Trwało kilka dni na głodowych racjach kłączy i jagód, nim Zakrwawiony odzyskał przytomność na tyle, by móc powiedzieć coś sensownie. Kilka mil od miejsca starcia z Kozogłowym na północ strumyk rozszerzał się, tworząc niewielką kotlinkę. Tam, w korzeniach podmytego jesionu, Heinz znalazł dobrą kryjówkę.
Uratowany nazywał się Horst Ludwig, był synem wójta Zundapp. Powołany do służby w Wurzen jako kopijnik z własnym pocztem, przetrwał zadzwiający przemarsz sił Chaosu bez atakowania tego miasta tylko po to, by dowiedzieć się, że Zundapp zostało spalone przez armię Ariosta Enigmatyka, wybrańca Tzeentcha. Zdezerterował, by odnaleźć rodzinę, ale zamiast tego popadł w niewolę. Na przedramieniu drutem oznaczał kreskami kolejne dni - na tej podstawie orzekał, że sa na wysokości twierdzy Lenkster, byś może niedaleko Wolfenburga, po wschodniej stronie rzeki Wolfen - gdyż podczas transportu jako więzień nie przekraczał żadnej rzeki. Radził iść na zachód, aż do rzeki WOlfen i traktu na Hergig, który pozwoli dojść aż do Talabecku, do terenów nie zajętych przez Chaos. Albo - co bardziej szalone - przedzierać się na południe, dopóki nie dotrze się do Talabecku.

To kozogłowy z własnej inicjatywy dręczył Horsta, za co oberwał od gora. Robił to dla własnej przyjemności, o nic nie pytał.

O arystokratach wiedział tylko, że pochodzą z terenów, zasiedlonych przed setkami lat przez bretońskich kolonistów. Rozciągały się one na północ od Lenkster i nazywały Doliną Wilków – Val du Loup, ze względu na duże nagromadzenie wilków na tym terenie. Na mocy bezpośredniego nadania ziemie posiadała rodzina Rocmort, co tworzyło ciekawą sytuację – obecna władczyni, hrabina Sybil de Rocmort, była bezpośrednią lenniczką Karla Franza, a nie elektora Ostlandu. Hrabina jest wdową, po śmierci drugiego męża w wyniku walk postanowiła nie wychodzić za mąż po raz trzeci. Pomimo wojny, jaką z tego powodu musiała stoczyć ze swoim kuzynem, nie poddała się, doprowadził do sądu i wyroku wydanego przez Imperatora. Jest jej podległymi kilku hrabiów i baronów, Sansprit i Hauterre to jedni z nich. Sam teren Doliny Wilków został ogarnięty tylko zagonem zwiadowczym sił Chaosu, który się w niej nie zatrzymał. Hrabina Sybil jest znana ze swej pobożności – jest gorliwą Sigmarytką. Wspiera osiedlanie się zakonników na jej terenach i pracę misyjną. Prości ludzie bardziej wierzą w Taala , Rhyę i Ulryka.

Klasztor Eonach kwitnie dzięki przychylności Rocmortów. Jest znany w Imperium z tworzenia pięknych kopii „Żywotów Sigmara” dla arystokracji.
Spalenie bluźnierczych trofeów gora dało Heinzowi wielki spokój ducha i silne poczucie wykonania słusznego uczynku. Wstrzymywanie dusz w ich wędrówce jest wypaczaniem naturalnego stanu rzeczy, a Heinz to naprawił. Podniosło to również pozycję Heinza w oczach Horsta Ludwiga, podobnie jak jego zdolność do narażania się i troski o obcego człowieka. Horst zapytał, jakie czarne myśli dręczyły Heinza.

Transport rannego przebiegał bez przeszkód, Horst starał się choć cześć trasy pokonywać o własnych siłach. Znaleźli ścieżkę, która ułatwiła ciągnięcie noszy. Pewnego dnia z naprzeciwka usłyszeli tętent kopyt – na pewno więcej, niż jednych. Krzaki są na tyle gęste, że można się w nich ukryć – albo czekać na ścieżce. Ścieżka obok siebie pomieści dwóch konnych, najprawdopodobniej słuzyła lokalnym myśliwym.