Rozyczka

Ale możecie się dostać, co mi wystarczy. Zwłaszcza, że problemy z takimi postaciami nie znikają magicznie gdy tylko dwoje graczy nimi gra czy coś.

 

Alex Tyler

Moja postać nie jest zła. Poza tym będzie działać w każdej drużynie, bo ja gram zgodnie z imperatywem teamplayu. Nigdy nie działam na szkodę ekipy, najwyżej odbijam sobie narzekaniem w myślach postaci, albo wymyślam akurat takie uzasadnienia, żeby mimo różnic zgodziła się robić to co inni.

 

Rewik

Nie licząc deklaracji, bo tych nie śledzę za bardzo, mam 1 złą, 3 neutralne i 2 dobre.

 

Dhorr

Powtórzę się trochę, ale uznaję to za stosowne:
Grywałem złymi pustaciami w dobrych drużynach. Nie będę przeszkadzał. Nie będę sprawiał problemów. Nawet jako chaotyczny zły potrafię nie przeszkadzać, a teraz będę zaledwie neutralny zły. Kwestia odpowiedniego dobrania reszty osobowości, a przede wszystkim motywacji i ambicji tak, aby nie psuć drużyny. To, że nie będę mieć skrupułów do czerpania własnej korzyści kosztem czyjejś krzywdy, nie oznacza wcale, że będę jakkolwiek dążył do krzywdzenia innych. A w grupie można swoje mroczne przemyślenia zostawić dla siebie - i mistrza gry.
Poza tym zło jest względne. Z pewnej perspektywy można uznać paladynów za złych, a tylko usprawiedliwiających swoje morderstwa i zniszczenie sługą bóstwu.

 

Stalowy

Zdania warte tysiąc słów.

Szczególnie że zwykle dobrzy nie wypierają się i nie odstrzelą złego kolegi z teamu za wybryki czy sprowadzenie na nich kłopotów.

W drugą stronę to jednak najczęściej nie działa.

 

Dhorr

^ To są 2 zdania z którymi się właśnie najbardziej nie zgadzam. Nauczeni grami z jakimiś kretynami co Wam rozwalali sesję nie potraficie sobie wyobrazić, że może być ktoś grający złym kto nie rozwali drużyny.

Dokładnie tak.

W razie czego w ostateczności jestem gotów grać postacią neutralną, choć najlepiej mi idzie złymi postaciami w dobrych drużynach (i, nawiasem mówiąc, także dobrymi altruistycznymi postaciami w postapokaliptycznych światach).

 

Alex Tyler

Odrobinę się ujmę za hejterami złoli Jak dla mnie robienie typowo złej postaci, by kisiła się z dobrymi, jest w większości przypadków trochę bez sensu (co innego do złego/neutralnego teamu). Tak, zabijanie bez litości jest też domeną tych dobrych, ale oni robią to wyłącznie w przypadku skrajnie zdeprawowanych i niereformowalnych jednostek. No i mają swoje standardy, których naruszania nie mogą puścić płazem. Co już napisał Stalowy. Do tego większość cywilizowanych krain i miast składa się przeważnie z dobrych postaci (w Forgotten Realms typowy krasnolud jest praworządny dobry). Poza tym, zło/dobro i magia/bogowie w DnD są wewnątrz uniwersum OBIEKTYWNE. Paladyn postępujący dobrze będzie obiektywnie dobry, a jak uczyni źle, to zmieni mu się charakter. Tego się nie da zrelatywizować, jak w naszym świecie.

Idąc dalej, to neutralność już pozwala na różnokolorowe moralne wybory, bo dla neutralnego wszelkie odcienie tego rodzaju są bez znaczenia (liczą się dla niego zupełnie inne rzeczy). Więc może być bardziej elastyczny w tym względzie. Neutralny i chaotyczny neutralny to najlepsze charaktery dla kogoś, kto chce mieć swobodę odgrywania i nie zamierza przybierać jakiejś zdecydowanej postawy.

Za to bycie złym to już zdecydowanie się na pewne konkretne i wypaczone podejście do życia. Naprawdę brak jakichkolwiek skrupułów i bycie bezwzględnym do cna. Bo zabijać i okradać podróżnych to może zwykły chaotyczny neutralny barbarzyńca/opryszek. Warto zwrócić uwagę, że nawet postać praworządna zła nie jest w żaden sposób ułożona, bo prawo dla niej jest narzędziem własnych korzyści, służącym do ucisku i wykorzystywania innych, a nie do podtrzymywania jakiegoś utopijnego porządku/harmonii. Taka postać trzyma się jakichś praw/zasad, bo dają jej przewagę/przywileje. W komputerowej grze Pathfinder: Kingmaker są bardzo ładnie i podręcznikowo pokazane wypowiedzi BG z różnymi alignmentami (no może poza chaotycznym złym ). Warto zagrać w nią złą postacią i przemyśleć, czy taka osoba naprawdę dałaby radę wytrzymać z grupą dobrych istot (grając postacią praworządną neutralną, tylko kilka razy przez setki godzin rozgrywki wybrałam opcje praworządne złe, bo były cholernie radykalne i okrutne) lub czy ci dobrzy nie zaciukaliby jej w międzyczasie Pokój i zgoda utrzymałyby się tylko w naprawdę szczęśliwych warunkach, albo na zasadzie tokenizacji swojego charakteru (czyli odgrywania go po łebkach/macoszemu).

Neutralny zły to postać skrajnie zdradliwa, ona ma wpisaną zdradę w esencję charakteru. Zawsze postąpi tak, by jemu było najlepiej, nigdy nie zwróci uwagi na inną osobę (którą potraktuje góra jak przeszkodę do celu). Jeśli zegnie kark, to tylko po to, by później odbić sobie z nawiązką. Taka osoba powinna, przynajmniej zakulisowo, manipulować drużyną by ta robiła dokładnie TO, co ONA chce. Nigdy nie da się w pełni stłamsić ani narzucić sobie woli, bo to jest osoba, która uważa się za najważniejszą na świecie, a jej zdanie ma stać się ciałem, choćby spłynęły rzeki krwi z niewinnych dzieciąt. Żadna cena nie jest za wysoka. Dla niego zawsze będzie za mało, więc nawet to, że coś tam mu skapnie trzymając się z dobrolami nie wystarczy. Taki typ naprawdę będzie chciał sobie jakoś podporządkować innych, by mieć najwięcej/najlepiej. To nie chaotyczny neutralny, który najwyżej będzie irytującym lekkoduchem. Neutralny zły to bezlitosny wampir psychiczny i manipulator, który ma wszystkich za nic i nie cofnie się przed niczym.

Warto zwrócić uwagę, że nawet sojusze złoli ze złolami są niezwykle kruche i bardziej przypominają downtime przed wbijaniem noży w plecy Dlatego Tobie Dhorr bym sugerowała raczej true neutral (ew. chaotic neutral).

 

Dhorr

Co przykładowo może powstrzymywać praworządnego złego i neutralnego złego przed zdradą drużyny:
1. Zainwestowany dotychczas czas, wysiłek i dobra materialne w relacje z drużyną, które są dla niego korzystne. Im więcej się tego z czasem zbiera, tym bardziej nierozsądna staje się zdrada. Żal tego, co się zainwestowało.
2. Dobra zabawa z kompanami. Czerpanie przyjemności ze zdobywania przygód razem. Frajda.
3. Potencjał rozwoju członków drużyny. Dobrze zgrana ekipa dokonuje coraz większych czynów, odkrywa coraz wspanialsze skarby. Oderwanie się od nich na rzecz jakiejś natychmiastowej korzyści może być zbyt krótkowzroczne i na dłuższą metę nieopłacalne.
4. Wspólny cel, wspólny problem.
5. Zakochanie się w kimś z drużyny, kto absolutnie nie odłączy.
6. Uraz do zdradzania. W przeszłości wydarzyło się coś takiego, co ciąży na psychice postaci tak, że nienawidzi zdrady samej w sobie, pomimo tego, że w pozostałych aspektach jest wciąż zła, nikczemna i podła (tu głównie postacie praworządne złe, mające zasady).
7. Religia. Zła postać wciąż może czcić takie bóstwo, które nie dopuszcza zdradzania. Nie ma ogólnego przymusu, aby zła postać czciła tylko złe bóstwa.
8. Słabość. Niskie poczucie własnej wartości. Postać jest stosunkowo słaba albo tylko sama się za taką uważa i chce się trzymać silniejszych. Jest szczęśliwa, że podróżuje wśród silniejszych od siebie.
9. Korzyści. Podróżowanie z drużyną może być najbardziej korzystne i żadne inne korzyści póki co tego nie przebijają. A te "póki co" może trwać latami.
10. Strach lub autorytet. Ktoś mógł mu kazać podróżować z tą drużyną.
11. Prawdopodobnie są setki innych potencjalnych powodów.

 

Dust Mephit

Rewik, ja sobie dokupię jeszcze strzały za 1 gp jakby co. Nie zwróciłem uwagi, że nie mam amunicji.

Jak tam wgl. idą przygotowania do sesji?

 

shewa92

Mówiłem, żeby założyć osobny temat. Znowu offtop.
Macie dział dyskusje dnd to tam można podebatować.