Nutella

Francis oglądał jak marines się palą, a to nie należało do najlepszych widoków. Ale chyba to był dobry moment, żeby się powoli oddalić. Można by wyciągnąć marines z bazy, żeby tamci mieli mniej problemów.
- Na nas już chyba czas. Możemy ewentualnie poczekać, aż przyjdą posiłki i ich też trochę "opalić". Jak uważasz? - powiedział do Yokko.
Następnie oparł się o wóz i spojrzał na niebo. Lubił patrzeć na niebo. To go uspokajało i cieszyło. Ktoś kto mieszkał normalnie na powierzchni nie docenia takich prostych rzeczy jak niebo czy łąka. Ale Francis nie spędzał za dużo czasu na łąkach. Zwykle pływał sobie z braciszkiem. Ocknął się prawie natychmiast z zamyślenia, bo nie pora teraz na takie rzeczy. Jak będzie po wszystkim wtedy będzie mógł robić co chce.

 

Poker123

"dobra nasza 2 leży, ale niestety vincent..." - w tej chwili spojrzął na przykryte martwe ciało towarzysza.
Rozejrzął się jescze chwilę po pomieszczeniu i począł sprawdzać ekwipunek trupów. Brał (o ile znalazł) monety, suchy prowiant, i co ciekawsze przedmioty.
- Keigar -zwrócił się do towarzysza -musimy ich schować i ruszamy dalej. Nie ma czasu na opłakiwanie martwych. Tym możemy zająć się po całej akcji. - podszedł do strzelca i przeciągnął jego ciało do magazynu, chowajac je w cieniu.
Gdzy ciała bedą już schowane ostrożnie i po cichu podczodzi do zakrętu. przekłada pochwę magari na wysokość pasa i sprawdza za pomocą ostrza (lustro) co się dzieje za zakrętem.
! jeżeli nikogo nie ma daje znak Keigarowi by ten pierwszy ruszył
! jeżeli ktoś tam jest czeka cierpliwie na rozwój wydarzeń
! Jeżeli ktoś się zbiża daje znak by wycofać siedo magazynu.

 

Keigar

Ech, no i kolejne ciała... - Westchnął w myślach. Następnie po wysłuchaniu słów Luvena pomógł mu schować poległych. Przy okazji zebrał od martwych naboje. Gdy ci zostali umiejscowieni magazynie pod płachtą ruszył za szermierzem puszczając tego przodem. Następnie jego poczynania są zależne od zachowań towarzysza. Jeśli ten wskaże by za nim podążać, to zielonowłosy to uczyni. Jeżeli nie to pozostaje na miejscu. W razie konieczności powrotu do magazynu wycofuje się wraz z Luvenem. Naturalnie podczas zwiadu kolegi nie pozostawał bierny. Mianowicie Keigar nasłuchiwał wszystkiego oraz rzucał okiem w drugą stronę korytarza, a by przypadkiem im nie wyszedł i nie zaatakował od tyłu. W ręku trzymał już gotowe do wystrzału rewolwery.

 

Colette

Panna Colette wraz ze swym dzielnym pomocnikiem w postaci małej świnki, dalej - i powoli - zmierzała w stronę umówionego miejsca. Naturalnie cały czas zastanawiała się jak idzie reszcie, ale obawiała się spojrzeć w strony, gdzie wcześniej zniknęli...Zwłaszcza, że to przyprawiło by ją tylko o więcej zmartwień, a i tak nie mogłoby nikomu pomóc. Przynajmniej nie w takiej chwili, gdy męska część ma zapewne jakieś swoje plany, a ona by tylko przeszkodziła, wtrącając się niepotrzebnie. Tak więc to nie było tchórzostwo! Rozsądnie przemyślała wiarianty i pozostała jej nadzieja oraz zaufanie do nowej załogi - plus czasem krótkie modlitwy, ale nawet wtedy nie przerywała swego męczącego marszu.
Cały czas miała na oku wszystkie torby oraz baczkę co by nic się z niczym złego nie stało. W dodatku i P-chan chadzał wciąż wokół, a trzeba przyznać, iż miał o wiele lepszą widoczność od McKay, więc była to pomoc nieoceniona. Zwłaszcza, że dzięki temu, jasnowłosa nie czuła się taka samotna podczas swej misji. Nie zmieniało to jednak faktu, iż przez to nie zbyt prędkie poruszanie się, mogła sobie parę spraw przemyśleć...Niestety to jak w ogóle dostała się do załogi, musiała odpuścić bardzo szybko bo trudno było to wyjaśnić, a do wiadomości już ową sytuację przyjęła, więc nie było nad czym gdybać...
W takich też momentach oglądała się za siebie i dokoła z paru różnych powodów. Po pierwsze...ciekawość jednak silniejsza była, więc czasem musiała jednak zerknąć w stronę, gdzie zniknęli towarzysze. Po drugie, starała się ocenić jak daleko ma jeszcze do umówionego miejsca spotkania, a tym samym do chociażby chwilowej przerwy od targania wszystkich tych zakupów. Tak tak...miejsce, do którego miała dojść było niczym meta! Choć pewnie jeszcze trochę jej do niego zostało...Nie mniej jednak - bez marudzenia - wciąż wytrwale wykonywała swe zadanie.

 

Fielus

Grupa w śrdoku

Za zakrętem nie było nikogo, piraci mogli więc swobodnie ruszyć dalej i po schodkach dostać się na parter.
Korytarz, w którym się znaleźli był ślepo zakończony praktycznie obok ich pozycji, tymczasem z drugiej strony ciągnął się aż do centralnej części budynku, gdzie Luven przyszedł wcześniej z Vincentem (obecnie martwym). Po prawej stronie nowego korytarza było troje drzwi w odstępach co 5 metrów, prowadzących zdaje się do pomieszczeń użytkowych bazy.

Grupa na zewnątrz

Nie licząc poparzonych i poranionych niezdolnych do walki żołnierzy na ulicy było już 8 marines, uzbrojonych w lekką broń - krótkie strzelby o szerokim rozrzucie śrutu i standardowe marynarskie szable. Dostrzegli was, ale na szczęście nie znajdujecie się w zasięgu skutecznego ognia strzelb. Marines jednak szybko poderwali się do biegu i ruszyli w waszą stronę - kilku już zaczęło nabijać broń - więc jeśli nie macie zamiaru się wycofywać, to radziłbym szybko zareagować.

Colette

Do dziewczyny taszczącej zakupy, oraz "jej" świnki podszedł młody jegomość, ubrany w kolorowy, choć bardzo niechlujny strój.
- Co to się stało, że taka urocza dziewczyna jak ty nosi tyle różnych zakupów całkiem sama?- Zagadnął. Zdaje się, że to jeden z miejscowych podrywaczy upatrzył sobie Colette na swój kolejny cel.

 

__________________
" - Elfy! Do mnie elfy! Do mnie bracia! Genasi mają kłopoty! Do mnie, wy psy bez krzty osobowości! Na wroga!"
~Sulfelg, elfi czarodziej. "Powołanie Strażnika".

Nutella

Sytuacja wyglądała nieźle chociaż to jeszcze nie był koniec. Francis myślał, że to wystarczy ale najwyraźniej stróże prawa ścigają przestępców niezależnie ilości ofiar. Kilku marines szykowało się już do strzału więc Francis zwrócił się do Yokko tymi słowami:
- Rzucę ze dwie beczki to strzelisz w nie, okej? Zrobiłbym to sam, żebyś mógł prowadzić ale nie mam zbyt dobrego cela. Strzelanie zawsze mi kiepsko szło.
Marines wciąż biegli i przestać nie chcieli. Strzelby zostały już nabite i nasi marines byli już gotowi by oddać strzał. Rzuciłem na drogę tuż przed nimi dwie beczki z płynną zawartością i dałem znać Yokko, że gotowe