Fenrir__

Tristan przewrócił oczami. Słuchając tych dwóje można osiwieć.

- To ja proponuję wyeliminować ilu się da po cichu a resztę wziąć szturmem. Ja nie zamierzam się wycofywać jak ty chcesz zostać. Może paragrafów nie znam, ale kompanów się nie zostawia na polu bitwy. - Nagle przez twarz tropiciela przeszedł wyraźny impuls jaki pozostawia tylko genialna myśl. - Elfie nie znasz jakiegoś czaru usypiającego. Zajęlibyśmy nimi wtedy bez konieczności brudzenia sobie rąk ich krwią?

 

JPCannon

Grupa dyskutowała dłuższy czas nad planem. Nagle doszła ich ponownie głośniejsza rozmowa.

- Szefie! Handlarzyna musi na wychodek. Twierdzi, że chwila dłużej i narobi w porty. Wolałbym by nam obóz gównem nie waliły.

-No to na co czekasz jełopie. Weź ze sobą kogoś i odprowadźcie go na bok. Może i finalnie pozbędziemy się tego dzbana ale póki co musimy się z nim jeszcze chwilę pomęczyć

Chwilę potem jeden z mężczyzn przy namiocie, zgarnął gestem drugiego i wyprowadzili "handlarzynę" z namiotu. Z opisu dobrze pasował chociaż tubalnego głosu ciężko było dosłyszeć przez kawał szmaty w ustach. Całe trójka oddaliła się od obozu w stronę gdzie akurat nie było patroli.

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Fenrir__

- To nasza okazja! - mruknął tristan. - Odbijmy kupca wtedy będziemy mogli swobodnie zająć się złodziejami. Spróbujmy zdjąć ich po cichu!

Nie czekając na decyzje kompanów sam skrył się w cieniu kaptura i ruszył pochylony. Chciał Podejść do przeciwników i poczekać aż jeden i drugi odwrócą się od kupca i wtedy chciał strzelić do jednego, a później do drugiego. W miarę możliwości wyczekując ich chwili nieuwagi.

 

Kerm

Seavel, podobnie jak Tristan, uznał, że właśnie powstała okazja, by uwolnić kupca. Być może okazja nie była idealna, ale nawet taka była lepsza, niż żadna. I trzeba było z niej skorzystać.
Ruszył, najciszej jak mógł, za kompanem. Z nadzieją, że strażnicy go nie zauważą.

 

Mike

Sir Ladyn ruszył im s pomocą. A konkretnie nie ruszył się wcale. Nie dlatego, że honor mu nie pozwalał cichcem podchodzić wroga. To była świadomość, że jeśli by poszedł to by spierdolił cała akcję już na starcie. Z bronią gotową do użycia czekał by w razie czego ruszyć kompanom na odsiecz.

mam skradanie na k4, wiec nierobienie nic jest dla Was pomocą

 

JPCannon

Tristan mógł być pod wrażeniem tego jak dobrze jego towarzysz Seavel skradał się wraz z nim w listowiu. Wyglądało co prawda na to, że elf czystym szczęściem nie trafiał w wysuszone liście, czy luźno ścielące się pod stopami gałązki, najważniejsze jednak było to, że strażnicy Was nie dostrzegali.

Dwójka stała i wzajemnie przegadywała się na temat tego jak będą świętować za zdobyty łup. W tym samym momencie handlarz spróbował ucieczki lecz jeden z rzezimieszków od razu go pochwycił i zdzielił solidnie obuchem w łeb, zwalając go przy tym na kolana. W tym samym momencie strzała przebiła czaszkę oprawcy, obryzgując klęczącego mężczyznę krwią.

Strzała Tristana trafiła perfekcyjnie w cel. Pozostał tylko jeden strażnik. Mimo początkowego szoku szybko zrzucił z pleców tarczę i wyciągnął z pochwy miecz. Nie dostrzegł wrogów od razu, z góry założył jednak, że w pojedynkę ma marne szanse. Przykucnął przy handlarzu i zasłaniając się tarczą, przytknął ostrze pod gardło kupca.

-Wywywyłaźcie!- Wyjąkał w przerażeniu
-Wyłaźcie albo zaszlachtuje go jak prosie! Jest warty kupę forsy, pożałujecie jego śmierci kimkolwiek jesteście

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Kerm

Udało się... przynajmniej częściowo, bowiem nikt nie zauważył dzielnych członków OPM-u przemykających się między krzewami. No ale trudno było nie zauważyć tego, że strzała wbiła się w czyjś czerep. Niestety drugi zbir miał odpowiedni refleks i szczątki rozsądku.
Seavel przez ułamek sekundy zastanawiał się, czy nie spróbować przekonać tamtego, by się poddał, ale uznał, że argumenty w stylu "kupiec to nie nasz brat ni swat" albo "ty zabijesz jego, my zabijemy ciebie" mogłyby do rozmówcy nie dotrzeć.
Nie ruszając się z miejsca i nie podejmując dyskusji odwołał się do magii. Wykonał parę skomplikowanych gestów, rzucił zaklęcie... i z satysfakcją zaobserwował, jak zbir zostaje pochwycony w lodowe okowy, które uniemożliwiły mu najmniejszy nawet ruch.

- Tristan, do dzieła - syknął.

k10=8

 

Fenrir__

Widząc zbierającą magię. Tristan syknął
- Łap kupca!

Sam zaś ruszył biegiem pochylony, by znaleźć się od strony nieosłoniętej tarczą. Zamarł, wymierzył i wypuścił pocisk.

 

Mike

Sir Ladyn, krok po korku, zaczajony zbliżał się do krawędzi polany. Miał nadzieje, że wciąż nie widoczny. By w razie potrzeby zaskoczyć przestępców.

 

JPCannon

Pojedynek był bardzo krótki a taktyka zadziałała perfekcyjnie. Spetryfikowany lodem zbir faktycznie nie miał szans na wyrwanie się z okowów wystarczająco szybko. Strzała Tristana była zdecydowanie szybsza przebijając czerep mężczyzny. Handlarz w przerażeniu opadł na ściółkę.

-Proszę nie zabijajcie mnie! Jestem tylko prostym handlarzem, nic Wam nie przyjdzie z końca mego żywota. Dajcie mi spokojnie odejść a obiecuje, że nie powiem nikomu kogo żem widział.

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"