się niezbyt mocne i Darianowi udało się uwolnić jedną rękę. Wyciągnął ostre narzędzie i próbował przeciąć nim sznur. Niestety, choć teoretycznie doskonale nadawały się do tego celu, prace postępowały raczej opornie, a może było to spowodowane poczuciem błyskawicznego upływu czasu, którego jak sobie zdawali sprawę, było z każdą sekundą coraz mniej.
W końcu jednak materiał ustąpił. Byli wolni i mogli działać dalej.

Teo ruszył do panelu przy drzwiach, jednak znajdujące się tam przyciski zupełnie nic mu nie mówiły. Nie miał też umiejętności hakerskich Ollla, by za ich pomocą sterować ochroną. Mógł zasugerować swój pomysł Darianowi czy jednak mieli wystarczająco dużo czasu, by zużywać go na coś innego niż próba dogonienia kobiety?

Liam pchnął drzwi i wyszedł z pomieszczenia, Olll deptał mu po piętach. Znaleźli się na korytarzu. Analityczny umysł Dariana szybko przetworzył informacje, odtwarzając pozyskane do tej pory informacje i Agent doszedł do wniosku, że znajdują się prawdopodobnie na tym samym, długim na dwieście stóp korytarzu, który widzieli już wcześniej, tyle że z drugiego jego końca. Zaraz obok znajdowały się drzwi, z których przedtem wyszli strażnicy, a nad nimi umieszczona była kamera. Choć skierowana w ich stronę, tym razem nie pulsowała czerwonym światłem. Wszędzie panowała niczym niezmącona cisza.
Nagle drzwi laboratorium, w którym Teo rozmawiał z androidem, otworzyły się i oczy Briana oraz Alienor mogły dostrzec jak wychodzi z nich profesor Roosenbaum z niewielką teczką w ręce. Kobieta poruszała się sprężystym krokiem, świadczącym o bardzo dobrej kondycji fizycznej i najwyraźniej kierowała się w stronę wyjścia.

Stojąca najbliżej leżącego na ziemi Newmana Lily zauważyła, że mężczyzna jęknął i otworzył oczy, przez chwilę rozglądając się wkoło oszołomionym wzrokiem. Potem niespodziewanie, błyskawicznym ruchem chwycił dziewczynę za kostkę:
- Co tu się u diabła dzieje!? - Powiedział wyraźnie rozgniewanym głosem.

 

Sekal

- Wynoszą wirusa - szepnął za siebie Oll, kierując te słowa do mężczyzny, lecz jednocześnie nawet na niego nie zerkając. Wciągnął Batesa i przytrzymał go przez chwilę. Liczył na to, że ścigana przez pierwsze chwile nie będzie świadoma pościgu, a to wymagało odrobiny krycia się za rogiem.

Dopiero jak Roosenbaum zniknęła za rogiem - Darian był pewien, że to ona, choć posługiwał się wyłącznie przypuszczeniami - wystartował do biegu, starając się zachować jak największą ciszę. W ręku trzymał nożyczki, jedyną improwizowaną broń jaką miał.

Cel był prosty, zatrzymać i unieszkodliwić. Na szczęście ciało Hoover również było sprawne i nie miało za sobą aż tylu biologicznych lat co u tej profesor.

 

dzemeuksis

LILY CAGE

 

Ombrose

BRIAN MOSS

Dobrze, że Darian przytrzymał Liama, bo agent miał ochotę pobiec na złamanie karku prosto ku kobiecie. A potem najchętniej uderzyć w nią barkiem z wyskoku niczym wrestlingowiec lucha libre. Dzięki androidowi Roosenbaum powinna być nieświadoma pogoni, a więc raczej nie wyśle za nimi ochrony... Niestety już teraz bardzo spieszyła się i Bates miał nadzieję, że te kilka dodatkowych sekund zwłoki nie przesądzą o zgubieniu jej.

Gdzieś za sobą usłyszał rozgniewany głos mężczyzny. Nie było wiele możliwości - to musiał być Newman. Miał nadzieję, że Dorosowi uda się przekonać go, aby pomógł im zatrzymać wynoszącą wirusa kobietę. Od jego charyzmy mogło zależeć bardzo dużo, o ile nie wszystko, jeśli Liamowi i Darianowi nie powiedzie się. A niestety istniała taka możliwość, choć na razie agent starał jej nie dopuszczać do siebie.

Informatyk i sprzątaczka goniący szefową laboratoriów po korytarzach sekretnego poziomu. Brzmiało jak wstęp do kiepskiego żartu lub skeczu. A było sytuacją jak najbardziej realną, od której zależało życie nieskończonej ilości ludzi. Jak taka mała teczka mogła przysporzyć tak wiele zmartwienia, śmierci i terroru? Trudno było w to uwierzyć. Jednak trzeba było to powstrzymać.

 

Eleanor

- Co ty wygadujesz dziewczyno? - Naukowiec skrzywił się i puścił nogę Lily. - Strasznie boli mnie głowa, ale mimo wszystko nadal pamiętam, że profesor Roosenbaum ma prawo przebywać na tym piętrze w przeciwieństwie do ciebie. Jak w ogóle się tutaj dostałaś i dlaczego leżę na ziemi?
Potarł dłonią czoło.
- Jak ja się tutaj znalazłem?

***

Gdy kobieta zniknęła z ich pola widzenia, informatyk i sprzątaczka pobiegli w kierunku wyjścia. Mieli jednak do przebiegnięcia dużo dłuższy odcinek drogi od tego, który pokonać musiała pani profesor, by dotrzeć do windy.
Szczupłe, sprężyste ciało Hoover było w zdecydowanie lepszej kondycji niż raczej mało umięśniona i nienawykła do fizycznego wysiłku, struktura Mossa, kobieta wyprzedziła więc swojego nieco zasapanego towarzysza o kilka kroków
W momencie, gdy dotarła do zakrętu, oczy Alienor jako pierwsze zarejestrowały drobną postać stojącą po drugiej stronie szklanych drzwi, prowadzących do tajnego laboratorium.
Agenci pokonali jeszcze biegiem pozostałe metry, niestety w tym czasie drzwi elewatora otworzyły się i zamknęły zabierając ze sobą zarówno Roosenbaum, jak i tajemniczą teczkę. Jednocześnie, zanim zasunęły się do końca, uciekająca odwróciła się i zauważyła ich obecność. Na jej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech, a wolna ręka uniosła lekko w górę, ukazując środkowy palec w zdecydowanie jednoznacznym i całkowicie niepasującym do wizerunku pani profesor, „pożegnalnym” geście.

 

dzemeuksis

LILY CAGE

 

Sekal

Olll już unosił nożyczki do rzutu, ale niestety nie udało mu się dotrzeć do przeszkody w postaci szklanych drzwi odpowiednio szybko. Nie trafił ani sił, ani oddechu. Już trochę zapomniał jak to było być ograniczonym do takiego słabego ciała, na szczęście Hoover posiadała nieco sił i dobrą kondycję. Praca fizyczna robiła swoje.

Wpadł na drzwi, otwierając je z rozpędu i bez zawahania pognał po schodach w górę. Szybkość wind była zwykle ograniczona przy tak małej odległości do pokonania i wbiegając po trzy stopnie w górę była duża szansa dogonienia jej. Nie było sensu zatrzymywać się przy jej gabinecie, po co miałaby teraz z niego korzystać, szczególnie przejęta przez wrogiego agenta?

Darian gnał prosto na samą górę, wyjmując z fartucha urządzenie z małym ekranem i starając się je po drodze włączyć na przekaz z kamery, którą tam zamontował.

 

Ombrose

BRIAN MOSS

Liam miał wrażenie, że zaraz umrze z powodu zadyszki. Nawet nie mógł mieć do siebie pretensji, że aż tak bardzo zapuścił się i nie posiadał żadnej kondycji. Z drugiej strony... to on wybrał Briana Mossa na nosiciela, choć dostępne było wysportowane ciało ochroniarza. Odniósł wrażenie, że mógłby uczynić znacznie więcej, gdyby to w nim znajdował się. Przeklął szpetnie, patrząc na wrogiego agenta, który znikał wraz z walizką. Środkowy palec nawet nie rozgniewał Mossa, lecz bardziej... przybił.

Nie miał pojęcia, co powinien uczynić. Czy wdać się w energiczny pęd po schodach, podobnie jak Olll? To miało sens, ale czy dla zmęczonego ciała Briana Mossa? Czy z każdą sekundą nie nabędzie coraz większego opóźnienia? A nawet jeśli trafi w samą porę... Co mógł uczynić? Nie był pewien, czy w tym stanie potrafiłby unieszkodliwić Roosenbaum. Z drugiej strony... Czy mógł pozostawić Dariana samego, choć współpracownik spodziewał się wsparcia w jego postaci, podążającego za nim z tyłu? Brian nie był w stanie rozmyślać, kiedy jego ciało tak bardzo domagało się odpoczynku...

- Wracam do Newmana! - krzyknął za Olllem, choć nie wiedział, czy go usłyszy.

Miał zamiar jak najszybciej przebyć dystans z powrotem do pokoju, z którego wybiegli. Być może popełniał wielki błąd, jednak schody przed jego oczami... zdawały się zbyt poważnym przeciwnikiem. Liam miał nadzieję, że szef sektora uwierzy swojemu podwładnemu, cenionemu informatykowi Brianowi Mossowi, po czym zamknie przejście Roosenbaum. Bates miał zamiar wysilić wszelkie zapasy charyzmy, jakie w nim zostały, aby odpowiednio wpłynąć na mężczyznę. Choć miał nadzieję, że kiedy przybędzie, okaże się, że kapłan załatwił wszystko sam i po wrogiego agenta szły już służby bezpieczeństwa...

 

Eleanor

Mężczyzna przez chwilę przyglądał się Lily z uwagą. Potem przejechał dłonią po czole:
- Zdecydowanie wiesz więcej, niż powinnaś. - Powiedział w końcu, podnosząc się na nogi. - Informacje o wirusie to ściśle tajna informacja. Gisela Roosenbaum zdecydowanie nie pasuje mi na spiskowca i wszystko, co mówisz, nie ma w sobie odrobiny logiki, ale w jednym masz rację: Zainicjowanie alarmu niczemu nie zaszkodzi, a pomoże mi w spokoju wyjaśnić sytuację.
Po tych słowach podszedł do pulpitu przy drzwiach i wcisnął na nim kilka przycisków.
Chwilę później Doros mógł zobaczyć dwóch zrobotyzowanych strażników przechodzących korytarzem w kierunku wyjścia. Poruszali się w takim samym wolnym tempie jak za pierwszym razem, kiedy miał okazję oglądać ich po raz pierwszy.

***

Liam miał zamiar biec z powrotem, by pomóc Teo w rozmowach z Newmanem, ale kiedy się odwrócił, zobaczył wychodzące z bocznego korytarza dwie sylwetki robotów strażników. Jeden z nich zatrzymał się na środku przejścia, stając tyłem zarówno do wyjścia, jak i do przebywającego w ciele Briana Mossa Agenta, drugi ruszył dalej i skierował się do kolejnego korytarza, w kierunku wysokiego pomieszczenia, które wcześniej penetrował Bates.
Poruszali się dokładnie według takiego samego schematu jak wcześniej, kiedy Agenci po raz pierwszy uruchomili alarm. Istniało znikome prawdopodobieństwo, że ktoś w odpowiednim czasie ruszy na górę, by powstrzymać wynoszącą groźnego wirusa, profesor Roosenbaum.

***

Darian biegł po schodach, wymuszając na szczupłym, ale dosyć wytrzymałym ciele sprzątaczki maksimum wysiłku. Niestety pokonanie pięciu pięter biegiem zajęło mu nieco więcej czasu, niż pokonanie ich windą, tym bardziej że stracił dodatkowe sekundy na uruchomienie podglądu.
Dzięki temu, kiedy prawie dobiegał już na górę, miał jednak okazję zobaczyć kobietę, która przeszła przez grotę prosto do usytuowanych w niej drzwi, a gdy wpisała jakiś kod na panelu, wrota zaczęły się rozsuwać. To zatrzymało uciekinierkę na chwilę i pozwoliło Olllowi skrócić dystans.

Kobieta usłyszała jego kroki, odwróciła się. Na jej twarzy widniała złość i determinacja. Rzuciła się w kierunku wolno powiększającego się otworu i zaczęła przeciskać. Tak dopadł ją Agent czasu w ciele Alienor Hoover. Dodatkowy ciężar wyrzucił obie kobiety na zewnątrz. Kątem oka Darian spostrzegł, że znajdują się na płaskiej półce skalnej, otoczonej skalistymi formacjami. Kilkanaście metrów dalej stał uruchomiony helikopter. Jego wirniki poruszały się w tempie umożliwiającym natychmiastowy start. Profesor Roosenbaum, która w jednej ręce cały czas trzymała teczkę, drugą uderzyła sprzątaczkę prosto w oko. Ból na chwilę sparaliżował Ollla, dzięki czemu kobiecie udało się uwolnić. Zaczęła się podnosić.