Inferian

Marwald rzecz oczywista musi wracać i wybawić swoją wieś od głodu i śmierci.

1., 2. i 3. Jeszcze coś napiszę. Może jaką tarczę...
4.Marwald ma młotek i jest ucieszony, może teraz też bardziej będąc przekonanym o swojej roli może być jeszcze bardziej fanatyczny.
5. Sie wie.

 

Molkar

Jest jedno takie małe ale ... bo tak każdy mówi, że jedziemy jedziemy wedle statystyk naszego GM`a w naszej wiosce jest ok 130 osób

Liczba ludności :

- 130 żywych
- 27 zmarłych/zabitych
- 7 zaginionych

Wyobrażacie sobie ile to jest jedzenia dla 130 ludzi na co najmniej 40-50 dni ?? (trzeba wliczyć ok 30 dni zamieci gdzie tylko siedzimy i jemy) pytanie czy my zorganizujemy taką karawanę + czy Victor będzie taki dobroczynny i da tyle jedzenia bo wbrew wszystkiemu to ogrom żarcia

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427

Inferian

Ah te szczegóły. Jeszcze do tej pory nikt tego nie widział , a teraz wygląda to mnie realnie.

 

Dekline

Tak jak pisałem z Molkarem na PW, streszczę to do jednego słowa: "cóż..."

A tak już bardziej na serio, zakładałem że skoro omawiamy to w komentarzach to pewne rzeczy uznajemy za pewnik. W sensie to że jedzenie dostaniecie, ale czy starczy go na tak długo dla tylu osób? To zależy. Zresztą jest to raczej pomoc jednorazowa, przecież nie będzie Wam co miesiąc wysyłał No i nie zapominajmy że na świecie nie ma rzeczy pewnych (oprócz śmierci i podatków), zawsze może wydarzyć się coś nieprzewidywalnego Nie chciałem tego rozgrywać w sesji aby nie robić kolejnego dialogu bo wyjdzie nam sesja "rozmawiana", a przecież ileż można

Co do rozmowy z Nicholasem, chciałbym już powoli kończyć, także proszę o szybkie ostatnie pytania

Arch: To jak robimy te rozmowy? Nie chce żeby reszta za długo czekała.

 

__________________

ORDNUNG MUSS SEIN

Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)

snake.p

Kerm, racja, że podróżowanie w pojedynkę byłoby ryzykowne, ale chciałem wyszarpać dla nas jak najwięcej sprzętu do działań w górach, nawet za cenę gonienia konwoju. Wszak poruszałbym się szybciej. Tak czy siak, zdaje się, że MG nie chce, żeby było nam za łatwo i nic więcej nie wskóram w kwestii sprzętu. Wyruszamy zatem razem.

BTW a pomysł z zabraniem Nicholasa jako przewodnika? Bo nikt się nie odniósł. A korespondowało by to z pomysłem werbowania dobrych mutantów do walki z tymi złymi.

 

Kerm

Nikt Nicholasowi nie pozwoli wyjść, a żywot Nicholasa (na zewnątrz) nie będzie długi...

 

Dekline

Snake, zabrzmiało to trochę jak zarzut, chociaż po części masz rację, z tymże to nie tylko moje zachcianki ale i logika. Tak mała wieś ma jednego kowala który też nie jest pierwszego sortu, nie da rady w jeden dzień tego wszystkiego ogarnąć.

A w kwestii Nicholasa, to tak jak pisze Kerm, widzicie jakie jest nastawienie do mutków

 

__________________

ORDNUNG MUSS SEIN

Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)

Molkar

Nie oszukujmy się poprzedni mutanci w wiosce żyją dlatego że było ich za dużo w tym świecie dobry mutant to martwy mutant więc i tak wiele tolerancji dostają jak są w getcie ale jakby zostali dorwani po za nim wątpie żeby ktoś patrzał czy jest dobry czy zły

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427

Dekline

Metoda: "najpierw strzelam, później zadaje pytania"

 

__________________

ORDNUNG MUSS SEIN

Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)

Molkar

Hmm nie wiem na co czekamy w sesji moja postać za wiele nie ma do powiedzenia w temacie mutantów i magii bo pierwszego nie za bardzo toleruje drugiego nie zna i nic na ten temat nie wie

 

__________________
„Dlaczego ocaleni pozostają bezimienni – jakby ciążyła na nich klątwa – a poległych otacza się czcią? Dlaczego czepiamy się tego, co utraciliśmy, ignorując to, co udało nam się zachować?”
Steven Erikson, „Bramy Domu Umarłych”, s. 427