Bortasz

„Dzikie ostępy? No tak w końcu jakie kolegium najczęściej walczy z zwierzoludzimi po lasach imperium. Piękny. Jednak to nie to.”

- Mistrzu jaki jest kolejny wiatr?

Edmund wciąż wracał wzrokiem do rodomaka jednak coraz częściej zerkał na następne drzwi czekając jaki to sekret skrywają.

 

__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho

Koinu

Tak... kolejne drzwi, kolejne, może tam znajde coś dla siebie
Czasami Gunther bał się, że nie znajdzie nic co by mu pasowało, ale możee... niedługoo....

 

Yarot

Drzwi z rosomakiem zostały zamknięte. Mistrz Aldophus otrzepał ręce i spojrzał na stojących przed nim nowicjuszy.
- Widzę, że już magia jest coraz bliżej was. Wiatry magii oplatają was i czynią to często bez waszej wiedzy. To dobrze. To nawet bardzo dobrze. Pozostały nam jeszcze czworo drzwi, czyli połowa róży wiatrów. Pozostawmy na chwilę przeglądanie kolejnych aspektów, by zająć się praktyką. - Mistrz uczynił kilka kroków w stronę postumentu z różą wiatrów.
- Czerpanie z magii jest bezwiedne, bowiem jest ona wszędzie wokół nas. Teraz możecie dostrzegać jej objawy oraz szczególnie mocne źródła. Zanim skupicie się na konkretnym aspekcie i podejmiecie dalszą naukę czeka was długa droga żmudnej pracy. Chodzi o pracę nad sobą i o jak najlepsze kontrolowanie mocy i eteru. Dlatego teraz przejdziemy do tego, co jest widomym śladem tego, że mag to potężna i godna chwały osoba - poznamy rzucanie czarów. Chodźcie za mną. Wyjdziemy na świeże powietrze, z dala od źródeł magii i tam poćwiczymy.
Mag ruszył w stronę korytarza, którym przyszliście do tej wieży. Spojrzał jeszcze przez ramię na młodych, jakby chciał ich zachęcić do pójścia za sobą.

 

__________________
...and the Dead shall walk the Earth once more
_. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._

Koinu

Gunther idąc za mistrzem rozmyślał:
Świetnie, nawet bardzo... poznamy rzucanie CZARÓW, ciekawe jak to wszystko będzie wyglądać, hmm...
Potem już tylko szedł, nic nie mówiąc, był podniecony tym co się dzieje.

 

Bortasz

Edmund szedł za mistrzem wyraźnie się ociągając. Co chwile zerkał przez ramię na komnatę od której się oddalał.
„Pozostały jeszcze tylko cztery. A jeżeli nie będzie tam tego który przedłuży mi życie? Co w tedy? Skupić się na jednym i osiągnąć w nim mistrzostwo? Ale jak tak to w którym? Każdy z nich mnie zmieni. Będę musiał bardzo dokładnie to przemyśleć.”
Wzrok Edmunda był skierowany prosto w tył głowy jego mistrza. Jakby chciał z niej wyciągnąć samym spojrzeniem wszystkie potrzebne mu informacje całą wiedze i Doświadczenie.

 

__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho

Yarot

Na zewnątrz było chłodno i wietrznie. Teraz, po wizycie w Komnacie inaczej postrzegacie świat. Niby to wciąż ten dam Altdorf i te same powietrze, ale dostrzegacie subtelną różnicę w tym, co widzicie. Gdzieniegdzie drobne pasemka dymu, które dymem nie są. Gdzieś rozbłysk na granicy widzialności albo szczególnie lodowaty podmuch wiatru. Dotychczas było to wszystko dla was niczym niezwykłym, kolejnym darem natury. Teraz jednak dostrzegacie w tym złożoność oraz cel. Raz podrażnione zmysły będą teraz przekazywać wiele informacji, a rozum będzie się starał to wszystko ogarnąć.
Mistrz widząc wasze zmieszanie tylko pokiwał głową i rzekł"
- Jak sami widzicie, teraz już nic nie będzie takie samo. Otworzył się przed wami świat, który czeka na odkrycie. Ale nie jest to bezpieczne i trzeba bardzo, ale to bardzo uważać. Dlatego chciałem byście teraz poznali podstawy kontroli wiatrów magii i próbę ich okiełznania w postaci splatania czarów.
Mistrz Aldophus wyciągnął przed siebie ręce. Mogliście przysiąc, że wydawało się jakby łapał mgłę, która pojawiła się wokół jego rąk. Przeciekała przez palce i spadała w dół niknąc w powietrzu i znów się pojawiając.
- To pierwszy krok w czynieniu czarów - kontrola eteru. Eterem zwiemy to wszystko, co nas otacza. W nim poruszają się wiatry magii, czynione są zaklęcia i drzemią moce niezrozumiałe dla nas śmiertelników. Bez tego jesteśmy tylko puchem marnym. Dlatego też to pierwsza nauka dla Was - poznanie eteru. Jak tego dokonać? Wyobraźcie sobie że rękami przeciskacie się przez glinianą skorupę. Jak robicie otwór, by móc zajrzeć co jest w dzbanie. Skupcie się mocno przy tym, wyobraźcie sobie jak wiatr magii pomaga Wam w tym i jest niejako narzędziem. Użyjcie go. Po to jest. Najpierw delikatnie. Sprawdzcie swoją siłę. Potem mocniej, by zobaczyć efekt. Spróbujcie.

 

__________________
...and the Dead shall walk the Earth once more
_. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._

Bortasz

Edmund w skupieniu wysłuchał uwag Mistrza a następnie tak jak on wyprostował ręce i zaczął naśladować jego ruchy. Skupione spojrzenie zmarszczone brwi, poważna mina. Całości nadawała mu lekko komiczny wygląd dziecka skupionego na wyjątkowo ważnym zadaniu. Powoli z namaszczeniem.
„Uda się! Musi się udać! TO nie jest przecież trudne.”
To były jedyne myśli, jakie przelatywały przez głowę Edmunda.

 

__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho

Koinu

Gunther wsłuchiwał się uważnie w słowa mistrza, i starał się jak najwięcej z nich zapamiętać, po chwili dostrzegł jak Edmund naśladował ruchy mistrza, więc zaczął robić to samo, był skupiony jak nigdy, bardzo zależało mu na tym, aby zostać dobrym magiem i nie miał zamiaru dawać za wygraną, nawet jeśli będzie musiał postanowić wiele wyrzeczeń, czół, ze nic go nie powstrzyma przed osiągnięciem celu...

 

Yarot

Gunther i Edmund bardzo się starali. Widać po nich było skupienie oraz determinację w dążeniu do celu. A poznanie magii było właśnie takim celem. I z początku nic się nie działo, ale potem nastąpiła delikatna zmiana. Początkowo obaj uczniowie poczuli muśnięcie wiatru wokół dłoni, co akurat mogło być własnie podmuchem powietrza. Jednak z czasem zamieniło się to w wyczuwalny ruch powietrza wokół ręki, jakby obywał ją niewidoczny nurt rzeki. Niesamowite uczucie pochłonęło młodych bez reszty. Wreszcie mogą poczuć coś, co do tej pory było tylko na granicy istnienia. Mogli złapać między palce strzępki mocy i przez mgnienie oka poczuć ich ciężar na skórze.
- Tak, to jest dokładnie to - zabrzmiał głos Aldophusa. - Czujecie teraz to, co czuje każdy mag, który obcuje z magią. I nie musicie się obawiać, że jeszcze nie znacie wszystkiego jeśli chodzi o magię i nie wiecie, jakiemu aspektowi się poświęcicie. Na tym etapie nie będzie to wam potrzebne.
Wokół ręki mistrza można dostrzec szare pasemka leniwie opływające dłoń. Ich ruch jest zupełnie inny niż podmuchy wiatru wyczuwalne na skórze, co tylko utwierdza uczniów w przekonaniu, że to prawdziwa magia.
- Magia jest jak rzeka Reik. U jej wylotu, tu gdzie jesteście teraz, widzicie tylko wodę oraz nurt. Nie wiecie, która część pochodzi z mroźnych szczytów Gór Szarych, która z rwących potoków rzeki Stir, a która obmywa święte miejsce w Talabeclandzie. Tutaj i teraz widzicie wodę i możecie ją użyć do gaszenia pragnienia. Jeśli jednak będziecie chcieli zrobić dobre wino, to musicie udać się nad brzegi Stiru i tam zaczerpnąć z jego koryta. Tak samo jest z magią - jeśli chcecie wykorzystać jej ogniowy aspekt musicie wyszukać w otoczeniu Aqshy. Dlatego magia jest dostępna dla każdego, kto potrafi włożyć rękę w jej nurt. Korzystanie z jej dobrodziejstw w bardziej wyszukany sposób wymaga już nauki oraz doświadczenia.
Czarodziej wykonał ruch rękami, jakby otrząsał je z niewidocznych kropel deszczu i spojrzał na stojących obok uczniów.
- Teraz, gdy już czujecie magię, wykonacie swój pierwszy czar. By to zrobić musicie umieć dostrzec magię i nauczyć się z niej czerpać. Właśnie to zrobiliśmy i wyszło Wam to całkiem dobrze. Posiadacie w sobie to coś, co wyróżnia Was z tłumu innych ludzi, zatem jesteście gotowi do rzucenia czaru. Będzie to Światło. Czar ten jest jednym z najprostrzych czarów i wielce użytecznych. Pozwala na rozświetlenie przedmiotu trzymanego w dłoni, który to będzie dawał światło równe światłu latarni. Mroki nocy nie będą już straszne z tym czarem, a posiada on jeszcze jedną ciekawą właściwość. Otóż moc czaru zawarta w jego splocie ma ściśle określony czas trwania. Można to przerwać w dowolnym momencie, ale jak czas światła minie, to czar się wypala i światło gaśnie. Taki odstęp czasowy my magowie nazywamy godziną. Dzięki temu czarowi można zatem odmierzać czas, często potrzebny przy innych czarach.
Aldophus wyjął zza pazuchy fiolkę wiszącą na długim rzemieniu na jego szyi. W środku widać żółtawą ciecz leniwie przelewającą się z boku na bok.
- To oliwa. Jest to składnik czaru, który nie musi, ale może być użyty. Dzięki temu łatwiej Wam będzie czar spleść i podziwiać jego efekt.
Z jednej ze swoich kieszeniu wyjął też kamienie i przekazał po jednym dla Edmunda i Gunthera.
- To będzie Wasza latarnia - powiedział. - Wyciągnijcie dłoń z kamieniem przed siebie.
Nowicjusze uczynili co powiedział mistrz. Ten z kolei każdemu kapnął po kropelce oliwy z fiolki.
- A teraz ściśnijcie mocno kamień - polecił.
Aldophus podwinął rękawy swej szaty.
- Poczujcie moc wokół siebie. Wykorzystajcie to, co poprzednio poczuliście. A kiedy już będziecie gotowi wypowiedźcie wyraźnie słowo: "Lumen". Nie przejmujcie się, jeśli za pierwszym razem nie wyjdzie. Próbujcie, aż zobaczycie efekt.
Stary nauczyciel zapatrzył się na dłonie uczniów i czekał w spokoju na to, co ma się wydarzyć.

 

__________________
...and the Dead shall walk the Earth once more
_. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : .__. : ! : ._

Koinu

No więc... do dzieła!!
Powiedział w myśli Gunther, poczym wypowiedział słowo:
-Lumen!-
Musi się udać, musi... o co to...
Nagle Gunther zobaczył w swoich dłoniach światło, bardzo ocne, oślepiające światło.
Wspaniałe... świetnie, wiedziałem, że się uda!
Chłopak był z siebie dumny, chodź wiedział, że taki czar to nic w porównaniu z tym co go jeszcze czeka, to i tak się cieszył, że zaczyna się bardzo dobrze.