Uff... Jako, żem nowa, udzielam się gdzie bądź :).
Tak, czy owak w kwestii tematu - Ravnos. Pod tym względem zdradziłam Tzimisce, którzy jeszcze do niedawna byli bezkonkurencyjni. Większością klanów grałam (lub przynajmniej próbowałam, bo np. w Ventrue czy Kapadocjan nie mogę się wczuć ni cholery), ale dopiero przy Ravnos stwierdziłam, że to jest to :). Są cudownym narzędziem dla gracza i jeszcze chyba lepszym dla Narratora - nie ma przecież nic zabawniejszego niż ucieczka przed okradzionym/oszukanym/ogranym w kości lub karty Kainitą czy wpływowym śmiertelnikiem... Z resztą - klan chyba "wyssałam z mlekiem matki" :), bo odkąd pamiętam, nawet jeszcze za czasów DnD grałam złodziejami i łotrzykami wszelkiej maści...
Piękny, bogaty kulturowo klan :)

Toreadorzy bez dwóch zdań :) Za umiłowanie piękna, za słabości tak bliskie wszystkim artystom ;)

Wprowadzają trochę światła w ten czysto biznesowy świat Maskarady :P ;)

Brujah. Za ogień i namiętność, za bunt i opór wobec wszelkiej władzy. Czyli jak udobruchać drzemiącego pod korporacyjnym garniturem punka bawiąc się w rpg :)

Dzisiaj nieprzejednany zwolennik Torreadorów. Uwielbiam ten klan ze względu na jego członków dla których najważniejszą wartością jest piękno i którzy nie angażują się zbytnio w szarpaninę o władzę, którą zajmuje się wiele innych klanów. Zajmują mnie też w swoim bliższym związku z ludźmi, oraz słabościach.
Dawniej flirtowałem z Gangrelami, ale ich niezależność, snucie opowieści przy ognisku i świat zapachów odkrywany w wilczej postaci nie wystarczyły aby mnie przy nich zatrzymać i zwróciłem się ku Rzemieślnikom:)

Ravnos,Ravnos i jeszcze raz Ravnos. Klan, który jako pierwszy przekonał mnie do gry. Jest niezbyt lubiany przez inne rody,wręcz niektórzy sie go nienawidzą dlatego został w większości wyeliminowany. Droga Paradoksu jest pociągająca co niezrozumiała nawet przez samych Ravnosów.

hehe
Śmiem stwierdzić, że się mylisz. Znaczy częściowo.
Niestety klan Toreador jest tak samo zaangażowany w gry o władzę i gierki salonowe. Aczkolwiek jest to domena głównie Degeneratów, grupy klanowej, w której wypalił się entuzjazm artystyczny.
Rozumiem, że uwielbiasz czystych, niezbrukanych klątwą wampiryzmu Toreadorów z grupy Artiste. Z biegiem czasu jednak i oni zostają degeneratami nie potrafiąc poczuć nic więcej, nie mogąc stworzyć nic więcej co jest piękne, tracąc pasję, odczuwanie, potrafiąc jedynie odtwarzać sztukę, nie tworzyć. Taki jest tragizm Toreadorów.
Właśnie spora większość starszych (a więc najbardziej wpływowych, władnych wampirów) to byli Artiste, obecnie Degeneraci, którzy straciwszy twórczy pierwiastek pasji dostępny ludziom, oddali się nieustannym knuciom i gierkom politycznym.
Jest jeszcze grupa Pozerów, czyli przeistoczonych za ładne oczy, dosłownie. Nie przedstawiają zwykle żadnej innej wartości.

Dlatego z tą wartością piękna jest różnie. Pomyśl jak ta wada jest postrzegana przez takiego właśnie Degenerata. Prawie jak choroba psychiczna, czy natręctwo, z którym nieustannie walczy.

Ja głosuję na podstawie Wampira : Requiem, bo niesteyty Maskarady nie dane mi było czytać (a chciałbym!). Wybrałem Nosferatu - są tacy straszni, przerażający. Podoba mi się to i dlatego właśnie oni.

Klany są bardzo różne pomiędzy Requiem i Maskaradą. W zasadzie to dwa inne systemy, ale co tam.

Ja wybrałem Ventrue - za trzymanie w kupie tego całego bałaganu. Za żądzę władzy i dążenie do niej. Za kontrolę którą posiadają nie raz nad potężniejszymi od siebie ... I za te spiski ...

Zdecydowanie gangrel. przemaia do mnie ich 'filozofia' oraz to jacy, na tle pozostałych klanów, wydjają sę być nieskrempowani przez camarille (zresztą w którejś tam edycji występują z sekty). Nawet w Bloodlinesie przy tworzeniu postaci za pomocą kwestionariusza (chyba jedyny taki cRpg) wyszło ze proponowany dla mnie klan to gangrel.

Preferuje stereotypy. Czyli Nosferatu. Łączą w sobie idealnie maskaradę i siłę.

Na drugim miejscu Malkavian, za oryginalność.