Dostał solidnie trójzębem. Miał rany do pokazywania i wszedł w teatralna niemal rolę właściwie.
-Tylko kurwa żadnych sztuczek suko - odgrażał się trzymając szablę w ręku. Machał nią przed oczami kapłanki.
- Sand powiedział nam o monecie. Mamy ją.- wymamrotał cicho.

Zmęczone oczy kapłanki wyraźnie rozbłysły.
- Machniesz tym żelastwem jeszcze raz, a miast leczenia zafunduję ci uwiąd chwosta i czyraki na rzyci! - wrzasnęła aż nazbyt głośno, pochylając się jednocześnie bliżej wojownika. - Pilnujcie jej dobrze, jeszcze nie czas. - dodała do tego profesjonalnym, konspiracyjnym szeptem.

Wodnica sense motive d20+4 vs 20= 12
Perła sense motive d20 vs 20 = 4
Sand sense motive d20+2 vs 20= 8
Taloman sense motive d20+2 (+2 z favored enemy) vs 20= 21 sukces

Hobgoblin zauważył, że coś nie grało. Był prawie pewien, że kapłanka po części tylko grała. Starała się sprawiać wrażenie jakby wszystko miała dokładnie zaplanowane i wiedziała co i kiedy powinno zostać zrobione, ale w rzeczywistości... wyraźnie improwizowała i chyba nie miała pojęcia jak wykaraskać się z kłopotów i czy w ogóle będzie na to szansa.

Hobgoblin pokiwał głową. No taaak samica nie wie co robić. Czeka na okazję i wybawcę. Tamte osmolone drzwi i ten strach przed jej klątwami. Buntowniczka, żyje bo kapitan lubi dręczyć ofiary. Ktoś tam się za nią wstawił też...
-Wyszukam odpowiednią chwilę. Co robi moneta?- zapytał wprost. Czas sprawdzić jej intencje i prawdomowność. Było to też ostatni szept Talomana w konspiracji. Potem ryknał już tylko.
-Ostrożniej, żadnych gwałtownych ruchów.

Miał kilka spraw do kamratów. Perła była samicą z łbem na karku. Najsejsowniejszą jaką poznał do tej pory. Wiedziała jak i on, że załogę trzeba urabiać. Kiedyś to może przynieść profit. Układy i układziki, przysługi, animozje. Mały świat pirackiej załogi był pełen zależności. Należało umiejętnie je rozgrywać. Kapitan i oficerowie byli nie do pokonania... W otwartej walce. Należało szukać okazji. Poszerzanie znajomości, to poszerzanie możliwości i wiedzy.
-Dziś zajmę się Rosie. Urabiaj Griffa.- zaznaczył konspiracyjnie.

Zwrócił się też do Ryby i Sanda.
-Potrzebuję pomocy. Nocą chciałbym odwiedzić kwatermistrz. Potrzebuje kogoś kto stanie na czatach. Chętni?- popatrzył na dwójkę. Gdyby jedno z nich się zgodziło, odwiedzi pół-orczyce. Lojalność była towarem cenionym. Wiedział, że lepiej nie kazać jej wybierać. Kapitan dał jej życie, był mentorem i panem. Taloman musiałby długo przecinać tę gałąź. Mogłaby się też zwalić na niego. Nie, lepiej wyhodować własną. Mieć punkt zaczepienia. Kapitan zabrał ją za młodu z ulicy. Była brzydka i pół krwi. To znaczy, że Taloman może być jej pierwszym samcem. Okaże nocną wizytą siłę i zdecydowanie. Zapewni, że rozumie... muszą ukrywać ich zażyłości. Żeby podoficer nie miała kłopotów. Podpowie jej, że z czasem jako silny samiec zyska pozycję. I ukrywać nie będzie już potrzeby. Nie każe jej też nigdy wybierać między nim a kapitanem. Co było polowiczną prawdą, kapitan musiał zginąć. Przynajmniej tak by było najprościej. Planował też postawić wymagania. Szedł jej na rękę, spodziewał się ją zauroczyć. Co wyjdzie z planu? Pokaże czas.

Tymczasem udał się do Rosie.
-Pokonaliśmy te wodne potwory. Kapitan dał nas do nauki abordażu. To praktycznie awans do załogi. Jestem silny, Ty sprytna. Powinniśmy się trzymać razem. Korzyści są... skrzypki wróciły. Przed nami morze... przyszłych możliwości.- zagadał szczerząc kły.

Dedykowana Dagonowi śmierć rybola sprawiła Perle niejaką przyjemność, która choć trochę osłodziła jej lęk przed śmiercią - a w trakcie potyczki miała przemożne wrażenie, że perspektywa przejścia na drugą stronę była jej bliska jak nigdy. Może było to przypomnienie, że ostatnio zaniedbała modłów do swojego okrutnego boga? Chcąc się zabezpieczyć na wszelki wypadek, czekając w kolejce do kapłanki, Perła pod nosem (żeby jej nikt nie usłyszał) złożyła Dagonowi solenną obietnicę, że w podzięce za uratowanie jej dziś złoży mu w ofierze własnoręcznie oberżniętą głowę Scourga albo Plugga...

Czując się lepiej po zaklęciach Sandry i ustaliwszy dalsze plany z goblinem, Perła najpierw popełzła do swojej skrytki, chcąc rzucić okiem na zdobyte na rybolach łupy. I dać sobie jeszcze jedną szansę na zerknięcie na monetę kapłanki.

Perła: Detect Magic + identyfikacja

Perła spellcraft (moneta) d20+8 vs 21 = 26 sukces
Perła konwledge arcana/appraise d20+8 vs 20 = 28 sukces

Wszystko wskazywało na to, że walka na śmierć i życie miała zbawienny wpływ na koncentrację mermenki. Tym razem jej magicznie wzmocnione zmysły sięgnęły głębiej, sondując skutecznie nawet najsubtelniejsze aury przedmiotu. Niewątpliwie miała do czynienia z silną magią kapłańską, prawdopodobnie powiązaną ze sferą przywołań i wody. Była niemal pewna, iż monetę należało wrzucić do morza, by przywołać... coś. I że moneta nie zapewniała nad tym żadnej kontroli. Wydawało się, że przed rzutem należało wypowiedzieć jakieś słowa, by uaktywnić magię, zapewne jakiś kapłański bełkot, ale mermenka rozgryzła działanie na tyle, że mogła to zrobić jedynie subtelnym impulsem swojej woli.

Co zaś tyczyło się trójzęba i medalionu... Wyglądało na to, że na broni bogactwa nie zyska, co prawda był to faktycznie rzadki podwodny stop, ale o właściwościach podobnych do stali. Już teraz był wysłużony i tu i ówdzie poszczerbiony.

Za to medalion stworzony został z głębinowej platyny, bardzo rzadkiego stopu powstającego w najciemniejszych otchłaniach oceanów przy podwodnych wulkanach. Dla wielu morskich ras miał znaczną wartość sakralną, jednak na powierzchni potrafili go docenić jedynie odpowiednio wyedukowani znawcy i kolekcjonerzy. Wtedy mógł osiągnąć cenę nawet powyżej tysiąca złotych monet. Medalion miał jedynie słaby efekt magiczny, po zatopieniu go w wodzie pojawiała się na nim inskrypcja w języku aquan - "Bualbuz pomiot Dg'Krelloorta". "Dg"' na początku mogło oznaczać iż był to jakiś znany wódz, pomiot był synem.

Perła intimidate d20+11 vs 11 = automatyczny sukces
Giffer friendly > helpful
+200 pd dla każdego

Cóż, nie trzeba było wiele, by wystraszyć Giffera, ale mermence wyszło to iście popisowo. Widać było jak z każdym jej słowem malowały się w jego wyobraźni coraz bardziej koszmarne i bolesne scenariusze.
- Ż-że jak? Myślisz, że on... ż-że oni? - zupełnie pobladł. - Ale ja przecież nikomu nie wadzę... ja... ojej... - zupełnie się załamał i chyba uwierzył jej, że była jego jedynym ratunkiem. - J-ja... chyba mogę wam pomóc, to niewiele, ale mój lud lubi takie różne... no... rzucajki - przełknął ślinę i wyciągnął z kieszeni mały woreczek pełny dziegciu i innych improwizowanych smarowideł. - Jeszcze nie trafiłem z dobrym stosunkiem składników, eksperymentuję odkąd tu jestem, ale jak się uda, to wyjdzie z tego świetny zalepieniec! - dodał z entuzjazmem, miętosząc smrodliwą, kleistą niby-kulkę.


Tymczasem Taloman preferował proste metody i bezpośrednie pytania.
- Nic nie robi! - warknęła kapłanka, słysząc jego pytanie - Pilnuj jej i ani mi się waż kombinować! - syknęła. Reakcja wymęczonej dziewczyny była trochę zaskakująca, iście jakby to ona chciała odegrać decydującą rolę w całym przedstawieniu i bała się, że jeśli ją wyręczą, to zgarną i większość zysku.
- Co tam się dzieje! - warknął Scourge, widząc gwałtowne emocje na twarzy kapłanki. - Starczy tego, już podleczeni! Zakujcie tę morską zdzirę, zanim nam się z tych nerwów zapluje!

Rosie słysząc jego przechwałki wydęła usta.
- Przyszłych możliwości... - prychnęła. - Zaraz, to wy będziecie śniadać z rybami! - syknęła, odciągając go na bok. - Nie widzicie co się dzieje? Za dobrze wam idzie, te pochwały od kapitana, nagrody, przerwy od pracy, wszystko to z pominięciem zwyczajowego namaszczenia przez bosmana i pierwszego mata... Jeszcze parę dni i każdy, kto nie sra tu pod siebie was znienawidzi!
Wskazała mu Scourge'a naradzającego się ze swoimi zbirami.
- Nie myślcie, że kapitan się za wami wstawi, on czasem zagada tu i tam dla własnej przyjemności i z nudów, ale na co dzień statkiem rządzi Plugg. Jak wam się coś stanie, to kapitan poszaleje, ale w końcu wzruszy ramionami i znajdzie sobie innych rozrywkowych dziwaków w następnym porcie. Co najwyżej przeciągną za to pod kilem jakiegoś przypadkowego biedaka.
Spojrzała na niego wymownie.
- Ale po co ja strzępię język i tak już za późno! A już miałam wszystko tak zacnie poukładane pod siebie, święty spokój, przyzwoite zyski, kupę zakutych pijanych głąbów, którzy ciągle przegrywali brzdęk w zakładach...

Taloman intimidatde d20+11 vs 11 = automatyczny sukces
Rosie friendly > helpful
+200pd

- Dobra. - spojrzała na niego - Chybam się garściami szaleju nażarła i o raz za dużo w łeb dostała, ale stawiam na wygranych. Chyba... - uścisnęła mu rękę.


Tymczasem wodnica rozejrzała się za swoimi ulubionymi dryblasami. Maheem pracował wysoko w ożaglowaniu, ciągle pod czujnym okiem pierwszego mata, zdecydowała się więc póki co na pomęczenie czarnoskórego rosłego Mwangi.

Doskoczyła do niego, zaczynając z przejęciem gestykulować, opowiadać gestami ostatnie wydarzenia, częstować i pokazywać jak bardzo czekolada jest smaczna. Wielki człowiek wstał i chyba zdębiał, próbując zrozumieć cóż to za szamańskie rytuały rozgrywały się w jego otoczeniu.
- Shivikah słyszał. - zaczął w końcu niskim, wibrującym w dolnych rejestrach tonem - Mała ryba kundel kapitana, łasi jak bezwstydna suka! - stwierdził z niesmakiem, spluwając na deski pokładu. Mimo wszystko wziął jednak od niej smakołyk obracając go w palcach i wąchając.
- Jak gówno stara małpa - stwierdził, dotykając kawałka językiem.

Wodnica intimidate d20+4(+5 za wygraną z Shivikach -2 za nastroje na pokładzie) vs 20 = 17 porażka

Bezczelnie przeżuł i wypluł pod nogi wodnicy otrzymaną czekoladę, po czym odwrócił się i wrócił do pracy. Wszak dla normalnych marynarzy dzień pracy się jeszcze nie skończył.


Zaś czarodziej wykorzystywał parę chwil wolnego czasu, by zagadać ich nową bosą przyjaciółkę. Cóż, nie miała nowych sińców, co oznaczało, że póki co obyło się bez komplikacji, ale z drugiej strony jej dawni znajomi jeszcze sobie nie popili.

Sand dyplomacy d20-2 vs 6 = 15 sukces

- Mówisz o Jacku? - wydawała się zaskoczona jego pytaniem. - Nie wiem, czy... doceni wasze starania. On... Nie jest taki jak Sowiak, mało kto go zaczepia... Nawet z pracą radzi sobie dobrze... Sama nie wiem czemu, jest w nim coś... - rozłożyła ręce.
- Wydaje mi się, że on nie potrzebuje niczyjej pomocy. Nie zrozumiałby do czego mu potrzebna...- ważyła słowa, wyraźnie nie wiedziała jak nazwać to, co myśli o cichym tajemniczym chłopaku. - Ale porozmawiam z nim wieczorem, czasem ma lepsze chwile i bardziej się otwiera...

Czarodziej nie zdążył jeszcze na dobre odejść od dziewczyny, gdy dorwał go Czerwony Cogwart bezceremonialnie odsuwając na bok.
- Ty, ty jesteś jakimś czarodziejem, nie? I ponoć nieźle się obłowiłeś, co? Całej waszej grupie przeklętych lizodupów ponoć złoto aż wypływa ze sflaczałych kieszeni. Słuchaj no... - rozejrzał się bacznie wokół siebie - Mam trochę towaru dla was, no wiesz, na sprzedaż. Papierusa takie i płyny czarownicze, he? Rozumiesz? Macie brzdęk? Ino bez kantów, pochowane dobrze mam, jak mnie jakaś parszywa klątwa trafi, to nigdy nie znajdziecie, jasne?

- No, nie pożałujcie, nie? - rzucił Cogwart, gdy poinformowali go o decyzji. - Się odezwę, znaczy się, no, wiecie, muszę naszykować towar, nie? No. I ani mru mru nikomu, że z wami interesy robię, nie chcę problemów...


Dużo więcej pogadać nie zdołali, kończył się bowiem dzień pracy i zawołano ich na rufowy kasztel. W pobliżu czekały już przygotowane do zwodowania szalupy.

Mieli przyjemność zapoznać się z następnym z oficerów, Riaris Krine, osobą z którą wcześniej nie mieli zbyt wiele do czynienia. Codzienna praca na pokładzie wydawała się bowiem zupełnie niezwiązana z jej specjalizacją. Była nią bowiem wojna. Na morzu. Ogorzała słońcem twarz o złamanym wielokrotnie nosie powitała ich w pełnej krasie. W towarzystwie istnej kakofonii bluzgów.
- Ruszać zasrane dupy do mnie! Raz! Raz! Raz! Raz! Szybciej kurwa, bo każe załadować wasze zwiotczałe fiuty do balisty miast bełtów! Panienki nie zostają w tyle, szykujemy się do pieprzonej wojny, a nie rozkładania nóg w ramach nocy poślubnej!


Pani oficer kazała im odwiązać szalupę i przygotować ją do wodowania.
- Uwaga kurwa, bo połamiesz sobie te kaprawe łapy! - wrzeszczała, wywijając wściekle szablą, z którą najwyraźniej się nigdy nie rozstawała i która służyła jej za uniwersalny wskaźnik. - Mocniej ją łapać! Jak szanowną panią matkę po tłustej dupie! Jeśli ta pieprzona łódź za moment nie znajdzie się w wodzie, to wytnę wam w rzyciach drugą szparę, byście mogli wreszcie należycie pozbyć się tego całego gówna, które macie we łbie!

I tak w kółko. Miało to pewny urok i trzeba było przyznać, że dość szybko można się było przyzwyczaić. Oficer poza tym, że wypuszczała z siebie nieskończony wodospad bluzgów wydawała się bowiem całkiem rzeczowa i sprawiedliwa w osądzie ich postępów.

Gdy oddalili się trochę na łodzi od burty statku kazała przestać wiosłować. Wskazała zwinięty pod ławami zestaw lin z hakiem.
- Co się tak gapicie! Bierzcie te liny w obsrane łapy! Raz! Raz! Kurwa Raz! Co tak wolno, wróg by wam już dawno łeb odstrzelił i naszczał do szyi!

Wskazała im haki i burtę statku.
- Nie drapać się kurwa po włochatej, czy jakiej tam łuskatej dupie, tylko uważać!!!
Pokrótce wytłumaczyła im o co w tych wszystkich ćwiczeniach chodziło. Cel był prosty. Rzucić hak tak, by zaczepił się o reling, a następnie przywiązać drugą stronę liny do łodzi i po tak napiętej wspiąć się na pokład.
- Wasz hak to pieprzony najlepszy przyjaciel pirata! Kutas może i daje wam prostakom chwilę świńskiej zabawy, ale o burtę się nim nie zaczepicie! Panienki też słuchają, bo wrogowi na morzu często jedno, czy wpierw wam łeb odrąbie zanim dobierze się do waszych konfitur! Pardonu za wianek nie będzie! A jak haka zabraknie, to rekiny i tak zdążą was trzy razy pożreć i wysrać nim dotrzecie do wroga! A to co? Panienka przyniosła własne narzędzie? Się chwali, choć to cholernie popieprzone!

Pierwszemu zaszczyt przypadł Talomanowi. Jego hak poleciał w stronę burty...

ranged attack d20 +6 (-6 za odległość) vs 5 = 18 sukces

I zaczepił się niemal idealnie. Szarpnął za przywiązaną już line odkrywając z niezadowoleniem, iż szalupa, do której była przymocowana, mimo iż spora, nie zapewniała odpowiedniej stabilności. Pani oficer od czasu do czasu kazała reszcie wiosłować, by utrzymywać napięcie, ale do pary z ruchami fal czyniło to całość jeszcze bardziej niestabilną i nieprzewidywalną.

Hobgoblin szybko wskoczył na linę przesuwając się ku burcie.

Taloman climb check d20+6 vs 15 = 7 porażka

Niestety beznadziejnie mu to wyszło, za bardzo się spieszył i noga ześlizgnęła mu się z liny, zawisł jak pajac mocząc buty w wodzie.

Taloman climb check = d20+6 vs 15 = 17 sukces

W końcu jednak udało mu się ponownie uchwycić i ruszył ku burcie. Usłyszał za sobą krzyk pani oficer.
- Teraz!
Zza burty wyjrzały dwie złośliwe facjaty piratów. W rękach trzymali kubły z pokładowymi odpadkami. W stronę Talomana poleciały kuchenne resztki.

Taloman reflex save = d20+7 vs 10= 25 sukces

Wojownik zachwiał się, ugodzony w głowę szczególnie wielkim kawałkiem... Czegoś. W końcu jednak odzyskał równowagę i dotarł do pokładu.
- NASTĘPNY! - rozbrzmiało na dole.


Przyszła kolej na czarodzieja z Cheliax.

Sand ranged attack d20 +3 (-6 za odległość) vs 5 = 3 porażka
Sand ranged attack d20 +3 (-6 za odległość) vs 5 = 14 sukces
climb check d20-1 vs 15 = 9 porażka
climb check d20-1 vs 15 = 4 porażka
climb check d20-1 vs 15 = 18 sukces
reflex save d20+2 vs 10 = 20 sukces

Jego hak poleciał niezamierzonym płaskim łukiem, trafiając w burtę mniej więcej metr nad wodą.
- Gdzie, kurwa rzucasz!!! - rozległo się za jego plecami. - To cholerny abordaż, a nie polowanie na biuściaste syreny!
Za drugim razem jednak się udało. Jakoś. Wdrapał się niezgrabnie na linę i ruszył ku pokładowi i szczerzącym się piratom, dwa razy przystawał, gdy fale mocniej zachwiały łodzią i liną. Rzucone śmieci trafiły go niemal centralnie, jednak utrzymał równowagę stając w końcu, po długim czasie, wreszcie na pokładzie przy Talomanie.


Wodnica nie powinna mieć z zadaniem większych problemów, była mała, zwinna i sprawna. A przynajmniej tak się zdawało.

Wodnica ranged attack d20 +6 (-6 za odległość) vs 5 = 3 porażka
Wodnica ranged attack d20 +6 (-6 za odległość) vs 5 = 16 sukces
climb check d20 +4 vs 15 = 8 porażka
climb check d20+4 vs 15 = 18 sukces
reflex save d20+6 vs 10 = 18 sukces

Zaczęło się mało imponująco, hak uderzył w burtę, nie zaczepiając się o reling. Pani oficer warknęła coś o trytonich kuśkach, czego wodnica nie zrozumiała. Za drugim razem na szczęście hak zaczepił się idealnie. Pokonała drogę dość sprawnie, choć całościowo zajęło jej to dłużej niż hobgoblinowi.

- Teraz dziwaczka z własnym żelaznym narzędziem!
Pani oficer wskazała Błękitną Perłę.

Perła ranged attack = automatyczny sukces, magiczna właściwość steadfast grapple

Niepozorny, podniszczony hak, na pierwszy rzut oka niczym nie różniący się od innych poszybował mało imponującym, nie wyglądającym zbyt obiecująco łukiem... Trafiając idealnie w reling i zaczepiając się o niego pod doskonałym kątem.
- Na sparchaconą murwią rzyć! - rzuciła pani oficer z podziwem. - Ha! Wygląda na to, że hak jak kutas, babią łaskę potrafi odwzajemnić!

climb check d20 vs 15 = 14 porażka
climb check d20 vs 15 = 14 porażka
climb check d20 vs 15 = 9 porażka

Ze wspinaczką po napiętej linie szło znacznie gorzej, nawet gdy mermence udawało się utrzymać równowagę, to postępy do przodu były bardzo wolne i nieznaczne.
- Co to ma być, do pieprzonego czorta?! Zanim przejdziesz na zasraną wrogą krypę, już dziesięć razy wyrżną ci kamratów, a tobą dla hecy będą dyndać aż się nie posrasz! Dlaczego ja muszę borykać się z takimi dziwa... Czekaj, czekaj. Ta płetwa, co ci tam zwisa, aby przypadkiem działa?

Po krótkim namyśle, oficer opracowała alternatywną metodę abordażu. Mermenka zanurkowała głęboko pod wodę, a potem z rozpędu wystrzeliła do góry, równolegle do burty "wrogiego" statku próbując złapać się lin, czy relingu i wciągnąć na górę.

Perła acrobatics d20+2 vs 15= 3 porażka
Perła acrobatics d20+2 vs 15= 16 sukces

- Ostrożnie, bo łbem w reling strzelisz i mi pan Quarne kulasy z rzyci powyrywa za pofatygowanie mu stolarki!

W końcu kolejka się skończyła, gdy wszyscy jakimś cudem dotarli na pokład statku.

- CO TAK STOICIE JAK PIEPRZONE ZDZIRY NA TARGU! WRACAĆ TU I OD NOWA! TO CHOLERNE ĆWICZENIA A NIE PARADA OKLAPŁYCH GNOMICH KUTASÓW!!!

Powtórzyli całość jeszcze raz. I jeszcze. I jeszcze. Wydawało się, że biesiada na pokładzie już dawno się skończyła. A pani oficer nadal ich cisnęła, korzystając ze światła księżyca i latarni na łodziach i przy burcie. Powoli ręce i nogi odmawiały im sił, a niekończący się ciąg przekleństw dzwonił im już tylko niezauważalnie gdzieś w podświadomości. Gdy skończyli, była już noc.

Wodnica CON d20+2 vs 10 = 20 sukces
Perła CON d20+2 vs 10 = 4 porażka fatigued
Sand CON d20+3 vs 10 = 17 sukces
Taloman CON d20+3 vs 10 = 4 fatigued

Na końcu pani oficer podeszła do mocno wymęczonego już Talomana.
- Kazano mi wybrać z tego gówna, gówno najlepsze. Wychodzi, że to ty - zmarszczyła czoło gapiąc się na niego. - Poprowadzisz tę grupę w czasie ewentualnego abordażu.

Po treningu mermenka i hobgoblin, który zdawał się najbardziej angażować w ćwiczenia, dosłownie padali z nóg. W takim stanie wojownik nie był raczej w formie, by podejmować się całonocnych podbojów.

Tej nocy również i Samms nie miała siły zająć się pielęgnowaniem ich ran. Sama po ostatniej nieprzespanej nocy potrzebowała odpoczynku.

+100xp dla każdego z obecnych za zdanie testu abordażu.
Wszyscy regeneracja 2hp w nocy

Dzień siódmy.

O świcie następnego dnia stało się coś, co spowodowało, że serca wszystkich na pokładzie zabiły mocniej i małe codzienne troski odeszły w niepamięć.
- Statek na horyzoncie! - rozbrzmiało z bocianiego gniazda.
Kapitan szybko wydał rozkaz pościgu. Na statku wybuchła istna gorączka. Ponownie wszystkich wolnych i sprawnych marynarzy wezwano do omasztowania. Ten wyścig musiał zostać wygrany! Już wkrótce po pokładzie rozniosły się wieści, iż ścigana jednostka pochodzi z Rahadoum, tajemniczego pustynnego królestwa, w którym zakazane było wyznawanie bogów.

Rahadoumi z tego powodu powszechnie uchodzili za głupców albo szaleńców. Nie dało im się jednak odmówić wprawy w sztuce żeglarskiej... i bogactwa, którym dysponowały ich pustynne miasta. Co bardziej doświadczeni piraci Goryczy korzystali z ostatnich okazji, by wymienić pożądane dotychczas dobra luksusowe na porządny oręż i rynsztunek. Wiedzieli, iż w czasie bitwy taka inwestycja szybko się zwróci. Wszak nagrodą za zwycięstwo były bogactwa przepastnych ładowni ściganego statku!

Wszystkich powołano do żagli. A praca tam była zaprawdę mordercza. Niebezpieczna była na co dzień, ale teraz próbowano wyrwać oceanowi każdy przeklęty metr przewagi, przestała się więc liczyć ostrożność i mozolna precyzyjna praca, liczyły się tylko osiągi mknącego niczym morski demon za swą zdobyczą statku!

Losowa postać d4=4 Taloman

Hobgoblin właśnie balansował na olinowaniu, wysoko wśród smaganych wiatrem żagli, gdy koło niego pojawił się Cogwart. Wyglądał na wściekłego. Widać było, skąd brało się jego przezwisko. Jego kark i twarz faktycznie zrobiły się purpurowe.
- Ty... - wysyczał. - Ty i twoi parszywi kamraci! To musieliście być wy! - gwałtownie przeskoczył na na linę w pobliżu hobgoblina, uderzając w niego barkiem!
- Oddawaj, bo nie ręczę za siebie! Potrzebuje tych rzeczy, rozumiesz?!
Sytuacja była iście skrajnie ryzykowna, byli wysoko w górze, wiatr był ostry i uderzał silnymi poduchami i a statek pędził jak szalony. Gdyby wściekły człowiek poczynił jakieś szalone ruchy mogliby obaj runąć w dół na zatracenie.