Duncan O'Malley.

Lat 23 muzyk punkowy filozof squter zbuntowany potomek bogatych rodziców. Ojciec bankowiec Irlandzkiego pochodzenia z rodziny robotniczej, który wypłynął w latach 90tych dzięki własnej ciężkiej pracy i wżenił się w rodzinę starej Brytyjskiej Szlachty.
Duncan zawsze kochał muzykę rodzice pozwolili mu rozwijać tą pasję wierząc, że będzie dobrze wyglądała na CV. Jednak całe życie naciskali na naukę, choć chłopak nie był zbyt bystry, gdy chodziło o przedmioty akademickie posłali go do najlepszych szkół prywatnych oraz płacili za lekcje dodatkowe a potem przymuszali latorośl do kucia, choć tak naprawdę nie pojmował, czego się uczy.

Nienawidził prywatnych szkół dla bogatej młodzieży nie umiał się z nimi dogadać, ponieważ reszta czuła się lepsza i znęcała się nad nim, ponieważ czuli się lepsi od gościa, którego ojciec pochodzi z biedoty. Wykorzystywali Duncana, aby wyzbyć się własnych frustracji, ale nie czyniło to mobbingu lepszym ani znośniejszym prawdziwa tragedia dla rodziny zdążyła się podczas kryzysu finansowego, Kiedy został wyrzucony ze szkoły a rodzina była zbyt zajęta walką o uratowanie resztek fortuny chłopak wreszcie miał czas żeby się zrelaksować. Nie skończyło się dla niego zbyt dobrze gdyż wszystkie odsuwane na bok emocje, zadawnione rany emocjonalne oraz nerwy trzymane na wodzy przez adrenalinę oraz nerwy wreszcie miały okazje puścić, co poskutkowało załamaniem nerwowym.

Duncan wylądował na młodzieżowym oddziale psychiatrycznym w publicznym szpitalu spędził tam pół roku, podczas których miał okazje poznać siebie poznać inne punkty widzenia oraz zrozumieć, że jedynym członkiem rodziny, który naprawdę go kocha bezwarunkowo jest młodszy brat.

Rodzice uważali zachowanie syna za osobistą obrazę odmówili uczestnictwa w terapii rodzinnej a gdy ojcu udało się załapać na złoty spadochron z budżetu państwa i dochrapać się kolejnej wygodnej posadki dzięki starym znajomościom oczekiwali od potomka, że znów będzie grzecznie wykonywać ich polecenia, lecz na to było za późno.

Duncan dużo nauczył się od kolegów z oddziału poznał różne subkultury i filozofie zaczął wyznawać poglądy skrajnie lewicowe po wyjściu ze szpitala zerwał wszelkie kontakty z rodzicami i zaczął używać panieńskiego nazwiska ojca chcąc zbliżyć się do swoich irlandzkich robotniczych korzeni. Zaczął żyć na Squacie, zaczął chodzić na protesty, starał się żyć bez używania pieniędzy żył w myśl zasady Freegan wszystko, czego potrzebował otrzymywał w zamian za pracę fizyczną lub koncerty. Ponownie odkrył w sobie pasje do grania muzyki zaczął odnosić sukcesy w klubach punkowych zaczął nawet przechodzić od Cooverów do tworzenia własnej muzyki oraz tekstów.