Jest to poprawiona i uzupełniona wersja tekstu, który ukazał się już w jednym z topiców forum. Ten „Pan Tadeusz” to wyraz sympatii do osób, z którymi gram oraz tych kilku, których sesje poczytuję sobie jako kawał niezłej lektury. Jednocześnie zakładam, ze całkiem możliwe...

Zabójcze to jest Wreszcie miałam czas przestudiować całość, i Kelly, na prawdę jesteś boski

Kolejni goście zostali zaproszeni do walki z jegrami: Leoncoeur, którego teksty w Kongu u Arango bardzo mi się spodobały oraz grający tamże, zapewne wielu z nas dobrze znany, jako że grał także w wielu innych sesjach, Kerm.

Bardzo dziękuję za umieszczenie mnie w tym wiekopomnym dziele. Moja kobieca próżność została mile połechtana, jedne damy walczą z mrówkami inne z orkami Jeszcze raz dziękuję Gratuluję talentu i czekam na ciąg dalszy.

Yarot, Adr, witajcie w Soplicowie.

Istny majstersztyk Kelly. Zaczytałam się i aż żal mi było, że już koniec. I uchichrałam się przy tym serdecznie. Podziwiam za talent twórczy już nie tylko w prozie ale i mowie wiązanej. Gratuluję i powodzenia!

Dziękuje. Cały tekst jest świetny. Aluzja do zawodu reportera wzięła się z River gdzie prowadzę postać dziennikarza. A postawienie mnie w roli korespondenta Playboy Monitora być może wziąło się z tego, że kiedyś pisałem o autorce na podstawie filmu Seksmisja. Umieszczenie mnie w jednym fragmencie z Liliel uważam za duże wyróżnienie.

Jeszcze raz dziękuje i czekam na następne fragmenty.

Pozdrawiam Adr

Witamy w Soplicowie kolejnych przyjaciół: Lilith, Hiję, Solinariusa, Wernachien, Avarona, Xawante, Ratkina.

Zaszczyconam wielce, że w Twym wiekopomnym dziele znalazło sie miejsce dla mojej skromnej osoby. Cudne to po prostu cudne

Kelly!!! <histeryczny pisk zachwytu>

Opanowawszy się, zarzuca grzywką i wygładziwszy sukienkę dyga grzecznie.

- Wdzięcznam Waści niezmiernie, żeście imię me wspomniawszy, w tak zacnym gronie skromną mą osobę raczyli umieścić. Wiedzcie zatem Kawalerze miły (wierzcie jako żywa przed Wami stoję), iżbyście broń Boże w potrzebie się kiedy znaleźli, serca swego głębiny przepastne otworzywszy, ramieniem mem słabem i szablą z dziada pradziada w ręce rodu mego dzierżoną, z ochotą Was wesprę.

zupełnie nie wiem co powiedzieć

Bardzo dobry, zabawny tekst!