Machavellian nie porwał może swoją mową wszystkich ludzi, lecz wystarczająco dużo aby przechylić równowagę sił na swoją stronę. Jak później się z tego wytłumaczy to inna sprawa, ale póki co miał sześciu ludzi którzy zdecydowanym krokiem ruszyli za nim w "bój". Za nimi podążyła reszta gawiedzi, bardziej ciekawa co się stanie aniżeli chętna do walki.

Dwójka mężczyzn nic nie zrobiła sobie ze słów niziołka, widocznie dalej brali go za niegroźnego i nie zauważyli kto zadał ich przywódcy solidny cios. Jako że dalej szli na niego, Alonso posłał kolejne dwa pociski, oba trafilły w swoje cele. Jeden z atakujących zatrzymał się i starał przykucnąć gdzieś z boku, był ranny i zrezygnował z dalszego ataku. Niestety drugi z nich dalej parł przed siebie mimo rany. Nizołek musiałby uciekać gdyby nie odgłosy dochodzące do niego zza pleców. Z ogólnego gwaru dało się słyszeć przeróżne krzyki, lecz z kontekstu można było wywnioskować że to wzburzona gawiedź rusza z odsieczą. Drugi mężczyzna również zrezygnował i nie oglądając się zbytnio za siebie zniknął w jednym z korytarzy, a zaraz zanim jego towarzysz który uzmysłowił sobie że zostając w miejscu skazuje sie na śmierć.

Przyczajony wcześniej Gustav ruszył na Herszta i zdzielił go w bok że ten aż stracił na chwilę oddech. Herszt z szaleństwem w oczach i twarzą zalana krwią ruszył na ostatniego atakująecego - czyli Gustava, lecz obolały i zalany krwią nie był wstanie wyrządzić mu krzywdy. Horstowi udało się otrzasnąć, więc również ruszył na Herszta, lecz nie udało mu się wyrzadzić większej krzywdy. Katja także chciała dołożyć swoje trzy grosze, lecz i jej się to nie udało.

Do jaskini która była miejscem zasadzki wpadł Machavellian ze swoją ekipą. Ich oczom ukazał się zakrwawiony i słaniający się na nogach Herszt otoczony przez trójkę bohaterów. Po chwili mężczyzna opadł na kolana i stojąc na czworaka ciężko dyszał - z jego głowy ciągle spływała stróżka krwi.

Machavellian zmasakrował Herszta na tyle że w ciemnościach panujących w kopalni ciężko byłoby odróżnić go od innego dryblasa. Ludzie patrzyli na szlachcica z lekkim lękiem, lecz również zadowoleni z faktu uwolnienia się od daniny.

Horst siedział pod ścianą i lizał rany, pomagała mu Katja. Wyglądał na obolałego, ten cios był naprawdę mocny. Zebrana gawiedź entuzjastycznie zareagowała na słowa Horsta.

- Tak tak ... khe khe... %^@%@$^ drania, teraz ... khe khe... nie będzie nam mówił co możemy a co nie!

Alonso przeszukując zakrwawione zwłoki nie znalazł żadnej broni, tylko trochę jedzenia ukrytego za pazuchą i klucz... duży, stary, metalowy klucz.

Gustav swoimi słowami zaprosił pięciu chętnych który ruszą na poszukiwanie dwójki rannych uciekinierów. Stanęli przy nim czekając na to by ruszyć i się zemścić. Wtem od strony głównej bramy przybiegł młody mężczyzna:

- Coś tam się dzieje, ludzie w szatach zbierają się przy wejściu, chyba chcą tu wparować, w sensie kłócą się o to.

Na te słowa ludzie zaczęli spoglądać po sobie szukając wzrokiem kogoś kto podejmie decyzje co do dalszych ich kroków.

- No ci, co tam stali z piratami, co to wyżej srają niż dupę mają, a przynajmniej na takich wyglądają. No i piraci się ich słuchają - odezwał się jeden z nich, informacja potwierdziła reszta więźniów potakując głowami, było to również zgodne z tym co wiedzieli bohaterowie


Alonso ruszył w kierunku głównej bramy, która nie była aż tak daleko od miejsca zasadzki. Niziołek przycupnął i zaczął nasłuchiwać. Po drugiej stronie grupka mężczyzn kłóciła się o to czy wejść czy nie oraz dyskutowała o tym co mogą tam zastać.

- Teraz (...) późno. Jeśli doj ( ...) źle, znajdą (...) się wkurzy
- A wiesz kto (...) silniejszy i co wt (...)
- Jest (...) sporo ( ...) musimy ( ...) uleczyć, jakby co.

Wymiana zdań trwała jeszcze chwilę, głosy były coraz głośniejsze aż w końcu ktoś uciszył resztę

- Cisza! Zadecydowałem, wchodzimy.

Brama zaczęła się powoli otwierać. Mocne światło oślepiło niziołka, lecz po chwili ujrzał starego , osiwiałego mężczyznę odzianego w długie szaty. Za nim stało jeszcze kilku innych oraz dwójka piratów którzy trzymali drzwi gotowi aby w każdym momencie móc je szybko zamknąć.

Starzec podszedł do grupki skulonych więźniów i zadał pytanie, a właściwie wydał polecenie:

- Gdzie jest ten który przyprowadził psa, pokaż, prowadź!

Początkowo nikt się nie ruszył, lecz w końcu jeden wychudzony chłopak wstał i ruszył powoli w stronę korytarzy. Alonso miał szanse w ogólnym harmidrze wrócić do swoich, grupa meżczyzn w szatach poruszała się powoli jakby czekając na atak

Horst był ranny, chyba miał złamane żebro a na jego ciele było sporo siniaków. Katja wyglądała zdecydowanie lepiej.

- Nie wiem co planujesz, ale niech będzie. W takim stanie za dużo nie zdziałam. - odpowiedział Horst