Szanowni, post fabularny już w wątku sesyjnym, pora zatem na parę komentarzy. Zakończyliście podróż wczesnym wieczorem, aby mieć dość czasu na przygotowanie porządnego obozowiska. Macie miejscówkę z widokiem na morze, ale ze skalną wnęką chroniącą przed wiatrem (zresztą i tak jest bezwietrznie). Koń i zaprzęg ukryte w sąsiednim zagajniku. Możecie na spokojnie przygotować strawę i odpocząć po to, aby następnego dnia spokojnie dojechać do Hüserbachu. Na wyciągnięcie ręki jest też wzmiankowana kapliczka Manaana - Boga Mórz. Ma ona postać wbitego w ziemię słupa wysokości połowy człowieka i obłożonego kamieniami, na którym umocowano coś wyglądającego na karmnik. W jego wnętrzu znajdują się obwiązane wyblakłymi wstążkami muszle, na których wciąż jeszcze można dostrzec resztki naniesionych bardzo dawno temu atramentem religijnych inkantacji.

I tutaj pierwsze pytanie, którego wcześniej nie poruszałem - chodzi mi mianowicie o to, czy Wasi bohaterowie wyznają pełny panteon Imperium oddając równą cześć każdemu z bóstw czy też któryś wybrany nadnaturalny byt jest przez nich darzony szczególną atencją? GreK, daj znać czy potrzebujesz prezentacji tych bóstw, bo chociaż wiem, że to Twoja pierwsza sesja WFRP to wiem też, że dużo informacji sam sobie wyszukujesz w międzyczasie.

Teraz kwestia samego popasu. Mógłbym go zwyczajnie przeskoczyć i przejść do następnego dnia, ale po namyśle postanowiłem nie iść na skróty. Mamy sesję z mocnymi akcentami survivalu, więc szkoda by to było zmarnować. Tym samym chciałbym wiedzieć czy zamierzacie wystawić warty i w jakiej sekwencji, czy palicie ogień całą noc (nie jest jakoś szczególnie zimno, zresztą w razie potrzeby zawsze możecie się poprzytulać pod jednym kocem) oraz czy Elring nie zechce pójść na plażę korzystając z odpływu, aby poszukać jakiegoś mięska (może trafią się jakieś mięczaki, uwięziona w sadzawce ryba albo zdechła mewa). Jeśli tak, będę potrzebował od Morfika 3k100 na rozliczenie prób pozyskania dodatkowej wkładki do kotła.

W razie jakichkolwiek pytań lub sugestii piszcie bez wahania!

P.S. Wciąż nie wiemy dlaczego Elring tak bardzo nienawidzi elfów - Morfik, uchylisz rąbka tajemnicy?

Wczoraj wrzuciłem do sesji fabularny filler skoncentrowany na osobie Gustava oraz niedawnych wydarzeniach politycznych w Nordlandzie. Tutaj rozwinę troszkę ten temat. Niemal każda prowincja w Imperium jest rządzona przez arystokratyczny ród, na którego czele stoi - najczęściej - książę. Arystokraci ci mają z zasady tytuł elektora, co oznacza prawo głosu przy wyborze cesarza, którego wyłania się drogą głosowania spomiędzy elektorów właśnie. Nordland przez całe wieki nie miał prawa elektorskiego będąc prowincją przez małe „p” (choć co prawda cieszącą się w różnych okresach mniejszą lub większą niezależnością). Skończyło się to 144 lata temu (w roku 2368 KI), kiedy baron Ludwig Niske wziął za żonę córkę księcia-elektora Middenlandu, dużo większej i potężniejszej prowincji sąsiadującej z Nordlander od południa. Wówczas to Nordland stracił nawet pozory niezależności stając się de facto częścią Middenlandu.

Nordlanderzy przyjęli ów fakt na różne sposoby. Oportuniści - przede wszystkim szlachta i bogaci mieszczanie - zaczęli korzystać z fuzji, ale w miarę upływu dekad dało się zauważyć, że Nordland generalnie biednieje, a zyski wypracowane w kopalniach srebra oraz na morskim handlu napełniają skarbiec w Mieście Białego Wilka (to potoczna nazwa Middenheimu, stołecznej twierdzy Middenlandu i jednocześnie siedziby kultu Ulryka). Zaczęło to budzić coraz większe niezadowolenie wśród bardziej patriotycznie nastawionych Nordlanderów, zapoczątkowało też powstanie secesjonistycznego trendu. Zwolennicy oderwania Salzenmundu od Middenheimu doczekali swojej wielkiej chwili na przełomie 2511/2512, kiedy cesarz Karl-Franz powołał na tron Nordlandu swojego bliskiego sojusznika Theodorica Gaussera, głowę drugiego po Niske najbardziej liczącego się rodu szlachty w Nordlandzie - euforię pospólstwa podsycił zaś jeszcze bardziej fakt nadania Gausserom prawa głosu elektorskiego. No i jak się można było spodziewać, Gausserowie zaczęli wprowadzać w prowincji własne porządki w radach miejskich, gildiach, na dworze i w armii - samo życie.

I teraz chętnie dowiedziałbym się, jaki właściwie stosunek do tych zauważalnych na każdym kroku zmian ma Gustav. Urodził się i wychował pod rządami Niske, pracował dla nich pośrednio całe życie, ale być może był w głębi ducha secesjonistą? Chętnie wplótłbym w to w ramach światotworzenia postać Helmuta Steinhoffa, którego powołał do życia GreK, a którego ja uczyniłem naczelnym rachmistrzem w Dietershafen (jak już mieć wroga w robocie, to czemu nie od razu z górnej półki).

Chciałbym też pochwalić pomysł „odświeżenia” kapliczki Manaana, niby drobna scenka poboczna, ale ładnie się komponuje z ideą „żyjącego świata”.

Parę dni nie będzie żadnym problemem - robimy z GreKiem scenkę poboczną w temacie jego bohatera w międzyczasie. Ale jakbyś miał moment, daj znać tutaj w komentarzach jednym zdaniem, czy Elring będzie chciał wybrać się wieczorem na polowanie nad morze czy jednak nie, bo wtedy będę wiedział czy mam szukać opisu khornickich morsów-zabójców czy ten dodatek na razie nie będzie mi potrzebny…

Źle to sformułowałem. Idea jest taka, abyś mi pomógł wymyślić, czemu Steinhoff się na Gustava uwziął i czy ma to może podłoże polityczne czy jednak prywatne, a ja z tego zmontuję ciekawą (mam nadzieję) historię z przeszłości Twojego bohatera.