Lothar zatrzymał się zaskoczony słowami aptekarki. Ale zdziwienie szybko mu przeszło. Pomyślał, że sprawa jest "grubsza", albo za porwaniem stoi człowiek lub organizacja, której Elvyra woli się nie narażać. Myśli te zostały szybko poparte słowami, które wypowiedział Axel.

Wcześniej zdołał zabrać ze stodoły swoje dwadzieścia koron, a u przeszukanego zbója znalazł jedynie kawałek sznura i osmarkaną chusteczkę, którą zresztą zwrócił mu z obrzydzeniem, nie miał zatem żadnych powodów by oponować przeciwko decyzji aptekarki. Rozwiązał więc niedoszłego porywacza ze słowami:
- Podziękuj ładnie Pani Elvyrze i przy odrobinie szczęścia rozstaniemy się bez ansów i więcej się nie zobaczymy.

Rozmowę z samą kobietą pozostawił magowi. Wolfgang zdaje się, poznał się z nią z Bogenhafen.

Wolfgang wraz z Lotharem dopadli zbójca. Ciężka laga spadła kilka razy na czaszkę podnoszącego się uświadamiając mu iż dalszy opór jest bezcelowy.

Wyłonili się za winkla i zobaczyli Elvyrę i drugiego niedoszłego porywacza.
- A gdzie trzeci?- Spytał i pośpiesznie cofnął się by zobaczyć czy nikt nie ucieka głównym wejściem do spichlerza.

Techler był przygotowany na rzucenie kolejnych czarów jak chociażby podmuch wiatru powalający uciekającego. Lepiej nie mieć za plecami uzbrojonego oprycha.
Przyszły mag nie chciał podważać decyzji aptekarki o puszczeniu wolno jej porywaczy. Nie było to rozsądne i może bała się ich przełożonych to by wiele dawało do zrozumienia.
- Uczyni Pani z nimi jak zechce. Nam nic do tego.- Podsumował mag.

Gdy już napięcie zeszło mag podchodzi do kobiety i z uśmiechem się wita.
- Widzę, że nie pamięta mnie Pani.- Popatrzył na kompanów. - Poznaliśmy się w Bogenhafen dość niedawno na festynie. Zaoferowała Pani pomoc z różnymi potrzebnymi mojemu zawodowi składników i mikstur.- Zwrócił się spokojnie i miło.

Wolfgang trzymając oburącz drąg podszedł do wejścia do spichlerza. Ostrożnie wszedł do środka i zaczął szukać ostatniego jak mu się wydawało porywacza.
Po kilku chwilach znalazł go ukrytego w sianie na górze.
- Wyłaź i spadaj. Pani Elvyra mówi, że nic się nie stało więc jesteś wolny.- Oznajmił podnoszącemu się człowiekowi. Ten trząsł się jak galareta, ale upewniwszy się że może odejść w jednym kawałku ruszył pędem ku wyjściu nie oglądając się za siebie.

***

Techler poczęstował się ofiarowanym naparem.
- Dobre to Pani.- Usmiechnął się i był szczerze zadowolony, że wreszcie coś o innym, ciekawszym smaku ma w ustach niż alkohol czy woda.
- Przechodząc do rzeczy, które by mnie interesowały to zapewne mikstury na wszelkie rany. Na szlaku sporo się może wydarzyć a szybka pomoc mikstury może uratować przed zgonem kogoś z nasz.- Mówił i zastanawiał się nad innymi rzeczami, które by mu były pomocne. Oczywiście mag pomyślał także o bandażu czy ziołach na podstawowe dolegliwości jak przeziębienie czy odciski na stopach.

- Czy może kości jeża posiadasz droga Pani?- Zapytał o jeden ze składników dość często używanego czaru. - Oczy sowy i może jastrzębia by się znalazły lub możesz polecić kogoś kto będzie takowe posiadał?- Techler dość długą litanie rzeczy mu potrzebnych wymieniał. Odtrutki też się znalazły wśród nich. Niby posiadał odpowiednie czary, ale nie zawsze można było czarować.

***

Młody mag był zadowolony z zakupów, chociaż musiał jeszcze kilka sakiewek zakupić na targu by mieć przy pasie dogodny dostęp do składników i nie musiał marnować czasu na poszukiwanie ich.

Gdy już wracali po zakupach tych dodatkowych natknęli się na dwóch pseudo węglarzy.
- Znowu się zaczyna.- Syknął Wolfgang i sięgnął po trochę puchu. - Uśpię dziada i udajmy, że zemdlał i go stąd zabierzemy by dowiedzieć się co chcą.- Zaproponował kompanom gdy przyglądali się pajacującym ludziom.