- Ja wiem, że za dobrze nie wyglądam, ale to już przesada - zażartował Lothar - Wziął i zemdlał. Może za wysoką kwotę wykupu spichrza podałem? Zejdźcie tu do nas, to od razu sprawę załatwim. Erwinie - zwrócił się do Wolfganga - Od razu umowę kupna-sprzedaży spiszesz.

Wchodzić nie było sensu - szlachcic pamiętał z jaką łatwością sam się bronił na stryszku przed przeważającymi siłami. Teraz sam był ranny, a mag na drabinie też nie poczaruje. Wątpił natomiast by porywacze mieli zabijać aptekarkę. Po coś ją w końcu potrzebowali. Okup raczej odpadał, bo nie było listu z żądaniami. Ale kiedy nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze.

Zaczął mówić, głośno, tak by i ci na zewnątrz go słyszeli, bo zamierzał się podzielić i lokalizacją bandytów i prawdopodobną drogą ich ucieczki (skoro blokował z magiem dół to spodziewał się podobnej próby jak ich ucieczka z magazynu Teugena).

- Tak się składa, że właśnie aptekarka jest mi potrzebna. Sami widzicie jak wyglądam. Wy tam na stryszku, słuchajcie:
Macie bardzo prosty wybór - ona schodzi na dół, wychodzimy i więcej nigdy się nie widzimy. Jako bonus, zostawię Wam dwadzieścia złotych koron. - Lothar głośno kładł złote korony jedną po drugiej na stoliku -
Ja, Euzebiusz Tobiasz von Klinkenhofen, nie jestem zainteresowany wami i słowem szlacheckim gwarantuję, że ani ja, ani żaden mój sługa nie uczyni Wam żadnej krzywdy, jeśli wypuścicie porwaną - nie widział jednak potrzeby dodawania, że ani Wolfgang ani niewidoczni póki co inni kompani nie byli jego sługami i ich to słowo nie zobowiązywało do niczego.
- Albo próbujecie uciec i giniecie za darmo. Bo samym to może by się Wam i udało jakoś zeskoczyć na zewnątrz i uciec, ale przecież nie obciążeni kobietą... To jak? - zapytał.

Wolfgang nie czekał dłużej udając cucenie śpiącego. Ruszył pod altanę obawiając się kusznika a zarazem licząc, że zobaczy coś w szparach sufitu a podłogi dla porywaczy aptekarki.

Gdy znalazł się już w wybranym miejscu i usłyszał monety kładzione przez Lothara poszukał od dołu oprawców Elvyry i jej samej. Chciał ocenić ilu ich tam jest i co robią. Spadający kurz zapewne pomóc może a i stare deski pewnie mają sporo szpar przez które widać coś a i magiczny pocisk można posłać.

Wolfgang próbował zobaczyć co się dzieje na podwyższeniu. Niestety nieudolnie a jedyne co stwierdził, że osoby na górze przemieszczają się ku wyjściu na górze.
Zamachał na Lothara i ruszył do schodów. Złapał oburącz kij i jeśli szlachcic ruszy na piętro będzie go osłaniał.

Mag sprawdził także jakie wiatry magii przechodzą przez spichlerz i skupił się by w razie potrzeby zaciągnął z nich moc. Wiedział, że jego magiczne żądło trafi porywacza nawet jeśli będzie zasłonięty aptekarką. To była bardziej precyzyjna broń niż garłacz Lothara.