Ramona, jak każda kobieta, lubiła błyskotki.
Nie wiadomo co bardziej pokusiło ją do zostania magiem, to, że wszyscy prostują się na twój widok (przy niektórych maginiach na mężczyzn, działało to podwójnie, no przynajmniej większość z nich), czy też świadomość tego, że nie będzie musiała ze sobą tachać żadnego nieporęcznego, a co najgorsze, ciężkiego tatałajstwa jak zbroja czy też miecz, w zamian mogąc zadowolić się całkowicie, magiczną bransoletką (z modyfikatorem +10 do zazdrości ze strony płci pięknej), która przy okazji wspomagała przytup z jakim zachowywały się użyte przez czaromiota czary.
Dlatego, ledwo zobaczyła kupca oczy zalśniły jej z pożądaniem i przez krótką chwilę zamyśliła się, nad tym, jaką litanię wygłosić tak, aby poprawić sobie dzień, zarówno jak i nie zostać okradzioną z całego posiadanego złota.

- To ja poproszę.... - zaczęła, ale ku jej wielkiej rozpaczy, tego nie było, tamtego nie sprowadził, zaczęła już powoli tracić nadzieję - coś takiego...żeby sylwetka była mniej widzialna, trudniejsza do trafienia? - zapytała niepewnie i zobaczyła kątem oka jak krasnolud, już przygotowuje się do pokręcenia swoją brodą niechętnie na prawo i lewo jednak po krótkim wahaniu, i prawdopodobnie ku własnemu zdziwieniu skinął głową, na znak, że posiada. Następna zachcianka dziewczyny również okazała się być całkowicie do spełnienia i już po chwili bawiła się piękną bransoletą, podzwaniając nią na nadgarstku. Do tego poprosiła o dwie mikstury alchemiczne, no te, oczywiście, te czerwone...
Trzymając całość w swych drobnych rączkach spojrzała z skrzętnie ukrywaną trwogą na brodatego. Czekając aż z jego ust padnie cena, którą już za chwilę miała usłyszeć.

- No... razem tysiąc trzysta - powiedział kupiec.-Tanio, nie da się ukryć.

- Minus pięć..? Bo kolega nadpłacił? - zapytała bystro,- i może jakiś upuścik, tak po przyjemności spotkania? - zapytała trzepocząc rzęsami

Krasnolud przez moment bezczelnie wgapiał się w jej biust, bo chwili jednak pokręcił głową.
- Ostatecznie mogę dorzucić kilka strzał - powiedział. - Zwykłych.


"Chyba wsadzę Ci je tam, gdzie nawet i najtwardszy górnik się nie zapuści" - pomyślała Ramona, ale mimo to, wyciągnęła sakwę spoglądając na niego z przekąsem. Jakkolwiek zakupy lubiła, tako płacenie za nie nie należało do czynności najprzyjemniejszych.
Odliczyła wspomnianą kwotę, z żalem spoglądając do środka sakiewki, w której niemal prześwitywało dno.
Po sekundzie jeden z towarzyszy kupca wręczył jej dziesięć strzał.

Z delikatnym sentymentem wyczuła w Baylofie bratnią duszę, jednak to nie sprawiło, że stała się, choćby odrobinę mniej przywiązana do swoich zabawek, dlatego na prośbę wysuniętą przez mężczyznę odpowiedziała z rozbrajającym uśmiechem, choć stanowczo.

- Choćbym miała sobie nimi w zębach pogrzebać po obiedzie...wytargowane i MOJE. - Zmodulowała głosem ostatnie słowa podkreślając wyraźnie każdą sylabę, a oczy błyszczały jej bezczelnie.


Wreszcie dotarli do jakiejś cywilizacji, choć nazywając to cywilizacją, zdecydowanie nadużywałaby tego, jakże bogatego w znaczenie słowa.
Widząc, że istoty jakkolwiek umysłowo wątpliwego poziomu były jedną z niewielu napotkanych grup, która nie próbowała ich zabić na pierwszy rzut oka, za samą twarz. Wdzięczna losowi za ten miły prezent uśmiechnęła się wdzięcznie i nachyliwszy się odrobinę do swoich towarzyszy, mruknęła półgębkiem licząc, że krzyki kobiety ją trochę zagłuszą.

- No, słyszeliście kochani... Impreza zamknięta, a przed nami długa droga więc głęboki oddech i lecimy. -Stwierdziła z nadzieją w głosie choć po minie jaka malowała się na twarzy Marko już wiedziała, że komuś ozór palił się do pertraktacji. Zmrużyła więc jedynie oczy w niewypowiedzianej groźbie (choć szczerze, nie wyobrażała sobie jak jej mała piąstka mogłaby mężczyźnie zagrozić).

Może jej słowa nie zabrzmiały zbyt przyjaźnie, jednak choć sama, osobiście przyłożyłaby każdemu ze spotkanych "na zaś i za paskudny gust", to przecież mogli mieć jakiś rozsądny powód, dla którego trzymali kobietkę, sypała im piasek we włosy, nasikała do sadzawki....ciężko powiedzieć, ale przecież nie rzucili się na ich grupę ot tak, więc jakiś powód istniał.