Uderzony w łeb lagą, a do tego uśpiony z pomocą magii, mężczyzna był definitywnie nieprzytomny. Bodo wraz z Santiago zaciągnęli wiotkie ciało do ciemnej, cuchnącej szczynami bramy i tam Wanker dokonał spętania i zakneblowania delikwenta. W tym czasie Elmer szybko pokonał dystans dzielący go od Altmauer Strasse, głównej ulicy biegnącej przez dystrykt Sollhafen. Dłuższą chwilę wypatrywał wśród przesuwających się ulicą ludzi straży, a gdy zobaczył charakterystyczne mundury, wyszedł im na spotkanie.

Strażnicy nie mieli żadnych oporów aby iść za kapłanem Vereny, który doniósł im o pojmaniu podejrzanego typka. Elmer poinformował strażników, że on i jego konfratrzy ze zgromadzenia byli śledzeni, ale wciągnęli draba w pułapkę i trzymają pod strażą nieopodal.

Strażnicy w liczbie dwóch, byli zwyczajnymi funkcjonariuszami, nie wprowadzonymi w poważne sprawy związane z awanturnikami, zabójstwem Mossbauera i innymi zagadkami. Podnieśli wciąż nieprzytomnego mężczyznę, którego chwilę wcześniej Santiago i Bodo skwapliwie przeszukali. Oczywiście, jak się można było spodziewać, nie znaleźli przy nim żadnej broni, ani nic cennego, ani nic co by wskazywało na to, kim jest lub komu służy.

- Zabieramy go na posterunek. Jak wielebni bracia znajdą chwilę, to prosimy do nas złożyć skargi bądź zeznania - powiedział jeden ze strażników. Oddalili się trzymając ogłuszonego typa pod pachy między sobą.


Berwin udał się natychmiast do Najwyższej Kapłanki, ale jak na razie uzyskał jedynie zapewnienie, że Wielebna Herzberg przyjmie go później. Jeśli w ciągu dnia Wielebna znajdzie czas, wówczas Berwin zostanie o tym niezwłocznie powiadomiony przez umyślnego.

Skrępowany przez Bodo mężczyzna, gdy tylko odzyskał zmysły, popatrzył wokoło, chyba zastanawiając się w jaki sposób doszło do sytuacji, w której się znalazł. Nie odezwał się ani słowem, zupełnie zignorował uderzenia jakie na niego spadły, tylko szarpał się w więzach, usiłując je zerwać. Postronki trzymały mocno, a gdy Elmer wyciągnął mu knebel z ust, szpieg splunął wprost na twarz maga. Kolejne razy spowodowały tylko, że zacisnął usta i nijak nie szło wyciągnąć z niego jakichkolwiek informacji.

- Sigmarze daj mi siłę... Młotodzierżco chroń mnie, wiernego - powtarzał tylko modlitwę, niczym jakąć mantrę, gdy awanturnicy przycisnęli go nieco mocniej. Wyglądało na to, że zwyczajnymi metodami nie uda się z niego niczego wyciągnąć. Chyba trzeba było wezwać tych strażników i zdać się na bardziej profesjonalnych interrogatorów.

Berwin rozmawiając z akolitą, który przedstawił się jako brat Karol, wiele się nie dowiedział. Ojciec Humfried był poważanym członkiem zgromadzenia, który potrafił przykuć uwagę celnymi radami i spostrzeżeniami; należał też do Rady, która gromadziła się wokół Najwyższej Kapłanki w celu ustalania najważniejszych spraw i zajmowała się prowadzeniem Zgromadzenia w Pfeildorfie. Nigdy nie narzekał na zdrowie, był człowiekiem serdecznym, życzliwym i bezkonfliktowym. Jego nagła śmierć była zaskoczeniem dla wszystkich i niewielu kapłanów sądziło, że była naturalna. Jednak nikt na razie nie wystąpił z jakimkolwiek oskarżeniem.


W okolicach południa w końcu wszyscy awanturnicy spotkali się i był czas na omówienie tego, czego się dowiedzieli. A chwilę potem do Berwina podszedł jeden z nowicjuszy i oznajmił mu, że Przełożona Herzberg znalazła chwilę, by go wysłuchać.

- A więc wszystko wskazuje na to, że został zamordowany - oświadczyła grobowym głosem, pełnym bólu po stracie tak bliskiego współpracownika. - W takim razie niezwłocznie sprawa zostanie zgłoszona do Gildii Żałobników, aby zajęli się przygotowaniem dochodzenia. Nie, nie straży, gdyż w Pfeildorfie to właśnie oni, oczywiście we współpracy ze stróżami prawa zajmują się śledztwami w sprawach śmierci. Jeśli zabójstwo Mossbauera zgłosiliście Straży, to i tak zajmie się tym Gildia. A jako, że zamordowany został kapłan, to w sprawę zaangażowana będzie także Rada Świątyń, w skład której wchodzą przedstawiciele wszystkich przybytków boskich w mieście. Teraz muszę Was prosić, byście pozostali w domu gościnnym do czasu rozwiązania kwestii zabójstwa, gdyż na pewno zostaniecie wielokrotnie wezwani aby złożyć świadectwo.

- Skoro ktoś za Wami chodzi i Was śledzi, to oznacza, że przypuszczenia o morderstwie są słuszne. Pojmanie jednego z tych ludzi, to słuszny krok. Straż z pewnością będzie wiedziała, jak wydobyć z niego informacje przydatne w śledztwie - dodała, gdy dowiedziała się o złapaniu szpiega i przekazaniu go w ręce strażników.


Wieczorem do pokoju zajmowanego przez Berwina, znów zapukał umyślny akolita. W ręce trzymał pismo, które wręczył Hrabanowi.

- Dostarczono to dla wielebnego brata - oznajmił, wręczając mu złożoną na cztery kartkę papieru. Berwin od razu zabrał się za czytanie listu, korzystając z nowo nabytej umiejętności składania liter. Zajęło mu to sporo czasu, ale w końcu wiedział co zostało napisane.

Udało mi się zdobyć informacje o złych ludziach, którzy stoją za śmiercią Aldebrandta Mossbauera, a także starają się wyrządzić Wam krzywdę. Obawiam się, że teraz i moje życie znajduje się w niebezpieczeństwie, dlatego nie możemy się spotkać jawnie. Zobaczmy się w magazynie numer 7 przy Schwarzwahe o drugim dzwonie przed północą. Upewnijcie się, że nie jesteście śledzeni. W Sigmarze, O. Feodor Waldheim

* * *