Perła zaklęła szpetnie, widząc porażkę swoją i wodnicy. Cóż, obie najwyraźniej nie były stworzone do walki na lądzie... ale z wodą na szczęście jeszcze umiały sobie radzić.

Zaklinaczka znienacka rzygnęła potokiem słonej wody, starając się trafić orka i na chwilę wyeliminować go z walki. Na szczęście wodnica nie stała na drodze...

- Możesz fikać ile wlezie, ale jest nas piątka na was dwóch! Mamy przewagę i tak wam spierzmy mordy, że będą was mylić z płastugą! - krzyknęła wyzywająco do osiłka, mając nadzieję, że nagła odmiana w stosunku sił da mu trochę do myślenia. Co prawda gnoma zaliczyła do kompani nieco awansem, ale skąd ork mógł wiedzieć, czy mały drań nie jest jednak w zmowie z resztą, a jego tchórzostwo to tylko sprytny blef?

Nim jednak pół-ork zdążył się namyślić, coś już doczołgało się do niego i chwyciło za kostkę. Wściekła wodnica szczerzyła zęby i trzepała uszami, próbując jednocześnie podciągnąć się wystarczająco, by mu przywalić swoimi małymi piąstkami.

Dziewczyna szczerzyła się podle, patrząc na wycofującego się pół-orka, któremu na pamiątkę zostawiła limo pod okiem. Wreszcie role się odwróciły, nawet nie myślała o tym, co będzie później. Teraz trwała chwila triumfu.

Sięgnęła po krótki sztylet, by włożyć go za pas. Nie planowała kroć innych, ale takie narzędzie spełniało więcej funkcji, niż wyłącznie zadawanie ran. Następnie chciała delikatnie obmacać obu nieprzytomnych piratów, starając się ich przy tym nie zbudzić. Chętnie przywłaszczyłaby sobie małe, wartościowe przedmioty, może nawet uczciwie podzieliła się z trójką, która trafiła tutaj razem z wodnicą tego samego dnia.

Kilka sekund i było po walce; to czego nie dokonały pięści i latające w powietrzu czary, dopełniła twarda postawa "nowych", którzy może i byli fizycznie mniej przygotowani do bitki, ale za to mieli w zanadrzu cały arsenał groźnych min i zdecydowanych gestów oraz buńczucznych słów. Widać piraci byli przyzwyczajeni do łatwego terroryzowani swoich ofiar i odrobina oporu potrafiła ich skutecznie zbić z panatłyku.

- Dobrze nam razem poszło. Może zawrzemy jakiś sojusz? Jestem Perła... możemy pogadać wieczorem o szczegółach. - Perła zwróciła się się hobgoblina, rozglądając się po pokładzie za czymś cięższym, czym mogłaby przyłożyć jednemu ze śpiących łotrów. Co prawda prowodyrzy zwiali, a mermenka najchętniej poderżnęłaby gardła bezbronnym napastnikom, ale w związku z zakazami kapitana musiała wystarczyć jej satysfakcja w postaci przemodelowania zbirowi facjaty. Co też zrobiła, rozbijając na łbie śpiącego solidny gliniany kufel, jaki znalazła pod jednym hamaków.

Na łupy mało co zwróciła uwagę; raczej wątpliwe, by takie okrętowe popychadła miały przy sobie coś wartego uwagi. Jeśli ktoś chciał sobie przywłaszczyć "jej" część, droga wolna. Za to bardzo zależało jej na czymś innym: sławie. Na nieszczęście tchórzliwy gnom zwiał, zanim mermenka miała okazję mu wytłumaczyć to i owo na temat jego udziału w "bitwie" i tego, jak Perła wyobraża sobie zadośćuczynienie za haniebną rejteradę... Cóż. Co się odwlecze, to nie uciecze - mikrus wieczorem mógł się spodziewać solidnego "targania za uszy".

Więcej czasu nie chciała mitrężyć; uznając że wszystko co potrzebowała, zostało załatwione, ruszyła do schodów. Dziś chciała zatrzeć złe wrażenie ze wczoraj i solidniej przyłożyć się do pracy, a może i przy okazji zamienić parę zdań ze swoim permanentnie nawalonym przełożonym? Pijacy mieli tą wspaniałą cechę, że często zapominali o dyskrecji i potrafili wygadać się z cennych tajemnic... a tej właśnie "amunicji" Perła potrzebowała teraz najbardziej, by móc wprowadzać w życie swój ambitny plan pięcia się w górę po okrętowej hierarchii...