Katrina i Barthomeo
-Dziwko mi się nie odmawia.
Barczysty złapał Katarine z ramię i szarpnięciem podniósł. Chudy podszedł do czarodzieja i odpowiedział.
-Ostatniego takiego jak ty spaliliśmy, więc ciesz się, że nie zabijemy Ciebie.
Ewidentnie byli albo bardzo pijani albo bardzo pewni siebie.

Dziewczyna momentalnie przestała grać słodką kokietkę. Warknęła prawie jak zwierze, zmrużyła oczy. Wolną ręką sięgnęła do jednego ze sztyletów i wyszarpując go szybko z pochwy, zaatakowała nim napastnika. Cieła szybko, po jego szyi, głęboko, ale nie na tyle aby ostrze zatrzymało sie na kręgach.

Katrina i Barthomeo
Katrina szybko cięła w szyje napastnika jednak tamten zdołał sie uchylić i zamiast trafić w szyję drasnęła go w brodę. Napastnik odskoczył wyciągnął sztylet i rzucił się na Katrine, która lekko odskoczyła. Drugi z napastników wyjął dwa noże i ciął krzyżowo Barthomeo który aby uniknąć ciosów przewrócił się na podłogę.

Chwila myślenia i szybka reakcja- czar porażenie. Bartholomeo chciał złapać napastnika za nogę, jednak uznał to za zbyt prostackie. Jedynie przejechał mu palcem po łydce. kiedy napastnik ciąż stał, Bartholomeo sie zdziwił. Nie słyszał o odpieraniu tego typu czarów. Złapał napstnika za nogę i szarpnął.

Z palca Barthomeo wystrzeliła wiązka pierwotnej energii i uderzyła w szczurowatego przeciwnika i postawiła mu wszystkie jego krótkie włosy na głowie jednak nie robiąc mu większej krzywdy.

Odskoczywszy złapała pierwszą rzecz jaka tylko wpadła jej w ręce - nie ważne, kufel, dzbanek, krzesło - cokolwiek - i rzuciła tym w swojego przeciwnika.

Katrina i Barthomeo
Grubszy osobnik nie zdążył odskoczyć przed dzbankiem pełnym wina i dostał nim w twarz. Usłyszeliście chrupnięcie i krzyk bólu. Szczurowaty osobnik rzucił się na czarodzieja, który ledwo zdążył się przeturlać.

Ponoiwlem moje zaklęcie, tym razem rzucając się na chudego pijaczka.

Katrina i Barthomeo
Chudy osobnik upadł pod wpływem czaru Barthomeo i zaczął się trząść. Gruby osobnik zaszarżował na Katrine lecz ona zwinie odskoczyła i go podcięła. Agresor upadł na nos wyjąc. Stoicie ciężko dysząc i patrząc na obezwładnionych napastników. Po chwili uświadamiacie sobie, że cała gospoda na was patrzy. Tylko kilka osób nie patrzyła na was ze strachem. Na oczach kompana pijaków malował się podziw i zaciekawienie. Dwóch krasnoludów wraz z człowiekiem patrzyli na was jakoś dziwnie, złowrogo, jeden z krasnoludów położył rękę na garłaczu i uśmiechnął się wrednie.

Uśmiechnąłem sie lekko i mruknąłem:
- Nikt nic nie widział, prawda?
usiadłem i dopiłem piwo.