Maceracja słodu: Proces rozpoczynał się od maceracji słodu, czyli namoczenia ziaren słodu w wodzie. Słód był wytwarzany poprzez kiełkowanie i suszenie ziaren jęczmienia lub innych zbóż. Woda była ogrzewana, a następnie mieszana z ziarnami słodu w odpowiednich proporcjach. Ten proces miał na celu wydobycie cukrów z ziaren, które będą później fermentowane przez drożdże.
Warzenie brzeczki: Po maceracji, płyn, który uzyskano (zwanym brzeczką), był gotowany w dużych kociołach. Podczas gotowania dodawano chmiel, który nadawał piwu charakterystyczny smak i aromat oraz mógł działać jako naturalny konserwant. Gotowanie brzeczki miało na celu sterylizację oraz wydobycie składników odżywczych i smakowych.
Chłodzenie: Po ugotowaniu brzeczki, płyn był chłodzony do odpowiedniej temperatury, aby umożliwić dodanie drożdży. W średniowieczu proces chłodzenia mógł być przeprowadzany poprzez naturalne chłodzenie w otwartych kadziach lub za pomocą zimnej wody.
Fermentacja: Po schłodzeniu, brzeczka była przenoszona do odpowiednich pojemników fermentacyjnych, gdzie dodawano drożdże. Proces fermentacji polegał na przekształceniu cukrów w alkohol i dwutlenek węgla przez drożdże. Fermentacja mogła trwać od kilku dni do kilku tygodni, w zależności od warunków fermentacji i rodzaju piwa.
Dojrzewanie: Po zakończeniu fermentacji, piwo było przenoszone do beczek lub innych pojemników, gdzie mogło dojrzewać i nabierać swojego charakterystycznego smaku.
Kondycjonowanie i butelkowanie: Po odpowiednim czasie dojrzewania, piwo mogło być kondycjonowane, czyli poddawane procesowi dodawania dodatkowych składników, takich jak przyprawy, owoce czy zioła, w celu uzyskania specjalnych smaków. Następnie piwo było butelkowane lub rozlewane do innych pojemników gotowych do sprzedaży lub konsumpcji.

Maceracja: kilka-kilkanaście godzin w średniowieczu, współcześnie przy użyciu zacieraczka trwa nawet poniżej godziny.
Warzenie brzeczki: obecnie 60-90 minut, a w średniowieczu ???
Fermentacja: kilka dni do kilku tygodni.
Dojrzewanie: ???